Μια καλή πεντάδα

Σε αυτό το κομμάτι θα αναφερθούμε στους παίχτες που θα αποτελέσουν τα βαρόμετρα, αντλώντας τους από όλες τις ομάδες, χρησιμοποιώντας και έκτο παίχτη από την θεωρητικά υποδεέστερη Ισλανδία.

1. Νάντο Ντε Κολό (Γαλλία). Ο άσσος της Τσσκα Μόσχας και ένας εκ των κορυφαίων γκαρντ της Γηραιάς Ηπείρου, θα αναλάβει μετά την απουσία του Πάρκερ το ρόλο του ηγέτη στην περιφέρεια των Γάλλων. Προερχόμενος από μια εξαιρετική σεζόν με 18.3 πόντους, 4.2 ασίστ, 2.7 ριμπάουντ σε 52 αγώνες με την ΤΣΣΚΑ, βρέθηκε μεταξύ άλλων στην κορυφαία πεντάδα της Ευρωλίγκας. Φοβερό mid-range σουτ, αξιόπιστο pull-up jumper από την αριστερή ντρίμπλα (από τη δεξιά πλευρά τις περισσότερες φορές επιλέγει τη διείσδυση), χρησιμοποιεί άριστα το κορμί του κερδίζοντας πολλά φάουλ. Τέλος, με το έξυπνο διάβασμα παιχνιδιού αναμένεται να αποτελέσει το κλειδί των Γάλλων για την πορεία για το χρυσό.

2. Λούκα Ντόντσιτς ( Σλοβενία). Το παιδί θαύμα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ θα λάβει μέρος στην πρώτη του διοργάνωση με την εθνική ομάδα της χώρας του. Μπορεί το μεγάλο όνομα των Σλοβένων να αποτελεί ο Ντράγκιτς των Μαϊάμι Χιτ, αλλά κατά την άποψη μου, και βλέποντας στα φιλικά τα ασύλληπτα πράγματα που έκανε ο Λούκα, δικαιωματικά μπαίνει στην πεντάδα. Ο υψηλός δείκτης IQ με το σπουδαίο ταλέντο που διαθέτει, μας κάνει να ανυπομονούμε για το αν θα συνεχίσει τις εκπληκτικές εμφανίσεις που πραγματοποίησε με τη Ρεάλ, έχοντας σε 80 αγώνες 7.9 πόντους, 4.5 ριμπάουντ, 3.6 ασίστ.

3. Πετερι Κόπονεν (Φινλανδία). Μπαίνοντας στο τελευταίο κομμάτι της προετοιμασίας,  αφού έκανε αποθεραπεία για τον τραυματισμό του, ο Κόπονεν "απορροφά" τις ελπίδες των, γηπεδούχων στην πρώτη φάση, Φινλανδών. Με αυτόν στο παρκέ η ομάδα ανεβαίνει αγωνιστικά και ψυχολογικά ένα επίπεδο και παίχτες χαμηλού σχετικά επιπέδου παίρνουν ισχυρή τόνωση αυτοπεποίθησης. Αποτελεί τον ηγέτη της εθνικής εδώ και αρκετά χρόνια. Οποια ομάδα υποτιμήσει  τους Φινλανδούς θα το πληρώσει, αρκεί να θυμηθούμε τέσσερα χρόνια πριν τι είχε συμβεί στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, με τους Σκανδιναβούς να επικρατούν με 86-77 της εθνικής μας και τον Κόπονεν να διαλύει την ελληνική άμυνα με το θανατηφόρο σουτ του, πετυχαίνοντας 29 πόντους με πέντε εύστοχα τρίποντα.

4. Γιώργος Πρίντεζης ( Ελλάδα). Η εθνική μας ομάδα, παρά την τεράστια απώλεια του Γιάννη,  έχει την τύχη να διαθέτει στο ρόστερ της το κορυφαίο τεσσάρι της Ευρώπης τα τελευταία χρόνια. Ο Πρίντεζης αναμένεται να αποτελέσει βασικό επιθετικό κομμάτι της post-up offence και του transition, με τα early post ως τρέιλερ που θα επιδιώξει ο κόουτς Μίσσας, αναλαμβάνοντας να σηκώσει την εθνική στην επίθεση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι στα φιλικά οι επιθέσεις στα τελευταία λεπτά πήγαιναν στα χέρια του. Έχοντας δείξει ηγετικά χαρακτηριστικά με τον Ολυμπιακό σε συλλογικό επίπεδο, το τουρνουά αυτό είναι ευκαιρία για αυτόν να βγει μπροστά και σε εθνικό.

5. Πρέμισλαφ Καρνόφσκι (Πολωνία, φωτό από πάνω). Ο απόφοιτος του Gonzaga και νυν παίχτης της Ανδόρας, αποτελεί την επιλογή μας για τη θέση του βασικού ψηλού. Ένας παίχτης με ύψος 2.16μ, με 12,2 πόντους, 5,8 ριμπάουντ, 1,0 μπλοκ στην τελευταία του χρονιά στο κολλέγιο, καλείται να μπει στα παπούτσια του μεγάλου απόντα Μάρτσιν Γκόρτατ. Πιστέψτε μας, μπορεί να είναι η έκπληξη του τουρνουά και να τελειώσει με νταμπλ-νταμπλ για πλάκα, όντας πολύ αξιόπιστος επιθετικά κοντά στο καλάθι . Αν έχετε απορίες δείτε μερικά στιγμιότυπα από το φιλικό με Ουγγαρία και θα καταλάβετε.

6ος Παίχτης : Τριγκβι Χλινασον ( Ισλανδία). O Ισλανδός γίγαντας, που μας παρουσιάστηκε στο πρόσφατο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα U20, είναι ο παίχτης που πρέπει να σταθούμε. Το scouting report που τον ακολουθεί κάνει λόγο για ένα δυνατό παιδί , λίγο αργό στα αμυντικά βήματα ( χρειάζεται πολύ δουλειά σε αυτό το επίπεδο) , καλές τοποθετήσεις κοντά στο καλάθι εξαιτίας της δύναμης του, και με ικανοποιητική ταχύτητα για το μέγεθος του. Είναι ό,τι καλύτερο έχει να παρουσιάσει αυτό το ιδιόρρυθμο στυλ παιχνιδιού που διαθέτουν οι Ισλανδοί, που αρέσκονται στα πολλά μακρινά σουτ και το γρήγορο παιχνίδι.

Στην οκτάδα

Η πρώτη μας επιλογή είναι η Γαλλία. Η ομάδα του Κολέ αποτελεί ένα από τα μεγάλα φαβορί του τουρνουά μαζί με Ισπανία και Σερβία. Παρά τις μεγάλες απώλειες στο ρόστερ, διαθέτει πλειάδα σπουδαίων παιχτών και προσωπικοτήτων, που θα ζήλευε κάθε προπονητής. Οι ρόλοι έχουν ήδη δοθεί και νέα παιδιά αναμένεται να βγουν μπροστά. Μετά την αποτυχία στο προηγούμενο Ευρωμπάσκετ στη χώρα τους και την ήττα στον ημιτελικό από τους Ισπανούς στην παράταση, οι Γάλλοι παρουσιάζονται πιο ήρεμοι, αποφεύγουν τα μεγάλα λόγια και δουλεύουν ώστε να παρουσιάσουν τη μεγαλύτερη δυνατή ομοιογένεια, κυρίως στο επιθετικό κομμάτι. Στα φιλικά υπήρχαν στιγμές που θα λέγαμε ότι ήταν χάρμα ιδέσθαι στην επίθεση, με την περιφέρεια της γραμμή και τους Ντε Κολό, Ερτέλ , Ντιό  (αν και έχει τραυματισμούς), Φουρνιέ να οργιάζουν. Στους ψηλούς διαθέτουν έμπειρους και αθλητικούς παίχτες όπως ο Ντιό, Λοβέρν, Σεραφέν , Λαϊμπερί , Πουαριέρ, που εμπνέουν ασφάλεια στα μετόπισθεν, αν και η ομαδική άμυνα με τις περιστροφές προσφέρεται για βελτίωση. Μοναδική μας ένσταση είναι η πνευματική ικανότητα αυτής της ομάδας και αν θα παρουσιαστεί έτοιμη στα κρίσιμα νοκ άουτ παιχνίδια.

Η δεύτερη επιλογή μας είναι η Ελλάδα. Θα διαφωνήσω με όλους εκείνους που με την απουσία του Γιάννη έριξαν αυτόματα τον πήχη και μιλάνε για καλές εμφανίσεις και κανένα άγχος. Αναλύοντας προσεκτικά τον όμιλο μας και τον δεύτερο στα χιαστί, δεν βλέπω γιατί η εθνική να μην βρεθεί για αρχή στον πρώτο στόχο της οκτάδας. Βλέποντας τα περισσότερα φιλικά της, μπορούμε να διακρίνουμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που μας χαρακτηρίζουν. Η ομοιογένεια που διαθέτει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, καθώς πολλοί αθλητές είναι συμπαίκτες σε συλλογικό επίπεδο, μαζί με την εμπειρία μας, είναι το μεγάλο όπλο της ομάδας αυτής. Η περιφερειακή της τετράδα με Σλούκα, Μάντζαρη, Καλάθη, Παππά είναι από τις πιο ισχυρές στο τουρνουά έχοντας ύψος ,δημιουργία, αμυντικό πλαίσιο και σκορ σε προσωπική φάση. Τα forwards μας διαθέτουν εξαιρετικές αμυντικές αρετές και αθλητικότητα, στοιχεία απαραίτητα για τέτοια τουρνουά . Συνοψίζοντας, τα ατομικά χαρακτηριστικά και η ποιότητα των παιχτών, με κανει να πιστεύω (παρά την μέτρια προς κακή εικόνα στα φιλικά) ότι η επίσημη αγαπημένη θα οδηγηθεί ξανά στο δρόμο των επιτυχιών.

Από την άλλη βέβαια, η έλλειψη καθαρού σουτέρ, χρόνιο πρόβλημα των Ελλήνων παιχτών, αφού στην παραγωγική διαδικασία οι προπονητές δεν δίνουν ιδιαίτερη βάση σε αυτό το κομμάτι και από μικρές ηλικίες μαθαίνουν στα παιδιά το διάβασμα των αντιπάλων, είναι ένα μεγάλο μειονέκτημα, σε συνδυασμό με την απουσία κατεύθυνσης στο παιχνίδι μας. Δεν είμαστε ακόμα ομάδα με ξεκάθαρο χαρακτήρα στο τι θέλουμε να παρουσιάσουμε. Τέλος, η κακή αντιμετώπιση στην pick and roll άμυνα με τα αργά πόδια των ψηλών μας είναι ένα σημαντικό ζήτημα. Ίσως η παρουσία του Αγραβάνη καθαρά στο 5 να είναι η λύση που ψάχνουμε.

 Προσέχουμε και αυτά....

1. Η Σλοβενία του Κοκόσκοφ και η περιφερειακή τριπλέτα της, θυμίζει την εθνική Ελλάδος το 2005-06. Οι Ντράγκιτς- Ντόντσιτς- Πρέπελίτς (τρομερή χρονιά με τη Λιμόζ, κάποτε θεωρούνταν ταλέντο εφάμιλλο του πρώτου) είναι μια τριάδα στα γκαρντ που στην καλή της μέρα μπορεί να σε διαλύσει. Αν (το τονίζω αν) καταφέρει ο κόουτς και δέσει με αρμονία αυτούς, μην αποκλείσετε το ενδεχόμενο η Σλοβενία να είναι η μεγάλη έκπληξη στο τουρνουά με το small-ball παιχνίδι της.

2. Το αν οι Γάλλοι θα καταφέρουν να παρουσιαστούν αντάξιοι των προσδοκιών. Έχουν πολλά όπλα στη φαρέτρα, εμπειρία, διακριτούς ρόλους (μεγάλο προσόν στα τουρνουά της ΦΙΜΠΑ), εξαιρετικό προπονητή ωστόσο η απώλεια του Πάρκερ στερεί πολλά από τη δύναμη τους.

3. Fun-to-watch: Τι άλλο πέρα από την πανέμορφη κερκίδα που δημιουργούν οι Φινλανδοί και οι Σλοβένοι στους αγώνες τους. Ντυμένοι στα χρώματα της χώρας τους, ακολουθούν παντού την εθνική ομάδα τους και θα είναι και αυτοί μέρος του παιχνιδιού.

4. Τα νέα αστέρια που περιμένουμε να λάμψουν. Παίχτες όπως οι Ντόνσιτς, Παπαγιάννης, Χερνανσον, Μαρκάνεν (φωτό, νο7 ντραφτ από τη Μινεσότα του Τίμποντο, αλλά κατέληξε στους Μπουλς ως μέρος της ανταλλαγής για το Μπάτλερ) και Βέστερμαν (ειδικά μετά την μεταγραφή του στην Τσσκα).

Συνοπτικά, ο όμιλος διαθέτει τρία ισχυρά φαβορί και τρία αουτσάιντερ που μπορεί να παίξουν το ρόλο του ρυθμιστή. Είναι ένας περίεργος όμιλος στα δικά μου μάτια, με ομάδες που βασίζονται στο επιθετικό κομμάτι, εκτός της Ελλάδας. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή από την πλευρά μας και χαμηλά το κεφάλι. Δεν υπάρχει λόγος για μεγάλα λόγια μετά από μεγάλες νίκες, γιατί τα παραδείγματα της ανώμαλης προσγείωσης είναι πολύ κοντινά στη μνήμη μας. Ευχή όλων μας είναι να περάσουμε στην επόμενη φάση για αρχή και να κυνηγήσουμε την πρόκριση στην τετράδα στη συνέχεια. Τα υπόλοιπα στους δέκτες μας.

Στατιστικά: από τα σάιτ των εθνικών πρωταθλημάτων.