Παρά τα πολλά "κομμένα κεφάλια", η σερβική "Λερναία Ύδρα" βρίσκει για ακόμα μία φορά, όπως -σχεδόν- πάντα τον τρόπο να τα αντικαταστήσει με άλλα, παραμένοντας σε πολύ υψηλό επίπεδο. Οι απουσίες των Τεόντοσιτς, Μπιέλιτσα και Κάλινιτς κατά κύριο λόγο, αλλά και των Γιόκιτς, Σιμόνοβιτς, Νέντοβιτς (άντε να βάλουμε και τον Ραντούλιτσα, ο οποίος παραδοσιακά εμφανίζεται καλύτερος με τη φανέλα της εθνικής συγκριτικά με του εκάστοτε συλλόγου του), σε μια πρώτη ανάγνωση μπορεί να δείχνουν δυσβάσταχτες, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να ανακόψουν την πορεία των Σέρβων προς την πρωτιά του ομίλου. Το ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου εστιάζεται κυρίως στις θέσεις 2 έως 4, για τις οποίες θα "παλέψουν" Ρωσία, Λετονία και Τουρκία, καθώς Βέλγιο και Μ. Βρετανία θα χρειαστεί να κάνουν νίκες παντελώς "εκτός προγράμματος" για να "τρυπώσουν" στην τετράδα του ομίλου, πράγμα που η δυναμικότητα των ρόστερ τους καθιστά από δύσκολο έως αδύνατον.

Μία από τις φράσεις κλισέ που συνηθίζουμε να ακούμε είναι η ‘’κάθε αρχή και δύσκολη’’. Ξεκίνημα με νίκη λοιπόν για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα εναντίον της φαινομενικά ασθενέστερης ομάδας του ομίλου, της «αλλοπρόσαλης» Ισλανδίας. Αναμφίβολα δεν είναι ένα ματς που χρειάζεται να σταθούμε ιδιαίτερα, όπως άλλωστε είπε και στις δηλώσεις του ο MVP του χτεσινού αγώνα, Νίκος Παππάς.  Παρακάτω θα αναφερθούμε μόλις σε 2-3 θετικά και αρνητικά στοιχεία που μας έκαναν εντύπωση από το χτεσινό αγώνα.

Ο Μπιλ , εκεί που καθόμασταν στην ησυχία μας, μας έβαλε φιτίλια. Να κάνουμε roundtable λέει και να προφητεύσουμε νικητές και πορείες. Ντάξει ρε Μπιλ, να το κάνουμε. Μας έδωσε τις ερωτήσεις του, τις οποίες απαντάει πρώτος αυτός, και εμείς ακολοθούμε. Ιδού πώς βλέπουν τέσσερις τρομεροί συντάκτες του BG το Ευρωμπάσκετ πριν από το Ευρωμπάσκετ.

Μαζί με τον όμιλο της εθνικής , σήμερα ξεκινάει και ο δεύτερος, εκεί όπου δεσπόζει το όνομα της Λιθουανίας, με τις υπόλοιπες ομάδες να έχουν όλες (περισσότερες ή λιγότερες) πιθανότητες πρόκρισης. Ιταλία, Γεωργία, Ουκρανία, Γερμανία και Ισραήλ θα παλέψουν στον πιθανώς πιο αμφίρροπο γκρουπ από όλα. Ας δούμε παρακάτω , μέσω κάποιων κατηγοριών, τι αξίζει να προσέξει κανείς στα παιχνίδια που θα διεξαχθούν στο Τελ Αβίβ.

Λίγο πριν από την έναρξη σε ένα από τα πιο περίεργα Ευρωμπάσκετ των τελευταίων ετών, κυρίως λόγω πολλών απουσιών μεγάλων παιχτών, που οφείλονται στην επιλογή τους για ξεκούραση ή σε θέματα που άπτονται των σχέσεων των ομάδω του ΝΒΑ με το υλικό τους. Επιπλέον, η αύξηση των ομάδων, με σκοπό να δίνεται η δυνατότητα σε ασθενέστερες μπασκετικά χώρες να λάβουν μέρος σε μια γιορτή του αθλήματος, σε συνδυασμό με την διεξαγωγή της πρώτης φάσης σε τέσσερις διαφορετικές πόλεις, μας προϊδεάζουν για ένα τουρνουά γεμάτο εκπλήξεις. Μου έλαχε να ασχοληθώ με τον όμιλο της Ελλάδας, δηλαδή τον πρώτο, όπου το αντιπροσωπευετικό μας συγκρότημα συνυπάρχει  με την Φινλανδία, την Ισλανδία, τη Γαλλία, τη Σλοβενία και την Πολωνία. Οι αγώνες της πρώτης φάσης θα διεξαχθούν στο Ελσίνκι και στα πρώτα χιαστί, εάν και εφόσον προκριθεί η εθνική ομάδα, θα διασταυρωθεί με τον Β Όμιλο.

Στο Κλουζ της Ρουμανιας θα αναμετρηθούν δύο ξεκάθαρα φαβορί , ένα γερό αουτσάιντερ και τρία σύνολα που δείχνουν να βράζουν στο ίδιο καζάνι, αν και μάλλον δεν είναι έτσι. Η έδρα λογικά δεν θα σώσει τους αδύναμους οικοδεσπότες, καθώς Τσεχία (κυρίως) και Ουγγαρία δείχνουν πιο ανταγωνιστικές. Η Ισπανία και η Κροατία θα κάνουν ψώνια, το Μαυροβούνιο μοιάζει ανισόρροπα επικίνδυνο, ενώ η Τσεχία θα στηριχτεί σχεδόν εξ ολοκλήρου στις πλάτες του Σατοράνσκι, καθώς φέτος Βέσελι δεν υπάρχει. Κρίμα, διότι οι Τσέχοι ήταν ελκυστικοί στην προηγούμενη διοργάνωση, κυρίως λόγω του καταπληκτικού αυτού πικ εν ρολ διδύμου. Ας δούμε μία όμορφη πεντάδα παικτών που αξίζει να προσέξετε, καθώς και κάποια επιμέρους στοιχεία.

* Σκουάντρα Ατζούρα σημαίνει μπλε ομάδα. Τα χρώματά των εμφανίσεων των Ιταλικών εθνικών ομάδων οφείλονται στον οίκο της Σαβοΐας που ένωσε τα κράτη της Ιταλικής χερσονήσου σε ένα ενιαίο κράτος το 1860.

Μία από τις πάλαι ποτέ ισχυρές εθνικές ομάδας μπάσκετ στην Ευρώπη και τον κόσμο, προσπαθεί εδώ και κάποιες διοργανώσεις δειλά-δειλά - χωρίς όμως την ανάλογη επιτυχία - να επιστρέψει στην ελίτ, μετά από μια ανομβρία πολλών ετών. Αν ψάχναμε να βρούμε την τελευταία επιτυχία της Ιταλίας σε επίπεδο εθνικών ομάδων, θα μεταφερόμασταν στο Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας το 2003¹ , τότε που η ομάδα των Μπαζίλε, Μπουλέρι, Γκαλάντα, υπό τις οδηγίες του Ρεκαλκάτι, κατακτούσε το χάλκινο μετάλλιο. Επίσης, στο 2004 και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας² όπου κατέκτησε τη δεύτερη θέση και το ασημένιο μετάλλιο. Από εκεί και πέρα το χάος, το απόλυτο τίποτα για τους Ιταλούς, με τις αποτυχίες να διαδέχονταν η μία την άλλη, με πιο πρόσφατη αυτή του περσινού στραπάτσου στο προ-Ολυμπιακό τουρνουά που διοργανώθηκε στο Τορίνο.

Γεια σας και καλή μπασκετική σεζόν 2017 - 2018.

Στο τελευταίο Ευρωμπάσκετ της εποχής της ευημερίας, η εθνική Ελλάδος προσέρχεται ως μία μπερδεμένη έφηβη, ξαφνικά στερημένη των εμπειριών που κουβαλάνε πολλοί παίκτες της και χαμένη μέσα μία ασυνήθιστη δίνη προβλημάτων. Ούτε στο παρελθόν ήταν όλα ιδεατά σε κάθε προετοιμασία, όμως η φετινή επεφύλαξε την μία αρνητική έκπληξη μετά την άλλη. Από την καθυστέρηση στην ανακοίνωση του προπονητή και τις "αναπάντεχες" απουσίες των ΝΒΑερς, μέχρι την ξαφνική αποχώρηση του μεγάλου παιχταρά Γιάννη Αντετοκούνμπο και τα μπουνίδια Μπουρούση - Παππά, η περίοδος απόκτησης χημείας κάθε άλλο παρά πορεύτηκε σε ομαλό δρόμο, με τις στροφές της πλοκής να είναι σε φορές κωμικοτραγικές.

Η εθνική ομάδα μπάσκετ αποτελεί σταθερά την επίσημη αγαπημένη του κόσμου σε όλα τα ομαδικά σπορ στη χώρα προσφέροντας αμέτρητες χαρές σε όλους τα τελευταία τριάντα χρόνια. Η ομάδα αυτή μας είχε «καλομάθει» στις επιτυχίες και τα μετάλλια κατακτώντας μάλιστα την κορυφή της Ευρώπης δύο φορές το 1987, βραδιά ορόσημο για όλη την Ελλάδα, και το 2005.