Από την άλλη, καθώς το νόημα των φράσεων αποκτάται αυθαίρετα, δεν είναι καθόλου περίεργο που ο λαός δεν εξέλαβε το μήνυμα σαν ολική στήριξη στον προπονητή.
Ερμ Δάσκαλε.. Έπρεπε να γράψουν "σας γ@@@ει ο Μίσσας" για στήριξη στον κοουτς..
— makriaptouspapades (@StefanosPap77) September 10, 2017
Έτσι σημαινει ότι και με τον άσχετο εμείς σας γ@@@με ?
Όπως και με τους δημοσιογράφους, ούτε εδώ χωράνε αφορισμοί, καθώς όσο να ναι είναι κοινή παραδοχή ότι ο Μίσσας είναι άσχετος. Στην δική μας περίληψη πάντως, ο κόουτς της εθνικής καταλαμβάνει περίοπτη θέση, αυτή που ακολουθεί. Ας δούμε τις βουκολικές κατηγορίες μας.
Το χρυσόμαλλο δέρας.
Ο Κώστας Μίσσας και το επιτελείο του έδειξαν απόλυτα προετοιμασμένοι για το πρώτο νοκ άουτ παιχνίδι απέναντι στην Λιθουανία. Μάτσαραν τον Βαλαντσιούνας με ... Παπατσιούνας, άφησαν αυτή την φορά τον Αγραβάνη στον πάγκο, προκάλεσαν τον Καλνιέτις να χτίσει ό,τι γκρέμιζαν οι υπόλοιποι συμπαίκτες του. Από την αρχή μέχρι το τέλος η εθνική είχε άποψη για το πώς θα κερδίσει, προσθέτοντας επιπλέον transition επίθεση, και μάλιστα άφοβα. Επίσης, συντόνισε τις βοήθειες (με τον Παπ) στο χαμηλό πόστ υπέροχα, ακριβώς στο κατάλληλο timing, χωρίς βιασύνες και παρορμητισμό. Σε πιο μεταφυσικό πεδίο, είναι πιθανό ο Μίσσας να έχει πατήσει επάνω στην λοιδωρία και να την έχει εκμεταλλευτεί υπέρ της ομάδας με έναν ευφυή τρόπο. Όντας έμπειρος, δεν αποκλείεται να έχει ασπαστεί τον ρόλο του "μυρωδιά" και έτσι να έχει κάνει τους παίκτες να πιστέψουν ότι μόνοι τους μπορούν να κουνήσουν το σύμπαν. Είναι και αυτό μία υπόθεση που μένει να τεσταριστεί.
Ο αποδιοπομπαίος τράγος
Ο Λάουρι Μάρκανεν (4π, μόλις 6 προσπαθειες για σουτ) πέρασε και δεν ακούμπησε στον αποκλεισμό της Φινλανδίας από την Ιταλία. Πιάστηκε αρχικά στις δαγκάνες του Νίκολο Μέλι και στην συνέχεια σε εκείνες της switch άμυνας των Ιταλών , οι οποίοι στο μεταξύ είχαν βάλει τα πάντα. Η άμυνα αυτή πήγαινε ως εξής: ο Χάκετ στον Κόπονεν και ύστερα επάνω στον ψηλό των Φινλανδών, οι οποίοι δεν νιώθουν καθόλου άνετα με οποιονδήποτε άλλον ball handler. Ο πρώην παίκτης του Ολυμπιακού ήταν απλώς φανταστικός στην άρνηση, όμως εξίσουν πρέπει να μνημονευθεί η απόδοση των Μέλι - Μπιλίνγκα στο "σκέπασμα" των γκαρντ. Κάπως έτσι οι Ιταλοί σταμάτησαν μια διαφαινόμενη αντεπίθεση στο β' μερος, όταν τα σουτ έπαψαν να μπαίνουν. Οι παίκτες του Μεσίνα δεν σκόραραν πολύ, αλλά έδειξαν ζηλευτή αφοσίωση στο αμυντικό τους πλάνο. Τελικά, κέρδισαν εύκολα.
Μία όμορφη προβατίνα (Ο Pete Seizis γράφει για την Λετονία)
Η ομάδα από τη Βαλτική επιβεβαιώνει αρκετούς που τη θεωρούσαν ως μία πιθανή έκπληξη και υποψήφια για μετάλλιο. Θα αντιμετωπίσει στον προημιτελικό την Σλοβενία, σε έναν αγώνα που αναμένεται να είναι …εκρηκτικός. Με τον Πορζίνγκις ηγέτη και τους υπόλοιπους παίχτες να τον στηρίζουν εξαιρετικά, η Λετονία αποδίδει όμορφο, επιθετικό, σύγχρονο μπάσκετ , σκοράροντας 90.7 πόντους ανά αγώνα, επίδοση που την κατατάσσει στην κορυφή της αντίστοιχης στατιστικής κατηγορίας και δεν είναι διόλου απίθανο να κατορθώσει να την φτάσει ως την γραμμή του τερματισμού.
Οι Λετονοί διαθέτουν εξαιρετικούς σουτέρ από τη γραμμή των τριών πόντων - σουτάρουν 25 περίπου τρίποντα το παιχνίδι με το εκπληκτικό 41.4% - ενώ παρόλο που δεν υπάρχει ‘’καθαρό’’ playmaker, τα κόμπο γκαρντ ανταποκρίνονται εξαιρετικά στο ρόλο του δημιουργού, με το, Στρέλνιεκς να μοιράζει 6.2 ασίστ και το Ντάιρις Μπέρτανς 5.2. Είναι δευτεροι σε δημιουργία στο τουρνουά, με 24.3 ασίστ, και παρουσιάζουν ένα low mistake μπάσκετ (2.1 ο δείκτης ασίστ/λαθών), που βασίζεται στο καλό spacing, στο drive and kick παιχνίδι, στο ελεύθερο σουτ και στην παρουσία του ‘’Porzingod’’ στις δύο πλευρές του γηπέδου. Ο παιχταράς των Νικς, είτε είναι στο low post, είτε ακροβολισμένος στο τρίποντο, δημιουργεί συνθήκες που θα φέρουν ανισορροπία στην άμυνα και θα αναγκάσουν δεύτερο παίχτη να τραβηχτεί πάνω του, με αποτέλεσμα περισσότερους ελεύθερους χώρους για τους συμπαίχτες του, οι οποίοι χρησιμοποιούν πολύ τα κοψίματα στην καρδιά της ρακέτας.
Επιθετικά, οι Λετονοί προσπαθούν επίσης να εκμεταλλευτούν την ταυτόχρονη παρουσία στο παρκέ εξαιρετικών σουτέρ, όπως τα αδέρφια Μπέρτανς, ο Στρέλνιεκς και ο Τίμμα, δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες για το ελεύθερο σουτ. Στο παρακάτω βιντεάκι φαίνονται διάφορα plays που χρησιμοποιεί ο κόουτς Μπαγκάσκις για τους σουτέρ (κάποια staggered screen, elevator screen που χρησιμοποιούν).
Aμυντικά, αυτό που διαπιστώσαμε είναι πως στα περισσότερα κεντρικά πικ οι γκαρντ περνάνε πάνω από το σκριν, ώστε να οδηγήσουν τον επιτιθέμενο στον πρώτο μπλοκέρ του τουρνουά, που φυσικά δεν είναι άλλος από τον Πορζίνγκις. Αξίζει επίσης να προσέξουμε τον Γιάνις Τίμμα (όπως λέει μια Λετονική παροιμία, ‘’σπίτι χωρίς Γιανις, προκοπή δε κάνεις’’ ), το νέο απόκτημα της Μπασκόνια και κατά την άποψή μου από τους παίχτες που πρέπει να παρακολουθούμε στη νέα Ευρωλίγκα.
Στο μαντρί
* Οι Ισπανοί δυσκολεύτηκαν κάμποσο απέναντι στην πειθαρχημένη και μελετημένη άμυνα του Σαρίτσα, την οποία έχουμε περιγράψει σε προηγούμενα βουκολικά έπη. Ο ρυθμός του έπεσε κάμποσο και χρειάστηκε ο μυαλωμένος Σέρχι να βγει μπροστά για να κερδίσουν. Θα κέρδιζαν έτσι κι αλλιώς, καθώς οι Τούρκοι στην επίθεση δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο , και μόνο με την άμυνα δεν πας και πολύ μακριά. Ο Τούρκος κόουτς πάντως έκανε θαυμάσια δουλειά. Σε ο,τι αφορά τους Ίβηρες, φαίνεται πως ο Σκαριόλο δύσκολα τολμά να αφήσει την πεπατημένη και για κάποιο λόγο κρατά τα γκέμια σφιχτά. Το σύνολο του είναι για να τρέχει πολύ πιο γρήγορα, αρκεί να συνδυάζονται έξυπνα οι συνθέσεις. Δεν συμβαίνει πάντα, και αυτή την στογμή είναι ο μόνος αστερίσκος στην προσπάθεια των Ισπανών να (ξανά)γράψουν ιστορία. Αν μία ομάδα καταφέρει να μετουσιώσει ανάλογη άμυνα σε πιο εύκολους πόντους, το φαβορί θα νιώσει πίεση, μένοντας φυσικά έτσι κι αλλιώς φαβορί. Λέμε τώρα...
* Η Σερβία είναι καλή ομάδα, αλλά κάπου προσωπικά την βαριέμαι χωρίς το μπρίο του Τεόντοσιτς. Είναι σχεδιασμένη γύρω από κλασικές συνταγές και τίποτα που να την αφορά δεν εντυπωσιάζει, εκτός ίσως των εμπνέυσων του Μπογκντάνοβιτς. Εχει όμως κυνισμό, ο οποίος επέβαλε την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια για να νικηθούν οι Ούγγροι. Χωρίς καλά καλά να το καταλάβει κανείς, ο Χάνγκα ήταν άποντος στο πρώτο ημίχρονο και γενικώς μια πλήξη κυριαρχούσε στην ατμόσφαιρα. Η επιμονή του Γιόβιτς να βρίσκει του δυο ψηλούς πάντως (31 π. οι Κουζμιτς - Μπόμπαν) , δείχνει πως ο Σάλε έχει αποφασίσει να χτυπήσει τους Ιταλούς στην ρακέτα. Δεν είναι να απορεί κανείς, βλέποντας πως ο Μεσίνα δεν προβληματίστηκε καθόλου από την αναιμική φροντ λάιν των Φινλανδών.
* Η σημασία των stretch ψηλών ή πώς να κόψετε μέσα στην ρακέτα. Δείτε λίγο δύο φασούλες.
Oι Γερμανοί διαθέτουν τρεις συν έναν ψηλούς που σουτάρουν. Τάις, Φόιγκτμαν και Μπάρτελ μπορούν να εναλλαχθούν στις θέσεις 4-5 και ο Μπένζινγκ παίζει πολλές φορές σαν καθαρό stretch forward. Πέραν του ότι κάνουν το προφανές (σουτάρουν ένα σωρό τρίποντα , ανοίγοντας το γήπεδο) , δημιουργούν έξτρα ευκαιρίες. Και άντε η πρώτη από τις δυο φάσεις είναι λίγο εώς πολύ αναμενόμενη, αν υπάρχει ένας δαίμονας σαν τον Σρέντερ να εκμεταλλευτεί τους χώρους. Στην δεύτερη όμως σκοράρει ο Τάντα, και ο λόγος είναι η θέση του - άποντου προχθες - Φόιγκτμαν. Παρατηρήστε την προσχή που του δίνουν οι Ντιό - Ντε Κολό και το στιγμιαίο μπέρδεμα. Ενα καλά δουλεμένο σύνολο αυτά τα εκμεταλλεύεται και οι Γερμανοί είναι σίγουρα ένα τετοιο. Δεν είναι τυχαίο πως τα κακά ποσοστά του σταρ τους δεν επηρέασαν την επιθετική τους απόδοση. Το ότι έφτασαν ως εδώ δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ανοίγουν σαν βεντάλιες οι άτιμοι, αλλά οι Ισπανοί θα μείνουν καρφωμένοι στην ρακέτα.
The Shved Question
O Αλεξέι Σβεντ είναι μάλλον ο MVP του Ευρωμπασκετ μέχρι τώρα, υπό την έννοια ότι το ρώσικο σύνολο είναι χτισμένο γύρω του. Χθες διέλυσε τους Κροάτες με 27 πόντους και 12 ασίστ, παρουσιάζοντας για μία ακόμη φορά ωριμότητα στις επιλογές. Πώς θα τον αντιμετωπίσουμε άραγε; Ο Πέτροβιτς πάντως έκανε λάθος. Πήγε πολύ επιθετικά επάνω του, πολλές φορές με παγίδα, και την πάτησε. Πρώτα διότι ο Σβεντ σκόραρε και πάσαρε έτσι κι αλλιώς, και ύστερα διότι η μπάλα κυκλοφορούσε πολύ καλά στους ελεύθερους χώρους. Αυτό δεν το θελει κανείς απέναντι στους Ρώσους, διότι τα "φτερά" τους είναι γεμάτα ΤΣΣΚΑ. Κουλάγκιν, Βοροντσέβιτς, Κουρμπάνοφ και Φριτζόν έχουν τελειοποίησει (υπό τον Ιτούδη) την κίνηση μακριά από την μπάλα και την λήψη της κατάλληλης θέσης. Αν ο Σβεντ βγάλει την πρώτη πάσα με επιτυχία, τότε ελεύθερο σουτ θα βγει σχεδόν σίγουρα.
Στον περυσινό ημιτελικό απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, ο Ολυμπιακός έμεινε με τους σουτέρ και έφαγε κάμποσους πόντους από τους Ντε Κολο και Τεόντοσιτς, χωρίς αυτό να του κοστίσει. Αν είναι ο Σβεντ να είναι δαιμονισμένος εκ της αρχής, ένα αντίστοιχο σχέδιο δεν ακούγεται άσχημο. Από την άλλη, πόσο μπορείς να ρισκάρεις να του δώσεις ρυθμό στο σκοράρισμα και τι θα γίνει αν αλλάξει επάνω του ψηλός παίκτης; Πολύ όμορφα ερωτήματα όλα αυτά, τα οποία θα βρουν τις απαντήσεις τους σε λίγες μέρες. Ετσι όπως έχει στήσει αυτό το σύνολο ο Μπαζάρεβιτς πάντως, φαίνεται πως χρειάζεται να βγάζει ελεύθερα σουτ. Just saying.
Κάτι ακόμη: Μίσσας ξεμίσσας, δεν έχουμε σουτέρ ξεδενέχουμε σουτέρ, τα ποσοστά μας είναι τα καλύτερα της διοργάνωσης ανάμεσα στις ομάδες που συνεχίζουν (και δεύτερα μετά την Γαλλία). Επίσης η επίθεση μας βγάζει φωτιές, ειδικά όταν ο Καλάθης τα βαζει. Οι Ρώσοι ήταν πολύ απρόσεκτοι στις βοήθειες απέναντι στους Κροάτες, συχνά δίνοντας υπερβολικές και αφήνοντας σουτ. Αργότερα μεσα στο παιχνίδι το διόρθωσαν, όμως η αμυντική τους συμπεριφορά δεν δείχνει και τόσο συντονισμένη. Δεν μοιάζει καθόλου άσχημη μία ανάλογη προσεγγιση όπως εκεινη απέναντι στους Λιθουανούς. Λέτε η εθνική να κερδίσει (και) με την επίθεση; Ας μην μπλέξουμε με τέτοιους δαίμονες, αλλιώς έχουμε μάθει.