Drew Nicholas

Ο Νεοϋορκέζος shooting guard έκανε σπουδαία καριέρα στα ευρωπαϊκά παρκέ, αν κι αυτή τερματίστηκε κάπως απότομα. Ήρθε στην Ευρώπη το 2003 ως απόφοιτος του Maryland (είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα του NCAA το 2002) για λογαριασμό της ιταλικής Fabriano, ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην LegaDue και την επόμενη σεζόν τον "τσίμπησε" η Livorno, με την οποία δεν άργησε να ξεχωρίσει. Ήταν και πάλι πρώτος σκόρερ, αυτή τη φορά όμως στην σαφώς πιο απαιτητική Serie A, κάνοντας σπουδαίες εμφανίσεις οι οποίες τον οδήγησαν στην Tau, πριν την ολοκλήρωση της περιόδου 2005-06. Δε στέριωσε στη Βιτόρια κι έτσι επέστρεψε σε ιταλικά εδάφη για την Benetton Trevison του David Blatt, με την οποία έπαιξε για πρώτη φορά στην EuroLeague. Με 18.4 πόντους κατά μέσο όρο πήρε το βραβείο του αρχισκόρερ και κέρδισε την εδραίωση του στο υψηλότερο επίπεδο. Ακολούθησε μια διετία (2006-2008) στην Εφές κι άλλα τρία χρόνια (2008-2011) στον Παναθηναϊκό. (Πολλά τα highlights του στην εν Ελλάδι καριέρα του, όμως αξέχαστο θα μείνει αυτό το "τρελό" σουτ από την μια πλευρά του γηπέδου στην άλλη.)

Αυτή ήταν κι η πιο παραγωγική πενταετία του Nicholas στην Ευρωλίγκα, κατά την οποία πανηγύρισε δύο τίτλους (2009 και 2011), ως παίκτης της ελληνικής ομάδας. Στους πράσινους αγαπήθηκε όσο λίγοι ξένοι παίκτες στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου, με την προσφορά και τη χρησιμότητα του στα σχέδια του κόουτς Ομπράντοβιτς να μνημονεύεται ακόμη και σήμερα. Αργότερα, ο Nicholas είχε ένα μετριότατο πέρασμα από το Μιλάνο (2011-12), με μετρημένα καλά ματς στο ενεργητικό του, καθώς και μια ολιγόμηνη θητεία στην CSKA Μόσχας. Κρέμασε επίσημα τα παπούτσια του το 2013 σε ηλικία 32 ετών, ωστόσο ήταν ανενεγός αρκετούς μήνες προτού ανακοινώσει την απόφαση του. Στην Ευρωλίγκα έγραψε 130 εμφανίσεις με 11.8 πόντους κατά Μ.Ο.

Bojan Popovic

Καλοκαίρι του 2005, ο νέος προπονητής της Ντινάμο Μόσχας, Ντούσαν Ίβκοβιτς, φέρνει στη ρωσική πρωτεoυσα έναν 22χρονο ταλαντούχο Σέρβο από την Ζελέζνικ. Ο παίκτης αυτός ήταν ο Μπόγιαν Πόποβιτς, ένας ελπιδοφόρος γκαρντ που είχε ξεκινήσει να ξεχωρίζει στην Αδριατική. Την πρώτη του χρονιά στην Ντιναμό πανηγύρισε τον τίτλο του τότε ULEB Cup (νυν EuroCup) με αντίπαλο τον Άρη, έχοντας στον τελικό 17 πόντους σε 16 λεπτά, με 12/12 βολές! Η επόμενη σεζόν (2006-07) τον βρήκε στην EuroLeague, όπου έφτασε υπό τις οδηγίες του συμπατριώτη του κόουτς ως τα προημιτελικά κόντρα στον μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης, Παναθηναϊκό. Ήταν η παρθενική του σεζόν στην κορυφαία ευρωπαϊκή λίγκα, αφήνοντας πολλές υποσχέσεις (10.7π, 2.9ρ, 1.7α) για το μέλλον. Η συνέχεια όμως, δεν ήταν ανάλογη. Ένα μέτριο πέρασμα από την Μάλαγα (2007-08) τον οδήγησε εκτός EuroLeague, για λογαριασμό της Λαγκούν Άρο.

Επέστρεψε, όμως δεν δικαίωσε τις αρχικές προσδοκίες. Κατά τη σεζόν 2009-10 τον είδαμε αρχικά στην Εφές και λίγους μήνες μετά την εκκίνηση της στην Λιέτουβος Ρίτας, ωστόσο δεν κατάφερε να ανεβάσει και πάλι τις μετοχές του. Από την λήξη της εν λόγω περιόδου και μέχρι το 2015 όταν κι αποσύρθηκε (32 ετών), περιηγήθηκε σε πέντε χώρες (Ισπανία, Σερβία, Πολωνία, Ρουμανία, Βουλγαρία), χωρίς να καταγράψει κάτι το αξιοσημείωτο. Συνολικά εμφανίστηκε σε 58 αγώνες Ευρωλίγκα κι ακόμη 59 του EuroCup, ενώ κορυφαία στιγμή της καριέρας του θεωρείται το αργυρό μετάλλιο στο EuroBasket του 2009, στην Πολωνία.

Milos Vujanic

Έγινε επαγγελματίας στα 19 του με τον Ερυθρό Αστέρα, στον οποίο παρέμεινε για δύο χρόνια. Το 2001 μεταπήδησε στην "αιώνια αντίπαλο", Παρτίζαν, η οποία συμμετείχε στην EuroLeague και θα αποτελούσε ένα σημαντικό βήμα για τον νεαρό γκαρντ που ήδη είχε αρχίσει να ξεδιπλώνει το ταλέντο του. Πράγματι, ο Βούγιανιτς αναδείχθηκε ακόμη περισσότερο και κατάφερε με τα "μαύρα" να κάνει δύο θαυμάσιες σεζόν στην Ευρωλίγκα (τη σεζόν 2002/03 είχε μέσο όρο 25.8 πόντους σε 14 παιχνίδια). Το καλοκαίρι του 2002 επιλέχθηκε από τους Suns στην 36η θέση του draft, όμως παρέμεινε στην Ευρώπη, αλλάζοντας χώρα. Ακολούθησε μια διετία στην Φορτιτούντο Μπολόνια, με τα χρώματα της οποίας αγωνίστηκε μάλιστα και στο Final Four του 2004 στο Τελ Αβίβ, ενώ πανηγύρισε και το σκουντέτο το 2005. Κάπου εκεί οι καλές μέρες του Βούγιανιτς τελείωσαν, καθώς την περίοδο 2005-06 (δεν) έπαιξε στην Μπαρτσελόνα, λόγω χιαστού, πραγματοποιώντας όλες κι όλες μόλις οκτώ εμφανίσεις. Από την ομάδα της Καταλονίας, τον απέκτησε ο Παναθηναϊκός, συμβάλλοντας στην προσπάθεια του για comeback.

Ο Βούγιανιτς δεν έπιασε την απόδοση των προηγούμενων ετών στους "πράσινους", όμως βοήθησε σημαντικά στο Final Four της Αθήνας την άνοιξη του 2007. Δεν κατάφερε να γίνει ξανά πρωταγωνιστής, αλλά έφυγε στις αρχές τις περιόδου 2007/08 έχοντας πανηγυρίσει λίγους μήνες νωρίτερα το triple crown. Μετά την Ελλάδα, βρέθηκε σε Ρωσία (Ντιναμό Μόσχας), Τουρκία (Εφές) και Ισπανία (Μούρθια), προτού επιστρέψει ξανά στην Αθήνα τη σεζόν 2010/11 για λογαριασμό του Πανιωνίου. Οι κυανέρυθροι ήταν η τελευταία ομάδα στην καριέρα του Σέρβου γκαρντ πριν αποσυρθεί από την ενεργό δράση σε ηλικία 30 ετών. Τον Γενάρη του 2011 υποβλήθηκε σε επέμβαση στην κνήμη, η οποία θα τον κρατούσε εκτός δράσης για 6 μήνες κι ουσιαστικά έγραψε την... επικεφαλίδα στην διαδρομή του. Μια πορεία που περιλαμβάνει 101 συμμετοχές στην Ευρωλίγκα, 7 τίτλους σε επίπεδο συλλόγων κι ένα χρυσό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 2002.

Luke Hancock (αρχική φωτό)

Η επαγγελματική καριέρα του κράτησε για... μερικούς μήνες. Ούτε καν για μια σεζόν! Ο τότε 24χρονος γκαρντ-φόργουορντ (πρωταθλητής του NCAA το 2013 με το Louisville) ήρθε στον Πανιώνιο στις αρχές Νοεμβρίου του 2014 (είχε "κοπεί" από το ρόστερ των Memphis Grizzlies λίγο καιρό νωρίτερα), αλλά στα τέλη Δεκεμβρίου υπέστη βαριά θλάση στη γάμπα που θα τον κρατούσε για σημαντικό χρονικό διάστημα εκτός δράσης. Ο Πανιώνιος δεν τον αποδέσμευσε και τον περίμενε να επιστρέψει, κάτι που συνέβη σε ένα φίλικο με το Παγκράτι τον Μάρτιο του 2015. Εκεί όμως το ραντεβού του με την ατυχία συνεχίστηκε, καθώς έπαθε ρήξη αχιλλείου. Θα έχανε το υπόλοιπο της σεζόν, έχοντας προλάβει να παίξει μόλις σε έξι ματς (12.8π, 2.3α, 2ρ) της Basket League. Προτού καν εκείνη ολοκληρωθεί όμως, ο Χάνκοκ πήρε μια μεγάλη απόφαση: να αλλάξει επάγγελμα! Αποχώρησε από το σύλλογο της Νέας Σμύρνης κι έγινε χρηματοοικονομικός σύμβολους (πτυχιούχος στο business marketing) σε εταιρία των Ηνωμένων Πολιτειών, αφήνοντας οριστικά πίσω του το μπάσκετ και την ομολογουμένως κακή (από πλευράς υγείας) περιπέτεια του στην Ελλάδα. Επίσης, συμμετέχει ενεργά σε μη κερδοσκοπική οργάνωση που βοηθά οικογένειες παιδιών που έχουν αυτισμό.

Ευθύμης Ρεντζιάς

Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ από το 1990 κι έπειτα. Αναγκάστηκε να κρεμάσει τη φανέλα στα 30 του, λόγω τραυματισμών. Μπορεί να μην έπιασε ποτέ το ταβάνι του και να σταμάτησε αρκετά νέος, όμως η καριέρα του ήταν σπουδαία. Προερχόμενος από τον Δαναό Τρικάλων, έγινε επαγγελματίας κι έπαιξε με επιτυχία στον ΠΑΟΚ (1993-1997), όντας μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Κόρατς το 1994, καθώς και το κύπελλο Ελλάδος το 1995.  Από το 1997 μέχρι το 2002 αγωνίστηκε στην Μπαρτσελόνα, έχοντας σε γενικές γραμμές πολύ καλή παρουσία. Στην ACB πήρε δύο πρωταθλήματα, καθώς κι ένα κύπελλο. Ήταν ένας από τους πρώτους Έλληνες παίκτες που πέρασε τον Ατλαντικό για να αγωνιστεί στο NBA, με τους Philadelphia 76ers να του δίνουν την ευκαιρία τη σεζόν 2002-03. Αξίζει να σημειωθεί πως το 1996 οι Denver Nuggets τον είχαν επιλέξει στην 23η θέση του draft, μια πολύ υψηλή θέση για Ευρωπαίο αθλητή εκείνα τα χρόνια. Φόρεσε τη φανέλα των Sixers συνολικά 35 φορές και το επόμενο καλοκαίρι επέστρεψε στην γηραιά ήπειρο για την πάλαι ποτέ ισχυρή τουρκική Ούλκερ. Έπαιξε ακόμη σε Σιένα (2004-05) και Βαγιαδολίδ (2005-06) και παρά τη φημολογούμενη επιστροφή του στον ΠΑΟΚ πριν 12 χρόνια, ο Ρεντζιάς δεν κατάφερε τελικά να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που ανδρώθηκε μπασκετικά. Ήταν μέλος της Εθνικής ομάδας σε τέσσερα EuroBasket και δύο Παγκόσμια Κύπελλα, και στο παρακάτω βίντεο βλέπουμε εκτεταμένα στιγμιότυπα από την παρουσία του, τα οποία επιβεβαιώνουν την κλάση του.

 Από τον Μάρτιο του 2016 είναι πρεσβευτής του NBA στην Ευρώπη και πιο πρόσφατα βοήθησε στην διεξαγωγή του "NBA Basketball School"  (camp που απευθύνεται σε νεαρούς αθλητές, ηλικιών από 6 έως 18 ετών), το οποίο ήρθε για πρώτη φορά στη χώρα μας τον περασμένο Ιούλιο.

 Nikola Pekovic

Ο Μαυροβούνιος center αποσύρθηκε από την ενεργό δράση πέρσι, σε ηλικία μόλις 31 ετών. Στις 20 Ιουνίου του 2017, οι Timbewolves τον αποδέσμευσαν κι από τότε δεν αγωνίστηκε ξανά. Βασική αιτία για την πρόωρη απόσυρση του από τα παρκέ ήταν τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετώπιζε στους αστραγάλους. Αν και θεωρητικά είχε αρκετά χρόνια καριέρας μπροστά του σε υψηλό επίπεδο - όντας ένας παίκτης που ξεχώριζε στο NBA και μετρούσε 12.6 πόντους, 6.7 ριμπάουντ σε 271 παιχνίδια - τα ζητήματα που άρχισαν να τον ταλαιπωρούν από τον Γενάρη του 2014, δε σταμάτησαν να υπάρχουν. Το "θωρηκτό" Pekovic πέρασε έξι χρόνια στην Minnesota, ενώ νωρίτερα είχε ένα πολύ επιτυχημένο πέρασμα από τον Παναθηναϊκό (2008-2010). Με τους "πράσινους", στους οποίους υπήρξε βασικό στέλεχος υπό τις οδηγίες του Zeljko Obradovic, κατέκτησε τον τίτλο της EuroLeague στο Βερολίνο τον Μάιο του 2009, καθώς και δύο πρωταθλήματα Ελλάδος. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους ψηλούς που πέρασαν από τους πράσινους τα τελευταία 20 χρόνια. Στην Ευρωλίγκα κατέγραψε συνολικά 98 εμφανίσεις με 11.7 πόντους και 4.3 ριμπάουντ κατά μέσο όρο. Είχε ξεκινήσει την διαδρομή του σε ηλικία 17 ετών από την Atlas Βελιγραδίου, προτού κάνει το μεγάλο άλμα για την Παρτίζαν το 2005. Αξίζει να αναφέρουμε πως το 2015, όταν ακόμη ήταν επαγγελματίας παίκτης, ο Pekovic είχε αναλάβει την ηγεσία της αγαπημένης του Παρτίζαν, ωστόσο πριν από μερικούς μήνες αποχώρησε από την θέση του προέδρου και το διοικητικό σχήμα γενικότερα.

Kosta Perovic

Ο Σέρβος γίγαντας με ύψος που ξεπερνούσε τα 218 εκατοστά ήταν ένας από τους πιο ελπιδοφόρους centers που ανέδειξε το σερβικό μπάσκετ από το μιλένιουμ κι ύστερα. Το 2006, σε ηλικία 21 ετών, έγινε draft από τους Warriors στην 38η θέση, έχοντας ήδη στο βιογραφικό του τέσσερις σεζόν με την Παρτίζαν. Η ομάδα που τον ανέδειξε ήταν η Atlas (2000-2002), όμως το μεγάλο μπαμ το έκανε στα "μαύρα", με τον γεννημένο στην Κροατία ψηλό να μετρά 10.8 πόντους και 6.3 ριμπάουντ της σεζόν 2006-2007 στην Ευρωλίγκα. Οι εμφανίσεις του τον οδήγησαν εν τέλει στο Golden State, ένα χρόνο αφ' ότου επιλέχθηκε στην λοταρία, όμως το πέρασμα του από εκεί ήταν ανεμικό. Έπαιξε μόλις 7 φορές στον "μαγικό κόσμο", παιρνώντας το μεγαλύτερο διάστημα της θητείας του στην αναπτυξιακή λίγκα με τους Bakersfield Jam. 

Επέστρεψε στην Ευρώπη το 2008 για την Βαλένθια, πραγματοποιώντας δύο εξαιρετικές σεζόν στο EuroCup, το οποίο κατέκτησε μάλιστα το 2010. Η Μπαρτσελόνα ήταν επόμενη ομάδα του, χωρίς ωστόσο να ξεχωρίσει ιδιαίτερα. Έμεινε για δύο χρόνια στην καταλανική πρωτεύουσα με απολογισμό ισάριθμα πρωταθλήματα υπό τις οδηγίες του κόουτς Πασκουάλ, ωστόσο ο ρόλος του ήταν περιορισμένος. Μετά από μια μέτρια σεζόν στην Μάλαγα (2012-13), βρέθηκε εκτός Ευρωλίγκα (έπαιξε στην Ενισεϊ της Ρωσίας από το 2013-2015) κι αποσύρθηκε τον Δεκέμβριο του 2015, σε ηλικία 30 ετών και 10 μηνών, ως μέλος της Παρτίζαν στην οποία είχε επιστρέψει το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους. Είχε τραυματιστεί σοβαρά ένα χρόνο νωρίτερα, κάτι που τελικά καταδίκασε πρόωρα την καριέρα του. Ο απολογισμός του ήταν 124 συμμετοχές στην Ευρωλίγκα, 12 τίτλοι σε επίπεδο συλλόγων κι ένα αργυρό μετάλλιο στο EuroBasket του 2009 με τους "αετούς".

Pops Mensah-Bonsu

Τέλη Μαϊου του 2015, ο Βρετανός ψηλός βρίσκεται θετικός σε χρήση απαγορευμένης ουσίας. Ένα μήνα αργότερα, δέχεται ποινή αποκλεισμού δύο ετών, η οποία αποδείχθηκε καταδικαστική για την καριέρα του. Τότε ήταν 31 ετών και 9 μηνών και θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να επιστρέψει στο υψηλό επίπεδο και στο άθλημα γνεικότερα, μετά από μια τόσο μακροχρόνια αποχή. Εν τέλει, τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ο άλλοτε NBAer (Mavericks, Spurs, Raptors, Rockets, Pelicans) έκανε το αναμενόμενο κι ανακοίνωσε με επίσημο τρόπο την απόσυρση του από την ενεργό δράση.

Για όσους θυμούνται, είναι ο παίκτης που τον Ιούνιο του 2014 ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό ως ο εκλεκτός του Γιώργο Μπαρτζώκα για παρτενέρ του Ντάνστον, όμως έφυγε άρον άρον καθώς "κόπηκε" στα ιατρικά, με τον Οθέλο Χάντερ να τον αντικαθιστά. Η τελευταία του ομάδα, πάντως, ήταν σε ελληνικό έδαφος κι ήταν η ΑΕΚ. Ήταν κάτοικος ΟΑΚΑ για πεντέμιση μήνες της περιόδου 2014-15, έχοντας εξαιρετική παρουσία με 14.5 πόντους και 8.5 ριμπάουντ σε 19 εμφανίσεις της Basket League. Έγινε αμέσως ο ηγέτης της ομάδας στο νέο της ξεκίνημα όταν επέστρεψε στην Α1, κατά το πρώτο διάστημα της εμπλοκής του Μάκη Αγγελόπουλου με τα διοικητικά του συλλόγου. Πραγματοποίησε ουκ ολίγες εντυπωσιακές εμφανίσεις, κυριάρχισε με τον τρόπο παιχνιδιού του κι αγαπήθηκε από τον κόσμο των κιτρινόμαυρων.

Νωρίτερα στην καριέρα του, είχε να επιδείξει εξαιρετικά αξιόλογη παρουσία δύο ετών στην Τουρκία, σε Γαλατασαράι (έπαιξε στην EuroLeague της περιόδου 2013-14) και Μπεσίκτας (πήρε double το 2012, καθώς και το FIBA EuroChallenge). Επίσης, το 2010 είχε περάσει για πέντε μήνες από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας κατακτώντας τον τίτλο στην VTB League, ένω βρέθηκε ακόμη και σε Μιλάνο, Χάποελ Ιερουσαλήμ, Σεβίλλη, Βιλερμπάν, Τρεβίζο, Μπανταλόνα και Γρανάδα. Υπήρξε διεθνής με τη Μεγάλη Βρετανία σε αρκετές περιπτώσεις, με πιο χαρακτηριστικές εκείνες των EuroBasket 2009 & 2011 και των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012. Σήμερα είναι general manager στη θυγατρική ομάδα των Washington Wizards στην αναπτυξιακή λίγκα του NBA.

Jonny Flynn

Ο παίκτης... bonus του αφιερώματος είναι ο πρώην NBAer και πιθανώς να αναρωτιέστε τι δουλειά έχει μαζί με παίκτες που έπαιξαν στην Ευρώπη. Μα κι Flynn έπαιξε, στην Ιταλία! Ίσως ελάχιστοι να το θυμούνται, αλλά το 2014 η Ορλαντίνα της Legabasket υπέγραψε τον τότε 25χρονο Αμερικανό γκαρντ, σε μια μεταγραφή... βόμβα για τα δεδομένα της, παρά το γεγονός πως προερχόταν από σχεδόν ένα χρόνο αποχής. Ο ιταλικός σύλλογος ήταν η τελευταία ομάδα στη σύντομη καριέρα του - σήμερα 29χρονου - Flynn. Πρόλαβε να αγωνιστεί μόλις σε δύο παιχνίδια του πρωταθλήματος κι ύστερα αποδεσμεύθηκε, λόγω τραυματισμού. Νωρίτερα στην καριέρα του, είχε ξεκινήσει ως ένα σπουδαίο ταλέντο (νούμερο 6 στο draft του 2009 από τους Timberwolves, ψηλότερα από Curry και DeRozan) το οποίο ωστόσο έπαιξε ποιοτικό μπάσκετ μόνο για μια σεζόν, την πρώτη του. Με την ομάδα της Minnesota είχε μια πολλά υποσχόμενη rookie χρονιά (13.5π, 4.4α, 2.4ρ σε 81 ματς), όμως αναγκάστηκε να χειρουργηθεί στο γοφό το 2010 κι από τότε δεν επανήλθε στα αρχικά στάνταρ απόδοσης. Βρέθηκε ακόμη σε Rockets και Blazers, για μικρά χρονικά διαστήματα, ενώ έπαιξε και στην Μελβούρνη (2012-13). Μια διαδρομή που δεν κράτησε καλά - καλά ούτε πέντε χρόνια και σημαδεύθηκε από τραυματισμούς.