Πρώτο ημίχρονο
Ο Ζοτς επεφύλαξε κάποιες εκπλήξεις στην αρχική πεντάδα, καθώς προτίμησε τον Ντουβερίογλου αντί του ανέτοιμου Βέσελι. Από την άλλη πλευρά ο Αταμάν, με την κλασική πεντάδα, προσπάθησε εξαρχής να ανοίξει το τέμπο του παιχνιδιού. Η Εφές με μπροστάρη τον Λάρκιν ήθελε να βρει την άμυνα της Φενέρ σε αμυντική ανισορροπία και τα κατάφερε σχεδόν αμέσως.
Με την είσοδο του Βέσελι και του Σλούκα, η Φενέρ προσπάθησε να περάσει τη μπάλα κοντά στο ζωγραφιστό, αλλά δεν μπορούσε να σκοράρει εύκολα. Ο Γκριν ήταν σε καλή επιθετικά μέρα και έδινε λύσεις μέσα από diamond offense. Η Φενέρ άλλαζε διαρκώς την άμυνα της στα pick and roll, είτε χρησιμοποιώντας 2 vs 2, με το γκαρντ να σπάει όλα τα screen από πάνω, είτε αλλαγές, όταν κατά βάση εμπλέκονταν οι παίχτες εκτός του play maker. Οι παίχτες του Αταμάν διάβαζαν κάθε φάση και επιτίθονταν στα πόδια των αντιπάλων. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάθε ball screen, χτυπούσαν ανελέητα τους ανέτοιμους Βέσελι-Κάλινιτς ή τον μέτριο στα πλάγιο βήματα Μέλι. Δύο τετοιες φάσεις είδαμε στην αρχή της δεύτερης περιόδου.
Η Εφές στην άμυνα στα pick and roll δεν άλλαξε την τακτική που μας έχει συνηθίσει σε όλη τη σεζόν. Το help and recover λειτούργησε αποτελεσματικά με τον Ντάνστον, όπως και το drop, κυρίως με τον Πλάις στο παρκέ.
Για το παιχνίδι της Φενέρ ο Κάλινιτς είναι ένας πολύ σημαντικός άξονας. Ο Ομπράντοβιτς θέλησε να του βρει ρυθμό, περνώντας του μπάλες στο low post, που δεν αξιοποίησε με αντίπαλο το Μίσιτς. Παρότι η Εφές ανανέωνε πολλές επιθέσεις, δεν κατάφερνε να ξεφύγει στο σκορ με διαφορά, γιατί ο Μαχμούτογλου και ο Μέλι έδωσαν λύσεις στο τελευταίο πεντάλεπτο του πρώτου ημιχρόνου. Το τρίτο ‘’χαζό’’ φάουλ του Σλούκα όμως, έκανε το έργο των κιτρινόμαυρων πιο δύσκολο, με τις δύο ομάδες να τελειώνουν το ημίχρονο με υψηλό σκορ, 45-40 υπέρ της Εφές. Η διαφορά φάνταζε μικρή βάσει αυτών που βλέπαμε στη συνάντηση.
Δεύτερο ημίχρονο
Στο δεύτερο μέρος απολαύσαμε μια παράσταση δύο εκπληκτικών περιφερειακών. Ο λόγος για τους Λάρκιν και Μίσιτς, το κοντέρ των οποίων έγραψε συνολικά 55p/12reb/8as και 14 κερδισμένα φάουλ. Καθόλου άσχημα για ημιτελικό νομίζω. Το μπάσκετ είναι κυρίως άθλημα των κοντών και είμαι της άποψης δείξε μου τα γκαρντ σου, να σου πω τι ομάδα έχεις. Η Εφές διαθέτει σπουδαίους παίχτες στην περιφέρει και πάνω στη στελέχωση της πάτησε μέχρι το τέλος. Ηταν φανερό πως στο δεύτερο μέρος ο Αταμάν είχε δώσει οδηγία για πολλά pick and roll, με στόχο να κουράσει το Βέσελι, και το πέτυχε.
Η ομάδα του Ζοτς δεν μπορούσε να βρει ελεύθερα σουτ και με αρκετούς παίχτες σε κακή κατάσταση ξέμεινε γρήγορα από ιδέες. Η επίθεση της, που στην κανονική περίοδο ήταν η καλύτερη στη διοργάνωση, με τρομερές αποστάσεις και κυκλοφορία, εγκλωβίστηκε στη σεμιναριακή άμυνα του Αταμάν. Σίγουρα βέβαια, η απουσία του Ντατόμε έπαιξε τεράστιο ρόλο, καθώς αποτελεί τον καλύτερο παίχτη της Φενέρ στην close out επίθεση. Επιπλέον, είναι ένας αθλητής με εμπειρία από τέτοιου είδους παιχνίδια και δεν θα διστάσει να πάρει κρίσιμες μπάλες.
Το σκορ ξέφυγε στις αρχές της τέταρτης περιόδου και κάπου εκεί η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Σημείο κλειδί της άνετης επικράτησης της Εφές ήταν η κυριαρχία στα ριμπάουντ με τεράστια διαφορά για ημιτελικό, 43-25, κάτι που της έδωσε τη δυνατότητα να τρέξει και να επιβάλει το ρυθμό της.
Για τη Φενέρ δεν μπορούμε να πούμε πολλά αρνητικά, γιατί η πορεία της όλη τη σεζόν ήταν αξιομνημόνευτη, καταθέτοντας στο παρκέ όλα τα στοιχεία μιας ομάδας του Ομπράντοβιτς. Ωραιο μπάσκετ, με στόχευση και στις δύο πλευρές του παρκέ. Οι τραυματισμοί στο κρίσιμο σημείο προσφέρουν ένα άλλοθι, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Πιθανολογώ ότι μια προσθήκη στα guard ενός παίχτη υψηλού επιπέδου πχ Τεόντοσιτς και ενός rim protector στο πέντε, θα την κατατάξουν εκ νέου ως μεγάλο φαβορί στην επόμενη Ευρωλίγκα.
Για την Εφές τα πράγματα είναι απλά. Η συνταγή είναι πετυχημένη, τα υλικά υπάρχουν και προβλέπω ότι η ομάδα αυτή ηρθε για να μείνει.
Επίλογος
Στον αυριανό τελικό της Βιτόρια αντιμέτωπες θα τεθούν δύο φύσει επιθετικές ομάδες και είμαι σίγουρος ότι θα δούμε έναν καταπληκτικό τελικό, με τη μάχη μεταξύ των Λάρκιν-Μίτσιτς και Ντε Κολό-Σέρχι να μας προδιαθέτει αναλόγως. Κάπου να ποντάρει τα λεφτά του κάποιος δεν θα του πρότεινα, άλλωστε χτες δεν καταφέραμε να στείλουμε τη Ρεάλ στον τελικό και τον Ρούντι στο βραβείο του MVP. Ελπίζω πάντως ο Αταμάν και οι παίχτες του να απολαύσουν τις ομορφιές Βασκονίας, κατακτώντας το άγιο δισκοπότηρο της φετινής Ευρωλίγκας.
