Οι Bucks άρχισαν να χτίζουν μια ομάδα γύρω από τον Γιάννη μετά και την πολύ βελτιωμένη του δεύτερη χρονιά και πέρσι πρακτικά του έδωσαν τα κλειδιά της ομάδας, κάνοντας τον Αντετοκούνμπο τον κύριο χειριστή της μπάλας στην επίθεση. Το αποτέλεσμα της επιλογής του Joe Prunty¹ ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακό, καθώς μετά τη διακοπή του all-star game, ο Γιάννης είχε μέσο όρο 18,8 πόντους, 8,6 ριμπάουντ και 7,2 ασίστ.
Χτίζοντας πάνω σε αυτή την επιλογή, οι Bucks κι ο Jason Kidd ασχολήθηκαν το καλοκαίρι ώστε να φτιάξουν ακόμη περισσότερο μια ομάδα, που θα μπορέσει να βοηθήσει περισσότερο τον Αντετοκούνμπο να βγάλει το ταλέντο του στο παρκέ. Με βάση το γεγονός ότι ο Έλληνας σούπερσταρ δεν είναι αξιόπιστος σουτέρ, αποκτήθηκαν (ή παρέμειναν) φόργουορντ που μπορούν να ανοίξουν το παρκέ, όπως ο Mirza Teletovic κι ο Michael Beasley, ενώ έφυγε ο πονοκέφαλος του σετ παιχνιδιού που λέγεται Michael Carter-Williams, για να αποκτηθεί ένας ακόμη τέτοιος παίκτης, ο Tony Snell.

Ο τραυματισμός όμως του Khris Middleton, ενός εκ των καλύτερων 3&D (τρίποντο κι άμυνα) παικτών στην λίγκα, ίσως αποδειχθεί καταστροφικός για την ομάδα του Milwaukee, που πλέον πρέπει να αναζητήσει λύσεις από περιφερειακούς που είναι είτε άβγαλτοι rookies (Brogdon), είτε μη αξιόπιστες επιλογές (Rashad Vaughn). Η προσθήκη του Dellavedova ήταν πολύ σημαντική για το είδος άμυνας που θέλει να παίξει ο Kidd, καθώς ο Αυστραλός μπορεί να εξουθενώσει τα αντίπαλα γκαρντ, αλλά κι αυτός με τη σειρά του δεν είναι ένας παίκτης που θα δώσει το επιθυμητό spacing στον Γιάννη για να κάνει παιχνίδι με τη μπάλα.

Εάν βρισκόταν στην ομάδα ο εξαιρετικός σκόρερ Brandon Knight, ή ακόμη και ένας παίκτης που μπορεί να παίξει μακριά από την μπάλα, όπως ο Jerryd Bayless που έκανε πολύ καλά παιχνίδια στον ρόλο του off-ball guard στην επίθεση, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Ο Jason Terry θα μπορούσε να είναι ένας τέτοιος παίκτης, αλλά α) είναι 39 ετών και β) η συνεισφορά του στην άμυνα είναι τόσο μικρή που πέρσι προτιμήθηκε να παίζει στη θέση του ο Andrew Goudelock.

Βλέπουμε λοιπόν ότι υπάρχουν προβλήματα που θα κληθεί να λύσει το τεχνικό επιτελείο των Bucks, αν και η κύρια λύση δεν μπορεί να έρθει από οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον Γιάννη. Εάν καταφέρει να βελτιώσει την απειλή του μακριά από το καλάθι και κυρίως μετά από ντρίμπλα, όπου πέρσι σκόραρε με 30,6% (uh), τότε οι Bucks θα έχουν όσα χρειάζονται για μια καλύτερη σεζόν.

Ξέροντας ότι τέτοια αναβάθμιση δύσκολα θα γίνει, τουλάχιστον στο ξεκίνημα της χρονιάς, ο Γιάννης θα στηρίζει αρκετά στην απόδοση των παικτών που τον ξέρουν και με τους οποίους συνεργάζεται καλύτερα στο παρκέ. Jabari Parker, John Henson και Mason Plumlee είναι οι άνθρωποι του, όταν αυτός αναλαμβάνει την οργάνωση του παιχνιδιού. Οι βοήθειες που του έδωσαν στο φινάλε της περσινής σεζόν ήταν πού σημαντικές και ειδικά με τον Plumlee, η χημεία που έχει αναπτυχθεί είναι εξαιρετική, με τους δυο τους να αποτελούν ένα δίδυμο που έβγαζε όταν ήταν μαζί στο παρκέ 109 πόντους ανά 100 επιθέσεις, το καλύτερο νούμερο των Bucks μετά το All-Star Game² .

Κάπως έτσι βγάζει νόημα το ότι πολύ συχνά στα ματς της προετοιμασίας ο Kidd ξεκινούσε μαζί με τον Γιάννη και τους τρεις αυτούς παίκτες, μαζί με τον Dellavedova. Με αυτή την πεντάδα, ο προπονητής των Bucks ελπίζει πως τα προβλήματα στο σουτ δεν θα εμφανιστούν και πως θα μπορεί να καλυφτεί το κενό στην άμυνα που εμφανίζεται, όταν ο Parker αναγκάζεται να μαρκάρει στην περιφέρεια και χάνεται προσπαθώντας να καλύψει χώρους που δεν προβλέπεται να βρίσκεται.

Το πρόβλημα στην άμυνα των Bucks, και κυρίως στην πολύ επιθετική άμυνα που προσπαθεί να πνίξει την αντίπαλη επίθεση, είναι η απουσία καλών και κυρίως αξιόπιστων αμυντικών στον πάγκο της ομάδας. Εκτός κι αν ο Greg Monroe καταφέρει να δείξει ότι αξίζει το maximum συμβόλαιο (στο Ντιτρόιτ ακόμη γελάνε) ή ο Thon Maker δείξει ότι μπορεί να γίνει ένας Αντετοκούμπο ρακέτας, τότε οι Bucks δύσκολα θα επαναλάβουν τις αμυντικές επιδόσεις της σεζόν 2014-15 που τους έφεραν στα πλέι-οφ κι έναν αγώνα μακριά από τον δεύτερο γύρο.

Έτσι είναι λογικό ότι οι Bucks μπαίνουν σε μια σεζόν που τα προβλήματα μπορεί να είναι αρκετά περισσότερα απ' όσα είχαν προβλεφθεί. Θα έχει αρκετό ενδιαφέρον να δούμε κατά πόσο ένα ξεκίνημα με λιγότερες από 13 νίκες στους πρώτους 30 αγώνες, θα είναι αρκετό για να τους ωθήσει στο να αφήσουν την φετινή σεζόν και να διεκδικήσουν ένα lottery pick, ειδικά από τη στιγμή που το draft του 2017 αναμένεται να είναι ένα από τα πιο βαθιά σε ταλέντο κι επιλογές.

Αυτό θα δώσει την ευκαιρία και στον Kidd να πειραματιστεί σε πεντάδες και παίκτες, κάτι που είδαμε να κάνει σε αρκετά μεγάλο βαθμό στα παιχνίδια της preseason και ίσως να είναι αρκετά αποδοτικό για το μέλλον της ομάδας. Πιο συγκεκριμένα, στα ματς με τους Pacers και τους Bulls είδαμε πεντάδες που είχαν μαζί τους (όλους πάνω από 2 μέτρα) Αντετοκούνμπο-Parker-Maker-Henson-Brogdon ή και άλλες που είχαν τον Parker στο 5 και τρεις παίκτες στα φτερά της επίθεσης.

Συμπερασματικά, οι πιθανότητες που υπάρχουν για να γίνει κάποιο μπαμ από τους Bucks στην φετινή σεζόν είναι ελάχιστες κι εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, κι όχι μόνο την παρουσία του Γιάννη, που αναμένεται φέτος να αγγίζει (ή και να ξεπερνάει) τα όρια του triple-double. Σε μια όμως λίγκα, που οι πειραματισμοί επιτρέπονται, ίσως η φετινή σεζόν να είναι η πιο κομβική για το μέλλον της ομάδας και κατ' επέκταση του Αντετοκούνμπο.

Σημειώσεις

1. Ο Joe Prunty αντικατέστησε για 17 αγώνες τον Jason Kidd και έβαλε για πρώτη φορά τον Αντετοκούνμπο στη θέση του Point Guard (aka. Point Giannis)

2. stats.nba.com