Στην τελευταία (σχετικά) καλή χρονιά της Σιένα στην Ευρώπη, ο Μπόμπι Μπράουν είχε μέσο όρο περίπου 19 πόντους, σε ένα παιχνίδι είχε βάλει 41 και γενικά πέταγε τα σουτ σαν στραγάλια. Η μπάλα είχε απροσδιόριστες πιθανότητες να πάει στο καλάθι, οι οποίες δεν επηρεάζονταν από κάτι συγκεκριμένο. Για κάποιο μυστήριο λόγο, ο Μπάνκι κάτι τέτοια τα έκανε και τα κάνει. Βρίσκει έναν ή δύο παίκτες που μπορούν να σκοράρουν , και μέσα από μία μεταμφίεση ομαδικής συνέργειας, φροντίζει η μπάλα να καταλήγει μονίμως στη χέρια τους. Εκείνη την περίοδο υπήρχε ελάχιστη ευελιξία να χαλιναγωγήσει κάποιος τις ορέξεις του τρελο-Μπόμπι και η όποια τέτοια προερχόταν από τον ισορροπιστή που έπαιζε δίπλα του. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Ντάνιελ Χάκετ στην πρώτη του εμφάνιση στο κορυφαίο διασυλλογικό επίπεδο.

(φωτό από euroleague.sport24.gr)

"Αυτή η ομάδα αποτελεί ένα πρωτοποριακό μπασκετικό κίνημα. Γεννήσαμε κάτι νέο και ζωντανέψαμε κάτι που φαινόταν πεθαμένο. H μπασκετική πιάτσα, όλοι μας, πρέπει να δείξουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα νέα παιδιά ώστε να βελτιώσουν την ατομική τεχνική τους." Ντούσαν Ιβκοβιτς, συνέντευξη στην εφημερίδα Goal News , 6 Iουνίου 2012.

Ενα πράγμα που με εκνευρίζει στην μπασκετική φίλαθλη Ελλάδα είναι η τάση τα εγχώρια πρωταθλήματα να αποτελούν σοβαρό κριτήριο, αν όχι και εφαλτήριο, μίας αξιολόγησης. Εδώ και χρόνια το ελληνικό πρωτάθλημα είναι πλήρως απαξιωμένο, ο τίτλος διεκδικείται στην ουσία μόνο από δύο ομάδες, εντούτοις το αποτέλεσμα 5 ή και λιγότερων παιχνιδιών στην κάψα του Ιούνη διαμορφώνει απόψεις για παίκτες, προπονητές, παράγοντες, φροντιστές κ.ο.κ. Η φετινή χρονιά δεν αποτελεί εξαίρεση, και έτσι η αποτυχία του Ολυμπιακού στην φετινή ευρωλίγκα περιμένει ήδη τα καλοκαιρινά αποτελέσματα, είτε για να σχηματοποιηθεί ως τέτοια, είτε για λειανθούν οι αιχμηρές άκρες της.

Πριν από περίπου 2 μήνες στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός είχε βρεθεί στο -25 απέναντι στην Μπάμπεργκ, εφαρμόζοντας μία αμυντική τακτική που της επέτρεπε να κυκλοφορήσει τη μπάλα ακριβώς όπως ήθελε. Στοι δεύτερο ημίχρονο εκείνου του αγώνα, οι ερυθρόλευκοι άλλαξαν την προσέγγιση τους, γύρισαν σε καθαρές αλλαγές, έβαλαν μέσα μαζί τους Χάκετ, Στρόμπερι και ... Οντομ και πίεσαν τους Γερμανούς μέχρι σκασμού. Λίγο ακόμη και θα έπαιρναν μία νίκη που έδειχαν ότι δεν άξιζαν.