16 χρόνια μετά το άστοχο τρίποντο του Σπανούλη απέναντι στην Αργεντινή στο Πεκίνο και 15 μετά την τελευταία αληθινή διάκριση, η εθνική μπάσκετ προσφέρει επιτέλους αφορμή για χαμόγελα. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιες και δίκαιοι, βέβαια, στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ η πορεία της υπήρξε θαυμάσια και δεν υπήρχε καμμία ντροπή στον αποκλεισμό από τη μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια, Γερμανία.

Τα τέσσερα προολυμπιακά τουρνουά που θα δώσουν ισάριθμα εισιτήρια πρόκρισης στους επερχόμενους(26/7-11/8) αγώνες του Παρισιού ολοκλήρωσαν τις φάσεις των ομίλων, ενώ ακολουθούν τα κρίσιμα νοκ-άουτ, στα οποία περιλαμβάνονται όλα τα μεγάλα φαβορί, αλλά και κάποια αουτσάιντερ που προκάλεσαν σημαντικές εκπλήξεις στη διάρκεια των εναρκτήριων αγώνων των επιμέρους διοργανώσεων. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

Πάνω από έναν χρόνο μετά την προγραμματισμένη τους διοργάνωση, τα τουρνουά της FIBA που θα κρίνουν την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του επόμενου μήνα ξεκίνησαν το απόγευμα της Παρασκευής. Μέχρι τις 4 Ιουλίου, 24 ομάδες θα αγωνιστούν σε τέσσερα διαφορετικά τουρνουά ανά τον κόσμο για να πάρουν τα ισάριθμα εισιτήρια που θα τους στείλουν στο Τόκιο. Οι τέσσερις αυτές διοργανώσεις θα γίνουν σε τέσσερις διαφορετικές πόλεις του κόσμου (Κάουνας, Σπλιτ, Βελιγράδι και Βικτώρια), όμως, για την ώρα τουλάχιστον, θα ασχοληθούμε μόνο αυτή της Βικτώρια στην οποία συμμετέχει και η εθνική ομάδα της Ελλάδας μαζί με άλλες πέντε χώρες, τον οικοδεσπότη Καναδά και τις Τσεχία, Τουρκία, Κίνα και Ουρουγουάη.

Η εθνική αποκλείστηκε από μία ακόμη Ολυμπιάδα , όπως συμβαίνει συνήθως. Η εικόνα της στο τελευταίο παιχνίδι ήταν μάλλον αποκαρδιωτική. Κακή άμυνα στην και ελλειπής συγκέντρωση στην μοιραία αρχή, επιθετικό μπλακ άουτ στη συνέχεια μετά το come back. Περισσότερο από το αποτέλεσμα (το οποίο δεν συνιστά και κάποια έκπληξη), ενοχλεί μάλλον η εικόνα, αλλά ακόμη κι ετσι το άρθρο που θα διαβάσετε δεν περιέχει ανθρωποφαγία, ούτε βλέπει τη λέξη Κατσικάρης ως το θηρίο που κρύβεται μέσα στο barcode, δηλ. τον 666.

Καθώς βρίσκομαι στο αεροπλάνο, κάπου πάνω από την Κροατία και καθ’οδόν προς το Μόναχο, σκέφτομαι τι όμορφος είναι ο κόσμος από ψηλά και πως αν αυτό το ρημάδι πέσει την έχουμε γαμήσει. Επίσης σκέφτομαι πως η Κροατία με την Ιταλία παίζουν με λοτσοβπενετρέισον, δηλαδή πάνε κάμποσο προς το καλάθι με τα αστέρια τους. Από τα τρία θέματα, λέω να αναπτύξουμε εδώ περισσότερο αυτό το τρίτο, και μάλιστα όχι και τόσο πολύ.