Τα κλειστά παιχνίδια είναι ως επί το πλείστον για τους γκαρντ. Το έχετε δει. Η μπάλα στον Ολυμπιακό πηγαίνει στα χέρια του Σπανούλη, η Εφές θα τη δώσει στον Λάρκιν, η ΤΣΣΚΑ θα ψάξει τον Τζέιμς - βοήθεια μας.

Η σεζόν 2014 -15 βρήκε στο ξεκίνημα της τον Μάρκους Σλότερ να κάθεται στην άκρη του πάγκου της Ρεάλ Μαδρίτης, και να βλέπει τις πλάτες μέχρι και του Μεΐρί. Στη θέση του σέντερ κυριαρχούσε η παρουσία δύο πολυσχιδών επιθετικά παικτών, του Γκουστάβο Αγιόν και του Γιάννη Μπουρούση. Η Ρεάλ πήγαινε μια χαρά, έπαιζε εντυπωσιακά, αλλά ήταν φανερό πως κάτι της έλειπε για να καταφέρει να πατήσει στην κορυφή μετά από δύο αποτυχημένες απόπειρες απέναντι σε Ολυμπιακό και Μακάμπι. Οι ερυθρόλευκοι είχαν επικρατήσει στον τελικό του 2013 με τους δύο γκαρντ της να πετάν φωτιές πίσω από τα σκριν και ένα χρόνο αργότερα οι Ισραηλινοί είχαν κάνει περίπου το ίδιο με τους Ράις και Χίκμαν. Κάπου στα μέσα της χρονιάς που οδήγησε επιτέλους τους Μαδριλένους στο θρόνο, ο Λάσο αποφάσισε επιτέλους να παραδεχτεί αυτό που τόσοι φώναζαν. Η ομάδα του δεν είχε πικ εν ρολ άμυνα, την ώρα που υπήρχε μόνο ένας παίκτης στο ρόστερ που να μπορούσε να την προσφέρει, είτε με αλλαγές είτε με όποιον άλλον τρόπο αγαπάτε. Αυτός ήταν ο Σλότερ.