Η τρίτη ημέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου συνεχίστηκε με την Ιταλία και την Σερβία να προσφέρουν θέαμα και να δείχνουν σε καλή κατάσταση, την ώρα που η Ισπανία κι η Αργεντινή αντεπεξήλθαν σε αποστολές που μπορούσαν να αποδειχθούν επίφοβες. Ρωσία και Πολωνία συνέχισαν να κερδίζουν χωρίς να εντυπωσιάζουν, με τις Βενεζουέλα και Τυνησία (με τον Μεϊρί να "βομβαρδίζει" από την περίμετρο) να πανηγυρίζουν σημαντικές νίκες, ούτως ώστε να ελπίζουν για πρόκριση.
Τις δύο προηγούμενες ημέρες επιβεβαιώθηκε εμφατικά ο λόγος που το Coppa Italia είναι ένα από τα διαχρονικά συναρπαστικότερα εγχώρια κύπελλα της γηραιάς ηπείρου. Σε ένα ενδιάμεσο αφιέρωμα μεταξύ των προημιτελικών που ολοκληρώθηκαν και των ημιτελικών που θα γίνουν σήμερα, και με το βλέμμα πάντα "καρφωμένο" στον τελικό της Κυριακής, εξετάζουμε που βρισκόμαστε ως τώρα στο Final Eight του ιστορικού θεσμού της γειτονικής χώρας.
Η (μπασκετομάνα*) Μπρέσια είναι μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της βορείου Ιταλίας. Η "Leonessa", όπως είναι το υποκοριστικό της περιοχής, που ελληνιστί θα πει "το θηλυκό λιοντάρι", φημίζεται για τη βιομηχανική δραστηριότητα που παρουσιάζει εδώ κι αρκετές δεκαετίες. Τα τελευταία χρόνια, πέραν της παραπάνω σταθεράς για την περιοχή, το μπάσκετ μπήκε για τα καλά στη ζωή των ντόπιων και καθώς φαίνεται, θα εξακολουθήσει να απασχολεί θετικά. Είναι το 5/5 στην Legabasket ένας προάγγελος για τους επόμενους μήνες ή αποτελεί απλά μια σύμπτωση;
* Σκουάντρα Ατζούρα σημαίνει μπλε ομάδα. Τα χρώματά των εμφανίσεων των Ιταλικών εθνικών ομάδων οφείλονται στον οίκο της Σαβοΐας που ένωσε τα κράτη της Ιταλικής χερσονήσου σε ένα ενιαίο κράτος το 1860.
Μία από τις πάλαι ποτέ ισχυρές εθνικές ομάδας μπάσκετ στην Ευρώπη και τον κόσμο, προσπαθεί εδώ και κάποιες διοργανώσεις δειλά-δειλά - χωρίς όμως την ανάλογη επιτυχία - να επιστρέψει στην ελίτ, μετά από μια ανομβρία πολλών ετών. Αν ψάχναμε να βρούμε την τελευταία επιτυχία της Ιταλίας σε επίπεδο εθνικών ομάδων, θα μεταφερόμασταν στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας το 20031 , τότε που η ομάδα των Μπαζίλε, Μπουλέρι, Γκαλάντα, υπό τις οδηγίες του Ρεκαλκάτι, κατακτούσε το χάλκινο μετάλλιο. Επίσης, στο 2004 και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας2 όπου κατέκτησε τη δεύτερη θέση και το ασημένιο μετάλλιο. Από εκεί και πέρα το χάος, το απόλυτο τίποτα για τους Ιταλούς, με τις αποτυχίες να διαδέχονταν η μία την άλλη, με πιο πρόσφατη αυτή του περσινού στραπάτσου στο προ-Ολυμπιακό τουρνουά που διοργανώθηκε στο Τορίνο.
Καθώς βρίσκομαι στο αεροπλάνο, κάπου πάνω από την Κροατία και καθ’οδόν προς το Μόναχο, σκέφτομαι τι όμορφος είναι ο κόσμος από ψηλά και πως αν αυτό το ρημάδι πέσει την έχουμε γαμήσει. Επίσης σκέφτομαι πως η Κροατία με την Ιταλία παίζουν με λοτσοβπενετρέισον, δηλαδή πάνε κάμποσο προς το καλάθι με τα αστέρια τους. Από τα τρία θέματα, λέω να αναπτύξουμε εδώ περισσότερο αυτό το τρίτο, και μάλιστα όχι και τόσο πολύ.