(Oλες οι φωτογραφίες είναι copyright Bill Bamberger. Aρχική φωτό από ευγενική προσφορά του National Building Museum της Washington). 

Φωτογραφίζουμε συχνά ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ, είναι μία δημοφιλής ασχολία. Πριν δυο χρόνια περίπου βρέθηκε ένα μπροστά μου στη Σέριφο και αμέσως έπιασα το κινητό στο χέρι. Καθώς βράδιαζε, πίσω του διακρινόταν η Χώρα του νησιού να σκαρφαλώνει στο βράχο, ήταν κάτι υπέροχο. Επίσης, έχω ακόμη στο κινητό ένα χωμάτινο ανάμεσα σε αστικές κατοικίες, σε μία σκοτεινή πλατεία της συνοικίας Born στη Βαρκελώνη κι ας έχει περάσει ακόμη παραπάνω καιρός. Πέρυσι το καλοκαίρι δε, η μόνη φωτογραφία που κράτησα (ή βασικά που έβγαλα) από τα καμένα ήταν εκείνη του ανοιχτού γηπέδου της Αμπελούπολης, για το οποίο σας έγραψα πρόσφατα. Δεν ξέρω τι ακριβώς τραβάει το μάτι στα γήπεδα του δρόμου και για να πω την αλήθεια, δεν θέλω και ιδιαίτερα να το καταλάβω. Όταν παρόλα αυτά μία συλλογή ανοιχτών γηπέδων μπαίνει μέσα σε ένα μουσείο, ως έκθεση καλλιτεχνίας, τότε η περιέργεια να μιλήσεις με εκείνον που πραγματοποίησε το εγχείρημα γίνεται αφορμή. Ίσως το πλαίσιο ενός μουσείου προσδίδει ένα κάποιο "αντικειμενικό κύρος" σε ένα έργο. Ίσως όμως, ένα γήπεδο μπάσκετ κάνει απλώς μία βίαη κατάληψη, μετατρέποντας έναν αποστειρωμένο χώρο σε προαύλιο. Από όπου και να το πιάσεις, ο χώρος δεν είναι ο ίδιος με πριν.

«Το να φωτογραφίζεις κάποιον, σημαίνει ότι τον παραβιάζεις, βλέποντας τον όπως ποτέ δεν έχει δει τον εαυτό του, παρέχοντάς του γνώση για τον εαυτό του, που ποτέ δεν είχε. {Η φωτογραφία} μετατρέπει τους ανθρώπους σε αντικείμενα που μπορούν συμβολικά να καταστούν ιδιοκτησία. Ακριβώς όπως μια φωτογραφική μηχανή λειτουργεί ως μια «εξάχνωση» του όπλου, το να φωτογραφίζεις κάποιον είναι σαν μία υποσυνείδητη δολοφονία. Μία ήπια δολοφονία, κατάλληλη για ένα θλιβερό, φοβισμένο χρόνο».

Σούζαν Σόνταγκ, Περί Φωτογραφίας

Πριν λίγες μέρες ο Γιάννης Αντετοκούνμπο τσαντίστηκε με παρατηρήσεις του βοηθού των Μπακς Σον Σουίνι κατά την διάρκεια ενός αγώνα. Του μίλησε σε πολύ έντονο ύφος κατευθυνόμενος προς το μέρος του, επαναλαμβάνοντας την φράση "θα σε γαμήσω", που εδώ εμφανίζεται ως ελεύθερη μετάφραση του "I'll fuck you up". To γεγονός έλαβε φυσικά την δημοσιότητα που του άρμοζε. Ο Γιάννης είναι ένας από τους μεγαλύτερους σταρ του ΝΒΑ, και όσο να ναι η συμπεριφορά αυτή δεν είναι ιδιαίτερα συχνη σε ένα σύνολο που παίζει μπάσκετ, καθώς οι ιεραρχικές του δομές προϋποθέτουν την ισχύ των προπονητών έναντι των παικτών. Είναι κοινώς παραδεκτό πως στο πλαίσιο μιας ομάδας , ο οποιοσδήποτε παίκτης οφείλει να ακούει τις παρατηρήσεις του προπονητικού τιμ.