Το φετινό Basketball Champions League είχε να επιδείξει, πέρα από αγωνιστικές εκπλήξεις - συγκινήσεις, κι αρκετό υλικό ως προς τους παίκτες που μπορούν να μας απασχολησούν εντονότερα στο (εγγύς ή μακρινό) μέλλον. Αν και είναι μια διοργάνωση όπου το πιο πιθανό είναι να βρει κανείς βετεράνους Αμερικανούς ή outdated "Ευρωλιγκάτους", δεν παύουν να λείπουν κι εκείνοι που έχουν προοπτική, ακόμη κι ως late sleepers. Εντοπίζουμε επτά περιπτώσεις άξιες αναφοράς και σας τις παρουσιάζουμε.

Το Summer League του Ορλάντο ξεκίνησε κι εκείνο του Las Vegas είναι καθ' οδόν. Βέβαια, όλο αυτό το σκηνικό έχει φυσιολογικά επισκιαστεί από τις μαζικές μετακινήσεις παικτών στην λίγκα του NBA, με τα απανωτά πέρα-δοθε και την έναρξη της free agency να παρουσιάζει ενδιαφέρον αντίστοιχο με εκείνο των playoffs. Για να... σπάσει λίγο η ρουτίνα, έφτιαξα μια λίστα με έξι παίκτες, τους οποίους - για διαφορετικούς λόγους τον καθένα - θα παρακολουθήσω διακριτικά κατά την διάρκεια του θερινού πρωταθλήματος, και που έχουν σχέση με την Ευρώπη ή τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Κοινώς, μπορεί να τους (ξανα)δούμε στα μέρη μας. Πρωταγωνιστούν κατά σειρά: ένας "γείτονας", ένας "παλιός γνώριμος", ένας "πρώην Μαδριλένος", ένας "μικρός Ραντούλιτσα", ένας "τίμιος Βραζιλιάνος" κι ένας "γυρολόγος με προοπτική".

Ένα από τα στοιχεία που καθιστούσαν ελκυστικό το φετινό EuroCup ήταν η πληθώρα καλών παικτών που μαζεύτηκαν στην... Α2 των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Σε παλαιότερο κείμενο, λίγες ημέρες πριν την έναρξη του Top16, είχα αναφέρει χαρακτηριστικά (σχετικά με το τι "μας άρεσε" στην λίγκα): "από τα ρόστερ των ομάδων που συνεχίζουν, αρκετοί παίκτες θα μπορούσαν να βρίσκονται στο επίπεδο της EuroLeague. Σβεντ, Στουντεμάιρ, Μποουτράιτ, Φογκ και Ρότσεστι, για παράδειγμα, είναι ορισμένα ονόματα που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό. Υπάρχει ποιότητα τόσο σε μονάδες και προπονητές, όσο και σε σύνολα". Η διοργάνωση τσούλησε εν τέλει όμορφα και με αρκετό ενδιαφέρον, αν όχι σε όλες, τουλάχιστον στις περισσότερες φάσεις. Ένας από τους λόγους που συνέβη αυτό, ήταν πως όποιον αγώνα κι αν επέλεγε να δει κανείς, όλο και κάπου θα πετύχαινε έναν... ξεχασμένο αστέρα. Ή και δύο και τρεις.