Τον τελευταίο περίπου μήνα ένα από τα πιο ‘’καυτά’’ θέματα συζήτησης στις μπασκετικές γωνιές του διαδικτύου, είναι δίχως αμφιβολία η απρόσμενη πορεία των Sixers. Η ομάδα της Φιλαδέλφεια κατάφερε να δημιουργήσει ένα σύνολο το οποίο πέτυχε 52 νίκες την φετινή σεζόν, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα το πλεονέκτημα έδρας για τον πρώτο γύρο των playoffs. Μεγάλη υπόθεση για έναν οργανισμό που έχει περάσει κυριολεκτικά τα πάνδεινα την προηγούμενη τετραετία. Ποιο είναι όμως το κλειδί της ξαφνικής τους επιτυχίας; Όπως καταλαβαίνετε η κουβέντα περιστρέφεται (δικαίως) γύρω από το draft. Ορισμένοι επισημαίνουν τις ορθές επιλογές παικτών από το front office του συλλόγου, ενώ άλλοι τονίζουν πως στάθηκαν αρκετά τυχεροί με το γνωστό ζήτημα των τραυματισμών. Ποιος τελικά έχει δίκιο; Είναι ακόμα πολύ νωρίς για να κρίνουμε. Το σημερινό όμως κείμενο δεν αφορά τους Sixers. Αφορά τους παράγοντες που επηρεάζουν την απόδοση μιας ομάδας στο draft και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί η λίγκα για να βελτιωθεί.

Καλό μήνα σε όλους. Tι καλύτερο από το να ξεκινήσει ο μήνας με ένα αγαπημένο 3on3, και ελπίζοντας να κάνει λιγότερο κρύο αυτές τις μέρες, γιατί έχουμε ξεπαγιάσει το φετινό χειμώνα. Το σημερινό άρθρο πραγματεύεται κάποια draft picks, και συγκεκριμένα τρεις χαμηλές επιλογές που αποδείχτηκαν λίρα εκατό, και τρεις επιλογές σε top10 που εξελίχθηκαν σε παταγώδεις αποτυχίες τα τελευταία δέκα χρόνια. Κριτήριο για την πρώτη κατηγορία αποτέλεσε η επιλογή τους σε all star game και η γενικότερη πορεία που έχουν στην μέχρι τώρα καριέρα τους, με αναφορά σε παίχτες που που επιλέχθηκαν σε υψηλότερα νούμερα. Για τις αποτυχημένες επιλογές, η πενιχρή παρουσία τους στο ΝΒΑ, σε αντιδιαστολή πάντα με εκείνους τους οποίους δεν διάλεξαν οι ομάδες για χάρη τους και έχουν εξελιχθεί σε super stars. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με τα… «ψαγμένα» picks.
(η κατάταξη γίνεται με τυχαία σειρά και όχι βάση αξίας).