Η άνοδος

Ο λόγος που ξεκινάω την ιστορία τόσο παλιά, είναι ότι για να μιλήσει κάποιος για ανάσταση ή θαύμα, θα πρέπει να προηγηθεί ένας θάνατος ή μία πτώση² και για αυτό θα είναι απαραίτητη μια μικρή και υποκειμενική ιστορική αναδρομή. Οι Μπλέιζερς ιδρύθηκαν το 1970 και το 1974 επέλεξαν στο Ντραφτ τον Μπίλ Γουόλτον ο οποίος αν και δεν έπαιξε πολύ λόγω τραυματισμών, θα σημάδευε την ιστορία της ομάδας, αφου 3 χρόνια αργότερα στην πρώτη εμφάνιση της στα Play Off, θα κατακτούσε το (μοναδικό ως τώρα) πρωτάθλημα και ο ίδιος τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη. Την επόμενη χρονιά ξεκίνησε ένα μπαράζ τραυματισμών, που θα άλλαζαν για πάντα τον Γουόλτον ως παίκτη, ο οποίος είναι το πρώτο θύμα μιας από τις 2 κατάρες που για πάντα θα κυνηγάει τους Μπλέιζερς: τους τραυματισμούς των αστέρων της ομάδας.

Επόμενη ημερομηνία σταθμός είναι το 1984 και εδώ θα συναντήσουμε τη δεύτερη "κατάρα" της ομάδας, τις λάθος επιλογές στα ντραφτ! Μια χρονιά νωρίτερα ο GM³ των Μπλέιζερς έπιασε κορόιδο καμιά δεκαριά GM από την υπόλοιπη λίγκα και επέλεξε στο νούμερο 14(!) του ντράφτ τον Κλάιντ Ντρέξλερ μετά από παίκτες όπως οι Στιπάνοβιτς (Νο 2, Ιντιάνα) και Ρόντνευ Μακρέι (Νο 3, Χιούστον). Για να το κάνω πιο εύκολο, ξαναβλέποντας τώρα το Ντραφτ του 1983 από τους παίκτες που επιλέχθηκαν πριν τον Ντρέξλερ οι μόνοι που αναγνωρίζω είναι οι Ραλφ Σάμσον (ομόφωνο Νο 1, Χιούστον), Μπάιρον Σκοτ (Νο 4, Κλίπερς), Θερλ Μπέιλι (Νο 7, Πανιώνιος Γιούτα), Αντουάν Κάρρ (Νο 8, Ντιτρόιτ), Ντέιλ Έλις (Νο 9, Ντάλας), Τζεφ Μαλόουν (Νο 10, ΒΑΟ Γουάσινγκτον), Ντέρεκ Χάρπερ (Νο 11, Ντάλας).

Για να επιστρέψουμε στο 1984, ο GM των Μπλέιζερς βρέθηκε αντιμέτωπος με το αιώνιο ερώτημα όλων των ντραφτ: επιλέγεις βάση ταλέντου δηλαδή τον παίκτη με το μεγαλύτερο "ταβάνι" ή επιλέγεις βάση ανάγκης της ομάδας, δλδ αν η ομάδα χρειάζεται σέντερ παίρνεις σέντερ. Δεν ξέρω τι πιστεύεις εσύ φίλε, αλλά εγώ είμαι πεπεισμένος ότι πάντα επιλέγεις τον καλύτερο παίκτη διαθέσιμο, ανεξάρτητα από τις ανάγκες της ομάδας. Έναν καλό παίκτη αργότερα μπορείς να τον ανταλλάξεις και να καλύψεις μια ανάγκη στο ρόστερ, ενώ επιλέγοντας βάση ανάγκης μπορείς να οδηγηθείς σε επιλογές όπως αυτή που κάνανε οι Μπλέιζερς το 1984. Φυσικά μιλάμε για μια από τις γνωστότερες γκάφες των Ντραφτ από καταβολής ΝΒΑ, την επιλογή στο Νο 2 του Ντραφτ του Σαμ Μπόουι μπροστά από τον Τζόρνταν (!) με το σκεπτικό ότι είχαν καλυμμένη τη θέση του SG με τον Ντρέξλερ. Πληροφοριακά στο ίδιο Ντραφτ⁴ επιλέχτηκαν πιο χαμηλά εκτός του Τζόρνταν οι Μπάρκλει (Νο 5 Φιλαδέλφεια) και Στόκτον (Νο 16, Γούτα) μιλώντας μόνο για παίκτες που είναι ήδη μέλη του Hall of Fame. Κάνοντας μια παύση στην υποκειμενική αναδρομή της ιστορίας, προκειμένου να μπούμε σε αντικειμενικό mode, ήταν όντως μεγάλη γκάφα να πάρεις τον Σαμ Μπόουι ο οποίος είχε χάσει όλη την τρίτη χρονιά στο κολέγιο λόγω τραυματισμού και την τέταρτη χρονιά που επέστρεψε ο ΜΟ πόντων έπεσε από το 17.4PPG στο 10.3PPG, για αυτό και της αποδίδω μεταφυσικά χαρακτηριστικά αποκαλώντας την κατάρα. Ήταν δε τόσο πλούσιο σε ταλέντο το Ντράφτ του 1984, που με την δεύτερη επιλογή θα μπορούσαν να είχαν πάρει τουλάχιστον 8 παίκτες⁵ που κάνανε καλύτερη καριέρα στο ΝΒΑ. Τι εύκολη που είναι η δουλειά του προφήτη με χρονοκαθυστέρηση aka μετά χριστόν προφήτη, όπως λέει και ο Κωστάκης Ανάν. 

Για τα γεγονότα της αρχής της δεκαετίας του 90 τα είπαμε στον πρόλογο. Οι Μπλέιζερς με Ντρέξλερ, Πόρτερ, Ρόμπινσον, Κέρσεϋ κτλ είχανε συνεχόμενες παρουσίες σε Play Off από το 1983 και όταν επιτέλους κατόρθωσαν να περάσουν από τον Μάτζικ και τους Λέικερς και να φτάσουν στους τελικούς, έπεσαν πρώτα πάνω στην δύση του Αιζάια Τόμας και των Πίστονς (1990) και μετά στην ανατολή του Τζόρνταν και των Μπουλς (1992). Μας χάρισαν δε μια από της πιο χαρακτηριστικές χειρονομίες του Τζόρνταν, το "Jordan shrug". Στο πρώτο παιχνίδι των τελικών ο Ρικ Έιντλεμαν είχε δώσει εντολή οι παίκτες που μαρκάρουν τον Τζόρνταν να του "κόψουν" τη διείσδυση προς το καλάθι αφήνοντάς τον να πάρει ίσως κάποια σουτ τριών πόντων. Αποτέλεσμα ο Τζόρνταν βάζει 6 τρίποντα και 35 πόντους στο πρώτο ημίχρονο και μετά το 6ο τρίποντο απλά κάνει την παραπάνω χειρονομία αφού μάλλον και ο ίδιος είχε εντυπωσιαστεί από την αποτελεσματικότητά του στα σουτ τριών πόντων. Τελικό σκορ 122 - 89, 1 - 0 στους τελικούς και οι Μπουλς σε λίγες μέρες παίρνουν το 2ο τρόπαιο. 

Οι συνεχόμενες παρουσίες στα Play Off συνεχίστηκαν και έτσι το 1999 και το 2000 έφτασαν για 2 συνεχόμενες φορές στους τελικούς της Δύσης. Πλέον στην ομάδα έχουν έρθει παίκτες όπως ο Ρασίντ Γουάλας, ο Σαμπόνις ο οποίος αν και είχε γίνει Ντραφτ από το Πόρτλαντ το 1986, τελικά πήγε στην ομάδα του Όρεγκον το 1995, ο Ντέιμον Στάνταμαϊρ, ο Ζερμέιν Ονίλ και ο Αϊζάια Ράιντερ. Θα μπουν στα Play Off με ρεκορ 35-15 (η παρωδία της lock out season) και τελικά χάνουν στους τελικούς της δύσης από τους μετέπειτα πρωταθλητές Σαν Αντόνιο Σπερς. Την επόμενη χρονιά κάνουν 2 πολύ καλές κινήσεις φέρνοντας τους Πίπεν και Στίβεν Σμιθ στην ομάδα και στους τελικούς της δύσης θα δούμε μια από τις πιο κλασικές αναμετρήσεις. Οι Λέικερς με Σακ και Κόμπι θα πάρουν τα 3 από τα 4 πρώτα παιχνίδια, όμως οι Μπλέιζερς θα κατορθώσουν να ισοφαρίσουν τη σειρά και να πάνε στο 7ο ματς μέσα στο Λος Άντζελες. Εκεί το Πόρτλαντ κατόρθωσε να χάσει μια διαφορά 17 πόντων στα τελευταία 7 λεπτά, σε έναν αγώνα που ήταν διαιτητής ο Ντικ Μπαβέτα και οι Λέικερς εκτέλεσαν 37 βολές έναντι 16 των Μπλέιζερς. Και αν το όνομα Ντικ Μπαβέτα σας θυμίζει κάτι, είναι γιατί το 2002 πάλι στους τελικούς δύσης ανάμεσα στους Λέικερς και τους Κινγκς αυτή τη φορά έκανε τα "μαγικά" του στο 6ο παιχνίδι της σειράς, προκειμένου να περάσουν στους τελικούς οι δημοφιλείς Λέικερς.  

Η πτώση

Μετά τους τελικούς της δύσης του 2000 ξεκινάει η πτώση. Πλέον στο Πόρτλαντ μαζεύονται αρκετοί καλοί παίκτες, αλλά οι περισσότεροι είναι αυτό που οι δημοσιογράφοι ονομάζουν προβληματικοί χαρακτήρες. Έρχεται μέσω ανταλλαγής ο Σον Κεμπ ο οποίος μετέπειτα θα έχει προβλήματα με το αλκοόλ, την κατοχή κοκαΐνης, την οπλοκατοχή και τη χρήση προφυλακτικών. Έρχεται ο Ρούμπεν Πάτερσον⁶ ο οποίος έχει ήδη μια κατηγορία για σεξουαλική παρενόχληση, o Στάνταμαϊρ και ο Κιντέλ Γούντς⁶ έχουν διάφορες κατηγορίες για κατοχή ναρκωτικών, ο Ζακ Ράντολφ έριξε μπουνιά στο πρόσωπο του Ρούμπεν Πάτερσον σε μια προπόνηση και γενικά όπως θα έλεγε και ο Ηλιόπουλος "είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα". Την τριετία 2000 - 2003 οι Μπλέιζερς θα αποκτήσουν το παρατσούκλι Jailblazers λόγω των πολλών εξωγηπεδικών προβλημάτων που αντιμετώπισαν οι παίκτες τους και προσωπικά περιμένω με αγωνία το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζεται για εκείνη την περίοδο της ομάδας. Οι Μπλέιζερς θα συνεχίσουν βέβαια για 3 χρόνια ακόμα να φτάνουν στα Play Off και έτσι το 2003 θα κλείσει ο κύκλος 21 συνεχόμενων παρουσιών στα Play Off. Για να καταλάβουμε το επίτευγμα οι Σπερς τώρα έχουν το μεγαλύτερο ενεργό σερί και είναι 19 συνεχόμενες παρουσίες στα Play Off. 

Τα επόμενα χρόνια θα τα περάσουν κυρίως χάνοντας μέχρι να φτάσουμε στο 2006 όταν θα κάνουν τις απαραίτητες ανταλλαγές ώστε να επιλέξουν με το νούμερο 2 τον Λαμάρκους Όλντριτζ και με το νούμερο 6 τον Μπράντον Ρόυ. Ο δεύτερος θα βγει Ρούκι της χρονιάς και θα κάνει πολύ κόσμο να πιστέψει (ανάμεσά τους και ο υπογράφων) ότι θα είναι το επόμενο μεγάλο 2αρι της λίγκας. Η ομάδα έχει βάλει ήδη 2 σημαντικούς παίκτες στο ρόστερ και την επόμενη χρονιά επιλέγουν πρώτοι στο Ντραφτ! Και εδώ ξαναρχίζουν να εμφανίζονται οι κατάρες που λέγαμε νωρίτερα. Με το νούμερο 1 επιλέγουν τον σέντερ Γκρεγκ Όντεν μπροστά από τον Κέβιν Ντουράντ που τον επέλεξαν οι Σόνικς στο νούμερο 2. Ο Όντεν τραυματίζεται στην προετοιμασία και χάνει όλη τη χρονιά ενώ ο Ντουραντ βγαίνει ρούκι της χρονιάς και εξελίσσεται σε έναν από τους καλύτερους σκόρερ του ΝΒΑ. Μιλάμε για κόμπο χτύπημα κατάρας που θυμίζει πάρα πολύ την επιλογή Μπόουι μπροστά από Τζόρνταν σε συνδιασμό με τους τραυματισμούς του Μπιλ Γουόλτον. Σαν να μην έφτανε αυτό από το 2009 θα αρχίσουν τα πρώτα προβλήματα τραυματισμών του Ρόυ, που θα έχουν σαν αποτέλεσμα να τελειώσει πολύ γρήγορα και άδοξα η καριέρα του. Τώρα που το σκέφτομαι ο παίκτης που πίστευα ότι θα αντικαθιστούσε τον Κόμπι στη λίγκα, σταμάτησε την καριέρα του 3 χρόνια πριν τον Κόμπι... Για όσους δεν θυμούνται πόσο καλός παίκτης ήταν ο Ρόυ, δε θα μιλήσω ούτε για τα νικητήρια καλάθια ούτε για τους 52 πόντους κόντρα στο Φοίνιξ, αλλά θα παραθέσω ένα βίντεο με το κύκνειο άσμα του⁷. Είμαστε στον πρώτο γύρο των Play Off και οι Μάβερικς προηγούνται με 2-1. Μετά από μια πολύ καλή τρίτη περίοδο η ομάδα του Ντάλας βρίσκεται να προηγείται με 23 πόντους (44-67) χάρη σε ένα τρίποντο του Πέτζα και με 1:15 για το τέλος της 3ης περιόδου. Αυτό που ακολούθησε είναι μία από τις ιστορικότερες ανατροπές σε παιχνίδι Play Off! Χωρίς παραπάνω σχόλια, κυρίες και κύριοι ο (αργός πια) Μπράντον Ρόυ⁸:

Το παρόν

Το καλοκαίρι του 2012 η ομάδα θα συμφωνήσει με τον προπονητή Τέρυ Στότς και στο Ντραφτ του 2012 οι Μπλέιζερς θα επιλέξουν τον Ντάμιαν Λίλαρντ με το νούμερο 6 ενώ την επόμενη χρονιά με το νούμερο 10 θα επιλέξουν το Σι Τζέι Μακάλουμ, τρεις επιλογές που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στα επόμενα χρόνια. Ο Λίλαρντ θα κατορθώσει μάλιστα να βγει ρούκι της χρονιάς κόντρα στον Άντονυ Ντέιβις και από την αρχή λογίζεται ως βασικός PG της ομάδας. Τη χρονιά 2014-15 με πεντάδα τους Λίλαρντ, Μάθιους, Μπατούμ, Όλντριτζ και Λόπεζ αναμένονται να είναι μια από τις ομάδες που θα ξεχωρίσουν στη δύση όμως οι τραυματισμοί ξαναχτυπούν και τελικά ο Μάθιους χάνει το φινάλε της σαιζόν και τα Play Off όπου η ομάδα του Πόρτλαντ χάνει στον πρώτο γύρο από τους Γκρίζλις με 4-1. Νωρίτερα είχαν φροντίσει να ενισχύσουν τον πάγκο τους με τον "δανεισμό" για έξι μήνες του Άρον Αφλάλο δίνοντας ως αντάλλαγμα 3 παίκτες και την επιλογή τους στο Ντραφτ για το 2016 η οποία θα ήταν προστατευμένη μόνο εφόσον θα ήταν μέσα στις πρώτες 14 (lottery proteceted).  

Έτσι φτάνουμε στο ξεκίνημα της φετινής χρονίας, δηλαδή στο καλοκαίρι του 2015, όπου τα 4/5 της βασικής πεντάδας αλλάζουν ομάδα. O Μάθιους πήγε στο Ντάλας, ο Μπατούμ στη Σάρλοτ, ο Όλντριτζ στο Σαν Αντόνιο και ο Λόπεζ στη Νέα Υόρκη. Ειδικοί και μη, περιμέναμε ότι οι Μπλέιζερς με το ρόστερ που είχαν θα έφταναν γύρω στις 30 νίκες, ρεκόρ που θα τους έδινε μια επιλογή στις πρώτες 10 στο Ντραφτ του 2016. Επίσης θα έμπαιναν στο καλοκαίρι του 2016 με αρκετό χώρο στο σάλαρι καπ το οποίο αναμένεται να εκτιναχθεί στα 90εκ€, ενώ η ομάδα έχει συμβόλαια που μετά βίας φτάνουν τα 41εκ€. Τελικά όλοι πέσαμε έξω και οι Μπλέιζερς κάνοντας μια εκπληκτική χρονιά για τα δεδομένα τους μπήκαν στα Play Off και πριν λίγες ώρες απέκλεισαν τους Κλίπερς στον πρώτο γύρο και ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τους - χωρίς Κάρυ - Γουόριορς στον δεύτερο γύρο. Το πώς φτάσαμε ως εδώ το είχε περιγράψει πολύ ωραία ο Gus Chr πριν από 1,5 μήνα, εξηγώντας πώς ο Λίλαρντ έπεισε τον Μακάλουμ να μείνει προκειμένου να δείξουν σε όλους ότι ανήκουν στην ελίτ του ΝΒΑ. Ο δεύτερος εξελίχτηκε στον πιο βελτιωμένο παίκτη του ΝΒΑ και τελείωσε τη χρονιά με 20.8 PPG, 4.3 APG, 3.2 RPG και 17.8 PER⁹ και πλέον οι δυο τους αποτελούν το 3ο πιο παραγωγικό δίδυμο στο ΝΒΑ μετά τους Κάρυ/Τόμσον και Ντουράντ/Γουέστμπρουκ. Επίσης, εντυπωσιακή είναι η ικανότητα τους στα pull up τρίποντα (μετά από ντρίμπλα), όπου μετά τον Κάρυ, όπου είναι μια κατηγορία μόνος του σκοράροντας 2.8 τέτοια τρίποντα ανά αγώνα, βλέπουμε πως ο Λίλαρντ είναι δεύτερος με 1.6, ενώ ο Μακάλουμ 13ος με 0.9. Όσον αφορά στην ευστοχία αυτών των σουτ, ο Μακάλουμ σκοράρει με 39.2% (3ος) και ο Λίλαρντ με 34% (6ος) αν λάβουμε υπόψη τους παίκτες που σημειώνουν κατά ΜΟ πάνω από 0.8 τέτοια τρίποντα ανά αγώνα. 

Θα μου πεις, τώρα για ποιο λόγο ρε μεγάλε μας πρήζεις τον έρωτα με την ικανότητά τους σε ένα συγκεκριμένο τρόπο σκοραρίσματος, το μπάσκετ είναι πολύ παραπάνω από αυτό. Εν μέρει δίκιο θα έχεις, αλλά¹⁰ αυτή η ικανότητά τους σε αυτά τα σουτ έχει κάνει τους Μπλέιζερς να παίζουν σαν μια μικρογραφία των Γουόριορς. Τα small ball σχήματα που χρησιμοποιούν γίνονται πιο αποτελεσματικά από το γεγονός ότι οι αντίπαλοι ψηλοί αναγκάζονται να βγαίνουν στα πικ εν ρολ μέχρι το τρίποντο, πράγμα που αδειάζει τη ρακέτα και ευνοεί τις διεισδύσεις των υπόλοιπων παικτών. Σε πολλές καταστάσεις μετά το πικ εν ρολ και με τον ψηλό να στήνει παγίδα ή να κάνει hedge out στο τρίποντο η ομάδα του Πόρτλαντ βρίσκεται να κάνει στιγμιαία επίθεση με 4 παίκτες ενάντια σε 3 (εφόσον η πάσα από τους Λίλαρντ ή Μακάλουμ φύγει έγκαιρα και σωστά) κάτι που δίνει στους παίκτες πολλές και καλές επιλογές. Για αυτό το λόγο ο Χάρκλες έβαλε χτες (29/4) κόντρα στους Κλίπερς 4 τρίποντα¹¹ και ο Αμίνου άλλα 6 τρίποντα στο 4ο παιχνίδι της σειράς. Όλα τα παραπάνω έχουν συντελέσει στο πολλοί δημοσιογράφοι, όπως ο Mike Prada του SBNation, να αποκαλούν το δίδυμο "Junior Splash Brothers" και τους Μπλέιζερς μια φτωχότερη σε ταλέντο εκδοχή των Γούοριορς. 

Σε όλο αυτή την πορεία εκτός των 2 σταρ, αυτός που κατ εμέ έχει πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης, είναι ο προπονητής Τέρυ Στοτς. Ένας από τους καλύτερους προπονητές στο να δουλεύουν με νεαρούς παίκτες και ο οποίος μου έχει τραβήξει την προσοχή με την πληθώρα συστημάτων που έχει για να σκοράρει η ομάδα του μετά από τάιμ άουτ (τα λεγόμενα ΑΤΟ). Το πιο φημισμένο τέτοιο play, έγινε πριν 2 χρόνια στο 6ο παιχνίδι του πρώτου γύρου κόντρα στους Ρόκετς.

Επίσης πολύ σημαντικό προσόν του, είναι η ευελιξία που έδειξε φέτος και το πως άλλαξε μέσα σε μια χρονιά την επίθεση της ομάδας η οποία βασιζόταν πολύ στο σουτ από μέση απόσταση στου Όλντριτζ, σε μια ομάδα που παίζει με πολλά πικ εν ρολ και εκμεταλλευόμενη τη δημιουργία των 2 γκαρντ που έχει.

Και τώρα τι;

Σε λίγες ώρες θα ξεκινήσουν τη σειρά κόντρα στους Γουόριορς όπου αν και οι δεύτεροι παίζουν χωρίς τον Κάρυ, παραμένουν το φαβορί για να κερδίσουν τη σειρά. Η ομάδα των Μπλέιζερς ήταν φέτος η ομάδα που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ξεπέρασε τις προσδοκίες μπαίνοντας στα Play Off και φτάνοντας να παίζει μέσα στο Μάιο. Μετά από πολλά χρόνια αστάθειας (από το 2000 και μετά) φαίνεται ότι επιτέλους έχουν 2 από τα πιο βασικά συστατικά για να χτίσουν μια ομάδα που θα είναι σταθερά στις 10 καλύτερες στο μέλλον. Έναν καλό προπονητή και 2 παίκτες που είναι σταρ και μπορούν να πάρουν την ομάδα στην πλάτη τους. Η ομάδα είναι νεανική και ήδη από τον πρώτο χρόνο δημιουργίας της έμαθε να νικάει και ήδη κέρδισε (τουλάχιστον) ένα γύρο στα Play off. Ο χώρος στο σάλαρι καπ της επόμενης χρονιάς τους δίνει τη δυνατότητα να υπογράψουν έναν αστέρα ακόμα και να συνεχίζουν να χτίζουν δημιουργικά σε αυτό που ξεκίνησαν φέτος. Αν όλα πάνε καλά τότε στο ξεκίνημα της επόμενης χρονιάς θα είναι ένα από τα φαβορί για την τετράδα στη δύση και θα μπορούμε να πούμε ότι η ανάσταση των Μπλέιζερς ξεκίνησε φέτος.

Από την άλλη, το γεγονός ότι μπήκαν στα Play Off, σημαίνει ότι θα χάσουν την επιλογή τους φέτος στον πρώτο γύρο του Ντράφτ¹². Στο σύγχρονο ΝΒΑ οι καλές επιλογές στα Ντραφτ είναι πολύ σημαντικές στο χτίσιμο ανταγωνιστικής ομάδας, γιατί μπορείς να βρεις καλούς παίκτες για το μέλλον οι οποίοι θα έχουν επιπλέον μικρά σε αξία συμβόλαια που δεν επιβαρύνουν το σάλαρι καπ. Επίσης όπως έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν, η καλή πορεία στα Play Off δεν αποτελεί εχέγγυο ότι θα προσελκύσει κάποιους καλούς free agents το επόμενο καλοκαίρι. Τέλος έχουμε δει ομάδες οι οποίες είχανε χώρο στο σάλαρι καπ, να πληρώνουν υπεραξία ή να κάνουν λάθος επιλογές στην περίοδο του καλοκαιριού και να δεσμεύουν το μέλλον τους για τα επόμενα χρόνια. Αν κάτι τέτοιο συμβεί αυτό το καλοκαίρι, τότε μελλοντικά θα μιλάμε για ένα πρόωρο θαύμα όταν θα αναφερόμαστε στα φετινά κατορθώματα των Μπλέιζερς, το οποίο δυστυχώς δεν είχε συνέχεια.

Το τι από τα 2 τελικά θα γίνει, μόνο το μέλλον θα μας δείξει αν και κατά την προσωπική μου άποψη είναι πιο πιθανό το πρώτο σενάριο. Αντί επιλόγου, σας αφήνω με τα χάιλαιτς του Λίλαρντ στο ματς κόντρα στους Γουόριορς αμέσως μετά το All Star Game (που αδίκως δεν κλήθηκε, αλλά τι να γίνει έπρεπε να αποχαιρετιστεί ο Κόμπι) σε ένα από τα μόλις 9 ματς που χάσανε φέτος οι περσινοί πρωταθλητές και όπου ο Λίλαρντ τελείωσε τον αγώνα με 51 πόντους, 9 τρίποντα, 6 κλεψίματα και 7 ασίστ!

Σημειώσεις:

1. Ήταν και θέμα κοινωνικής προσαρμογής ή για να το πω αλλιώς είναι πιο εύκολο όταν είσαι 10 χρονών να συμφωνείς με τους υπόλοιπους της γειτονιάς, παρά να διαφωνείς σε όλα. 
2. Μακάβριο μου βγήκε, μάλλον είμαι επηρεασμένος από τις χρονιάρες μέρες...
3. Δεν ξέρω αν εκείνα τα χρόνια υπήρχαν GM. Πιο πιθανό είναι οι προπονητές να επέλεγαν τους παίκτες, αλλά επειδή οι GM και οι επιλογές τους είναι αγαπημένος μου στόχος για κράξιμο (και πολύ εύκολος, σαν να προσπαθείς να πετύχεις τη θάλασσα από την παραλία με μια πέτρα 167 γρ) θα το αφήσω έτσι. Είναι και μια επιβράβευση για εσένα που έφτασες μέχρι αυτό το σημείο και διάβασες αυτή τη σημείωση. Σε ευχαριστώ και σε ενημερώνω πω έχει κι άλλες. 
4. Ο Όσκαρ Σμίντ επιλέχτηκε στο ίδιο Ντράφτ στο νούμερο 131 από τους Νετς, είναι μέλος του HOF, αλλά ποτέ δεν έπαιξε στο ΝΒΑ. Επίσης στο νούμερο 24 επιλέχτηκε ο Μάικλ Γιάνγκ που μετέπειτα έπαιξε στη Λιμόζ και στο νούμερο 34 επιλέχτηκε ο Τόνι Κόστνερ που μετέπειτα έπαιξε στο Σπόρτινγκ
5. Τζόρνταν, Σαμ Πέρκινς, Μπάρκλεϊ, Άλβιν Ρόμπερτσον, Ότις Θορπ, Κέβιν Γουίλις, Στόκτον, Τζερομ Κέρσεϋ
6. Ναι, o Ρούμπεν Πάτερσον που είχε παίξει νωρίτερα στην ΑΕΚ και ο Κίντελ Γούντς που μετά ήρθε στον Ολυμπιακό
7. Ναι, το ξέρω ότι έπαιξε άλλα 2 παιχνίδια σε εκείνη τη σειρά και 5 παιχνίδια με τους Τίμπεργουλβς το 2012, αλλά δικό μου είναι το κείμενο και για μένα εκείνο ήταν το κύκνειο άσμα.
8. Από εκείνο το σημείο και μετά έβαλε 21 πόντους και μοίρασε 5 ασίστ! 
9. Τα αντίστοιχα νούμερα την προηγούμενη χρονιά ήταν 6.8 PPG, 1.0 APG, 1.5 RPG και 13.1 PER
10. Συγγραφικός κανόνας 236: Ό,τι λέγεται πρίν το αλλά είναι ψέμα. Π.χ. Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά....
11. Για πρώτη φορά στην καριέρα του
12. Η ανταλλαγή/δανεισμός του Αφλάλο που λέγαμε