1. Με βάση τα όσα είδαμε εώς τώρα, ποιες δύο ομάδες μπορεί να βρίσκονται σε πλασματική θέση; Ποια θα πάει καλύτερα στον δεύτερο γύρο και ποια χειρότερα;
Βαγγέλης Στελλάκης. Η Ρεάλ βρίσκεται εκτός ζώνης πλεονεκτήματος, κάτι που εν πολλοίς οφείλεται σε ένα σερί μαζεμένων κι ίσως μη αναμενόμενων αρνητικών αποτελεσμάτων. Έκλεισε τον πρώτο γύρο καλά όμως και παραμένει μια τρομερά υπολογίσιμη δύναμη, παρά το γεγονός πως έκανε 6 ήττες στις 15 πρώτες αγωνιστικές. Το υλικό της έχει ποιότητα και βάθος, ασχέτως αν αυτό δέχεται φέτος σημαντικά κρούσματα από τραυματισμούς. Η ομάδα του Λάσο είναι σκληρό καρύδι και θεωρώ πολύ πιθανό να διεκδικήσει με αξιώσεις είσοδο στην τετράδα όσο η σεζόν κυλά. Το ηθικό της είναι ανεβασμένο και μαζί με αυτό θα έρχεται σταδιακά και η αγωνιστική της βελτίωση. Σημαντική για να συμβεί αυτό θα είναι η επιστροφή του Αγιόν στην δράση. Χειρότερα δεν μπορώ να πω πως θα τα πάει κάποια ομάδα, αλλά έχω την εντύπωση πως η Μπαρτσελόνα θα συνεχίσει να είναι προβληματική, όπως την συνηθίσαμε μέχρι τώρα. Υπάρχουν χτυπητές ανορθογραφίες στο ρόστερ, που στην παρούσα φάση δεν μπορούν να διορθωθούν. Θα πάρει παιχνίδια στο γήπεδο της, θα έρθουν κι άλλες άσχημες ήττες και γενικώς θα έχουμε ίσως ένα repeat του ό,τι είδαμε στον πρώτο γύρο. Μια από τα ίδια δηλαδή, μια κατάσταση άγνωστη για την παλιά καλή Μπάρτσα, μόνιμη κάτοικο των playoffs.
Eρωτόκριτος-Αλέξανδρος Σεϊζης. Ας ξεκινήσουμε με την ομάδα που σίγουρα θα τα πάει καλύτερα στο δεύτερο γύρο γιατί πολύ απλά το βαρέλι έχει πάτο. Αυτή δεν είναι άλλη από την αγαπημένη Μπαρτσελόνα. Η ομάδα του Σίτο Αλόνσο, μετά από ένα κάκιστο ξεκίνημα, όπου έχει να θυμάται τις δύο μεγάλες νίκες επί των ελληνικών ομάδων, παρουσίασε αποκαρδιωτική εικόνα στα παιχνίδια της. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ήττα από τη Μπάμπεργκ με τη μεγάλη ανατροπή από το -26; Τις ήττες με κάτω τα χέρια από τη Μάλαγα και τη Ζαλγκίρις στην έδρα της; Το ρόστερ είναι γεμάτο ποιοτικές λύσεις με παίχτες παραγκωνισμένους όπως ο Βεζένκοφ, ο Τόμιτς (αγωνίζεται τα λιγότερα λεπτά τα τελευταία έξι χρόνια που βρίσκεται στο σύλλογο), που κάλλιστα μπορεί να αξιοποιηθούν για ανάκαμψη της ομάδας. Τα εργαλεία υπάρχουν, οπότε η Μπαρτσελόνα θα αντεπιτεθεί. Από την άλλη μεριά, όπως λέει και το hit της χρονιάς από τον Σαμπάνη ‘’μπορείς και χειρότερα’’, προβλέπω να το κερδίζει επάξια η αγαπητή Μιλάνο. Ασφαλώς και η μεταγραφή του Κουζμίνσκας έκανε αίσθηση σε όλη την Ευρώπη, αλλά αγαπητοί Ιταλοί το μπάσκετ παίζεται με μια μπάλα και δυστυχώς για τον Giorgio Armani οι Αμερικάνοι δεν παρουσιάζονται ιδιαίτερα πρόθυμοι να παίξουν και με τα άλλα παιδιά της ομάδας, φροντίζοντας να φτιάξουν τα ατομικά τους στατιστικά, γεμίζοντας το καλοκαίρι τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.
Giorgos B. Λοιπόν, η ομάδα με τον καλύτερο συντελεστή ασίστ/λαθών, το τρίτο καλύτερο defensive rating και με +27 στο συνολικό plus minus, τα πάει σκατά, για την ακρίβεια έχει ρεκόρ 5-10. Δεν γίνεται, η Μπαρτσελόνα λογικά θα πάει καλύτερα, κεφαλοποιώντας κάποια δεδομένα πλεονεκτήματα, καθώς και κάποιες αλλαγες που δείχνει να κάνει τελευταία ο Σίτο Αλόνσο. Η επανεμφάνιση του Βεζένκοφ στο ρόστερ, τα μειωμένα λεπτά του Ερτέλ και η βίαιη εκδίωξη του Οριόλα απο την θέση 4, ενδέχεται να βοηθήσουν πολύ, αν και δεν μπορούμε ακόμη να συμπεράνουμε ασφαλώς αν αποτελούν κανόνα. Η Μπαρτσα εξακολουθεί να μην με ψήνει, αλλά τόσο χάλια ξανά; Οχι. Επίσης, όσο κι αν συμπαθώ την Ζαλγκίρις και όσο κι αν θαυμάζω τα επιτεύγματα του Σάρας, το λογικό είναι πως Ρεάλ και Φενέρ κάποια στιγμή θα την ξεπεράσουν. Τουλάχιστον το rotation των Λιθουανών μεγαλώνει κάπως με την προσθήκη του Ούντριχ. Δικαιούνται την θέση τους, δεν είναι πλασματική, αλλά θα υποχωρήσουν.
Petros Syd. Στο πρώτο σκέλος της ερώτησης η απάντηση είναι στα μάτια μου ξεκάθαρη: η Φενέρμπαχτσε. Ο συνδυασμός του πολύ καλού της έμψυχου υλικού με την επαναλαμβανόμενη "σύμπτωση" της "άνθισης" των ομάδων του Ομπράντοβιτς μετά το ξεχειμώνιασμα, οδηγούν στο παραπάνω (ασφαλές) συμπέρασμα. Η βαθμολογική συγκομιδή των Τούρκων εμφανίζεται προβληματική στο τέλος του πρώτου γύρου, όμως make no mistake ντίαρ φανζ, η Φενέρ θα είναι εκεί τη στιγμή που πρέπει και ουαί κι αλοίμονο σ' όποιον του λάχει στα πλέι οφς, με ή χωρίς πλεονέκτημα έδρας. Ανοδική τάση περιμένω και από τις Ρεάλ Μαδρίτης (επιστροφή Γιουλ), Χίμκι και Μπασκόνια, η οποία μετά την τραγική εκκίνηση δείχνει να βρίσκει τον δρόμο της, αλλά και από την Εφές, η οποία δείχνει πλέον κάποια σημάδια ζωής. Στο σκέλος των overachievers, όσο και να γουστάρουμε την Ζαλγκίρις θεωρώ σχεδόν απίθανο να καταφέρει να κρατηθεί σε τροχιά πλεονεκτήματος μέχρι το τέλος, ενώ με πόνο καρδιάς θα πω ότι σε κίνδυνο βρίσκεται και η Πανάθα, στην περίπτωση που δεν καταφέρει να κρατήσει το κάστρο του ΟΑΚΑ απόρθητο ως το τέλος της κανονικής διάρκειας.
Pete Seizis. Με το τέλος του πρώτου γύρου, αρκετές ομάδες έχουν πάει καλύτερα από τα αναμενόμενα και άλλες έχουν πάει τόσο χάλια που σε κάνουν να αναρωτιέσαι. Γίνεται χειρότερα; Γίνεται να πάει χειρότερα η Εφές; Γίνεται θαρρώ. Mε τόσες αλλαγές που διαφαίνονται στην ομάδα με τον ερχομό του Αταμάν, δε νομίζω πως θα δει ‘’άσπρη μέρα’’ η Αναντολού και αναμένεται να τελειώσει τη χρονιά στις τελευταίες θέσεις της λίγκας. Καλύτερα θεωρώ πως θα πάνε τόσο η Χίμκι όσο και η Μπασκόνια. Η πρώτη έχει περιθώρια βελτίωσης, αρκεί να τιθασεύσει λίγο τον «Xάρντεν της Ευρώπης» ο κόουτς B και να θυμάται ο ίδιος ο Ρώσος σούπερ σταρ να παίζει και τα άλλα παιδάκια της ομάδας. Η επάνοδος του Χάνεϊκατ και η απουσία του κομβικού Τόμας Ρόμπινσον στη φροντλάιν της ομάδας, κάνουν τον Γιώργο Μπαρτζώκα να κατανέμει ξανά τους κατάλληλους ρόλους ανάμεσα στους παίχτες. Η δε Μπασκόνια ήδη δείχνει αρκετά καλά δείγματα, με το Μαρτίνεζ στον πάγκο της. Παίζει ωραίο, επιθετικό μπάσκετ, σκοράρει αρκετά και απλά θα χρειαστεί να βελτιώσει την αμυντική της συμπεριφορά.
2. Aν εξαιρεσουμε τον Σαρας, ποιος αλλος ειναι μεχρι στιγμης ο προπονητης με το πιο αξιόλογο έργο;
Βαγγελης Στελλάκης. Ο Γιασικεβίτσιους έχει καταφέρει να επισκιάσει αρκετούς προπονητές της λίγκας κι ένας από αυτούς είναι κι ο Ντούσαν Αλιμπίγεβιτς του Ερυθρού Αστέρα, που παρότι πρωτοεμφανιζόμενος, ομολογουμένως τα πηγαίνει κάτι παραπάνω από καλά. Παρά το πενιχρό μπάτζετ για τα δεδομένα του πρωταθλήματος, έχει παρουσιάσει μέχρι ώρας ένα ανταγωνιστικό σύνολο που παλεύει πολύ μέσα στα παιχνίδια και δεν μπορείς εύκολα να το υποτιμήσεις. Προσπαθεί να παίξει μπάσκετ με νέες ιδέες, διαφορετικές από εκείνες που συνήθισαν οι Σέρβοι με τον Ράντονιτς, έχοντας ως σημαντικά παράσημα στην σύντομη αυτή πορεία του ορισμένες μεγάλες εντός έδρας νίκες κόντρα σε Μπαρτσελόνα, Μακάμπι και Ρεάλ στην Μαδρίτη.
Ερωτόκριτος-Αλέξανδρος Σεϊζης. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα ασφαλώς και βγάζουν παμψηφεί ως προπονητή της χρονιάς τον Σάρας. Αν εξαιρέσουμε το Λιθουανό, ο προπονητής με την καλύτερη δουλειά στη φετινή διοργάνωση είναι εκείνος του Ολυμπιακού. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος, στην τρίτη του χρονιά στον πάγκο των ερυθρολεύκων, έχει καταφέρει να διατηρεί την ομάδα στις πρώτες δύο θέσεις της κατάταξης, παρά τους πολλούς τραυματισμούς που ταλαιπωρούν το σύλλογο. Οι επιλογές του καλοκαιριού έχουν βοηθήσει σημαντικά την ομάδα σε δύσκολα παιχνίδια, με τον κάθε παίχτη να βρίσκει το ρόλο του σιγά σιγά με την επιστροφή του αρχηγού στη δράση. Η άμυνα παραμένει το σήμα κατατεθέν, ούσα η καλύτερη των δεκαέξι,. Ωστόσο η επιλογή μου βασίζεται κυρίως στη εν γένει επιθετική μετάλλαξη της ομάδας, με μεγαλύτερη κίνηση στο επιθετικό κομμάτι, περισσότερη ποικιλία με pin down screen- off ball και staggered, στην προσπάθεια να αξιοποιηθεί το ταλέντο των παιχτών από μακριά. Υπάρχει και post up παιχνίδι με κίνηση στην περιφέρεια. Τέλος, σημαντικό ρόλο παίζει η συνειδητή επιλογή του κόουτς να μην μιλάει για απώλειες παιχτών από τραυματισμούς, αλλά να εμπιστεύεται το ρόστερ που ο ίδιος έχτισε, μοιράζοντας σε κάθε αγώνα το rotation ιδανικά..
Giorgos B. Δυο ονόματα έρχονται γρήγορα στο μυαλό. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει τον Ολυμπιακό δεύτερο με ένα σωρό τραυματισμούς και απουσίες. Από την άλλη, μάλλον αναγκαστικά, δεν έχει παρουσιάσει ουσιαστικές καινοτομίες στο παιχνίδι της ομάδας και η στατιστική εικόνα μοιάζει σε πάρα πολλά με την περυσινή. Δεν είναι απαραίτητα κακό, το αντίθετο, όμως το βασικό κριτήριο επιλογής μου σε αυτή την ερώτηση προτιμώ να είναι "ο βαθμός τομής". Ε, ο 31χρονος Αλιμπίγεβιτς έχει αλλάξει πλήρως την φυσιογνωμία του Αστέρα, έχοντας μάλιστα στα χέρια του υλικό σαφώς υποδεέστερο από εκείνο του προκατόχου του. Τα παιχνίδια των Σερβων βλέπονται πλέον ευχάριστα, οι νίκες τους πηγαίνουν σε μεγάλα σκορ και το 6-9 κρίνεται σαφώς επτυχημένο βάση ανταγωνισμού. Μου θυμίζει κάμποσο τον Ιτούδη ως προς τις ιδέες, just saying.
Petros Syd Ο Σάρας παίζει χωρίς αντίπαλο σε αυτήν την κατηγορία, είναι εμφανές, γι αυτό και εξαιρείται. Θα πάρω τους δύο δικούς μας, καθώς απ' όποια οπτική και να το δει κανείς, το κλείσιμο του πρώτου γύρου στις θέσεις του πλεονεκτήματος, είναι επιτυχία. Όλα αυτά εξετάζοντας τα πεπραγμένα των "αιωνίων" από μια πιο "αποστειρωμένη" σκοπιά, καθώς πάντα θα υπάρχουν τα "χασαμε από τον βάζελο στο ΣΕΦ με τον μυρωδιά τον "Σφαιρό" και τα "κοιμάται στο τέλος των αγώνων ο Τσάβι". Πέραν της βαθμολογικής θέσης, προσωπικά είμαι αρκετά ικανοποιημένος και από την εικόνα των δύο ελληνικών ομάδων, η οποία δείχνει μια σταδιακή πρόοδο και βελτίωση, όσο μπαίνουμε βαθύτερα στη σεζόν. Ένα μπράβο και στον Πέδρο Μαρτίνεθ, ο οποίος παρέλαβε μια "νεκρή" ομάδα και δείχνει να της ξαναδίνει την περσινή της ταυτότητα, καθώς η Μπασκόνια αρχίζει πλέον να θυμίζει την ομάδα που βλέπαμε τα τελευταία τρία χρόνια στη διοργάνωση.
Pete Seizis. Αντικειμενικά, οι προπονητές των δύο ελληνικών ομάδων έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά μέχρι στιγμής, καθώς αμφότερες βρίσκονται στην τετράδα που δίνει το πλεονέκτημα έδρας. Θα έδινα ένα κρέντιτ παραπάνω στον κόουτς Μπούλετ, λόγω και των πολλών απουσιών που αντιμετωπίζει η ομάδα. Θα πρωτοτυπήσω όμως (οχι ιδιαίτερα Pete) και θα δώσω μισό βραβείο στον εξαιρετικό νεαρό κόουτς του Ερυθρού Αστέρα, Ντούσαν Αλιμπίγεβιτς και τον προπονητή της Μπασκόνια, Πέντρο Μαρτίνεζ. Ο πρώτος κατόρθωσε να αλλάξει το στάτους της ομάδας του Βελιγραδίου, με τη φετινή ομάδα να επιδιώκει πιο σύγχρονο μπάσκετ, μέσω του καλού spacing, των περισσότερων σουτ από το τρίποντο και εν γένει μιας κατεύθυνσης διαφορετική από αυτή του προκατόχου του. Ο δε Ισπανός κόουτς πήρε μια ομάδα με ρεκόρ 0-4, που σκόραρε με το σταγονόμετρο-67 πόντους περίπου- και την έχει στο 7-8, σκοράροντας 20 πόντους περισσότερο από τα πρώτα παιχνίδια. Παίζει ξανά ένα μπάσκετ πιο… Baskonia based, με γρήγορο ρυθμό, υψηλό σκορ στα παιχνίδια της, εκμεταλλευόμενος πλήρως τα πλεονεκτήματα του ρόστερ, ενεργοποιώντας παίχτες που στην αρχή έμοιαζαν ‘’χαμένοι στη μετάφραση’’ όπως οι Τίμμα και Πουαριε.
3. Εαν οι δυο αιωνιοι έπρεπε να βελτιώσουν μόνο ένα πραγμα για να μεινουν στις θεσεις του πλεονεκτηματος, ποιο θα ηταν αυτό;
Βαγγέλης Στελλάκης. Ο Ολυμπιακός έχει μονάδες για να «καπαρώσει» το πλεονέκτημα, αλλά για να συμβεί αυτό θα χρειαστεί και μια δόση τύχης. Οι τραυματισμοί για ακόμη μια σεζόν πληγώνουν το σύνολο του Σφαιρόπουλου, το οποίο σχεδόν ποτέ δεν παρατάσσεται πλήρες. Οι επιστροφές Πρίντεζη και Μιλουτίνοφ στην front line, αλλά και του Μάντζαρη στην περιφέρεια, θα «γεμίσουν» ξανά το οπλοστάσιο και θα είναι πολύ δύσκολο να μείνει εκτός μια υγιής ομάδα με τέτοιο βάθος στο ρόστερ. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει απλά να διατηρήσει αλώβητο το ΟΑΚΑ, το οποίο ξέρει άριστα να υπερασπίζεται. Οι «πράσινοι» έχουν αποδείξει πως έχουν τον τρόπο να είναι σταθεροί και αποτελεσματικοί στην έδρα τους, κάτι που τους επιτρέπει να βρίσκονται μόνιμα στις υψηλές θέσεις του πίνακα. Εάν κλείσουν τη σεζόν με 14/15 στην έδρα τους, και με δεδομένα κάποια σημαντικά δίπλα που ήδη έχουν εξασφαλίσει, θα είναι έκπληξη αν δεν μπουν στην τετράδα.
Ερωτόκριτος Αλέξανδρος Σεϊζης. Οι δύο αιώνιοι για να παραμείνουν στα υψηλά πατώματα της διοργάνωσης, οφείλουν αρχικά να μείνουν προσγειωμένοι , κοιτώντας ένα ματς τη φορά. Στο αγωνιστικό κομμάτι θα ξεκινήσω με τους πράσινους. Μπορεί το 99% των φιλάθλων να ζητάνε την απόκτηση ψηλού στο υπάρχον υλικό, που να πάρει τα λεπτά συμμετοχής του Βουγιούκα στην Ευρώπη, ωστόσο η άποψη μου είναι να κοιτάξουν στην αγορά για απόκτηση ενός δημιουργού στην περιφέρεια, στη θέση του ασταθή Ντένμον. Έχοντας δει αρκετά παιχνίδια των πρωταθλητών Ελλάδας τη φετινή χρονιά, κάνει μπαμ η έλλειψη δημιουργίας όταν λείπει ο Καλάθης από την πεντάδα ή στις στιγμές που δεν βρίσκεται σε καλή μέρα. Ίσως η αναζήτηση ενός τέτοιου παίχτη να μειώσει τα αρκετά νεκρά διαστήματα της ομάδας στην επίθεση και να τη βοηθήσει να ατενίζει το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Όσον αφορά τον Ολυμπιακό τώρα, ας ξεκινήσουμε με την ευχή να υπάρχει υγεία στους αθλητές του. Τώρα στο παιχνίδι του, με την σταδιακή επάνοδο του Σπανούλη στη δράση, ο κόουτς πρέπει να μοιράσει το χρόνο συμμετοχής σε όλους, να απελευθερώσει το Ρόμπερτς κάνοντας τον πιο aggressive και παράλληλα η ομάδα να ανεβάσει το ποσοστό της στο τρίποντο, αφού έχει στο οπλοστάσιο της τα κατάλληλα όπλα να εκτελούν έξω από την περίμετρο.
Giorgos B. Για τον Ολυμπιακό, νομίζω είναι ξεκάθαρο πως χρειάζεται να βελτιωθούν τα ποσοστά στα σουτ τριών πόντων. To 33% δεν είναι καλό και δεν βοηθά την επιθετική παραγωγη, η οποία κυμαίνεται γενικώς σε χαμηλά επίπεδα. Ενας τρόπος για αυτό είναι σίγουρα η ατομική βελτίωση των πλάγιων παικτών, από την άλλη όμως είναι και η συνολική λειτουργία της περιφερειακής τετράδας, στην οποία πέφτει το βάρος του μοιράσματος του παιχνιδιού. Προς το παρόν, Ρόμπερτς και Μάντζαρης δεν παίζουν καλά, και ειδικά προς την κατευθυνση της βελτίωσης των ποσοστών, ο πρώτος είναι κομβικός. Στον ΠΑΟ πάλι, φαίνεται πως έχουν αποφασίσει πως δεν θα κάνουν αλλαγές στο ρόστερ. Κατι θα ξέρουν, εντούτοις η front line χρειάζεται έξτρα βάθος, το οποίο το περιμενουμε πλέον από την συνεισφορά των ήδη υπάρχοντων. Το τι σημαίνουν λίγα λεπτά του Γκιστ στο παρκέ, το έδειξε η πρόσφατη ήττα από την Βαλένθια.
Petros Syd. Αν μπορούσα να κάνω ένα χριστουγεννιάτικο δώρο στην Πανάθα για τον δεύτερο γύρο, θα ήταν αρχικά η δυνατότητα για παιχνίδι με πλάτη στο λόου ποστ. Ο Ιαν που έχει αυτό το στοιχείο, σπάνια μπορεί να το εφαρμόσει στο επίπεδο της ευρωλίγκα και ο φοβερός και τρομερός Γκιστ το προσπαθεί, αλλά σίγουρα δεν είναι το στοιχείο που τον κάνει να ξεχωρίζει. Για τον Όγκαστ ούτε λόγος, προς το παρόν τουλάχιστον. Ένα σημείο αναφοράς στη ρακέτα λοιπόν, τυλιγμένο με κορδέλα. Α! Θα ζητήσω και έναν Σινγκλετον με πιο ορθολογικές επιλογές στην επίθεση, λιγότερη μπάλα στο παρκέ και λιγότερα σκοτωμένα σουτ από αυτά που οι Αμερικανοί παίρνουν, απλώς διότι δεν ακούμπησαν τη μπάλα στις προηγούμενες δύο επιθέσεις. Στον Ολυμπιακό πραγματικά δεν θα άλλαζα τίποτα. Εντάξει, όλοι θα ήθελαν να αλλάξουν τον Μπόγρη με τον Βέσελι, αλλά θα κρατήσω τις παρεμβάσεις μου σε ρεαλιστικά πλαίσια.
Pete Seizis. Βελτίωση και πιθανή αλλαγή προσώπου στους αιώνιους. Ενδιαφέρον ερώτημα. Για τον Παναθηναϊκό θεωρώ πως το μεγαλύτερο πρόβλημα εμφανίζεται στη θέση των ψηλών. Λείπει από το ρόστερ ένας ακόμα αθλητικός ψηλός και ενδεχομένως θα μπορούσε να λυθεί με μία μεταγραφή. Ακόμα θα χρειαστεί να σταθεροποιήσουν την απόδοσή τους οι Λεκαβίτσιους και Ντένμον, ώστε να προσφέρουν την απαραίτητη στήριξη στον Καλάθη, τόσο οργανωτικά όσο και στο σκοράρισμα, καθώς παρουσιάζουν μια εικόνα, μία κρύο, μία ζέστη. Όσον αφορά τον Ολυμπιακό, με την απαραίτητη προϋπόθεση να μην υπάρχουν μακροχρόνιοι τραυματισμοί, θα πρέπει να γίνει πιο επιθετικός στο παιχνίδι του ο Ρόμπερτς (ή να φύγει φυσικά), να βρεθεί ξανά η χημεία στο backcourt της ομάδας και τα σωστά ζευγάρια μεταξύ των γκαρντ, να βελτιώσουν την ευστοχία τους από τη γραμμή του τρίποντου και να γίνουν πιο γρήγοροι στη λήψη αποφάσεων μέσα στο παιχνίδι. Γρηγορότερος ρυθμός, επιδίωξη περισσότερων πρωτευόντων και δευτερευόντων αιφνιδιασμών.
4. «Οχι άλλο κάρβουνο» . Αντικαταστήστε την λέξη κάρβουνο με κάτι που δεν θα θέλατε να ξαναδείτε στον δεύτερο γύρο.
Βαγγελης Στελλάκης. Δεν έχει να κάνει με τους πρωταγωνιστές, αλλά με το κοινό: θα ήθελα στον δεύτερο γύρο ο κόσμος σε Ελλάδα κι Ευρώπη να συζητά λιγότερο για την απόδοση των διαιτητών σε κάθε παιχνίδι και να σχολιάζει περισσότερο τα πειραγμένα των ομάδων. Η Ευρωλίγκα είναι ένα πρωτάθλημα καλού επιπέδου, ακόμη κι ένας ουδέτερος μπορεί να παρακολουθήσει όμορφες αναμετρήσεις που θα τον «κρατήσουν». Είναι κρίμα να αναλωνόμαστε σε τόσο μεγάλο βαθμό σε τέτοια ζητήματα. Πόσο μάλλον, όταν οι ελληνικές ομάδες τα πηγαίνουν πολύ καλά και δε μετρούν ιδιαίτερες απώλειες.
Ερωτόκριτος-Αλέξανδρος Σεϊζης. Όχι άλλο κάρβουνο, όχι άλλο Ντόνσιτς ρε παιδιά. Έλεος γιατί το θέμα έχει αρχίσει και κουράζει. Σουτάρει πίσω από το κέντρο για να προλάβει ο χρόνος, διαβάσαμε εκατό άρθρα για τον πιτσιρικά. Ναι είναι παιχταράς, αλλά αφήστε να τον απολαύσουμε και μόνοι μας. Επίσης φτάνει με τον αγαπητό σε μένα κύριο Ιτούδη, σε κάθε ήττα να γκρινιάζει στους διαιτητές. Ας ρωτήσουν τους ανθρώπους της Χίμκι, πώς αισθάνονται για την όμορφη τρίτη περίοδο στο μεταξύ τους παιχνίδι. Τέλος, όχι άλλο τρίποντο κύριε Σβεντ. Μία χάρη θα ήθελα, πήγαινε στη στατιστική και κοίταξε τη διαφορά που έχεις με τον δεύτερο σε προσπάθειες. Είναι σαράντα παραπάνω από τον Σέρχιο. Μα 135 ρε αθεόφοβε; Που να ήσουν και κανονικός "φονιάς" από την περιφέρεια...
Giorgos B. Oχι άλλο Σβεντ να βαράει ανελέητα τρίποντα. Περίπου 11 προσπάθειες μέσο όρο έχει στα τελευταία επτά παιχνίδια ο Αλεξέι , στα οποία η Χίμκι έχει ρεκόρ 3-4. Ο Σβεντ μονοπωλεί τις επιθέσεις με τρόπο που δεν το έκαναν οι παλαιότεροι ηγέτες του Γιώργου Μπαρτζώκα (Ντιλέινι, Σπανούλης) , παίρνοντας ανά πάσα στιγμή τραβηγμένες προσπάθειες. Περιμέναμε σαφώς την κυριαρχία του στις κατοχές των Ρώσων, όμως το ντεφορμάρισμα (ή ο εσκεμμένα μικρότερος ρόλος) του Μάρκοβιτς και η απουσία του Ρόμπινσον, έχουν μειώσει τα σημεία αναφοράς στο μισό γήπεδο. Η Χίμκι ξεκίνησε εξόχως συναρπαστικά, αλλά τελευταία κουράζει όλο αυτό. Ο coach B πάντως εχει την εμπερία και την γνώση να βελτιώσει εκ νέου την εικόνα και θα είμαι εδώ για τον αποθεώσω, όταν τα αποτελέσματα φανούν στο γήπεδο.
Petros Syd. Χμμ, με τις τελευταίες αγωνιστικές να μου στερούν τη δυνατότητα να απελευθερώσω την αποστροφή μου για τη Μάλαγα και τον Ερυθρό Αστέρα, αυτή η ερώτηση με δυσκολεύει. Τη γουστάρω την Ευρωλίγκα, μου αρέσει η νέα της μορφή, αν και εξαιρώντας το αγωνιστικό, όλα τα γύρω - γύρω βρίσκονται σε νηπιακό στάδιο. "Κάρβουνο" τα μονίμως άδεια και παγωμένα ρωσικά γήπεδα, "κάρβουνο" ο Ναβάρο, η "προπονητοφάγος" μάζα, τα φεστιβάλ ριπλέι για κάθε πιθανή και απίθανη φάση, "κάρβουνο" οι βολές του Παναθηναϊκού, "κάρβουνο" η πληρότητα του ΣΕΦ, η αγγλική περιγραφή της Ευρωλίγκα (έλεος δηλαδή, βρείτε έναν Αμερικάνο), και τα αντιαθλητικά φάουλ με το παραμικρό, σε λίγο θα ξεχάσουμε στην Ευρώπη ότι το μπάσκετ είναι άθλημα επαφής.
Pete Seizis. Όχι άλλο κάρβουνο, όχι άλλα χρονόμετρα που κολλάνε και διαιτητές να κοιτάζουν απορημένοι τη γραμματεία και εκείνοι με τη σειρά τους τα μηχανήματα που έχουν μπροστά τους. Όχι άλλο κλαψομουτσουνίαση του Λούκα Ντόνσιτς μετά από κάποιο highlight. Αγόρι μου, είσαι ήδη σούπερ σταρ, μην έχεις αυτή τη θλιμμένη φάτσα, έτοιμος να κλάψεις. Θυμίζεις Κριστιάνο Ρονάλντο στα νιάτα του. Επίσης, ας πάψουν οι διαιτητές να είναι υπερπροστατευτικοί μαζί του. Τα έξι περίπου φάουλ που κερδίζει ανά ματς (τρεις φορές έχει κερδίσει δέκα φάουλ) δείχνουν αυτή την τάση των διαιτητών προς το πρόσωπό του. Ε ρε Dpg που σας χρειάζεται…
