(O Nikos Kontaxis (aka bibliofilos στα σχόλια) είναι , μεταξύ αλλων, αναγνώστης του σάιτ Basketball Guru.)

Πολλοί από εσάς ίσως και να έχετε κάνει follow στο facebook σε σελίδες που απαιτούν να μην ξανακάνουν σχολιασμό σε αγώνες οι Βαγγέλης Ιωάννου και Δημήτρης Χατζηγεωργίου. Άλλοι πάλι μπορεί να θεωρείτε πως ο διαγωνισμός παρατσουκλίων μεταξύ των δυο τους, κατά τη διάρκεια του τελευταίου Ευρωμπάσκετ, ήταν από τις εκ των κορυφαίων στιγμών ανθολογίας της ελληνικής αθλητικής δημοσιογραφίας. Προσωνύμια όπως "Νικ the quick Καλάθης" ή το αμφιλεγόμενο και με σεξιστικό υπονοούμενο "βελούδινο σφυρί", λείπουν από την καθημερινότητα μας. Και μάλιστα πολύ. Στην παρούσα φάση, συντάσσομαι με τους δεύτερους, όσο και αν την είπα κάποια στιγμή στο φίλο μου τον Giorgos B. που τόλμησε να υπερασπιστεί τον Ιωάννου πριν δυο χρόνια (αν θυμάμαι καλά). Εξηγούμαι άμεσα.

(H φωτό είναι από το Luben TV)

Aγωνιστική δράση δεν έχει και έτσι είναι ευκαιρία να παραδεχτούμε όλοι πως ο Βαγγέλης Ιωάννου είναι ο τελευταίος μεγάλος σπίκερ αγώνων μπάσκετ που έχει απομείνει στη χώρα μας. Πριν αρχίσετε να λέτε από μέσα σας διάφορα , να σας πω ότι μεγάλος σπίκερ χωρίς ντεφό δεν υπάρχει. Χωρίς να συγκρίνω, ο Συρίγος ήξερε καντάρια μπάσκετ και αυτό έβγαινε προς τα έξω ως αλαζονεία, και όσο να ναι κάποια σχόλια για τον Ναβάρο βοήθησαν. Όμως είχε απόλυτα προσωπικό στίγμα και τολμούσε να πει τη γνώμη του επάνω σε όσα συνέβαιναν σε ένα αγώνα, κρίνοντας από προπονητές μέχρι και τον τελευταίο παίκτη στην άκρη του πάγκου. Ο Μαυρομάτης μπέρδευε ονόματα και έκανε σαρδάμ, αλλά θα δίναμε τα πάντα για να ακούσουμε εκ νέου τελικό παγκοσμίου κυπέλλου από το στόμα του. Είχε το προσόν της ανάδειξης της φάσης.