Ο Άρης αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση ομάδας. Ένας λόγος που την χαρακτηρίζουμε καθ' αυτόν τον τρόπο έχει να κάνει με τον πήχη που δεν μοιάζει να έχει τοποθετηθεί κάπου συγκεκριμένα, τουλάχιστον για την ώρα. Η φετινή ομάδα χτίστηκε ώστε να παρουσιαστεί ανταγωνιστική, με ότι αυτό συνεπάγεται. Εκτός αυτού, οι σαρωτικές αλλαγές που έγιναν το καλοκαίρι σχεδόν απαγορεύουν τις πρώιμες εκτιμήσεις. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, έχοντας διαμορφώσει ένα άκρως νεανικό ρόστερ (με μέσο όρο ηλικίας τα 24.4 έτη), ξεκινά μια προσπάθεια που αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον και παρουσιάζει προοπτική, αλλά από αυτήν δεν λείπουν και τα "μελανά" σημεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.

Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος μπήκε φέτος - για πρώτη φορά στην καριέρα του - στην διαδικασία να διαμορφώσει ένα εντελώς δικό του ρόστερ ως ο head coach ενός οργανισμού. Η διοίκηση της ΑΕΚ του έδωσε τα κλειδιά κι ένα σεβαστό μπάτζετ, προχωρώντας σε ενδιαφέρουσες αλλαγές οι οποίες αποσκοπούν στη συνάρτηση μιας πρωτίστως σταθερότερης (στοιχείο που εκλείπει), αλλά παράλληλα και ισχυρότερης (σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν) ομάδας.

Μετά από χρόνια μία ημιτελική σειρά πλέι οφ του πρωταθλήματος έφτασε να έχει αληθινό ενδιαφέρον και για αυτό δεν ευθύνεται σίγουρα κάποιου είδους αναβάθμιση της λίγκας. Μόνος υπεύθυνος είναι ο Αρης, ο οποίος δίκαια μας "αναγκάζει" να ασχοληθούμε μαζί του για μία ακόμη φορά μέσα στη σεζόν. Διότι παρά τα όσα έχουν γραφτεί κατά καιρούς στο Basketball Guru και το παλιό μου μπλογκάκι, τα όσα έχει καταφέρει ο Πρίφτης και οι παίκτες του τη φετινή χρονιά τείνουν να φτάσουν στην σφαίρα του μπασκετικού θαύματος. Αν αυτό σας φαίνεται υπερβολή αναλογιστείτε πως η ομάδα που έχει για μπάτζετ λιγότερο από το 10% της άλλης και πολύ λιγότερο από το συμβόλαιο του ... Καλάθη έφτασε να κοντράρει στα ίσια έναν αντίπαλο που είχε δεδηλωμένες φιλοδοξίες να φτάσει στο final four της Ευρωλίγκα.