Κάθε φορά που κάποιος θρύλος του παιχνιδιού πεθαίνει και αναλαμβάνουν κάποιοι των νεότερων γενεών να γράψουν ένα “in memoriam” υπάρχουν δύο αρνητικά: Αφενός η είδηση του θανάτου του και αφετέρου το γεγονός πως ουδείς εξ ημών των νέων έχουν δει το “τιμώμενο πρόσωπο” να παίζει μπάσκετ ζωντανά, κάτι που μας αναγκάζει να διαβάζουμε από εδώ και από εκεί για να βρούμε πληροφορίες. Στην περίπτωση του Elgin Baylor όμως, μάλλον δεν θα έπρεπε να νιώθουμε άσχημα για αυτό, καθώς ακόμα και στις ΗΠΑ, όσοι δεν πήγαιναν στο γήπεδο να τον θαυμάσουν από κοντά, δεν είχαν ιδέα περί τίνος πρόκειται. Οι τηλεοπτικές μεταδόσεις βλέπετε δεν ήταν το πιο σύνηθες πράγμα για ένα παιχνίδι μπάσκετ. Φαντάζομαι πως αν μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, οι καναλάρχες της εποχής θα καταλάβαιναν το μέγεθος της γκάφας που είχαν κάνει.