Ρεκόρ που σπάσανε, και που για να ξανασπάσουν θα χρειαστούν χρόνια -μη και δεκαετίες, μας επιφύλασσε η προηγούμενη εβδομάδα στον “Μαγικό Κόσμο”. Παράλληλα, ξαφνικά έβρεξε, αλλά όταν λέμε “έβρεξε”, έβρεξε, σε βαθμό που οι 30άρες κάποιου παίκτη να είναι ανάξιες αναφοράς πια. Πίσω όμως από όλα αυτά, το πιο σημαντικό γεγονός της εβδομάδας, αναφορικά τουλάχιστον με την εξέλιξη της τρέχουσας σεζόν, ενδεχομένως να είναι η επιστροφή του Draymond Green στην αγωνιστική δράση, όπου για πρώτη φορά μετά από 1.005 μέρες αγωνίστηκε μαζί η “Αγία Τριάδα του Golden State”, και δη ακριβώς έναν μήνα πριν την έναρξη των φετινών Playoffs.

Όσοι παρακολουθήσαμε στενά το ΝΒΑ στη μετά Jordan εποχή, είχαμε την τύχη να συμπέσουμε με την μεγέθυνση του ΝΒΑ και την εξάπλωση του σε όλον τον κόσμο. Ήταν μια περίοδος που συνοδεύτηκε με την εξάπλωση του ίντερνετ, πράγμα που έκανε την πρόσβαση στα τεκταινόμενα της λίγκας κάθε χρόνο και πιο εύκολη, και την ανάπτυξη των analytics, εργαλείων που προσπάθησαν να ποσοτικοποιήσουν αποτελεσματικότερα την επίδραση των παικτών στις ομάδες τους, κάνοντας την αναζήτηση του καλύτερου κάθε χρονιά μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε πολλούς μεγάλους παίκτες οι οποίοι επηρέασαν και άλλαξαν το παιχνίδι τόσο μέσα όσο και έξω από τα γήπεδα. Ενδεικτικό της πολυφωνίας που υπήρχε αυτό το διάστημα σχετικά με το ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης της λίγκας, είναι ότι τα τελευταία 18 χρόνια (μετά το τελευταίο πρωτάθλημα των Bulls), το βραβείο του MVP το κέρδισαν 12 διαφορετικοί παίκτες¹, ενώ στην αντίστοιχη προηγούμενη περίοδο το είχαν κερδίσει 9² με τον Karl Malone να είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις 2 περιόδους έχοντας κερδίσει τον τίτλο το 97 και το 99. Αν σε αυτούς τους παίκτες, προσθέσουμε παίκτες όπως οι Chris Paul, Vince Carter, Tracy McGrady, Dwight Howard, Dwyane Wade που κατα διαστήματα επίσης μοιάζανε ασταμάτητοι και θα μπορούσαν επίσης να έχoυν κερδίσει ένα βραβείο MVP καταλαβαίνουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να πούμε με σιγουριά ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης αυτής της περιόδου. Όμως στην ερώτηση ποιος από τους παραπάνω άλλαξε περισσότερο το ΝΒΑ, η απάντηση για μένα είναι προφανής και είναι ο Kevin Garnett.