Κατά την εισαγωγή του στο Hall of Fame πριν μερικούς μήνες, μεταξύ άλλων ο Γκρεγκ Πόποβιτς είχε δηλώσει το εξής, μιλώντας για τους σπουδαίους παίκτες που προπόνησε. “Οι παίκτες έχουν σαν κεραίες ένα πράγμα, πρέπει να είσαι αυθεντικός αλλιώς θα το καταλάβουν αμέσως”. Είναι γεγονός ότι σε μια ομάδα μπάσκετ, ειδικά στο επίπεδο του ΝΒΑ, το να κερδίσεις το σεβασμό των παικτών απαιτεί πέρα από ικανότητες στο αγωνιστικό κομμάτι κι ένα σετ δεξιοτήτων διαχείρισης χαρακτήρων, όπως και το να επιβάλλεις τρόπο τινά την παρουσία σου, χωρίς να υπονομεύσεις το stardom της εκάστοτε βεντέτας που τραβάει κουπί στο παρκέ. Σε αυτό το κλίμα, ο Έιντριαν Γκρίφιν φαίνεται πως απέτυχε να κερδίσει τους παίκτες των Μιλγουόκι Μπακς, αλλά μάλλον δεν έπρεπε εξαρχής να βρεθεί σε αυτή τη θέση.

Η (τύποις “κοινή συναινέσει”, στην ουσία) απόλυση του Doc Rivers μας έπιασε στον ύπνο. Κυριολεκτικά όμως, καθώς η απόφαση της διοίκηση των Clippers να απομακρύνουν τον 58χρονο προπονητή έλαβε χώρα ξημερώματα Ελλάδας. Και ενώ σε μια πρώτη ανάγνωση η κίνηση του Steve Ballmer μοιάζει αναπόφευκτη, μετά και το “ναυάγιο” (και) των φετινών playoffs, κάνοντας ένας βήμα πίσω τα πάντα μοιάζουν λίγο βιαστικά.
Η εποχή του Doc Rivers στους Los Angeles Clippers έφτασε στο τέλος της, έπειτα από επτά χρόνια και παρά τα ακόμα δύο έτη που προέβλεπε το συμβόλαιό του. Επτά χρόνια χτισίματος, προσδοκιών, μα πάνω απ’ όλα βλέψεων για ένα πρωτάθλημα. Αυτή ήταν άλλωστε η αύρα που συνόδευε τον Rivers όταν άφηνε τους Celtics για τη δυτική ακτή: Πως πρόκειται για έναν προπονητή που ξέρει να διαχειρίζεται χαρακτήρες, να τους βάζει κάτω από το “εμείς” και να τους διαμορφώνει σε νικητές. Αυτό έκανε στο πρωτάθλημα του 2008 με τη Βοστώνη, όταν οι Paul Pierce, Ray Allen και Kevin Garnett έφτασαν στην πολυπόθητη κατάκτηση του πρώτου τους δαχτυλιδιού. Ο Rivers ωστόσο πριν γίνει το mega trade που έφερε Allen και KG στη Μασαχουσέτη δεν ήταν καθόλου σίγουρος για τη θέση του.