Ένας Μάης μακριά από τα συνηθισμένα

Tέτοιες μέρες τα τελευταία πέντε χρόνια ήμασταν συνηθισμένοι να διαβάζουμε και να γράφουμε παιάνες για την απρόσκοπτη πορεία των Warriors προς τους Τελικούς του ΝΒΑ. Κάθε -μα κάθε- Μάη. Σε αντίθεση όμως με τα πέντε χρόνια που προηγήθηκαν, πριν καν μπει ο φετινός Μάης, ο προπονητής της ομάδας, Steve Kerr, δήλωνε πως η σεζόν για τους Warriors έχει ήδη τελειώσει. Και αιτία για αυτό δεν ήταν ο κορονοϊός. Αντίθετα, η δήλωση του προπονητή της ομάδας ήταν απόλυτα στοιχισμένη με τη φετινή κατάσταση των Dubs. 

Τούτο καθώς, όσο και αν φαντάζει παράδοξο, η διαφορά μεταξύ δυναστείας και περίγελου μπορεί να είναι πολύ λεπτή, με πάχος όσο ένας σύνδεσμος ή ένας τένοντας. Πέρσι τέτοιον καιρό οι Warriors έμοιαζαν έτοιμοι για την κατάκτηση του τέταρτου πρωταθλήματος σε πέντε σεζόν, ωστόσο ήταν ο αχίλλειος τένοντας του Durant -που αναγκάστηκε σε μια ατυχή επιστροφή στο πέμπτο παιχνίδι των Τελικών- και οι σύνδεσμοι στο γόνατο του Klay Thompson στο αμέσως επόμενο, που, όχι μόνο τους στέρησε μια εντυπωσιακή συγκομιδή, εφάμιλλη των Celtics των ‘60s ή των Bulls των ‘90s, αλλά αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα της της τετράδας Curry-Thompson-Durant-Green, ενός πυρήνα που υγιής μπορούμε να πούμε με ασφάλεια πως ήταν ανίκητος. Σαν να μην έφτανε η αποχώρηση του Durant και η χαμένη χρονιά του Thompson, πολύ νωρίς στη φετινή σεζόν τέθηκε νοκ άουτ και ο Stephen Curry, και ξαφνικά οι φανέλες των Warriors έμοιαζαν με φαντάσματα του παρελθόντος. Οι ίδιες φανέλες που προκαλούσαν τρόμο στους αντιπάλους, και τελείωσαν πριν από τρία χρόνια με το καλύτερο ρεκόρ της ιστορίας, κατάφεραν όλες κι όλες 15 νίκες σε 65 παιχνίδια μέχρι τη διακοπή στα μέσα Μάρτη, και με 17 παιχνίδια να απομένουν για την ολοκλήρωση της σεζόν. 

Για να έχει κανείς μια τάξη μεγέθους, για να φτάσει τις 50 ήττες σαν προπονητής των Warriors, ο Kerr χρειάστηκε 3,5 σεζόν στον πάγκο τους. Με συνολικό ρεκόρ τα πέντε πρώτα χρόνια του σε αυτούς 322-88, οι Warriors είχαν την καλύτερη πενταετία που έχει ποτέ καταγραφεί σε regular. Πέρα από αυτό, το συγκεκριμένο διάστημα έπαιξαν και 105 παιχνίδια Playoffs, με ρεκόρ 77-28, πέντε παρουσίες σε Τελικούς και τρεις κατακτήσεις. Η ανάγκη για μια ανάσα, ένα διάλειμμα, θα ήταν απαραίτητη ακόμα και αν οι τραυματισμοί δεν την είχαν επιβάλλει. 

Ωστόσο, παρότι το φετινό τους ρεκόρ ήταν (ή είναι, αν θεωρήσουμε πως η σεζόν θα συνεχιστεί) το χειρότερο της Λίγκας, σε πρόσφατη καταγραφή του το ESPN, με ένα power ranking μελλοντικής δυναμικής των 30 ομάδων της Λίγκας, οι Warriors βρίσκονταν στην τρίτη θέση, αποκλειστικά πίσω από τους έτερους Καλιφορνέζους, Clippers και Lakers.Το πώς αυτό είναι λογικό, θα εξετάσουμε στο παρόν άρθρο. 

Αξιολόγηση του Φετινού Ρόστερ

Με τους Curry και Klay εκτός, τον KD αλλού, και τον Draymond Green σχεδόν αλλού, αλλά σε κάθε περίπτωση ωσεί παρόντα, δεν ήταν δύσκολο η φετινή χρονιά να τους βρει στον πάτο της Λίγκας. Η συγκεκριμένη κατάσταση επουδενί δεν σήμαινε απαραίτητα μια χαμένη χρονιά αγωνιστικά -τουναντίον, ήταν ευκαιρία για την ανακάλυψη νέου ταλέντου ή τον εξευγενισμό ξεχασμένου ή υποτιμημένου έμψυχου υλικού. Άλλωστε ο διαρκής πρωταθλητισμός καθιστά δυσκολότερη την εύρεση εναλλακτικών λύσεων (εκτός από τις περιπτώσεις βετεράνων κυνηγών δαχτυλιδιών, όπως ο David West στην περίπτωση των Warriors) και την προσπάθεια ανάδειξης παικτών που θα πάρουν τα σκήπτρα των τωρινών stars όσο αυτοί μεγαλώνουν. Και αν για πολλούς πρωταθλητές ή δυναστείες αυτή η δυναμική είναι προάγγελος χαλεπών καιρών, για τους Warriors μοιάζει με μια ευκαιρία μεταμφιεσμένη σε συμφορά. Ευκαιρία να βουτήξουν το πιατάκι στο ποτάμι και να ξεσκαρτάρουν τις πέτρες από το χρυσάφι. 

Μέλη αυτής της ιδιότυπης και μακράς ακρόασης αποτέλεσαν φέτος οι rookies Eric Paschall, Jordan Poole, Ky Bowman, Alen Smailagic, τα two-way contracts των Marquese Chriss και Damion Lee αλλά και οι Omari Spellman, Alec Burks, Glenn Robinson ΙΙΙ, Jacob Evans και Willie-Cauley Stein. Οι τελευταίοι πέντε αποχώρησαν από την ομάδα μαζί με τον D’Angelo Russell, έχοντας παίξει από 27 έως 49 παιχνίδια έκαστος. Τις θέσεις τους σε αυτό το πείραμα πήραν οι Andrew Wiggins, Dragan Bender, Juan Toscano Anderson και Mychael Mulder. Για τους δύο τελευταίους οι παράγοντες “ηλικία” και “δείγμα γραφής” δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια για συζήτηση, οπότε θα επικεντρωθούμε στους υπόλοιπους.

Ο Eric Paschall ήταν η NBA ready επιλογή των Warriors στο draft, με έμφαση στο “ready” και όχι στο “NBA”. Τέσσερα χρόνια στο Villanova, μέλος δύο πρωταθλητριών ομάδων NCAA¹, με συνεχώς αυξανόμενο ρόλο. Το ερωτηματικό δεν αφορούσε το μπάσκετ που ξέρει ή τον δυναμισμό του, αλλά περισσότερο το αν “μπορεί να επιβιώσει τεσσάρι κάτω από δύο μέτρα στο NBA χωρίς τρίποντο”. Στο κολέγιο σούταρε με 35% έξω από το τόξο, αλλά η μηχανική του δεν προμήνυε ότι αυτό θα μεταφραστεί στο NBA, και ως rookie σούταρε με 29%. Αυτό που απάντησε ο Paschall είναι πως μπορεί να σταθεί ως bully scoring forward, καθώς παρά τα αποτελέσματα των Warriors, οι 14 πόντοι του σε 28’ ανά αγώνα έρχονταν με πολύ καλά ποσοστά από κάθε σημείο του παρκέ εκτός του τριπόντου, με αποκορύφωμα το 73% κοντά στο καλάθι². Ήταν μια από τις ελάχιστες ευχάριστες νότες των φετινών Warriors, και σε ορισμένα παιχνίδια ήταν δυναμίτης. Η ερώτηση όμως που προκύπτει είναι αν αυτό που μπορεί να προσφέρει είναι αυτό που χρειάζονται οι Warriors. Με την άμυνά του να περιορίζεται από το ύψος του (Tucker δεν βρίσκονται κάθε μέρα) και το σουτ του ύποπτο, η απάντηση μοιάζει αρνητική. Ωστόσο ο πάγκος των Warriors δεν παίζει όπως οι βασικοί, και χρειάζεται ένα scoring punch, κάτι που μπορεί να δώσει με προσωπικές, τσαμπουκαλίδικες ενέργειες ο Paschall. Δεν ταιριάζει στην ποιητική αναζήτηση του καλύτερου σουτ, το ελεύθερο παιχνίδι της Death Lineup, αλλά αυτό δεν είναι ο κανόνας για 48’.

O Jordan Poole, από την άλλη πλευρά, μέσα στο 2019 ήταν ίσως ο χειρότερος παίκτης που έπαιρνε σταθερά λεπτά σε NBA, άφαντος σε άμυνα και με ανεκδιήγητα ποσοστά σε επίθεση, με αποκορύφωμα τα 4/38 σουτ σε εννιά παιχνίδια στις αρχές Δεκέμβρη, πριν χάσει μερικούς αγώνες λόγω τραυματισμού. Σαν να ζωντάνεψε όμως τον τελευταίο μήνα της σεζόν, σκοράροντας διψήφιο αριθμό πόντων στα 12 από τα 13 τελευταία προ της διακοπής παιχνίδια. Η ελπίδα είναι πως ο 21χρονος shooting guard θα μπορεί να διεκδικήσει του χρόνου θέση στο rotation, πράγμα που έμοιαζε μάλλον απίθανο, χωρίς τον άνευ όρων χρόνο συμμετοχής που πήρε φέτος.

Από την άλλη τώρα, έχουμε τους λεγόμενους second draft guys, δηλαδή παίκτες που απαξιώθηκαν από τις ομάδες που τους ντράφταραν, αλλά παραμένουν σε νεαρή ηλικία και ίσως μπορούν να ανοικοδομήσουν την καριέρα τους σε ένα καλύτερο περιβάλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Marquese Chriss, στην τέταρτη σεζόν του στη Λίγκα, όπου και έπαιξε σε 59 παιχνίδια με career highs σχεδόν σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες, αφιερώνοντας την ενέργειά του περισσότερο σε big man things και ωριμάζοντας ως παίκτης και ως προσωπικότητα, όπως τουλάχιστον έγραψε και ο Zach Lowe σχετικά. 22 ετών, σημειωτέον, μικρότερος από τον Paschall.

Ενδιαφέρουσα περίπτωση αυτής της κατηγορίας αποτελεί και ο Dragan Bender. Ο Κροάτης SF/PF/ποιος ξέρει;/C δεν έχει υπάρξει παρά αποκαρδιωτικός στην μέχρι τώρα καριέρα του στο ΝΒΑ, έχοντας δείξει ελάχιστη βελτίωση για μια τριετία στους Suns και σε 16 παιχνίδια, χωρισμένα ανάμεσα σε Warriors και Bucks φέτος. Γιατί αξίζει μνείας η περίπτωσή του; Κατά βάση γιατί είναι 2,13 και κινείται με άνεση στο γήπεδο, είναι ακόμη 22 ετών και δεν κοστίζει. Το να δικαιώσει την επιλογή του στο #4 του draft μπορεί να θεωρηθεί αστείο. Ωστόσο έχει δύο ανεκτά NBA skills: την πάσα και το τρίποντο (προς απόδειξη αμφότερα). Σε μια ομάδα που έχει κώδικες επικοινωνίας, κίνηση και χρησιμοποιεί τους ψηλούς ως κέντρα δημιουργίας, οι αδυναμίες του Bender μπορούν να κρυφτούν πιο εύκολα και να αποτελέσει ένα χρήσιμο γρανάζι για μερικά λεπτά -θεωρητικά δεν θα χρειαστούν περισσότερα από αυτόν. Στους Suns έπρεπε να απειλεί και ο ίδιος το καλάθι για να είναι αποδοτικός, στους Warriors του 2021 είναι ευκολότερο στο να ευστοχεί σε set shots και στο να βρίσκει συμπαίκτες, κι αν πετυχαίνει αυτά τα δύο συχνότερα από ό,τι αποτυγχάνει, θα έχει μια θέση στο ρόστερ.

Άξια αναφοράς και η περίπτωση του Damion Lee, ο οποίος κάνει ό,τι μπορεί για να πάψει να αναφέρεται απλά ως “γαμπρός του Curry”. Η αλήθεια είναι ότι το βιογραφικό του δεν βοηθούσε μέχρι πέρσι (έχοντας 15 συμμετοχές ως 25χρονος rookie στην Atlanta πριν πάει στους Warriors), ωστόσο φέτος είναι δεύτερος σε λεπτά συμμετοχής (μετά την αποχώρηση του Robinson) στην ομάδα, και έχει το καλύτερο net rating από τους παίκτες που έχουν παίξει αρκετά παιχνίδια. Δύσκολα θα είναι κάτι περισσότερο από 10ος-11ος παίκτης σε καλούς Warriors, αλλά αν το τρίποντο συνεχίσει να γράφει, έχει σαν σύμμαχό του μια διετία αφομοίωσης του τρόπου παιχνιδιού -και ναι, την εξ αγχιστείας συγγένειά του με τον Steph Curry.

Ο Ky Bowman είναι ο άλλος παίκτης που κέρδισε προαγωγή από two-way contract σε full-time, για άλλες δύο σεζόν. Δεν έδειξε πολλά όσο αγωνίστηκε, αλλά είναι μια φθηνή λύση για το βάθος του πάγκου στις θέσεις των guards, χωρίς να χρειάζεται χρόνο προσαρμογής από του χρόνου - εξού και η βούληση του Kerr να τον κρατήσει.

Στα πρόσωπα αυτών των έξι, Paschall, Poole, Chriss, Bender, Lee και Bowman, συν τον Smailagic, που ο οργανισμός των Warriors δείχνει να πιστεύει πολύ για το μέλλον, το front office έχει μια μαγιά παικτών που έχει μπολιαστεί με την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας, για να κρατήσει δίπλα στο -αν όλα πάνε κατ’ ευχήν- υγιές και αναβαθμισμένο roster της επόμενης σεζόν. Κατά τη δική μας γνώμη και αποτίμηση των όσων φέτος έδειξαν, σε συνδυασμό του πώς θεωρούμε πως μπορεί να διαμορφωθεί το roster των Warriors του χρόνου, οι Paschall, Poole, Bowman, Chriss και Smailagic θα έχουν θέση στην 15άδα της σεζόν 2020-21, με τις θέσεις των Bender και Lee να εξαρτώνται από το αν θα βρεθούν καλύτερες επιλογές στις θέση τους ή όχι. Ακόμα και να βρεθούν αναβαθμίσεις ωστόσο, θεωρούμε πολύ πιθανό να παραμείνουν και οι συγκεκριμένοι δύο, ακόμα και ως 2-way deals.

Η Κρισιμότητα των Κινήσεων στο Trade Deadline και το Trade Wiggins

Πέρα όμως από την εκπαιδευτική χρονιά αγωνιστικά, αν κάτι σημάδεψε σε διοικητικό και οργανωτικό επίπεδο τη σεζόν των Warriors αυτό δεν ήταν άλλο από το trade για τον Wiggins. Έχοντας αποφασίσει να μην χάσουν τον Durant για το τίποτα, το καλοκαίρι του 2019 προχώρησαν σε sign and trade με τους Nets, παίρνοντας ως αντάλλαγμα τον D’Angelo Russell³. Αυτό δημιούργησε έναν νέο γρίφο για τους Warriors. Από τη μία, τους εξασφάλιζε ένα τέταρτο max salary slot στο roster, είτε στο πρόσωπο του Russell, είτε στο όποιο μελλοντικό αντάλλαγμα για αυτόν, μα ταυτόχρονα έκανε την ομάδα hard capped, περιορίζοντας το ύψος του tax που μπορούσαν να φτάσουν στα $ 138,9 εκατ. (με αποτέλεσμα για κάποιο διάστημα μες στη σεζόν να μην μπορούν να υπογράψουν καν 15ο παίκτη για το ρόστερ τους). 

Η ομάδα βγήκε από την συγκεκριμένη εγκλωβιστική κατάσταση, χάρη στις εξαιρετικές κινήσεις του GM Bob Myers κατά το trade deadline. Αρχικά αντάλλαξε τον Willie Cauley-Stein στους Mavericks για ένα pick δεύτερου γύρου. Το deal δεν αφορούσε τόσο το pick, όσο τα πάνω από $2 εκατ. χώρου που εξοικονομούσαν οι Warriors με την κίνηση αυτή στην τρέχουσα, αλλά και την επόμενη σεζόν. 

Το trade του Cauley-Stein ήταν το πρώτο βήμα. Ακριβώς στο deadline ακολούθησαν τα υπόλοιπα. Όχι μόνο έκαναν το trade του Wiggins με τον Russell με τους Wolves, αλλά έπεισαν τους τελευταίους να πάρουν και τους Jacob Evans και Omari Spellman στο συγκεκριμένο trade, καταφέρνοντας να εξοικονομήσουν $3,8 εκατ. από την τρέχουσα σεζόν και $4 εκατ.από την επόμενη. Αναλύοντας για λίγο το συγκεκριμένο trade παραπάνω, το “κακό” συμβόλαιο του Wiggins, ένα από τα χειρότερα της Λίγκας (αξίας $27,5 εκατ. για την τρέχουσα σεζόν και $94 εκατ. για τις επόμενες τρεις), θα έπρεπε να “ντυθεί” με δύο καλά picks πρώτου γύρου των Wolves για να καταφέρουν αυτοί να απαλλαγούν από αυτό. Αντίστοιχα, οι Warriors θα έπρεπε να δώσουν ένα καλό pick πρώτου για να βγουν από το hard cap, μη δε και ένα ακόμα (όχι τόσο καλό αυτό) για να βγουν από το luxury tax. Άρα το τελικό deal D’Angelo και fillers για Wiggins και το πρώτο pick των Wolves το 2021 (top-3 protected, που διαφορετικά γίνεται πλήρως unprotected το 2022), μαζί με το δεύτερο pick των Wolves για το 2021, καταλήγει να είναι δεδομένων των καταστάσεων των δύο ομάδων ένα καλό deal για αμφότερες, ιδιώς υπό το πρίσμα των στόχων που την συγκεκριμένη στιγμή είχαν κατά προτεραιότητα. 

Τέλος, στέλνοντας δύο παίκτες με πολύ καλή παρουσία και συνεισφορά στη φετινή σεζόν, τους Alec Burks και Glenn Robinson III στους Sixers για τρία ακόμα picks δεύτερου γύρου, ο Myers κατάφερε κάτι που στα ξεκινήματα της σεζόν φάνταζε απίθανο: να καταλήξουν οι Warriors κάτω από τη γραμμή του luxury tax, μία κατάσταση που όχι μόνο τους γλίτωνε από εκατομμύρια δολάρια την τρέχουσα σεζόν, μα βγάζοντάς τους από την κατάσταση του tax repeater, μειώνουν κατά πολύ το κόστος του να υπερβούν το luxury tax τις επόμενες δύο σεζόν (αναλυτικότερα σχετικά εδώ: Moneyball: Luxury Tax (Μέρος 2ο).

Πέρα από τον οικονομικό δαίδαλο των συγκεκριμένων trades και την επιτυχία του να πέσουν κάτω από το luxury tax, αγωνιστικά η ουσία είναι πως οι Warriors κατέληξαν με τον Wiggins στο roster τους. Όσο παράδοξο και αν αυτό ακουστεί, για τους υγιείς Warriors ο Wiggins δεν αποτελεί μια κακή επιλογή. Αντίθετα, μάλλον δεδομένα φαντάζει ως καλύτερο fit δίπλα στους Curry και Thompson από ό,τι ο Russell. Άλλωστε, όπως και ο ίδιος ο Kerr δήλωσε κατά την απόκτησή του, στους Warriors δεν απαιτείται να είναι ο superstar ή το πρώτο βιολί, αντίθετα, συνεχίζοντας εμείς την συγκεκριμένη δήλωση, για τους Warriors αρκεί ο Wiggins να αποδειχθεί μία Harrison Barnes 2.0 version: ένας αθλητικός wing που μπορεί να κόβει στο ζωγραφιστό και να εκμεταλλεύεται τους χώρους που οι Splash Brothers απλόχερα και διαρκώς δημιουργούν, να ευστοχεί με αξιοπρεπή συνέπεια στα πάμπολλα ελεύθερα τρίποντα που θα έχει, να παίζει από συμπαθητική ως ικανοποιητική άμυνα.

Assets και Περιορισμοί

Οι Warriors έχουν την πολυτέλεια να διαθέτουν, πέρα από την εξαιρετική -όταν είναι υγιής- βάση των τρις Πρωταθλητών Curry, Thompson και Green, μαζί με τον Wiggins, ένα πρώην #1 draft pick σε ρόλο ρολίστα δηλαδή, και μια σειρά από χρησιμότατα, ως πολύτιμα assets. To χειρότερο ρεκόρ στη φετινή σεζόν τους εξασφαλίζει ένα top-5 draft pick στο επερχόμενο draft, ενώ διαθέτουν και το πρώτο pick των Wolves, top-3 protected, για το draft του 2021. Μαζί με αυτά τα καλά picks πρώτου γύρου, έχουν ακόμα να χρησιμοποιήσουν το trade exception από την ανταλλαγή του Iguodala στο Memphis, αξίας $ 17,2 εκατ. Το συγκεκριμένο exception έχει ισχύ ως έναν χρόνο μετά την πραγματοποίηση του trade, ήτοι ως τις 7 Ιουλίου του 2020. Με την όλη αναβολή της Λίγκας λόγω κορονοϊού, εύλογα περιμένουμε το exception να μην χαθεί, αλλά αντίστοιχα να μεταφερθεί στην ανάλογη ημερομία, δηλαδή ως την έβδομη ημέρα μετά την επίσημη έναρξη της νέας σεζόν⁴. Πέραν της σημαντικότατης exception του Iguodala, διαθέτουν από τα κάμποσα trades που έκαναν κατά τον τελευταίο χρόνο, άλλες έξι trade exceptions, λιγότερο σημαντικής αξίας, από $1,5 εκατ. ως $1,9 εκατ., αλλά ενδεχομένως χρήσιμα για την υπογραφή free agent παικτών με μισθό κατατί υψηλότερο από το minimum. Τέλος, ένα ακόμα εργαλείο για να υπογράψουν έναν (ή παραπάνω αν την σπάσουν σε μέρη) free agent είναι η mid-level taxpayer exception, που για την ερχόμενη σεζόν ανέρχεται στα $6 εκατ. (Αναλυτικότερα για τα exceptions εδώ: Moneyball: To Λεξικό του Salary Cap).

Τα παραπάνω assets του χαρτοφυλακίου τους, δίνουν στο front office των Warriors πλείστες επιλογές αξιοποίησής τους, τις οποίες και θα εξετάσουμε ακολούθως, συνοδευόμενες ωστόσο και από τους περιορισμούς αυτών. 

Διαλέγουν top-5 παίκτη με το φετινό pick τους

Η πρώτη επιλογή είναι η προφανής: οι Warriors επιλέγουν στο φετινό draft το υψηλό pick τους. Με αυτό προσπαθούν να αναβαθμίσουν το roster τους ως προς τα κενά του. Και οι Warriors "πονάνε" σε δύο θέσεις: Του point guard και του small forward. Με τα τωρινά δεδομένα, λοιπόν, η λογική λέει πως ό,τι κι αν επιλέξουν, όπου κι αν το επιλέξουν (δεν μοιάζει απίθανο ένα trade down του πρώτου τους pick με αντάλλαγμα κάτι χαμηλότερο από το επερχόμενο draft συν ό,τι άλλο μπορούν να πάρουν) θα είναι για να καλύψουν αυτά τους τα κενά. Στο σενάριο που κρατήσουν το #1, λοιπόν, η επιλογή του Anthony Edwards είναι μάλλον μονόδρομος. 

Μπορεί οι περισσότεροι να τον χαρακτηρίζουν ως ένα shooting guard, μα στην πραγματικότητα αυτά που είδαμε φέτος από τον νεαρό παίκτη των Georgia Bulldogs μαρτυρούν πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό combo guard, τηρουμένης της ηλικίας του, ενώ έχει τις δυνατότητες να καλύψει την θέση του οργανωτή. Αναμφίβολα, χρειάζεται βελτίωση ως playmaker, αλλά τα απαιτούμενα εργαλεία και οι ικανότητες βρίσκονται εκεί. Το επιπλέον σημαντικό asset του είναι η διάθεση που δείχνει στο αμυντικό κομμάτι, κάτι που θα ταιριάξει με την φιλοσοφία των Warriors. 

Οικονομικοί Περιορισμοί

Ωστόσο η επιλογή του να διαλέξουν παίκτη στο top-5, δεν έρχεται χωρίς κόστος. Και δη κόστος σημαντικό. Συγκεκριμένα, η πεντάδα των Curry, Thompson, Wiggins, Green και Looney έχει λαμβάνειν για τη σεζόν 2020-21 $135 εκατ. Αν σε αυτό το ποσό προσθέσουμε και τα εξασφαλισμένα συμβόλαια των Poole, Paschall και Smailagic, το salary των Warriors ανέρχεται στα $140 εκατ., με επτά κενές θέσεις στο roster. Αν τώρα σε αυτά προστεθούν τα $6 εκατ. που μπορούν να δώσουν για το mid level taxpayer exception και τα $17,2 εκατ. του exception του Iguodala, φτάνουμε σε ένα μισθολόγιο της τάξης των $163,2 εκατ. με έξι κενές θέσεις στο roster! To πρόβλημα δε, γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν αναλογιστεί κανείς πως το salary της επόμενης σεζόν είχε αρχικά προβλεφθεί στα $116 εκατ. και διορθώθηκε στα $115 εκατ., με tax line στα $130 εκατ. Και αυτό προ κορονοϊού. Με τα νέα δεδομένα, το καλό σενάριο προβλέπει ίδιο με το φετινό cap για του χρόνου, στα $109 εκατ., ενώ το κακό, σε περίπτωση που η σεζόν και τα Playoffs δεν ολοκληρωθούν, πτώση ακόμα και ως τα $90 εκατ. Τα δεδομένα αυτά δημιουργούν σημαντικότατους οικονομικούς περιορισμούς ως προς το ύψος του μισθολογίου που οι Warriors μπορούν να σηκώσουν. Γιατι ναι μεν δεδομένα θα είναι πάνω από το cap και δεδομένα θα είναι ακόμα και πάνω από το -όποιο- tax line (εξ ου και ήταν κρίσιμο που φέτος κατάφεραν να πέσουν κάτω από το luxury tax, για να αποφύγουν τον χαρακτηρισμό του “tax repeater” και το ένα επιπλέον δολάριο φόρου για κάθε δολάριο salary πάνω από το ανώτατο όριο), αλλά όπως και να έχει θα μπουν σοβαρά βαθιά μέσα στο luxury tax την επόμενη σεζόν. 

Όλα τα παραπάνω λειτουργούν σαν μια εισαγωγή για να πούμε πως πιθανότατα δεν τους συμφέρει να διαλέξουν ένα υψηλό pick, με δεδομένο πως αυτό θα έχει λαμβάνειν κοντά στα $10 εκατ. τον χρόνο⁵ αν είναι το πρώτο pick του draft ως και $6,65 εκατ. αν είναι στο #5⁶. Ακόμα και με το όριο στα της τελευταίας πρόβλεψης -που δεδομένα δεν θα ισχύσει- των $115 εκατ. salary cap, αν οι Warriors επιλέξουν -και πληρώσουν- το #1 pick του draft, θα έχουν ένα μισθολόγιο της τάξης των $180 εκατ., για το οποίο θα κληθούν να πληρώσουν -κρατηθείτε- επιπλέον $195 εκατ. σε φόρους. Παραπάνω από το διπλάσιο της αξίας του ρόστερ τους, την στιγμή μάλιστα που θα παίζουν -κατά πάσα πιθανότητα- σε ένα άδειο νεόκτιστο αξίας $1,4 δισ. Chase Center, το οποίο δεν προσφέρει ούτε τα επιπλέον έσοδα από συναυλίες και παραστάσεις, μιας και αυτές έχουν στο σύνολό τους ακυρωθεί ή αναβληθεί. Όσο δε το όριο του cap πέφτει, τόσο το ύψος του φόρου θα ανεβαίνει. 

Trading Down

Για τον λόγο αυτό, ίσως ήταν πιο συμφέρον οικονομικά να ανταλλάξουν το πρώτο τους pick, κάνοντας trade down, μειώνοντας με αυτό τον τρόπο το συνολικό κόστος της επιλογής τους, μα και παίρνοντας δύο rookies αντί για έναν, και μάλιστα σε αθροιστικά χαμηλότερη τιμή. Με δεδομένο πως το φετινό draft δεν είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε ταλέντο, ίσως η προσπάθεια ανεύρεσης δύο καλών ρολιστών αντί για ένα μέτριο ψηλό pick να φαντάζει ορθολογικότερη. 

Αν γίνει, ωστόσο, κάποιο trade down υπάρχει η προσωπική αίσθηση πως θα προσεγγίσουν είτε τους Knicks για το #6 είτε τους Bulls για το #7. Ξεκινώντας με την επιλογή των Warriors στο #6, η περίπτωση του Cole Anthony μάλλον δεν θα παραβλεφθεί. Ο Anthony αποτελεί μάλλον το δεύτερο καλύτερο point guard αυτού του class (σημ Leon T: Προσωπικά θεωρώ και τον Killian Hayes, αλλά και τον Kira Lewis Jr. καλύτερους), πίσω από τον LaMelo Ball και η όλη αφήγηση μοιάζει αρκετά με εκείνη του Steph Curry, χωρίς να εννοούμε με αυτό αυτό πως είναι “ο επόμενος Steph”. Στο σημείο αυτό, να ξεκαθαρίσουμε πως δεν μιλάμε για αφήγηση υπό την έννοια της πορείας των δύο, αλλά για τις αμφιβολίες που έχουν πέσει σε αμφότερους, όσον αφορά τα σωματικά τους προσόντα στο ίδιο στάδιο της μπασκετικής τους καριέρας.

O Anthony είναι ένας εκρηκτικός αθλητής (κάτι που δεν είχε στον ίδιο βαθμό ο δις MVP στα χρόνια του στο Davidson), o οποίος σουτάρει ακατάπαυστα, με το shot selection του να  μπορεί και να πρέπει να βελτιωθεί - και θα βελτιωθεί σε ένα περιβάλλον όπως είναι οι Warriors. Παράλληλα θα πρέπει να δουλέψει αρκετά στον τομέα των λαθών (3,5 ανά παιχνίδι), με τον ενθουσιασμό του να υπερκερνάει σε πολλές περιπτώσεις την μπασκετική λογική. Έχοντας ωστόσο σαν μέντορες τους Curry και Kerr, μόνο βελτίωση μπορεί να επιδείξει. Τέλος, το γεγονός ότι θα παίζει σε μεγαλύτερο γήπεδο (σε σχέση με αυτά του NCAA), η απουσία της άμυνας ζώνης και ότι σίγουρα οι μελλοντικοί συμπαίκτες του θα σουτάρουν καλύτερα από το 29,1% από το τρίποντο που σούταραν οι συμπαίκτες του στο UNC φέτος (132/454), με κάνει αισιόδοξο ότι θα είναι καλύτερος στο NBA από ό,τι είδαμε φέτος στο NCAA.

Κλείνοντας, αν επιλέξουν στο #7 φανταζόμαστε εύκολα τον Isaac Okoro στο ρόστερ τους. Η όλη του παρουσία ως τώρα στο Auburn φέρνει στο μυαλό όλων τον Caron Butler (σημ Leon T: Πιο πολύ μου θυμίζει τον Iguodala εμένα), κάτι που από μόνο του αποτελεί μεγάλη κολακεία. Στον επιθετικό τομέα ο Okoro χρειάζεται δουλειά, καθώς μπορεί να πρόκειται για έναν καλό finisher κοντά στο καλάθι και να κινείται εξαιρετικά μακριά από τη μπάλα, εκμεταλλευόμενος τα κενά στη weak side, αλλά το ποσοστό του από την γραμμή των τριών πόντων είναι κάτω από το 30%. Ωστόσο, φαίνεται να μπορεί να κάνει ήδη αρκετές δουλειές στο αμυντικό κομμάτι. Ένα κομμάτι του παιχνιδιού του που θα ταιριάξει αρκετά στο παιχνίδι των Warriors είναι η ικανότητα στην πάσα και το ότι επιτίθεται στα close out, ένα στοιχείο απαραίτητο στο στυλ του μπάσκετ των που έπαιζαν οι Warriors πριν την έλευση του Kevin Durant. Στο μυαλό μας, βάσει των όσων έχουμε δει, μοιάζει ικανός να μαρκάρει περισσότερες από μια θέσεις (από PG μέχρι SF), χωρίς να χρεώνεται με πολλά φάουλ. 

Τα παραπάνω σενάρια, έχουν να κάνουν με τις πιθανότητες των ομάδων ως έχουν. Ωστόσο, αξίζει να αναφέρουμε και ακόμα ένα σενάριο, στο οποίο οι Warriors θα χρειαστούν τη θεά τύχη να τους χαμογελάσει, καταριώντας παράλληλα τους Timberwolves. Αυτό το σενάριο λέει πως το Golden State θα πάρει ένα από τα δύο πρώτα picks και η Minnesota θα πέσει κάτω από την πεντάδα και θα κληθεί να επιλέξει στο #6 ή στο #7. Aν συμβεί κάτι τέτοιο, βλέπουμε ως πολύ μεγάλη πιθανότητα να πλησιάσουν οι Warriors τους Timberwolves και να τους προσφέρουν το #1 ή το #2 για το #6 ή το #7, αλλά και για το #16, το οποίο το έχουν αποκτήσει από τους Nets. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι Warriors θα αναζητήσουν έναν άσσο και ένα τριάρι (ιδανικά ένα 3-and-D). Αν δεν είναι διαθέσιμος ο Cole Anthony που είπαμε παραπάνω, τότε οι περιπτώσεις των Tyrese Haliburton και Kilian Hayes (αν δεν τον επιλέξουν οι Pistons νωρίτερα, που είναι μάλλον το πιθανότερο), φαντάζουν οι ιδανικότερες για τους Warriors.

Ο μεν Haliburton είναι ένα ψηλό point guard (1,97), που εκμεταλλεύεται το ύψος του στο έπακρο. Εξαιρετικός πασέρ και facilitator, ενώ την φετινή -πετσοκομμένη- χρονιά αναδείχθηκε ως ο πρώτος σκόρερ των Cyclones με 15,2 πόντους. Παράλληλα, πρόκειται για έναν παίκτη που δεν εκβιάζει καταστάσεις, τόσο στην εκτέλεση (50,4% ποσοστό ευστοχίας), όσο και στην οργάνωση, με το 2,3 στην κατηγορία ast/to, να μαρτυράει ακριβώς αυτό. Μειονέκτημά του, προς ώρας, το γεγονός ότι δυσκολεύεται να δημιουργήσει σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός, στοιχείο σημαντικό για μια ομάδα που θα τον πάρει για να καλύψει τη θέση του άσσου. Στους Warriors όμως θα έχει τη δυνατοτητα να παίζει ταυτόχρονα  με ακόμα έναν ή δύο παίκτες που θα έχουν τη βασική ευθύνη να δημιουργήσουν για τους συμπαίκτες τους. Curry, Green και τις 5-10 φορές ανά αγώνα που ο Wiggins θα είναι βασικός χειριστής της μπάλας, ο Haliburton θα βρίσκεται στην αδύνατη πλευρά, περιμένοντας είτε να σουτάρει είτε να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες τους σε ένα στυλ που θυμίζει τον Lonzo Ball. Μπορεί αυτό το στυλ του παίκτη να μην κάνει τη διαφορά σε μια κακή ομάδα, αλλά σε μια ομάδα όπως οι Warriors μπορεί να είναι ένας συνδετικός κρίκος στην επίθεση, που θα επιταχύνει τη κυκλοφορία της μπάλας και την εύρεση του εύκολου σουτ. Τέλος, η ικανότητα του να παίζει καλή αμυνα μακριά από την μπάλα με καλές τοποθετήσεις και αρκετά κλεψίματα είναι κάτι που θα ταιριάξει στην ομάδα του San Francisco που ήδη έχει στους Green, Thompson και Wiggins δύο πολύ καλούς ολοκληρωμένους αμυντικούς και έναν παίκτη που μπορεί να παίξει πολύ καλή άμυνα πάνω στην μπάλα.

Από την άλλη, ο Hayes αποτελεί επίσης μια ενδιαφέρουσα περίπτωση point guard. Πολύ καλός στο ένας εναντίον ενός (σε αντίθεση με τον Halliburton) και με μέγεθος που του επιτρέπει να αγωνιστεί είτε στον άσσο είτε στο δύο. Διαθέτει wingspan λίγο πάνω από δύο μέτρα, ενώ οι συμμετοχές του του σε Cholet και Ulm τα τελευταία δύο χρόνια, αναμφίβολα τον βάζουν σε καλύτερη μοίρα από το υπόλοιπο class, όσον αφορά την εμπειρία. Βλέποντας την πορεία του με τις μικρές εθνικές της Γαλλίας και τη Cholet φαίνεται ότι το σουτ από μακρινή απόσταση θέλει σαφώς δουλειά. Απομονώντας όμως μόνο τα νούμερα από το φετινό Eurocup, βλέπουμε ότι σούταρε με 39% σε 4,1 προσπάθειες ανά παιχνίδι και 90,9% στις βολές, αρκετά ενθαρρυντικό για την πορεία του στο ΝΒΑ. Διαβάζοντας, το προφίλ του στο nbadraft.net είδαμε πως τον συγκρίνουν με τους Kirk Hinrich και Spencer Dinwiddie. Θα μας επιτρέψετε να διαφωνήσουμε, καθώς το ταβάνι του Hayes, εφόσον μείνει υγιής, είναι υψηλότερο των δύο προαναφερθέντων.

Αν οι Warriors κατορθώσουν να αποκτήσουν και το #16, τότε μάλλον θα στραφούν στην περίπτωση του Saddiq Bey, ο οποίος είναι ο ορισμός του “3-and-D” στο draft του ‘20. Εξαιρετικός σουτέρ τριών πόντων, καθώς τελείωσε την σεζόν με 45,1%, ενώ πρόκειται για παίκτη με τεράστιο physicality, τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση. Εδώ θα πρέπει να σταθούμε λίγο παραπάνω στο σουτ του, καθώς διαθέτει ένα γρήγορο release, που του επιτρέπει να έχει μεγάλο πλεονέκτημα έναντι του αμυνόμενου.   

Στα μειονεκτήματά του, είναι το ότι ενώ αγωνίζεται όπως είπαμε με μεγάλο physicality, δεν ξεχωρίζει για την αθλητικότητά του, ενώ θα πρέπει να κάνει κάτι για το ποσοστό του στις βολές. Το γεγονός πως σουτάρει σαν elite παίκτης από την περιφέρεια, αλλά από την γραμμή δεν ξεπερνά το 73% στα δύο του χρόνια στο Villanova, είναι κάτι το οξύμωρο και θα πρέπει να δουλευτεί. 

Γενικώς το επερχόμενο draft έχει αρκετές ευκαιρίες για τις ομάδες. Μπορεί να μην διαθέτει ένα θηρίο ή έναν παίκτη που ξεχωρίζει μίλια από τους υπόλοιπους, αλλά το ταλέντο υπάρχει. Αν οι Warriors σταθούν τυχεροί, τότε μπορούν να προσθέσουν σημαντικό βάθος στο ρόστερ τους. Ας μην ξεχνάμε πως μιλάμε για μια ομάδα που έχει εππιλέξει τους Curry, Thompson και Green και επομένως διαθέτει το know how, όσον αφορά το ποιους να ντραφτάρει και που.

Ηλικιακοί Περιορισμοί

Το ερώτημα ωστόσο που πρέπει να τεθεί σε αυτό το σημείο, είναι κατά πόσο εν τέλει έχει λογική οι Warriors να επιλέξουν κάποιον rookie από το φετινό draft έτσι κι αλλιώς. Με το roster να έχει ήδη τους φετινούς rookies, Poole, Paschall, Bowman, Smailagic, καθώς και τους under 25 ηλικιακά Wiggins και Chriss, η πλαισίωση των άπαντων ευρισκόμενων την επόμενη σεζόν στην πάνω πλευρά των 30, Curry (32), Thompson (30) και Green (30), φαντάζει ιδανικότερη με κάποιον πιο έμπειρο παίκτη που θα μπορούσαν να αποκτήσουν με τον συνδυασμό picks που διαθέτουν και trade exception του Iguodala, παρά με ένα ή δύο ακόμα νεαρούς. Άλλωστε, στην ηλικία αυτών θα πρέπει να προστεθεί το ιστορικό των τραυματισμών τους, το οποίο είναι πλέον μακρύ και σημαντικό και για τους τρεις. Ο συνδυασμός των παραπάνω οδηγεί μάλλον αβίαστα στο συμπέρασμα, πως η ορθολογικότερη επιλογή για τους Warriors θα ήταν να αποκτήσουν έναν ακόμα έμπειρο ρολίστα δίπλα στους τρεις στυλοβάτες της ομάδας και να ποντάρουν “all in” για τις επόμενες μία με δύο σεζόν. 

Σενάρια Ανταλλαγής του pick τους

Κάπως έτσι έχουμε καταλήξει σε τρία σενάρια ως τα ιδανικότερα για την στελέχωση των Warriors της σεζόν 2020-21, ώστε αυτοί να παρουσιαστούν άμεσα ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του επόμενου Τίτλου, και τέταρτού τους σε έξι χρόνια. 

Σενάριο 1: Aaron Gordon

Όπως ο Νίκος είχε γράψει και νωρίτερα μες στη σεζόν εδώ στο Guru, μία πολύ καλή επιλογή για να πλαισιώσει τον υπάρχοντα κορμό της ομάδας αποτελεί ο 24χρονος forward των Magic Aaron Gordon. Αθλητικός, με εν δυνάμει πολυεργαλειακή χρήση σε ένα περιβάλλον όπως αυτό των Warriors και μακριά από το αντίστοιχο των Magic, όπου εδώ και 2,5 σεζόν δείχνει στάσιμος, χωρίς την αναμενόμενη εξέλιξη στο παιχνίδι του, μπορεί να προσφέρει σημαντική βοήθεια στους Dubs τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση, είτε σαν το τεσσάρι τους σε small ball σχήματα, είτε ως ο έκτος παίκτης τους. 

Το πρόβλημα με την περίπτωσή του είναι πως το salary του του χρόνου είναι στα $18,1 εκατ., με έναν ακόμα χρόνο μετά από αυτόν στα $16,4 εκατ. Όμως το trade exception του Iguodala ανέρχεται στα $17,2 εκατ., άρα δεν τον χωράει απευθείας. Για να τον αποκτήσουν οι Warriors θα πρέπει να  προβούν σε μια μικρή ακροβασία. Συγκεκριμένα, να αποκτήσουν κάποιον παίκτη που θα ενδιέφερε τους Magic με το pick τους (και ό,τι μικρό πρόσθετο ακόμα χρειαστεί), παίκτη που θα χωράει στο trade exception του Iggy, αλλά ταυτόχρονα το salary του να είναι μεταξύ $14,5 εκατ. και $17,2 εκατ., ώστε το $18,1 εκατ. του salary του Gordon να είναι εντός του +125% του salary του και να μπορεί το trade να γίνει χωρίς πρόσθετα συμπληρώματα (Αναλυτικότερα οι προϋποθέσεις των trades στο NBA εδώ: MoneyBall: 2017 CBA (part I) ). Αυτή “η γέφυρα” για τον Aaron Gordon δεν είναι η πλέον εύκολη στην εξεύρεση της, αλλά δεν είναι ούτε και απαγορευτική, ιδίως αν αναλογιστούμε την ικανότητα του front office των Warriors κατά την τελευταία οκταετία.  

Σενάριο 2: Myles Turner

Αντίστοιχη “γέφυρα” trade απαιτεί και η δεύτερη περίπτωση που θεωρούμε πως θα ταίριαζε εξαιρετικά στο roster των Warriors. Ο λόγος για τον center των Pacers, τον Myles Turner. Το συμβόλαιο του Turner είναι στα $20 εκατ. τον χρόνο, με βάση τα $17,5 εκατ. και επιπλέον $2,5 εκατ. σε μορφή bonus⁷, ενώ βρίσκεται στον πρώτο χρόνο του πενταετούς διάρκειας συμβολαίου του. Ο Turner είναι εξαιρετικός two-way ψηλός που διαθέτει και αξιοπρεπέστατο τρίποντο στο παιχνίδι του. Ήταν πρώτος σε blocks στη Λίγκα κατά την προηγούμενη σεζόν με 2,7 ανά παιχνίδι, ενώ πλέον ευστοχεί σε 1,4 τρίποντο ανά παιχνίδι με 34% ποσοστό ευστοχίας. Όλα αυτά σε ηλικία μόλις 23 ετών. Ενδεχόμενη έλευσή του στους Dubs θα αποτελούσε ένα εξαιρετικό συμπλήρωμα στο roster τους, ενώ το πρόβλημα της αγωνιστικής του συνύπαρξης με τον έτερο ψηλό των Pacers, τον Sabonis, δίνει στους Warriors καλές πιθανότητες, αν και πάλι βρουν τον παίκτη-γέφυρα που απαιτείται για την απόκτησή του.

Σενάριο 3: Josh Richardson και Αl Horford 

Το τρίτο σενάριο, ίσως το ιδανικότερο κατά τη γνώμη μας σε μια λογική “win now”, θέλει τους Warriors να προσεγγίζουν τους όντας επίσης βαθιά στο luxury tax του χρόνου Sixers και να τους προσφέρουν μια οικονομική ανάσα με αντάλλαγμα τους Al Horford και Josh Richardson. Συγκεκριμένα, οι Sixers του χρόνου καλούνται να πληρώσουν $34,5 εκατ. τον Τobias Harris, $29,5 εκατ. τον Joel Embiid, $29,0 εκατ. τον Ben Simmons, $27.5 εκατ. τον Al Horford και $10,8 εκατ. τον Josh Richardson για ένα άθροισμα $131,3 εκατ. κόστους βασικής πεντάδας. Μία ενδεχόμενη πρόταση των Warriors, που θα έδινε το φετινό top-5 pick τους και ένα ή δύο picks δεύτερου γύρου για τον Richardson, τον οποίον οι Warriors θα έβαζαν στο trade exception του Iguodala και έναν προς έναν ανταλλαγή του Wiggins με τον Al Horford, θα έριχνε κατά κάποια εκατομμύρια το salary των Sixers, κατά κάποια παραπάνω το luxury tax τους και θα τους απάλλασσε από το κακό, όπως αποδείχθηκε, fit του Horford με τον Embiid. Αν δε επέλεγαν ένα από τα PGs με καλό τρίποντο, που το φετινό draft διαθέτει, τότε η πεντάδα τους, θα αποκτούσε μεγαλύτερη ευελιξία και ορθολογισμό.

Για τους Warriors δε, που είναι και η βάση της ανάλυσής μας, ο Richardson διαθέτει τρίποντο (36% ποσοστό καριέρας) ενώ είναι επιπέδου Klay Thompson αμυντικός, και ο Horford είναι εξαιρετικός, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση, ιδίως στην κυκλοφορία της μπάλας, στοιχείο θεμελιακό στον αγωνιστικό πλάνο των Dubs. Η πεντάδα των Curry, Richardson, Thompson, Horford και Green μπορεί να κάνει τα πάντα.

Συμπληρώνοντας το Roster

Πέρα της όποιας εκ των ανωτέρω κινήσεις για την συμπλήρωση της βασικής τους πεντάδας, αλλά και την ποιότητα του βάθους του πάγκου που η φετινή σεζόν τους εξασφάλισε, οι Warriors θα χρειαστεί να αποκτήσουν και μία σειρά από βετεράνους ρολίστες να συμπληρώσουν τον πάγκο τους, παρέχοντας ωστόσο σημαντικά αγωνιστικά λεπτά και λύσεις. 

Σαν μέτρο σύγκρισης παίρνουμε το roster της σεζόν 2014-15, του πρώτου τίτλου της ομάδας του Kerr. Έτσι, με βάση τα ανωτέρω, έχουμε τα κάτωθι ως βάση:

Το FA pool της offseason του 2020 δεν είναι το πλουσιότερο δυνατό, με λίγους παίκτες να βγαίνουν στην αγορά μετά το ξέφρενο παζάρι του καλοκαιριού του 2019, ωστόσο διαθέτει παίκτες που μπορούν να προσφέρουν σημαντικά στους Warriors της επόμενης σεζόν. Συγκεκριμένα, το δικό μας σχετικό shortlist περιλαμβάνει τους Carter-Williams, Evan Turner, Courtney Lee, Matthew Dellavedova, Alec Burks, Glenn Robinson III, Marvin Williams, Jahlil Okafor και John Henson, με όλους τους προαναφερθέντες να είναι αρκετά φτηνοί και να χωράνε στα εναπομείναντα salary εργαλεία των Warriors (minimums, λοιπές trade exceptions και mid-level taxpayer exception).

Από την παραπάνω λίστα, προτεραιότητα για εμάς θα ήταν οι Burks και Robinson, δηλαδή οι δύο παίκτες που ήταν και φέτος στην ομάδα ως το trade deadline, δείχνοντας εξαιρετική ενσωμάτωση και απόδοση αμφότεροι. Συγκεκριμένα, ο μεν Robinson αγωνίστηκε σε 48 παιχνίδια, όλα σαν βασικός και είχε 12,9 πόντους με 40% από το τρίποντο, ο δε Burks αγωνίστηκε σε άλλα τόσα, τα 18 ως βασικός και είχε 16,1 πόντους μέσο όρο με 37,5% από τα 7,25. Για την απόκτησή τους, ενδεχομένως θα χρειαζόταν να μοιραστεί η mid-level exception των $6 εκατ. και να πάρουν από κοντά $3 εκατ. έκαστος. 

Επόμενη επιλογή για τη θέση του backup point guard θα ήταν ο Michael Carter-Williams, ένας παίκτης που στα 29 του δείχνει να έχει πλήρως μπει στον ρόλο του από τον πάγκο ερχόμενου ρολίστα, κάνοντας δύο άκρως ποιοτικές σεζόν στους Orlando Magic. Με το minimum αγωνίζεται τα τελευταία χρόνια και το minimum συν την προοπτική πρωταθλητισμού θα του προσφέρουν και οι Warriors για να τον αποκτήσουν, σε έναν ρόλο poor man’s Shaun Livingston, ενός δηλαδή μακρύ, χωρίς τρίποντο, καλού χειριστή από τον πάγκο. 

Για τρίτη επιλογή στη θέση του center θα πηγαίναμε με τον Okafor, έναν ψηλό με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα των Looney και Chriss που ήδη υπάρχουν στο roster. Συνηθισμένος σε λίγα αγωνιστικά λεπτά στους Pelicans την τελευταία διετία, δίνει instant score όποτε του ζητηθεί, ενώ επίσης αγωνίζεται εδώ και δύο χρόνια με το minimum. 

Tέλος, μια επιλογή για το “3” της ομάδας αποτελεί ο Evan Turner. Ο Turner διαθέτει το ball handling που το σύστημα των Warriors απαιτεί, είναι αξιοπρεπής αμυντικός και έχει δείξει πως σε καλά στημένα προγράμματα και συγκεκριμένες οδηγίες προπονητών μπορεί να μεγιστοποιήσει την αξία του, όπως έπραξε και στους Celtics υπό τον Brad Stevens. Θα ήταν ιεροσυλία να πούμε πως μπορεί να γεμίσει τα παπούτσια του Iguodala, αλλά σε μια τραβηγμένη σύγκριση, μπορεί να προσπαθήσει να προσφέρει μέρος των πολύτιμων λεπτών του Iggy. Βγαίνοντας δε στα 31 του από ένα τεράστιων αποδοχών συμβόλαιο (αξίας $70 εκατ. για τα τελευταία τέσσερα χρόνια), που τον έκανε ωστόσο ανεπιθύμητο και απλά filler σε trades κακών συμβολαίων, η προοπτική να αναλάβει εκ νέου αγωνιστικό ρόλο και δη σε ομάδα πρωταθλητισμού ενδέχεται να τον πείσει να υπογράψει με το veteran minimum. 

Με βάση τα ανωτέρω, ο πάγκος των Warriors της επόμενης σεζόν μπορεί να είναι ο ακόλουθος:

O προτεινόμενος για του χρόνου πάγκος δεν έχει την ίδια ποιότητα ενδεχομένως στις δύο πρώτες του θέσεις, είναι ωστόσο σαφώς ποιοτικότερος στο σύνολό του. Με τα χρόνια να έχουν περάσει και το ιστορικό τραυματισμών των στυλοβατών να είναι αρκετά μακρύ, αν κάτι δίδαξαν η σεζόν του 73-9 και οι τελικοί με τους Raptors είναι πως το βάθος του πάγκου είναι, όχι μεν εξίσου, αλλά σε κάθε περίπτωση αυξημένης σημαντικότητας για να μπορούν τόσο οι βασικοί να ξεκουράζονται αρκετά στη regular, αλλά και για να μπορεί η ομάδα να ανταπεξέλθει ενδεχόμενων τραυματισμών.

Το κόστος, ωστόσο, της συγκεκριμένης σύνθεσης ανέρχεται και πάλι στα $180 εκατ. (με επιπλέον luxury tax $195 εκατ. -και αυτό στο σενάριο της διατήρησης του salary cap στα $115 εκατ., καθώς αν αυτό μειωθεί το luxury tax της ομάδας θα αυξηθεί πολλαπλασιαστικά), καθιστώντας το το ακριβότερο της Ιστορίας της Λίγκας. 

Εναλλακτικός Δρόμος: Giannis

Καλώς ή κακώς ένα κείμενο για τους Warriors τον Μάη του 2020 δεν μπορεί να γραφτεί χωρίς να κάνει στη φημολογούμενη επιθυμία τους για ένταξη του MVP της Λίγκας, Giannis Antetokoumpo στο roster τους. Με το συμβόλαιο του Giannis με τους Bucks να λήγει το καλοκαίρι του 2021, μπορεί να ανανεωθεί είτε κατά την offseason του 2020, είτε του 2021. Η επερχόμενη πτώση του cap κατά πάσα πιθανότητα θα αποτρέψει τον Giannis να δεσμευτεί σε max συμβόλαιο πενταετίας από τη φετινή offseason⁸. Κάτι τέτοιο βέβαια θα πυροδοτούσε αυτόματα ακόμα μεγαλύτερης έντασης συζητήσεις αναφορικά με την παραμονή του ή όχι στην πολιτεία του Wisconsin, συζητήσεις βέβαια που τρέχουν με την ίδια ένταση με τις αντίστοιχες των αγωνιστικών του επιδόσεων πάνω από έναν χρόνο τώρα. Η φήμη για τους Warriors συγκεκριμένα πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις όταν μετά το τέλος της αναμέτρησης των Warriors με τους Bucks η κάμερα έπιασε τον Curry να λέει στον Giannis “Come on man, let’s do this”. Αμέσως ο Curry διέψευσε τις φήμες, λέγοντας πως τον προέτρεπε να παίξουν μαζί PUBG, ένα multiplayer battle royale video game. Ωστόσο, το ιστορικό της διεκδίκησης -και εν τέλει απόκτησης- του Durant, σε συνδυασμό με το γεγονός πως ο Giannis αγωνίζεται σε μικρής αγοράς franchise, ενώ το San Francisco μπορεί να του προσφέρει αμέτρητες οικονομικές ευκαιρίες παραπάνω, την στιγμή μάλιστα που οι Splash Brothers βρίσκονται ηλικιακά στην καθοδική πλευρά της καριέρας τους, άρα οι Warriors οφείλουν να ξεκινήσουν την αναζήτηση του επόμενου superstar της ομάδας, κάνουν την συγκεκριμένη φημολογία να μην καταλαγιάζει. 

Επισκοπώντας την συγκεκριμένη φήμη, οι Warriors έχουν τρεις τρόπους να αποκτήσουν τον Giannis. Είτε ελεύθερο το 2021, είτε μέσω sign and trade το 2021, είτε μέσω trade ως τότε. Εξετάζοντας αναλυτικότερα τα σημερινά δεδομένα, η περίπτωση να τον υπογράψουν ελεύθερο μάλλον πρέπει να αποκλειστεί. Με τα συμβόλαια των Curry, Thompson, Green και Wiggins να τρέχουν τουλάχιστον μέχρι το 2022, χώρο στο cap για να τον υπογράψουν ως FA, αποκλείεται να βρουν⁹. Η πιθανότητα να ξεκαθαρίσει από φέτος ο Giannis πως δεν επιθυμεί να παραμείνει στο Milwaukee τους δίνει τη δυνατότητα να κινηθούν για αυτόν από φέτος. Ένα πακέτο που θα περιελάμβανε τον Wiggins ή τον Green, το πρώτο pick τους φέτος, το pick των Wolves του χρόνου και μερικά ακόμα δικά τους πρώτα picks στο βαθύ μέλλον, συν έναν ή δύο από τους νεαρούς τους παίκτες θα επέτρεπε την απόκτησή του, αν δήλωνε το Golden State ως τον επιθυμητό προορισμό του¹⁰.

To πιο πιθανό σενάριο ωστόσο από τα τρία είναι να τον αποκτήσουν μέσω sign and trade το καλοκαίρι του 2021. Οι Warriors θα διαθέτουν και τότε παρόμοιο πακέτο με τώρα (πλην του φετινού pick τους), θα έχουν δείξει αν μπορούν να παραμείνουν υγιείς και να πρωταγωνιστήσουν ξανά, άρα θα είναι ένας ελκυστικός προορισμός για τον Giannis, ενώ ο τελευταίος με τη σειρά του θα έχει ολοκληρώσει 1,5 ακόμα προσπάθεια για κατάκτηση του τίτλου με τους Bucks. 

O δρόμος για την απόκτηση του Giannis φαντάζει ιδιαίτερα δύσκολος και δεν θεωρούμε πως το συγκεκριμένο σενάριο έχει πολλές πιθανότητες να υλοποιηθεί. Το αντίθετο μάλιστα, νομίζουμε πως έχει απειροελάχιστες. Μα καθώς όλο και εντονότερα εμφανίζεται ως μέρος της συζήτησης του μέλλοντος των Warriors, δεν μπορούσε να παραληφθεί από το κείμενο η συγκεκριμένη αναφορά. 

Kατακλείδα

Οι Warriors, τόσο όταν αποκτούσαν τον Durant, όσο και όταν επέλεγαν να μην τον χάσουν για το τίποτα, αλλά να κρατήσουν έναν τέταρτο max slot στο cap τους, προετοιμάζονταν ακριβώς για αυτό το ενδεχόμενο: την απόκτηση όλων εκείνων των εργαλείων, που θα τους κάνει μεν πανάκριβους σαν κόστος, αλλά θα επεκτείνει τη δυνατότητά τους να διεκδικούν κάθε χρόνο το πρωτάθλημα. Η ηλικία των τριών superstars τους και τα θέματα υγείας που οι τελευταίοι αντιμετωπίζουν, καθιστά το παράθυρο για το τελευταίο κάπως περιορισμένο. Ιδίως αν δεν καταφέρουν μία εντυπωσιακή προσθήκη επιπέδου Giannis. Οπότε, στην παρούσα ανάλυση εμείς δεν κάναμε κάτι παραπάνω από το να παρουσιάσουμε όλα εκείνα τα σενάρια που θεωρούμε πως μπορούν να μεγιστοποίησουν τα εργαλεία που οι Warriors διαθέτουν, με το μικρότερο δυνατό κόστος. 

Ωστόσο, η πανδημία του κορονοϊού, με την νομοτελειακή πτώση των εσόδων από το Chase Center και του salary cap, αλλάζουν αρκετά τα δεδομένα του κόστους και του ύψους που η συγκεκριμένη ομάδα μπορεί εν τέλει να κοστίζει. Όσο έντονη και να είναι η επιθυμία του οργανισμού των Warriors να διεκδικήσουν (πόσο δε να κατακτήσουν) ένα ακόμα πρωτάθλημα χωρίς τον Durant, θα ήταν ακραία ανορθολογικό να υποστηρίξουμε πως αυτό θα το πράξουν ανεξαρτήτως κόστους. Με τα δεδομένα του salary να είναι ακόμα αβέβαια και να εξαρτώνται ευθέως από την πανδημία και αν υπό αυτήν θα μπορέσει να ολοκληρωθεί (και πως) η τρέχουσα σεζόν, και με ποιες συνθήκες (και ποια έσοδα) θα μπορέσει να ξεκινήσει η επόμενη, το παρόν άρθρο εν τέλει καταλήγει απλά να τονίζει πως τα εργαλεία και τα assets που οι Warriors διαθέτουν είναι τέτοια, που ο πρωταθλητισμός είναι εντός των δυνατοτητών τους και η φετινή χρονιά επουδενί δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μία νέα -μαύρη- σελίδα στην ιστορία τους. Αντίθετα, αυτή μπορεί απλά να αποτελέσει την περίοδο αγρανάπαυσής τους πριν την εντυπωσιακή τους επάνοδο. 

Σημειώσεις:

1. Στο πρώτο δεν αγωνιζόταν βέβαια, καθώς κάθισε εκτός την πρώτη του σεζόν στην ομάδα του Villanova, έχοντας μόλις μετακινηθεί από το Fordham College. Ξεκίνησε στο δεύτερο, στη frontline δίπλα στον Omari Spellman. Δυστυχώς δεν ξεκίνησαν ποτέ μαζί στους Warriors, ίσως γιατί είναι και οι δύο ευτραφή undersized τεσσάρια.
2. Για να έχουμε μια τάξη μεγέθους, το ποσοστό του Antetokounmpo από την συγκεκριμένη απόσταση είναι 77%, του LeBron 73% και του Harden 65%
3. Δίνοντας μαζί με τον KD και ένα προστατευμένο pick πρώτου γύρου του 2024.
4. Η σεζόν για το NBA διαρκεί από 1η Ιούλη ως 30 Ιούνη του επόμενου χρόνου
5. Αναφερόμαστε εδώ στο 125% του rookie scale που οι ομάδες έχουν δικαίωμα να δώσουν και πάντα δίνουν στα πρώτα pick τους.
6. Βάσει υπολογισμού το rookie scale της τρέχουσας σεζόν, το οποίο όμως μεταβάλλεται ακολουθώντας την ποσοστιαία ετήσια μεταβολή του salary cap, άρα κατά πάσα πιθανότητα μιλάμε για κάπως μικρότερα νούμερα από τα συγκεκριμένα του χρόνου.
7. Με μόνο τα $500 χιλ. από αυτά πιθανά ωστόσο.
8. Το max συμβόλαιο ξεκινά σαν ένα ποσοστό του cap και με βάση αυτό αυξάνει χρόνο με τον χρόνο. Αν δεχόταν να υπογράψει λοιπόν από φέτος, θα είχε χαμηλότερη βάση εκκίνησης στο συμβόλαιό του και δύσκολα θα το δεχτεί, έχοντας ήδη κάνει “σκόντο” στους Bucks στην προηγούμενη ανανέωσή του.
9. Παρά μόνο αν κάνουν πάνω από πέντε τρομερά πολύπλοκα trades που δεν έχει νόημα να εξεταστούν στο παρόν κείμενο
10. Kαι οι Bucks δεν ήθελαν να πάνε κόντρα στην επιθυμία του (και να τον στείλουν, για παράδειγμα Oklahoma, που διαθέτει περισσότερα και καλύτερα assets, σε αντίστοιχη συμπεριφορά με του San Antonio προς τον Kawhi.