To κεφάλαιο Μπλατ-Ολυμπιακός έκλεισε οριστικά έπειτα από ένα κύκλο που κράτησε σχεδόν δεκαπέντε μήνες. Οι δρόμοι των δύο πλευρών χώρισαν μετά την κάκιστη εικόνα στη Βιλερμπάν, μια απόφαση που κατά τη γνώμη μου έπρεπε να είχε παρθεί το καλοκαίρι. Σε εκείνη την περίοδο το διαζύγιο θα ήταν προτιμότερο, καθώς θα μεσολαβούσε ένα εύλογο διάστημα για να ανανεωθεί το ρόστερ ανάλογα με τις προθέσεις του νέου κόουτς, ο οποίος παράλληλα θα πραγματοποιούσε και την πολύ σημαντική προετοιμασία. Είναι λίγο οξύμωρο το γεγονός πως ο Μπλατ απολύθηκε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ στηρίχθηκαν απόλυτα οι εισηγήσεις του στο κομμάτι μεταγραφών. Από την άλλη πλευρά όμως, η τραγική εμφάνιση στη Γαλλία, σε συνδυασμό με το άρρωστο κλίμα που έβγαζε η ομάδα οδήγησε στην απομάκρυνση. Ας επεκταθούμε σε τρία-τέσσερα βασικά σημεία που απέτυχε ο πρώην πλέον τεχνικός των ερυθρολεύκων.

Μετά τη χειρότερη χρονιά της σύγχρονης ιστορίας του μετά το 2011, με πολλά εξωαγωνιστικά προβλήματα και όχι μόνο, ο Ολυμπιακός αποφάσισε να κάνει ριζικές αλλαγές σε όλο τον οργανισμό. Είχαμε μάλιστα αποχώρηση και στη θέση του GM, με τον Σταυρόπουλο να μετακομίζει στο Μιλάνο έπειτα από 19 συναπτά έτη στους Πειραιώτες. Χωρίς εκείνον το ρόστερ ολοκληρώθηκε σχετικά γρήγορα και πλέον θεωρώ ότι ήρθε η ώρα για τον Μπλατ να μας δείξει αν παραμένει ακόμα ο μεγάλος τεχνικός που ξέραμε ή το πέρασμα του χρόνου άφησε σημάδια πάνω του.

Η Darussafaka προβιβάζεται στην EuroLeague ως η νέα κάτοχος του EuroCup, με τον David Blatt να προσθέτει ακόμη έναν τίτλο στην σπουδαία καριέρα του. Ωστόσο, αν επιλέξουμε να μη σταθούμε αποκλειστικά και μόνο στη σημασία ενός τροπαίου, θα αντιληφθούμε πως ως μεγαλύτερο παράσημο της φετινής χρονιάς, αξίζει να του πιστωθεί το γεγονός ότι κατάφερε να χτίσει μια ομάδα επί της ουσίας από το μηδέν, αφήνοντας πίσω του μια καλή παρακαταθήκη για το μέλλον. Παρακάτω μελετάμε τις βασικές πτυχές του επιτεύγματος της τουρκικής ομάδας.