Με αφορμή το lock out του 99 (ένα γεγονός που έγινε η αφορμή¹ ο καλός φίλος Georgie να μισήσει τους Spurs) και την όλη συζήτηση γύρω από την συλλογική σύμβαση εργασίας, άρχιζα να συνειδητοποιώ πως το ΝΒΑ ήταν όπως τα αγαπημένα μου παιχνίδια strategy. Αν και μου άρεσαν ιδιαίτερα οι μάχες και οι τακτικές (τα παιχνίδια και οι προπονητικές επιλογές αντίστοιχα στο μπάσκετ), στο τέλος κερδίζει ο παίκτης που έχει την καλύτερη οικονομία (δηλαδή η ομάδα που έχει σχεδιάσει καλά την κατανομή των συμβολαίων). Ο λόγος που κάνω αυτή την μικρή εισαγωγή περί οικονομίας, είναι γιατί κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που σου δίνει μια επιλογή στο Draft (μεγαλύτερο κι από την ελπίδα ότι μπορείς να βρεις έναν All Star στο Νº 60, όπως πχ ο Isaiah Thomas των Celtics), είναι η ευκαιρία να αποκτήσουν οι ομάδες έναν χρήσιμο παίκτη που θα τον έχουν "δεμένο" με ένα ελεγχόμενο οικονομικά συμβόλαιο για τα επόμενα 4 - 5 χρόνια! Πχ οι Heat θα έχουν για τα επόμενα 3 χρόνια τουλάχιστον δεμένους με μικρά (σχετικά) συμβόλαια τους Winslow και Richardson που έδειξαν ότι μπορούν να βοηθήσουν άμεσα και αυτό τους δίνει μεγάλη ευελιξία ώστε να κυνηγήσουν έναν superstar ακόμα ή να υπογράζουν την επέκταση του Whiteside, ώστε να γίνουν ξανά υπολογίσιμοι στην Ανατολή. Για όποιον ενδιαφέρεται στο να μάθει περισσότερα για το τι ισχύει γύρω από τα rookie συμβόλαια προτείνω να διαβάσει το το αφιέρωμα που είχε γράψει ο Nicolas Radicopoulos για το theballhog. Γενικά το αφιέρωμα Moneyball του ίδιου αρθρογράφου (μέρος του οποίου είναι και η ανάλυση για τα Rookie συμβόλαια) είναι ο καλύτερος οδηγός που μπορείτε να βρείτε για τις οικονομικές έννοιες και τρόπο λειτουργίας του ΝΒΑ και όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, βοηθάει πολύ για να καταλάβουμε πολλές από τις κινήσεις που κάνουν οι GM των ομάδων.

Έχοντας αυτό κατά νου, καθώς και το γεγονός ότι παρά την αναμενόμενη σημαντική άνοδο του salary cap φέτος² η άνοδος θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια, αυτό σημαίνει ότι τα rookie συμβόλαια που θα υπογραφούν φέτος (και ακόμα περισσότερο αυτά που υπογράφτηκαν πέρισυ) θα έχουν πολύ μεγάλη αξία για τις ομάδες στην περίπτωση που μπορέσουν να βρουν έναν καλό παίκτη για τα επόμενα 4-5 χρόνια (πχ σαν το Andre Roberson των Thunder). Στο φετινό Draft ξεχωρίζει το ταλέντο των Ben Simmons³ και Brandon Ingram, οι οποίοι σύμφωνα με τη γνώμη των ειδικών και μη, έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να εξελιχτούν σε αστέρες του ΝΒΑ. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι και οι 2 θα καταλήξουν στις 2 πρώτες θέσεις του Draft, αν και η σειρά ανάμεσα τους δεν είναι ξεκαθαρισμένη. Από κει και πέρα, φαίνεται σιγά σιγά να ξεκαθαρίζει ένα γκρουπ 5 παικτών για τις θέσεις 3-7, παίκτες που έχουν κάποια πολύ δυνατά σημεία, αλλά και με σημαντικά ερωτηματικά. Οι παίκτες αυτοί είναι οι Jaylen Brown, Dragan Bender (ναι, της Μακάμπι), Kris Dunn, Buddy Hield και Jamal Murray (αυτός είναι ο παίκτης που μου αρέσει περισσότερο από αυτό το γκρουπ). Απο κει και κάτω, υπάρχουν πάρα πολύ παίκτες, που αν και έχουν κάποια πολύ καλά στοιχεία στο παιχνίδι τους, τα ερωτηματικά είναι ακόμα περισσότερα και η εξέλιξη τους δεν μπορεί να θεωρείτε δεδομένη. Η προσωπική μου άποψη για αυτό το Draft, είναι ότι έχει πολλούς παίκτες που στο μέλλον θα γίνουν ρολίστες σε ομάδες του ΝΒΑ, αλλά λίγους παίκτες που θα φτάσουν να γίνουν All Star. Στον παρακάτω πίνακα, ο Frank Madden από το Brewhoop.com, έχει βάλει τις εκτιμήσεις των 9 πιο γνωστών ιστοσελίδων γύρω από την αξιολόγηση των ανερχόμενων ταλέντων, ως προς το σε ποια θέση τους Draft θα καταλήξει ο κάθε παίκτης (κοινώς σε ένα excel έβαλε όλα τα γνωστά mock draft και στο τέλος έχει το ΜΟ, αλλά και τη διάμεσο). Όπως βλέπεται, αν και για τις πρωτες 2 θέσεις οι ειδικοί συμφωνούν, καθώς επίσης και για τις επόμενες 5 φαίνεται ότι έχουμε το κλειστό γκρουπ που πριν λίγο αναφέραμε, από και κάτω γίνεται χαμός. 

Ερωτηματικό είναι επίσης το κριτήριο με το οποίο θα επιλέξουν και οι ομάδες, από ένα σημείο και μετά όταν δεν υπάρχει κάποιος παίκτης που να ξεχωρίζει εμφανώς, οι GM μπαίνουν στα δίλημμα αν θα πρέπει να επιλέξουν βάση ανάγκης της ομάδας ή βάση του ποιος παίκτης έχει το μεγαλύτερο ταλέντο ή πιθανότητες να γίνει βασικός στο ΝΒΑ. Παλιότερα είχαμε δει πώς οι συμπαθείς κατά τα άλλα Blazers το 1984 αποφάσισαν να διαλέξουν βάση ανάγκης και αντί να επιλέξουν τον MJ, διάλεξαν τον Sam Bowie επειδή ήδη ήταν στην ομάδα ο Drexler και κατα συνέπεια δεν χρειαζόντουσαν άλλο δυάρι! Στο φετινό Draft όπου οι διαφορές μεταξύ των παικτών που θα επιλεχθούν είναι ελάχιστες, ειδικά από το νούμερο 7 και μετά, αυτό το δίλημμα θα είναι ακόμα μεγαλύτερο για τις ομάδες και είμαι 100% σίγουρος ότι θα υπάρξουν παίκτες που θα επιλεγούν κάτω από τη 10η θέση και θα έχουν μια σταθερή καριέρα στο ΝΒΑ ως ρολίστες πχ είτε ως 3D⁴ παίκτες (πχ Taurean Prince στο νούμερο 20 στον παραπάνω πίνακα) είτε ως stretch 4⁵ (πχ Henry Ellenson στο νούμερο 9 στον παραπάνω πίνακα), είτε ως rim protectors⁶ (πχ Deyonta Davis στο νούμερο 12 στον παραπάνω πίνακα). Τέλος, είναι ενδιαφέρον να δούμε πως οι πίνακες των ειδικών ιστοσελίδων που περιέχονται παραπάνω, θα αλλάξουν τις επόμενες 25 μέρες, όσο οι παίκτες θα προπονούνται υπό το βλέμμα των ομάδων και γενικά θα περνούν από το μικροσκόπιο των scouter. Αν βρω έναν αντίστοιχο συγκεντρωτικό πίνακα παραμονές του Draft, θα τον αναδημοσιεύσουμε μαζί με κάποια σχόλια που θα έχουν προκύψει στο μεσοδιάστημα.

Wade Baldwin

Χωρίς να θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό, αλλά και με κίνδυνο μετά από χρόνια να εκτεθώ⁷, θέλω να σας μιλήσω για τον παίκτη (μετά τους πρώτους 7 που ήδη ανέφερα) που μου έχει τραβήξει την προσοχή, μέσα από τα λίγα παιχνίδια που μπόρεσα να δω φέτος αλλά και τα πολλά βίντεο και scouting report που διάβασα (όπως είπα και στον πρόλογο), τον Wade Baldwin.

Στο Draft combine⁸ όπου συμμετείχε ξεχώρισε θετικά για τα αθλητικά του προσόντα. Αν και έχει ύψος 1,90, το άνοιγμα χεριών του φτάνει στο εντυπωσιακό 2,10 και στην άσκηση στα πλάγια βήματα είχε τον δεύτερο καλύτερο χρόνο με 10.45". Επίσης, με επιτόπιο άλμα (83 εκ.) και με μέγιστο άλμα (97 εκ.) έκανε 2 από τις πολύ καλές επιδόσεις και δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες. Ο συνδιασμός του μεγάλου ανοίγματος χεριών και των πολύ γρήγορων πλάγιων βημάτων συνιστούν μια πολύ καλή βάση για να γίνει ένας καλός αμυντικός. Σε ένα πρωτάθλημα όπου η θέση του point guard είναι η πιο γεμάτη θέση σε επιθετικό ταλέντο, παίκτες που θα μπορούν να αμυνθούν καλά και να περιορίσουν κατά διαστήματα τη δράση παικτών όπως οι Lowry, Irving, Paul κτλ πάντα θα έχουν θέση στο ρόστερ μιας ομάδας. 

Όσο αφορά την επίθεση, αυτό που μου προκάλεσε εντύπωση είναι το υψηλό ποσοστό του στα σουτ 3 πόντων. Τις 2 χρονιές που έπαιξε στο Vanderbilt σούταρε με 42.2% στα σουτ τριών πόντων το οποίο είναι αρκετά καλό για το συγκεκριμένο πρωτάθλημα. Το πρόβλημα όμως, είναι ότι στο ΝΒΑ η γραμμή του τρίποντου είναι αρκετά πιο πίσω, οπότε δεν είναι εύκολο μόνο με την ευστοχία στα σουτ 3 πόντων να βγάλουμε συμπεράσματα για το πως αυτή θα μετατραπεί στο ΝΒΑ. Για το συγκεκριμένο θέμα ο Andrew Johnson από το Nylon Calculus, είχε κάνει ένα μοντέλο στο οποίο λάμβανε υπόψη το ποσοστό ευστοχίας στις βολές, στα τρίποντα αλλά και τον αριθμό τριπόντων/40' ώστε να μπορέσει να προσεγγίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια το πως θα σουτάρει ένας παίκτης στο ΝΒΑ και η αλήθεια είναι ότι αυτό το μοντέλο τα πάει αρκετά καλά. Το ίδιο μοντέλο το χρησιμοποιήσε ο χρήστης ten1034 στο Canishoopus και έκανε έναν πίνακα με τους 78 πιο σημαντικούς κολεγιακούς παίκτες που θα μπουν στο Draft και τις αναμενόμενες επιδόσεις τους στα σουτ 3 πόντων. Παρακάτω παραθέτω τους 34 πρώτους από αυτόν τον πίνακα, όπου ο Wade Baldwin βρίσκεται στην όχι και ιδιαίτερα κολακευτική 32η θέση με τον Brandon Ingram⁹ να βρίσκεται 33ος! Ο βασικός λόγος είναι τα λίγα σχετικά σουτ που πήρε από το τρίποντο σε σχέση με τους υπόλοιπους παίκτες, καθώς και το μέτριο για σουτέρ ποσοστό του στις βολές (79.9%).

Τέλος, στα θετικά του είναι η ικανότητα του να πασάρει και να κερδίζει ελεύθερες βολές. Τα 2 χρόνια στο πανεπιστήμιο είχε κατά ΜΟ 4.8 ασίστ και βλέποντας τα advanced stats όσο ήταν μέσα στο γήπεδο ήταν ο υπεύθυνος για το 32.4% των καλαθιών των συμπαικτών του! Επίσης, στον ίδιο σύνδεσμο μπορούμε να δούμε ότι τη δεύτερη χρονιά που είχε πιο σημαντικό ρόλο στην ομάδα, εκτελούσε κατά ΜΟ 5.9 ελεύθερες βολές/παιχνίδι, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τα αθλητικά του προσόντα για να διεισδύσει και να κερδίσει φάουλ. Η συγκεκριμένη επίδοση τον κατατάσσει στους κορυφαίους PG που αναμένονται να μπουν στον πρώτο γύρο και είναι ένα στοιχείο πολύ σημαντικό στην έκβαση ενός αγώνα (ένας από τους 4 παράγοντες του Dean Oliver). Στο παρακάτω βίντεο από το Draftexpress μπορούμε να δούμε καλύτερα όλα τα παραπάνω πλεονεκτήματα.

Βέβαια, αν κάποιος έμενε εδώ, θα πίστευε ότι έχουμε να κάνουμε με τον νέο Rose ή τον νέο Westbrook. Η πραγματικότητα όμως δεν είναι έτσι γιατί ο παίκτης έχει χτυπητές αδυναμίες. Καταρχήν παίκτες όπως ο Rose ή ο Westbrook, όταν μπήκαν στο Draft είχαν αρκετά καλύτερες μετρήσεις στα αθλητικά προσόντα. Επιπλέον η ντρίπλα του φαίνεται αρκετά χαλαρή και σχετικά μακριά από τον κορμό, κάτι που τον οδηγεί στο να κάνει λάθη. Επίσης παρότι το ποσοστό του στο τρίποντο ήταν πολύ καλό, όταν πάμε στα δίποντα βλέπουμε ότι το 38.5% των προσπαθειών του ήταν κάτω από το καλάθι (κυρίως διεισδύσεις), με το μικρό όμως ποσοστό ευστοχίας 50.4%, επιπλέον το 29.8% των προσπαθειών του ήταν σουτ 2 πόντων με ποσοστό ευστοχίας σε αυτά τα σουτ 35.9%, εκ των οποίων μόνο το 3% ήταν μετά από ασίστ. Αυτό σημαίνει ότι αρέσκεται πολύ στα pull up jumpers από μέση απόσταση, έναν τύπο σουτ που δεν είναι ο αγαπημένος πολλών προπονητών γιατί έχει σχεδόν το ίδιο ρίσκο με ένα σουτ 3 πόντων, αλλά το κέρδος του άμα ο παίκτης ευστοχήσει είναι 1 πόντος λιγότερος. 

Εν κατακλείδι, ο Wade Baldwin μου φαίνεται ένας ενδιαφέρον παίκτης με πολλά περιθώρια να βελτιωθεί. Είναι μόλις 20 χρονών, αλλά ήδη έχει κάποια πολύ καλά στοιχεία στο παιχνίδι του, τα οποία άμα τα δουλέψει θα μπορέσει να γίνει βασικός σε μια ομάδα του ΝΒΑ. Το γεγονός ότι στο ΝΒΑ θα βρει περισσότερους χώρους, άμυνες που δεν θα είναι προσαρμοσμένες πάνω του και ένα πιο γρήγορο παιχνίδι, πιστεύω ότι θα τον βοηθήσουν να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Βέβαια είναι πολύ σημαντικό το ποια ομάδα θα τον επιλέξει και ποιους παίκτες θα έχει μπροστά του. Πχ αν βρεθεί στους Timberwolves¹⁰ λογικά αυτόματα θα γίνει ο δεύτερος PG πίσω από τον Ρούμπιο και επίσης θα έχει για προπονητή τον Thibodeau ο οποίος θα μπορούσε να τον μετατρέψει σε έναν πολύ καλό επιθετικό PG όπως έκανε στο παρελθόν με παίκτες όπως οι Rose, Aaron Brooks, D.J. Augustin και Nate Robinson. Τέλος, διαβάζοντας την ανάλυση του Bleacherreport και τα συμπεράσματά τους, βλέπουμε ότι θα μπορούσε να γίνει ένας παίκτης με το αγωνιστικό στυλ και προσφορά του George Hill ή του Corey Joseph, διόλου άσχημα δηλαδή, ενώ αν λάβουμε υπόψη την άποψη του κολλητού του Karl Anthony Towns, τότε η ομάδα που θα τον διαλέξει θα έχει βρει έναν νέο Westbrook!

Η δικιά μου εκτίμηση είναι ότι τα επόμενα χρόνια ο Wade Baldwin θα είναι ένας καλός παίκτης στο ΝΒΑ. Αν δε, ήμουν GM των Timberwolves και ο Baldwin ήταν διαθέσιμος στο νούμερο 14, θα πρότεινα στους Bulls μια ανταλλαγή γύρω από τον όποιον παίκτη θα έχουν αποκτήσει οι Timberwolves στο #5 μαζί με κάποιον ακόμα παίκτη (πχ Shabazz Muhammad) ή κάποιο μελοντικό draft pick για τους Baldwin και Mirotic.

Αν σας άρεσε και το βρίσκετε ενδιαφέρον, θα μπορούσα τις επόμενες μέρες να κάνω κάτι παρόμοιο και για κάποιους ακόμα νεαρούς παίκτες που έχω ξεχωρίσει. Όπως πάντα περιμένω τα σχόλιά σας είτε εδώ, είτε στο twitter (@Lonis_t) και φυσικά στη σελίδα στο FB.

1. Το Lock out του 99, κράτησε μέχρι τις 4 Γενάρη και ενώ ο David Stern είχε δώσει καταλυτική ημερομηνία για να επιτευχθεί μια συμφωνία ανάμεσα στους παίκτες και τις ομάδες την 7η του Γενάρη. Πολλοί παίκτες όπως και δημοσιογράφοι πίστευαν ότι το πρωτάθλημα δεν θα γινόταν εκείνη τη χρονιά. Η απρόσμενη από πολλούς οριστική συμφωνία είχε σαν αποτέλεσμα να εμφανιστούν πολλοί παίκτες υπέρβαροι (πχ Shawn Kemp και Vin Baker) για να παίξουν μια μίνι σαιζόν 50 αγώνων που θα ξεκινούσε τον Φεβρουάριο (!) με πολλά παιχνίδια και σχεδόν καθόλου προπονήσεις.
2. Από 70εκ.$ το 2015, εκτιμάται ότι θα πάει στα 92εκ.$ το 2016 και στα 107εκ.$ το 2017!!
3. Την πρώτη φορά που θα αναφέρω κάποιον ελπιδοφόρο παίκτη, θα βάζω ως υπερσύνδεσμο το προφίλ του στην πιο αξιόπιστο ΚΑΤ εμέ ιστοσελίδα σχετικά με το scouting, το Draftexpress. Για όποιον έχει χρόνο και περιέργεια, αξίζει τον κόπο να μπει σε λεπτομέρειες.
4. Παίκτες που φημίζονται για την άμυνα τους και την ικανότητά τους στα σουτ 3 πόντων. Πολύ χρήσιμοι γιατί ανοίγουν το γήπεδο στην επίθεση, χωρίς να πρέπει να έχουν συνέχεια την μπάλα στα χέρια δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον καλύτερο παίκτη της ομάδας τους να επιλέγει πως θα επιτεθεί και στην άμυνα συνήθως μαρκάρουν τον καλύτερο guard. Παίκτες όπως οι Courtney Lee, Avery Bradley είναι πολύ καλοί σε αυτό. Οι Kawhi Leonard και Klay Thompson αν και ξεκίνησαν με αυτές τις προοπτικές έχουν ξεφύγει κατά πολύ από τον ορισμό του 3D παίκτη! (Το κείμενο γράφεται λίγες ώρες μετά το έπος του Klay Thompson μέσα στην Οκλαχόμα και το μόνο που έχω να πω, είναι ψαξτε να δείτε τι έκανε ο τύπος!)
5. Παίκτες που αν και παίζουν στο 4, έχουν μεγάλη ικανότητα στα σουτ 3 πόντων. Ο όρος stretch (τέντωνω) προέρχεται από την ικανότητά τους να "τεντώνουν" την άμυνα αναγκάζοντας τον προσωπικό τους αντίπαλο να βγαίνει στην περιφέρεια να τους μαρκάρει. Ο Kevin Love όταν ξεκίνησε ήταν το πρωτότυπο stretch 4 και συνεχίζει μέχρι σήμερα, όπως και ο Dirk Nowitzki ο οποίος όμως εξελίχθηκε σε έναν παίκτη πολύ πιο σημαντικό από έναν απλό stretch 4.
6. Ο όρος κυριολεκτικά αναφέρεται στους παίκτες που προστατεύουν τη στεφάνη, παίκτες πχ όπως οι Bogut, DeAndre Jordan κτλ. Στο σημερινό ΝΒΑ με τους πολλούς guard που σουτάρουν τρίποντα, χρειάζεται πάντα ένας τέτοιος παίκτης για να συμμαζεύει λίγο την άμυνα
7. Για να καταλάβετε πόσο καλός είμαι σε αυτό, το 2003 στο παγκόσμιο των εφήβων στη Θεσσαλονίκη, εκτός από τα προφανή ταλέντα των Bogut (MVP), Kleiza (πρώτος σκόρερ) και τους δικούς μας Βασιλειάδη, Σχορτσιανίτη, Βασιλόπουλο και Περπέρογλου, ο παίκτης που ξεχώρισα και επέμενα για τα επόμενα 5 χρόνια (τουλάχιστον) ότι θα κάνει καριέρα στην Ευρώπη ήταν ο Roko Leni Ukic. Κοινώς, όπως και το στοίχημα το scouting δεν είναι το δυνατό μου σημείο και πάλι καλά που δεν βασίζομαι σε αυτό για να βγάλω τα προς το ζην. ;) Παρόλα αυτά, αφού έφτασες ως εδώ, μείνε να δεις γιατί με έχει εντυπωσιάσει συγκεκριμένος παίκτης.
8. Draft combine: Είναι μίνι καμπ 3 ημερών όπου μαζεύονται οι περισσότεροι παίκτες που έχουν δηλώσει συμετοχή στο Draft και προπονούνται υπό το βλέμμα των scouter των ομάδων. Κατα τη διάρκειά του μετράνε τα φυσικά και αθλητικά προσόντα των παικτών (πχ ύψος, βάρος, άνοιγμα χεριών, ταχύτητα κτλ) αλλά τους βλέπουν επίσης να κάνουν ασκήσεις με την μπάλα αλλά και σε καταστάσεις 5 εναντίων 5.
9. Ο Brandon Ingram βρίσκεται πολύ χαμηλά για το ταλέντο του, λόγω επίσης του πολύ άσχημου ποσοστού από την γραμμή των ελεύθερων βολών (68.2%)
10. Στο γυμνάσιο ήταν συμπαίκτης με τον ΚΑΤ, κάτι που θα παίξει και ρόλο στην καλύτερη προσαρμογή του.