Ποιος προπονητής έχει φέτος το δυσκολότερο έργο;
Petros Syd : Θα βάλω στην κουβέντα τρία ονόματα: Ζ. Ομπράντοβιτς, Γ. Μπαρτζώκας, Α. Πεδουλάκης. Οι Τούρκοι στηρίζουν αβλεπί τον Ζοτς, άλλωστε το σύνολο που παρουσιάζει κάθε χρόνο παραπέμπει όλο και περισσότερο σε "ομάδα του Ομπραντοβιτς". Νομοτελειακά ωστόσο όλοι γύρω από τη Φενέρ περιμένουν το απόλυτο επιστέγασμα. Επίσης νομοτελειακά η πίεση κάθε χρόνο (θα) αυξάνεται. Ο Γ. Μπαρτζώκας έχει ανεβάσει τη μετοχή του στο ταβάνι, καθώς μετά την Ευρωλίγκα που κατέκτησε με τον Ολυμπιακό έκανε μία εκ του αποτελέσματος πολύ καλή επιλογή με τη Λοκομοτίβ. Υποτιμούμε την "περαση" του Μπαρτζώκα στη Euroleague, η Μπαρτσελόνα βλέπει στον πρόσωπο του έναν "Μήδα" που θα την επαναφέρει στα λούσα. Δεδομένα επομένως θα αντιμετωπίσει και τεράστια πίεση για άμεσο αποτέλεσμα. Ο RG έχει φέτος στα χέρια του ένα ρόστερ όπως το ζήτησε, το οποίο είναι το καλύτερο που φόρεσε τις εξάστερες φανέλες του Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια. Η πίεση θα είναι τεράστια και ο Διαμαντίδης δε θα είναι εκεί να απορροφήσει κραδασμούς. Παρ' όλα αυτά δύσκολα θα του γκρινιάξει κανείς αν η ομάδα μπει στο F4 -κι ας μην πάρει τον τίτλο, που λέει ο λόγος. Η ψήφος μου θα πάει στον Μπαρτζώκα. Ο πρώην κόουτς του Ολυμπιακού έχει δείξει να αντιμετωπίζει δυσκολίες στη διαχείριση της (έστω της ελληνικής και συχνά κακώς εννοούμενης) πίεσης από τον καιρό του στον Πειραιά. Στο Κουμπάν θέμα ιδιαίτερων απαιτήσεων δεν τέθηκε ποτέ όμως στη Μπαρτσελόνα τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά. Good Luck!
Leon T : Η επιλογή δεν ήταν εύκολη, καθώς πολλοί προπονητές αναμένεται να έχουν δύσκολο έργο. Τελικά ανάμεσα στον Sito Alonso που πρέπει να παρουσιάσει μια ανταγωνιστική Μπασκόνια με εντελώς καινούρια υλικά και τον Αργύρη Πεδουλάκη καταλήγω ότι το πιο δύσκολο έργο το έχει ο Έλληνας προπονητής.
Η ομάδα έκανε αρκετές και καλές μεταγραφές και πριν ακόμα ξεκινήσει η χρονιά και δούμε το πώς αυτοί οι παίκτες θα δέσουν μεταξύ τους, ο κόσμος ήδη μιλάει για Final 4. Φέτος ο φίλαθλος Δημήτρης Γιαννακόπουλος έκανε τις απαραίτητες κινήσεις ώστε η ομάδα να εμφανιστεί έτοιμη στο ξεκίνημα της διοργάνωσης, χωρίς να περιμένει την έλευση του Δεκέμβρη, των λαχείων και των προσφορών ώστε να ξοδέψει χρήματα (ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο των τελευταίων χρόνων), κίνηση που τη θεωρώ πολύ θετική. Όμως μπορεί ο συμπαθής RG να παρουσιάσει μια ομάδα που θα παίζει γρήγορο μπάσκετ αξιοποιώντας το υπάρχον υλικό, να κάνει την περίφημη ελληνοποίηση χρησιμοποιώντας Παππά και Χαραλόμποπουλο και παράλληλα να διεκδικήσει τους στόχους που έχουν βάλει οι υπεύθυνοι της ομάδας; Στην προηγούμενη δουλειά όπου του είχε ζητηθεί να παρουσιάσει μια ομάδα που να παίζει επιθετικά και είχε και παίκτες για να το πετύχει, ήταν στην Ούνιξ Καζάν όπου μέσα σε δύο μήνες αναγκάστηκε να φύγει και αφού τα αποτελέσματα ήταν αρνητικότατα. Επίσης δίνοντας λεπτά σε παίκτες όπως ο Χαραλομπόπουλος και ο Μποχωρίδης, μπορεί να στοιχίσει κάποια νίκη, και στην Ελλάδα οι νίκες είναι που δίνουν οξυγόνο και χώρο σε έναν προπονητή για να δουλέψει.
Το εγχείρημα φέτος δεν θα είναι εύκολο, γιατί ακόμα υπάρχουν κάποιες μικρές ανορθογραφίες στην ομάδα (έλλειψή δεύτερου άσσου με εμπειρία, χημείας, τραυματισμός Mike James, κούραση Singleton) και δεν είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχει μεγάλη υπομονή απέναντι στο πρόσωπό του, τόσο από τον κόσμο όσο και από τον Γιαννακόπουλο. O Διαμαντίδης, που με την παρουσία του μπορούσε να κατευνάσει τον Γιαννακόπουλο τα πνεύματα μετά από μια απρόσμενη ήττα (ή κάποια ήττα απέναντι στον Ολυμπιακό) δεν είναι πια στην ομάδα. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Γιαννακόπουλος τον είχε διώξει τον Μάρτιο του 2014 μετά από μια ήττα απέναντι στη Μπασκόνια και ενώ μέχρι τότε είχε κατακτήσει σε δυο χρόνια δυο κύπελλα Ελλάδας και ένα πρωτάθλημα με αρκετά φτωχό υλικό (κατά την προσωπική μου άποψη).
Panos Roumpas: Στα δικά μου μάτια η απάντηση είναι προφανής. Το πιο δύσκολο έργο θα έχει ξεκάθαρα ο Σίτο Αλόνσο. Μετά από ένα καλοκαίρι που συντελέστηκε κοσμογονία στη Βιτόρια, θα πρέπει να βρει άμεσα τρόπο να ενώσει τα καινούρια κομμάτια μαζί με τα λίγα που απέμειναν από τη χρονιά που μας πέρασε και να δημιουργήσει μία ομάδα έτοιμη να απαντήσει στις προκλήσεις της διοργάνωσης. Η πολύ επιτυχημένη σεζόν του Περάσοβιτς στη Βασκονία ανέβασε τις απαιτήσεις, το μπάτζετ είναι υψηλότερο από κάθε άλλη χρονιά τα τελευταία δέκα χρόνια και η πόλη καθώς και οι οπαδοί της ομάδας έχουν απαιτήσεις. Σίγουρα υπάρχουν ελαφρυντικά για τον εξαιρετικό Ισπανό κόουτς αλλά δεν παύει ο δρόμος που διάλεξε να διαβεί να είναι δύσκολος και ανηφορικός.
Bill Nessis : Ο Ερέζ Έντελσταιν Αυτός της Μακάμπι. Στο Τελ Αβιβ έχουν μαζευτεί παίκτες με μπόλικο ταλέντο και σπουδαίες ικανότητες επιθετικά, κυρίως στο 1on1. Ο Έντελσταιν θα πρέπει να βρει την φόρμουλα ώστε να μοιράσει το χρόνο και τις μπάλες για να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι, αλλά και να παρουσιάσει μια αποτελεσματική Μακάμπι σε επίθεση και άμυνα. Αρκετά δύσκολο.
Iason Sekeris: Την ερώτηση αυτή επιλέγω να μην την απαντήσω γιατί είναι λίγο ηλίθια. Ή μάλλον θα την απαντήσω για να στηρίξω την άποψη ότι είναι ηλίθια. Μα είναι δυνατόν να είναι ένας αυτός ο προπονητής; Η ευρωλίγκα στη νέα της μορφή υποθέτω ότι απαιτεί καλή διαχείριση υλικού. Ένας προπονητής σαν τον Έντελστάιν της Μακάμπι μπορεί να κάνει τέτοιο; Να ένας προπονητής με δύσκολο έργο. Από εκεί και πέρα Περάσοβιτς, Ζοτς έχουν να αντιμετωπίσουν και το ετήσιο αίτημα της κατάκτησης από μια τουρκική ομάδα. Επίσης έχω την αίσθηση πως φέτος θα δούμε μια διαφορετική Ρεάλ ως τον επιθετικό της προσανατολισμό. Νομίζω ότι οι κινητήριοι μοχλοί της άλλαξαν από τη στιγμή που έφυγε ο Σέρχι. Αυτό το θεωρώ πως είναι πολύ δύσκολο να γίνει στην πράξη οπότε ναι ο Λάσο θα έχει το πιο δύσκολο έργο. Κοίτα να δεις που απάντησα. Το ευκολότερο έργο θα το έχει ο Αργύρης πάντως. Η ομάδα που χτίζεται θα πηγαίνει μόνη της.
Ποια ομάδα μπορεί να είναι η έκπληξη της τελικής οκτάδας;
Petros Syd: Έχω την αίσθηση ότι αυτόν τον ρόλο μπορεί να τον παίξει η Νταρουσάφακα. Εδώ και καιρό δείχνει να περιμένει υπομονετικά την ευκαιρία της να καθιερωθεί στο συγκεκριμένο επίπεδο και το θεωρητικά ευνοικό της πρόγραμμα τις πρώτες 5 αγωνιστικές, μπορεί να της δώσει φτερά στα πόδια. Ερ. Αστέρας (Α), Αρμάνι (Η), Ούνικς (Α), Αναντολού Εφές (Η) και Ζαλγκίρις (Α) μπορούν να αποτελέσουν ευκαιρία για αρχή με 5-0 και τότε όλα μπορούν να συμβούν. Για να δούμε το ξεκίνημά της.
Leon T: Το νέο σύστημα διεξαγωγής της Ευρωλίγκας με 30 παιχνίδια στην κανονική διάρκεια, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για εκπλήξεις όπως τα προηγούμενα χρόνια. Αν βάλω τα «κουκιά» κάτω, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου οι 2 ελληνικές ομάδες μαζί με Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ και Φενέρ, θα είναι σίγουρα στην οκτάδα. Οπότε μένουν 2 θέσεις για τις υπόλοιπες ομάδες, από τις οποίες οι Τούρκικες Νταρουσάφακα, Γαλατά, Εφές όπως και η Μπάμπεργκ φαίνεται να έχουν το προβάδισμα.
Από αυτές και αφού πρώτα ξαναδιάβασα την ανάλυση τους στον καταπληκτικό οδηγό της Euroleague που κάναμε στο Basketballguru, η ομάδα που με έπεισε ότι θα είναι η έκπληξη στην 8αδα είναι η Μπάμπεργκ. Πλέον δεν είναι πρωτάρα στη διοργάνωση και η μόνη σοβαρή απώλεια που είχε ήταν ο Wanamaker. Η παραμονή του Trinchieri αποτελεί εγγύηση ότι θα ξαναδούμε μια επίθεση βασισμένη σε καλό spacing, πολύ κίνηση της μπάλας και φυσικά σκριν μακριά από την μπάλα. Η προσθήκη του Causeur τους δίνει έναν ακόμα δημιουργό από την περιφέρεια με εμπειρία από τη διοργάνωση, ο οποίος την τελευταία χρονιά ανέβασε το 3P% στο 39,5%. Ο Nicolo Meli, τελικά παρέμεινε στην ομάδα και η ικανότητα του στο σουτ, στην κίνηση χωρίς την μπάλα όπως και στην πάσα τον κάνουν ένα σημαντικό γρανάζι στην επίθεση της Μπάμπεργκ. Όσο για την έλειψη βάθους σε σχέδη με τις άλλες διεκδικήτριες, δεν νομίζω ότι θα είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα, αν λάβουμε υπόψη την ευκολία με την οποία «καθαρίζει» τους αντιπάλους της στην Γερμανική λίγκα.
Panos Roumpas: Σαν ομάδα έκπληξη για την οκτάδα προβλέπω ότι θα έχουμε την Νταρουσάφακα. Μια ομάδα με καλό προπονητή και με ρόστερ που στο σύνολο του μπορεί να ανταποκριθεί σε όλα τα ήδη μπάσκετ που μπορεί να βρει απέναντί του. Γουίλμπεκιν και Γουόναμέικερ μπορούν να τρέξουν να εκτελέσουν και ειδικά ο δεύτερος να πασάρει και καλά, η ομάδα γέμισε με καλούς σουτέρ στην περιφέρεια όπως οι Μπατούκ, Ντάιρις Μπέρτανς και Τζέιμς Άντερσον. Στους φόργουορντ υπήρξε ενίσχυση με Μοέρμαν και Κλάϊμπερν που πρέρχεται από σπουδαία χρονιά στο Ισραήλ ενώ και στους ψηλούς υπάρχουν παίκτες για όλα τα γούστα, όπως οι Ερντέν, Αλντεμίν και Σλότερ. Το μείγμα μοιάζει ιδανικό για να κάνει ένα μεγάλο ξεπέταγμα και να πετύχει νίκες που μπορούν να φέρουν την ομάδα του Μπλατ στα πλέι οφ.
Bill Nessis : Η Νταρουσάφακα. Η ανερχόμενη (;) δύναμη του τουρκικού μπάσκετ έχει όλα τα φόντα να μπει σφήνα στα τοπ κλαμπ της διοργάνωσης για αρκετούς λόγους τους οποίους ήδη διαβάσατε στο καταπληκτικό αφιέρωμα του BG. Αυτό που ίσως είναι το πιο δυνατό χαρτί της είναι ο David Blatt, όχι μόνο λόγω της προπονητικής του αξίας και του τι μπορεί να παρουσιάσει στο παρκέ, αλλά κυρίως επειδή έχει αποδείξει στο παρελθόν πως μπορεί να διαχειριστεί στην εντέλεια τον ρόλο του outsider.
Iason Sekeris: Έβαλα τα χέρια μου πάνω στη γυάλα. Έκανα την ίδια ερώτηση και αντί για απάντηση σχηματίστηκε μια μούντζα που έγραφε ώρσε από κάτω.
Πιστεύω πολύ την Άρμάνι έτσι και το καταφέρει ο μεγάλος Ραντούλιτσα να σηκώσει στις πλάτες του αυτή την Μέκκα της μόδας, τον φωτεινό φάρο του στυλ και να πει: Αβάντι, θα σας πάω εγώ στην 8άδα έχω εμπειρία σε τοπ επίπεδο από την περσινή χρονιά. Τζόρτζιο μην ανησυχείς για τίποτα ο Μίρο είναι εδώ. Και στη τελική ένας άνθρωπος της ποιότητας και του ευ ζην είπε να πάρει μια ομάδα και να δώσει έναν άλλο τόνο σε αυτό το άθλημα, που έχουμε πήξει στους μπουρτζόβλαχους, και δεν θα τον στηρίξω μέχρι τέλους;
Ποιοι παίκτες μπορεί από του χρόνου να παίζουν στο ΝΒΑ;
Petros Syd: Ένα back to back της ΤΣΣΚΑ του Ντε Κολό πιθανότατα να έκανε τον Γάλλο να... βαρεθεί πλεον στην Ευρώπη και να αναζητήσει την επιστροφή του στην Αμερική. Ο Ντόντσιτς της Ρεαλ είναι ακόμα πολύ μικρός, αλλά δεδομένα το μέλλον θα τον βρεί στο NBA, όχι όμως από του χρόνου. Στην κουβέντα πρέπει να φροντίσει να μπει κάποια στιγμή και ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος του Παναθηναϊκού. Μέλλον στην άλλη άκρη του Ατλαντικού θα μπορούσε να έχει και ο (ακόμα πολύ "ωμός") Ιλμάνι Ντιοπ, της Μπασκόνια.
Leon T: Για όσους βιαστούν να πουν τον παικταρά Doncic της Ρεάλ Μαδρίτης, μάλλον θα πρέπει να ξαναδιαβάσουν την ερώτηση καθότι αυτή λέει «από του χρόνου»! Ο Σλοβένος είναι το καλύτερο ταλέντο αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη και οι πρώτες προβλέψεις τον δίνουν στην πρώτη 5αδα του draft του 2018, καθότι δεν είναι επιλέξιμος λόγω ηλικίας στο επόμενο νραφτ. Άρα τουλάχιστον άλλα δυο χρόνια θα είναι στα μέρη μας. Για να απαντήσω όμως στη συγκεκριμένη ερώτηση δεν χρειάζεται να πάω πολύ μακριά.
O Sergio Llull είναι αυτή τη στιγμή ο πιο NBA-ready παίκτης που παίζει στην Ευρωλίγκα. Η εμφάνιση του απέναντι στους Thunder όπου είχε 22 πόντους και 8 ασίστ, μαζί με τρία buzzer beater τρίποντα εκ των οποίων το ένα έστειλε το παιχνίδι στην παράταση, ήταν ένα μικρό δείγμα των ικανοτήτων του. Οι Rockets ήδη προσπάθησαν να τον φέρουν στο Χιούστον φέτος το καλοκαίρι, αλλά τελικά δεν τα βρήκαν και ευτυχώς για μας θα μείνει στην Ευρωλίγκα. Το επόμενο καλοκαίρι και με την πιθανότητα οι Ρόκετς να είναι από τις εκπλήξεις της σεζόν φτάνοντας μέχρι τους τελικούς της Δύσης, ο Sergio Llull θα πειστεί να δοκιμάσει την πρόκληση του ΝΒΑ. Άλλωστε στο σύστημα του D’Antoni θα μπορεί να ταιριάξει τόσο ως αναπληρωματικός PG πίσω από τον MVP Harden, όσο και σε πεντάδες με τον μούσια, χάρη στο πολύ καλό του σουτ και την ικανότητά του να παίζει off ball (όπως έκανε στη Μαδρίτη και στην εθνική ομάδα όταν έπαιζε ταυτόχρονα με τον Sergio Rodriguez).
Panos Roumpas: Θα ήθελα ο Ντόνσιτς αλλά είναι μικρός, αφού δεν μπορεί καν να δηλωθεί για το φετινό ντραφτ. Από εκεί και πέρα νομίζω ότι πιο πολύ θα αναφέρω παίκτες που θα ήθελα εγώ να δω στο ΝΒΑ. Από τη φετινή λοιπόν διοργάνωση τρεις παίκτες θα ήθελα να δω στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ο ένας αργά η γρήγορα θα πάει αλλά οι άλλοι δύο προς το παρόν φαίνονται ικανοποιημένοι με την μπασκετική τους πορεία στην Ευρώπη. Οι παίκτες αυτοί είναι ο Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς της Φενέρμπαχτσε, ο Μίλος Τεόντοσιτς της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και ο Σέρχιο Γιούλ της Ρεάλ. Αν διάλεγα ένα θα ήθελα τον Μίλος. Τεράστιο ενδιαφέρον για το πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει το τεράστιο ταλέντο του σε έναν άλλο τρόπο παιχνιδιού, πιο γρήγορο και πιο physical.
Bill Nessis: Δύο απ’ αυτούς που θα ήθελα πάρα πολύ να δω είναι οι Llull και Teodosic, αν και δεν ξέρω τις διαθέσεις τους πλέον. Θα πω λοιπόν τον Allessandro Gentile και τον Adam Hanga, μιας και οι δύο έχουν ορισμένα από τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται για το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Το στυλ του Ιταλού ταιριάζει αρκετά με το παιχνίδι στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, ενώ ο Ούγγρος -βελτιώνοντας το σουτ του- μπορεί να εξελιχθεί σε έναν πολύτιμο role player-high energy guy για το ΝΒΑ.
Iason Sekeris: Ποιος Λούκα;; Ο Ιωάννης
Πού μπορεί να σκάσει η μεγαλύτερη φούσκα της σεζόν και ποια μπορεί να είναι αυτή;
Petros Syd: Εδώ η Μακάμπι έχει πραγματικά όλα τα φόντα. Πήρε παιχταράδες ωστόσο θα παίξει "streetball", με έναν άγνωστο στον περισσότερο κόσμο προπονητή στην άκρη του πάγκου της. Οι απαιτήσεις είναι φέτος πάρα πολλές , μετά το περσινό αμίμητο φιάσκο και δύσκολα θα δικαιωθούν. Οι Ισραηλινοί περιμένουν ένα αποφασιστικό και ολικό come back και παρότι θα εμφανισθούν σίγουρα καλύτεροι από πέρσι, δύσκολα θα εκπληρώσουν τις προσδοκίες.
Leon T: Όπως μας τα έγραφε και ο Πέτρος, η Μακάμπι είναι ένα θηρίο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ που μετά από την απογοητευτική περσινή χρονιά σε Ευρωλίγκα και εγχώριες διοργάνωσης είναι πληγωμένο και ψάχνει εκδίκηση. Από τον Μάιο φρόντισαν να κινηθούν στο μεταγραφικό παζάρι προκαλώντας θαυμασμό με τις υπογραφές παικτώς όπως οι Quincy Miller, Maik Zirbes, Sonny Weems, Andrew Goudelock, Colton Iverson, Victor Rudd κτλ στέλνοντας το μήνυμα ότι η πορεία του 2016 ήταν απλά μια άσχημη παρένθεση. Όμως η πρόσληψη ενός προπονητή χωρίς μεγάλη εμπειρία όπως ο Edelstein, ο οποίος ήταν βοηθός του Gherson όταν ο δεύτερος ήταν προπονητής στον Ολυμπιακό, δεν ξέρω αν είναι ανάλογη των αγωνιστικών μεταγραφών της ομάδας. Οι πιο κακοπροαίρετοι θα πουν ότι στην ουσία το ίδιο μοντέλο θα συνεχίσει και φέτος καθώς ο Gherson συνεχίζει να είναι στο προπονητικό τημ και μάλλον αυτός κινεί και κινούσε τα νήματα πίσω από τους τελευταίους προπονητές της Μακάμπι.
Εκτός από τον προπονητή, ένα ακόμα πρόβλημα είναι η σύνθεση της ομάδας. Όπως φάνηκε πέρισυ η παρουσία πολλών παικτών με παραπλήσια χαρακτηριστικά αποδείχτηκε λάθος αφού οι Farmar και Rochestie ποτέ δεν μπόρεσαν να συνεργαστούν καλά μεταξύ τους (και εδώ ίσως να φταίει η απουσία ενός καλός προπονητή). Φέτος η πρόσληψη παικτών όπως οι Goudelock, Weems και Mekel που χριάζονται πολύ ώρα την μπάλα στα χέρια τους θυμίζει αρκετα το περσινό εγχείρημα και δεν είμαι σίγουρος για την επιτυχία του.
Αν και το υλικό της ομάδας είναι για Final 4 (σοβαρά, τι πιστεύετε ότι θα έκαναν οι Perasovic, Ιτούδης, Μπαρτζώκας, Obradovic με αυτό το υλικό) η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι θα μείνουν εκτός 8άδας, κερδίζοντας το βραβείο της μεγαλύτερης φούσκας της σεζόν.
Panos Roumpas: Φούσκα της σεζόν…Εδώ σας θέλω. Νιώθω ότι ο δρόμος για αυτή την απάντηση θα μας οδηγήσει προς Ισραήλ μεριά. Η Μακάμπι έχει πληθωρικό ταλέντο, τρομερούς σκόρερ, αλλά αναζητείται ο παίκτης που θα βάλει αυτή την ομάδα σε μία σειρά και θα της δώσει μια ξεκάθαρη κατεύθυνση στο παιχνίδι. Προς το παρόν από τα λίγα ανεπίσημα ματς που έχω δει, η ομάδα παίζει ξεκάθαρα με το ταλέντο και το ένστικτο, χωρίς κάποια ιδιαίτερη αγωνιστική δομή. Το ταλέντο όμως σε αυτό το επίπεδο μπορεί να δώσει κάποιες μεγάλες νίκες στη χάση και στη φέξη αλλά είναι πολύ δύσκολο να δώσει πορεία πρωταθλητισμού στην ομάδα. Μακάμπι λοιπόν.
Bill Nessis : Βλέπε απάντηση 1. Ειλικρινά δεν μπορώ να δω πως η Μακάμπι θα μπορέσει να κατανείμει τους ρόλους μέσα στο ρόστερ, οπότε προβλέπεται και φέτος άδοξος αποκλεισμός πριν τα playoff. (Αν τυχόν προκριθεί, αυτό το κείμενο θα αυτοκαταστραφεί)
Iason Sekeris: Κάθε χρόνο ξεκινάω με μια μικρή προσευχή, φούσκα να είναι η ομάδα που εδρεύει στον Πειραιά. Στην αρχή της χρονιάς οι προσευχές δείχνουν να πιάνουν τόπο αλλά εκεί μετά την άνοιξη μου τα χαλάνε. Η περσινή φούσκα Μακάμπι έχει όλα τα εφόδια να κάνει το ριπίτ, παρόλα αυτά εγώ θα ποντάρω τα χρήματά μου στην ασυμπάθιστη ομάδα της Μαδρίτης. Δεν ξέρω αν η πρόβλεψη αυτή μπορεί να στηριχτεί σε λογικά επιχειρήματα ή μόνο στο συναίσθημα. Δεν ντρέπομαι να το πω θέλω να αποτύχει ο Λάσο.
