Η ΑΕΚ για ακόμη ένα καλοκαίρι πραγματοποίησε πολλές και σημαντικές αλλαγές στο ρόστερ της. Ξανά, θα μου πείτε. Ξανά, όντως, με ειδοποιό διαφορά πως φέτος υπήρξε μέτρο και περισσότερη λογική. Δεν χάθηκε η μπάλα, προϊόν πιο ορθής στόχευσης κι αυτό - εκ πρώτης όψεως - οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Η ουσία επικράτησε έναντι του ενθουσιασμού των περασμένων ετών. Μπορεί να χάθηκε ο Ρόκο Ούκιτς, ο καλύτερος και πιο σταθερός παίκτης της περσινής ομάδας, όμως ως γνωστόν για κάθε γιν, υπάρχει κι ένα γιανγκ. Η ΑΕΚ επέλεξε με προσοχή παίκτες που έχουν προδιαγραφές και παραστάσεις, οι οποίοι ταυτοχρόνως έχουν τα φόντα να ανεβάσουν την ανταγωνιστικότητα της ομάδας και - γιατί όχι; - να την οδηγήσουν σε μια καλύτερη ευρωπαϊκή πορεία στο Champions League. Άλλωστε, η συγκεκριμένη διοργάνωση βρίσκεται κατά κοινή παραδοχή στα μέτρα των κιτρινόμαυρων. Βλέπετε, μπορεί να υπάρχουν ορισμένα κλαμπ με μπάτζετ σαφώς μεγαλύτερο από της ΑΕΚ, όμως σε γενικές γραμμές οι πραγματικά καλές ομάδες είναι μετρημένες.
Οι αλλαγές
Η ΑΕΚ δεν δυσκολεύτηκε να πει "όχι" στην παραχώρηση του Ντίξον, όταν τον παίκτη προσέγγισε η γαλλική Στρασμπούρ. Μια εξέλιξη που συζητήθηκε ιδιαίτερα στις αρχές Αυγούστου, όμως επί της ουσίας η υπόθεση δεν χρήζει σοβαρής ανάλυσης. Αυτό γιατί η εικόνα του Αμερικανού σούτινγκ γκαρντ κατά την περσινή περίοδο δεν ήταν τέτοια ώστε να δικαιολογεί την παραμονή του για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο ΟΑΚΑ. Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς πως "έκανε πολύ καλό Ευρωμπάσκετ, βοήθησε σημαντικά την Γεωργία, δεν κάνει στην ΑΕΚ;". Πράγματι, δεν είναι για πέταμα, σίγουρα είναι ένας καλός πάικτης, αλλά μέχρι εκεί. Σαν αυτόν υπάρχουν αρκετοί στην αγορά κι εκτός αυτού - πέραν της αστάθειας του - τίθεται επί τάπητος και το θέμα της... συμβατότητας του στο ρόστερ. Με τις προσθήκες Ξανθόπουλου και Γκριν στην θέση "1", αλλά και την παρουσία του Μωραϊτη, ένας επιπλέον χειριστής περίσσευε. Η ανάγκη για ενίσχυση μετατοπίστηκε στα φτερά, εκεί όπου η ΑΕΚ έκανε το... μπαμ με τον Χάρις, βάζοντας έναν σαφώς πιο ποιοτικό παίκτη από τον Ντίξον στην μηχανή της και θα έλεγα και πιο πολυδιάστατο ως προς τις δουλειές που (θα) κάνει μέσα στο παρκέ.
Με μια πιο εναλλακτική ανάγνωση, το μεταγραφικό πλάνο της ΑΕΚ θα μπορούσε κάλλιστα να χωριστεί σε δύο μέρη: Πρώτο χρονικά, το... ορεκτικό, το οποίο σερβιρίστηκε στις αρχές Ιουλίου με παίκτες που δεν ήταν δύσκολο να αποκτηθούν (Ξανθόπουλος + Μπάρλοου) και ουσιαστικά επρόκειτο για υποθέσεις που βρίσκονταν καθαρά στο "χέρι" της Ένωσης. Δεύτερο και ιδιαιτέρως σημαντικό για την ροή των πραγμάτων, το... κυρίως πιάτο του Αυγούστου, με παίκτες που αναμένεται να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο σύνολο που χτίζει ο Σωτήρης Μανωλόπουλος (Γκριν, Τζέιμς, Χάρις, Ελόνου), συν φυσικά τις κλασσικές και καθιερωμένες πια μεταγραφές νεαρών που πραγματοποιούν κάθε καλοκαίρι οι κιτρινόμαυροι (Αγραβάνης, Ρογκαβόπουλος). Νωρίτερα, η ΑΕΚ είχε αποφασίσει πως θα πορευθεί φέτος χωρίς του ΜακΓκράθ, Νιούλεϊ, Μιλόσεβιτς, Βασιλειάδη, Μαυροκεφαλίδη και Χαριτόπουλο, στο πλαίσιο της εκκαθάρισης και ριζικής ανανέωσης του ρόστερ. Ας δούμε όμως πιο διεξοδικά τους βασικούς άξονες της νέας ΑΕΚ.
Μία αθλητική (και αμερικάνικη) πεντάδα
H (ελληνική) second unit
Το αστέρι: Μάνι Χάρις
Ο κόουτς Μανωλόπουλος βλέπει στο πρόσωπο του 28χρονου Αμερικανού τον παίκτη που θα είναι σε θέση να ηγηθεί, "κουβαλώντας" την ομάδα όχι μόνο στα... δύσκολα, αλλά γενικότερα σε ολόκληρη τη σεζόν που έρχεται. Ο Χάρις είναι - με απλά λόγια - ένας έξοχος σκόρερ, με ταχύτητα, έκρηξη και δυνατή σωματοδομή κοντά στα δύο μέτρα. Πρόκειται για έναν κλασσικό swingman που διαθέτει ποικιλία στο επιθετικό του κομμάτι και διακρίνεται για την ικανότητα του στο τρανζίσιον, το ένας με έναν παιχνίδι του και την αποτελεσματικότητα του στα drives. Η ΑΕΚ δεν διέθετε πέρσι κάποιον παίκτη με τα χαρακτηριστικά του και από τη στιγμή που επέστρεψε στην Basket League, ουδέποτε θυμάμαι να είχε έναν τόσο πρωτοκλασσάτο slasher στις τάξεις της. Η λογική λέει πως θα ξεχωρίσει και μάλιστα άμεσα.
Το βιογραφικό του Χάρις μπορεί να μην προκαλεί δέος, διότι παρατηρεί κανείς πως αλλάζει συχνά ομάδες, ωστόσο ένας παίκτης που έχει "γράψει" δύο σεζόν στους Cavaliers, συν ορισμένες παρουσίες με Lakers και Mavericks, μόνο αμελητέα ποσότητα δεν θεωρείται για την ελληνική λίγκα και το Champions League που μετέχει η ΑΕΚ. Ο γκαρντ/φόργουορντ από το Ντιτρόιτ είναι χωρίς δεύτερη σκέψη η πιο εμπορική - λαμπερή προσθήκη των κιτρινόμαυρων και μια από τις καλύτερες της φετινής θερινής περιόδου στην Ελλάδα. Το γεγονός άλλωστε πως μια ομάδα επιπέδου EuroLeague, όπως ο Παναθηναϊκός, ενδιαφέρθηκε για την απόκτηση του, είναι ενδεικτικό της ποιότητας του.
Μικρό το ρίσκο με Γκριν και Τζέιμς
Η αγορά της Τουρκίας είχε την τιμητική της στο φετινό σχεδιασμό της ΑΕΚ. Ο Μανωλόπουλος επέλεξε για τον άσσο, ουσιαστικά ως αντί-Ούκιτς, τον Μάικ Γκριν της Καρσίγιακα, έναν βραχύσωμο πλειμέικερ σχετικά γνωστό στο ευρύ κοινό, ο οπόιος έχει σημειώσει στο κοντέρ του κάμποσα χιλιόμετρα σε καλές λίγκες της Ευρώπης (Ιταλία, Ρωσία, Γαλλία συν 4 σεζόν στο EuroCup). Ο 32χρονος προέρχεται από μια σεζόν με αξιοπρεπέστατα νούμερα σε TBL (15.7π, 6.4α) και Champions League (12.5π, 4.8α), έχοντας βασικότατο ρόλο στην ομάδα του Νέναντ Μάρκοβιτς, αγωνιζόμενος στο πλευρό του άλλοτε παίκτη της ΑΕΚ, Τζέι Κόβαν Μπράουν. Ο Γκριν είναι σε γενικές γραμμές οξυδερκής παίκτης, με σωστή αντίληψη του παιχνιδιού. Συνολικά αξιολογείται με καλό βαθμό στο decision making. Ένας κατ' εξοχήν low-mistaker, αποτελεσματικός στην δημιουργία και χωρίς πολλές "παλαβές" προσπάθειες στο ενεργητικό του.
Απ' την άλλη πλευρά, ο Ντελρόι Τζέιμς, ο οποίος "έφτιαξε" το όνομα του στην άκρως παραγωγική διετία 2013-2015* στο ιταλικό πρωτάθλημα με την Μπρίντιζι (*πρόκειται για μια χρονική περίοδο κατά την οποία η Serie A ανέδειξε ένα σωρό αθλητικούς ψηλούς: Χάντερ, Εμπάκουε, Σάμιουελς, Γκάνι και Σέιν Λαουάλ, Μπράιαντ Ντάνστον, Σέντρικ Σίμονς, Ανοσίκε). Είναι ένας ελαφρύς μεν, αλλά ιδιαίτερα αθλητικός φόργουoρντ, με καλές κινήσεις τόσο κοντά, όσο και μακριά από το καλάθι. Έκλεισε την περσινή σεζόν στην Μπαλικεσίρ (15.8π, 5.6ρ, 2.4α), κάνοντας ιδανικό φίνις με αρκετές καλές εμφανίσεις. Θεωρητικά μπορεί να καλύψει όλες τις θέσεις από το 3 έως το 5 (small ball), αλλά κατά βάση είναι ένα κλασσικό τεσσάρι που δραστηριοποιείται αρκετά στο pnr και σουτάρει με σχεδόν 80% από την γραμμή των βολών. Αμυντικά σίγουρα δεν είναι βράχος, αντιθέτως θα λέγαμε πως έχει τα θεματάκια του. Πάντως, ο αδερφός του Σον Τζέιμς, παλιού αρχηγού της Μακάμπι με σύντομο πέρασμα από τον Ολυμπιακό, είναι μια καλή επιλογή για την ΑΕΚ.
Καλή, υπό την έννοια πως κι αυτός, όπως κι ο Γκριν, βρίσκονται σε παραγωγική φάση στην καριέρα τους, όντας αποδοτικοί και ιδιαίτερα σημαντικοί στις προηγούμενες ομάδες τους. Είναι έμπειροι κι έχουν παρουσιάσει αρκετά δείγματα των ικανοτήτων/αδυναμιών τους κατά τις τελευταίες σεζόν, έχοντας διάρκεια. Η ΑΕΚ δεν ψώνισε στο ντούκου. Κάθε άλλο. Ξέρει τι παίρνει και σίγουρα δεν έφερε δύο "στοιχήματα", αλλά παίκτες που περιορίζουν αισθητά το όποιο ρίσκο. Υπάρχει καλή προδιάθεση για αυτές τις μεταγραφές, μένει να επιβεβαιωθεί και εντός των τεσσάρων γραμμών.
Η σημασία της παραμονής του Ελόνου
Τον περασμένο χειμώνα, όταν η ΑΕΚ "τελείωνε" τον Ράνταλ Φάλκερ κι υπέγραφε ως αντικαταστάτη του τον Ελόνου, άπαντες πίστεψαν πως ο δεύτερος πολύ δύσκολα θα ήταν χειρότερος από τον πρώτο. Τελικά, πράγματι ο Νιγηριανός σέντερ επιβεβαίωσε τη συγκεκριμένη άποψη - και με το παραπάνω, μάλιστα. Αποδείχθηκε λίρα εκατό, πόσο μάλλον αν αναλογιστούμε πως επρόκειτο για κίνηση που έγινε μεσούσης της περιόδου, δηλαδή χωρίς την δυνατότητα χρόνου για εκτεταμένη έρευνα παίκτη στην αγορά. Ο 30χρονος σέντερ έχει πιάσει το αγωνιστικό του ταβάνι εδώ και χρόνια, ειδικά όσον αφορά το όχι πλούσιο επιθετικό του πακέτο, αλλά δεν παύει να είναι αξιόπιστος. Μπορεί να μην είναι μια λύση από το πάνω ράφι που θα απογειώσει ένα σύνολο, όμως διαθέτει κάμποσα προτερήματα που δύσκολα θα παραβλέπαμε.
Αφενός γνωρίζει άψογα το περιβάλλον και την ομάδα, με την οποία μάλιστα "δέθηκε", ιδίως κατά το κλείσιμο της σεζόν και την εξαιρετική εικόνα του στα playoffs κόντρα στον Άρη. Αφετέρου, συγκεντρώνει στοιχεία τα οποία αναζητούσε ο κόουτς της ΑΕΚ: είναι rim protector, στιβαρός αμυντικά, τηρεί το πλάνο και παρέχει ασφάλεια στον τομέα των ριμπάουντ. Απ' τη στιγμή που η μεταγραφή του Κάντι Λαλέιν, βασικού υποψηφίου για τη θέση "5", κόλλησε και δεν προχώρησε, η ΑΕΚ σοφά έπραξε και στράφηκε εκ νέου σε μια σίγουρη λύση. Επίσης, γνωρίζει ως διοργάνωση το Champions League και είναι μαθημένος στο να αντιμετωπίζει αντιπάλους αυτού του βεληνεκούς. Είναι στα... κυβικά του.
Το ερωτηματικό: Κέλσι Μπάρλοου
Βλέποντας πέρσι τον 26χρονο ηγέτη των Τρικάλων να κάνει ζημιά με 28, 25 και 18 πόντους στους Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό αντίστοιχα, νομίζω πως όλοι λίγο - πολύ καταλάβαμε πως ο Μπάρλοου είναι... too much για τα ελληνικά δεδομένα. Όπως είναι φυσικό, με σχεδόν 14 πόντους, 3.2 ασίστ και 4.3 ριμπάουντ κατά μέσο όρο, παίζοντας σε όλα τα παιχνίδια δίχως να βγάλει τραυματισμούς, δύσκολα θα παρέμενε στα Τρίκαλα και ο δρόμος για το άλμα στην καριέρα του θα ήταν ορθάνοιχτος το φετινό καλοκαίρι. Η ΑΕΚ δεν έχασε χρόνο και τον έκλεισε προτού καν ολοκληρωθεί η σεζόν, βάζοντας φρένο σε πιθανούς μνηστήρες τόσο εντός, αλλά κι εκτός των τειχών. Όπως και να 'χει, ο Κέλσι θα έχει την δυνατότητα να ανέβει επίπεδο και να παίξει σε μια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Οι απαιτήσεις ανεβαίνουν.
Το θέμα είναι αν ο Μπάρλοου, γιος του Κεν, σούπερ σταρ του ΠΑΟΚ στις αρχές των 90s, θα αντεπεξέλθει στις προσδοκίες, συνεχίζοντας την ανοδική του πορεία. Είναι ευνόητο πως διαφορετικές απαιτήσεις υπάρχουν στον οργανισμό των Τρικάλων σε σύγκριση με εκείνες που συναντούν οι Αμερικανοί παίκτες στην φιλόδοξη ΑΕΚ. Ο γεννημένος στην Θεσσαλονίκη φόργουορντ, αγωνίζεται στην ίδια θέση με τον Μάνι Χάρις, έχουν παρόμοιο σκαρί κι αυτό προσφέρει την δυνατότητα στον κόουτς Μανωλόπουλο να κάνει... εναλλαγές, ανεβοκατεβάζοντας τους ανάλογα με τις συνθήκες ενός παιχνιδιού. Σε κάθε περίπτωση, ο Κέλσι είναι σε ηλικία που επιδέχεται βελτίωση ως μονάδα και η παρουσία του στο ΟΑΚΑ είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον ίδιο να πάει άλλο ένα βήμα μπροστά. Για την ώρα πάντως, ας έχουμε υπόψιν πως πραγματοποιεί δυνατό ξεκίνημα με εξαιρετικές εμφανίσεις στα φιλικά προετοιμασίας.
Ξανθόπουλος και Άτιτς
Δε χωρούν ιδιαίτερες συστάσεις για τον Ξανθόπουλο. Αν θέλετε, μπορείτε να θυμηθείτε αναλυτικά τι είχαμε αναφέρει για τον ίδιο πριν από μερικούς μήνες. Μέσω της συγκεκριμένης παραγράφου, θα ήθελα απλά να σταθούμε στην σκοπιμότητα της εν λόγω μεταγραφής: η ΑΕΚ χρειαζόταν πίσω από τον βασικό της point guard έναν οικονομικό, έμπειρο γηγενή, ο οποίος θα δίνει ποιοτικά λεπτά, θα προσφέρει λύσεις δημιουργικά και θα είναι σοβαρός στην "πίσω μεριά" του γηπέδου. Δεν ήθελε κάτι... εξτριμ. Παράλληλα, ήθελε κάποιον που θα είναι σε θέση να δώσει κατευθύνσεις στον Μωραϊτη, το πρότζεκτ με το μεγαλύτερο potential που έχει η ομάδα στην κατοχή της. Ο 33χρονος πρώην παίκτης του Άρη είναι αυτό ακριβώς που έψαχνε. Αν αναζητήσουμε ομοιότητες, θα βρούμε αρκετές με την περίπτωση του Γιάννη Καλαμπόκη, τον οποίο είχε υπογράψει η ΑΕΚ με παρόμοιο σκεπτικό πριν από δύο καλοκαίρια. Και σε γενικές γραμμές, ήταν εύστοχο.
Όσον αφορά τον Άτιτς, τα πράγματα είναι απλά. Με τα προ Μπάντζα Σι δεδομένα, αποτελούσε μέλος του second unit της ΑΕΚ. Συμμετέχει άλλωστε κανονικά στα φιλικά που δίνουν οι κιτρινόμαυροι, παίρνοντας σταθερά χρόνο συμμετοχής από τον κόουτς. Αυτό όμως δεν λέει κάτι αναφορικά με τον (εγγυημένο ή μη) χρόνο συμμετοχής του και τον ρόλο του. Πλέον, είναι ο 7ος ξένος της ομάδας, κάτι που σημαίνει πως πιθανότατα θα παίζει μόνο στα ευρωπαϊκά ματς. Ομολογώ πως με έχει μπερδέψει ο συγκεκριμένος, καθώς πριν δύο χρόνια όταν υπέγραφε στην Ένωση τον συνόδευαν καλές κριτικές σχετικά με το ταλέντο του, όμως στο σήμερα δεν έχει δείξει κάτι το συγκλονιστικό. Δόθηκε δις δανεικός, χωρίς ωστόσο να αφήσει κάπου το... στίγμα του. Η ΑΕΚ είχε δώσει αρκετά χρήματα για να τον αποκτήσει κι έχει συμβόλαιο μαζί του για ακόμη τέσσερα χρόνια. Είναι λογικό πως θα συνεχίσει να ποντάρει πάνω του, καθώς αποτελεί επένδυση. Παρ' όλα αυτά, η σεζόν που ξεκινά θα είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον ίδιο.
Τι θα φέρει ο Μπάντζα Σι
Η ΑΕΚ έκοψε τις προάλλες άρον άρον τον Κλιάντονι Έρλι, με την αποδέσμευση του άλλοτε παίκτη των Knicks να προκαλεί ποικίλες αντιδράσεις, αναφορικά με το κατά πόσο ευσταθούσε η αφορμή (διατροφικοί λόγοι) πριν φτάσουμε τελικά στο τέλος της συνεργασίας. Ο Αμερικανός δεν θα ενισχύσει την ΑΕΚ, επομένως δεν θα μας απασχολήσει περαιτέρω, αντιθέτως πρέπει να σταθούμε στην ταχύτητα με την οποία βρέθηκε ο αντικαταστάτης του. Ο Μπάντζα Σι, παρότι είχε συμβόλαιο για τη νέα χρονιά με την Βιλερμπάν, αποφάσισε να φύγει από την Γαλλία για πρώτη φορά στην καριέρα του προκειμένου να ενσωματωθεί στην ομάδα όπου 10 χρόνια νωρίτερα αγωνίστηκε ο αδερφός του, Αμαρά.
Ο κόουτς Μανωλόπουλος επέλεξε έναν αθλητικό παίκτη που έκανε όνομα στην Νανσί (2014-2016), ως ένα τριάρι που παίζει με ενέργεια και μπορεί επίσης να δώσει λύσεις και στην θέση "4". Μπορεί σαν όνομα να μην "γεμίζει" όσο ένας πρώην NBAer, όπως ήταν ο Έρλι, ωστόσο έχει αποδείξει πως στο συγκεκριμένο επίπεδο έχει πράγματα να προσφέρει. Στα θετικά του παίκτη πιστώνουμε πως προέρχεται από μια γεμάτη και θετική σεζόν (τον βλέπαμε συχνά πυκνά αφού η ομάδα του αντιμετώπισε πέρσι ΠΑΟΚ και Άρη), ενώ παράλληλα είναι και σε καλή ηλικία (27), που του επιτρέπει να έχει περιθώρια βελτίωσης. Δεν είναι σταθερός στα μακρινά σουτ κι η αποτελεσματικότητα του στις βολές είναι χαμηλή, αλλά έχει ως ατού την ταχύτητα και την δύναμη που τον βοηθούν να συνεισφέρει σε αιφνιδιασμούς.
Γενικώς θα έλεγα πως πρόκειται περισσότερο για ένα τίμιο εργαλείο που θα κάνει κάμποσες "βρώμικες" δουλειές κατά την παρουσία του στο παρκέ, είτε κληθεί να παίξει για 10-12', είτε για 20+ λεπτά. Είναι ρολίστας κι όχι πρωταγωνιστής, ο οποίος με τον όγκο του θα είναι σε θέση να κερδίσει μονομαχίες από αντίπαλα τριάρια στην άμυνα, δυσκολεύοντας την δραστηριότητα τους στην περίμετρο. Την περασμένη σεζόν υπήρξαν και βραδιές στο Champions League όπου έγραψε πολύ καλά νούμερα (με δεδομένο πως είναι small forward) στα ριμπάουντ. Έχει "ψωμί" αυτή η προσθήκη.
Αυτοί που έμειναν - το πλάνο με τους νεαρούς
Ούκιτς εξαιρουμένου, η ΑΕΚ αυτούς που ήθελε τους κράτησε. Ο λόγος για Σάκοτα (ανανέωσε μάλιστα μέχρι το 2020), Λαρεντζάκη, Μαυροειδή, Τσαλμπούρη, Σκουλίδα, Καμπερίδη, Χατζηδάκη και Μωραϊτη. Τους πέντε τελευταίους έρχονται να ανταμώσουν οι επίσης νεαροί Γιάννης Αγραβάνης και Ρογκαβόπουλος. Η ΑΕΚ έχει μαζέψει μπόλικη... ταλενταρία και η μπάλα πλέον περνάει στα χέρια του προπονητικού τιμ, όσον αφορά την αξιοποίηση τους. Έχω την εντύπωση πως καλώς κρατήθηκε χώρος που θα εξυπηρετήσει στην αναβάθμιση του 21χρονου Τσαλμπούρη, ο οποίος θα καλύψει την θέση του τρίτου σέντερ, έναν ρόλο που πέρσι δεν κατείχε εξ' ολοκλήρου, αφού υπήρχε κι ο βετεράνος Χαριτόπουλος που προσέφερε αραιά και που ορισμένες βοήθειες σε Ελλάδα κι Ευρώπη. Φέτος όμως Χαριτόπουλος (ή τέλος πάντων βοηθητικός παίκτης) δεν υπάρχει, επομένως το βάρος που θα επωμιστεί ο Τσαλμπούρης θα είναι μεγαλύτερο.
Όσο για τους υπόλοιπους, προσωπικά θεωρώ πως αν ο παίκτης δεν "πατήσει" τα 20 δεν μπορούμε να κάνουμε ασφαλείς εκτιμήσεις για την πορεία του. Σε αυτές τις ηλικίες (δηλαδή από 19 και κάτω) τους γηγενείς παίκτες τους γνωρίζουμε κυρίως από τις εμφανίσεις του με τις μικρές Εθνικές ομάδες, όπου αντιμετωπίζουν συνομήλικους τους στα τουρνουά που συμμετέχουν. Πρόκειται σαφώς για μια πολύ ελκυστική κι ενδιαφέρουσα διαδικασία, η οποία όπως έχω αναφέρει ξανά μέσω αυτού του ιστότοπου αποτελεί μονόδρομο για ομάδες που δεν διαθέτουν μπάτζετ πολλών εκατομμυρίων, ώστε να μπορούν να φέρνουν όποιον παίκτη τους κάνει κέφι και ζητά ο προπονητής.
Η ΑΕΚ, όπως κι άλλες ελληνικές ομάδες, θα πρέπει να στηρίξουν τα πρότζεκτ που αποκτούν, δουλεύοντας μαζί τους με μεθοδικότητα, δηλαδή με αργά και σταθερά βήματα. Η λύση δεν είναι ούτε να παίξουν όλοι μαζί με το καλημέρα, αλλά ούτε και να βρίσκονται στην κερκίδα και να κάνουν απλά προπονήσεις με τους... μεγάλους. Υπάρχει πάντα κι ο δανεισμός. Η Α2 είναι μια φιλόξενη κατηγορία, άκρως βοηθητική για παίκτες που επιχειρούν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα. Ας έχουμε υπόψιν πως εμείς καλά τα λέμε στο... μιλητό (εν προκειμένω στο γραπτό), ωστόσο η ανάπτυξη παικτών είναι κάτι τρομερά δύσκολο που απαιτεί αρκετό χρόνο, υπομονή και προσεκτική διαχείριση.
