Στο σημερινό αφιέρωμα, θα ασχοληθούμε με περιπτώσεις παικτών που αγωνίζονται φέτος ανά την Ευρώπη, σε κορυφαίες κατηγορίες, με ηλικία παρόμοια ή μεγαλύτερη από του Βασίλη Σπανούλη, και αρνούνται να κρεμάσουν τα παπούτσια τους, αφού έχουν ακόμη πράγματα να δώσουν, σε όποιο κλαμπ επιλέξει να τους εμπιστευτεί.
Οι plus 40
Άλμπερτ Όλιβερ (Ομπραντόιρο): Τα τελευταία χρόνια η φουρνιά των παικτών που γεννήθηκαν στα 70s τείνει (φυσιολογικά) να εξαφανιστεί από το μπάσκετ. Ο θρυλικός αυτός παίκτης του ισπανικού πρωταθλήματος είναι γεννημένος το 1978 και κλείνει τον Ιούνιο τα 43 του χρόνια! Παράλληλα, ο βετεράνος πλειμέικερ προσεγγίζει τις 650 συμμετοχές στην ACB, στην 21η του σεζόν στην λίγκα. Από το 2002 μέχρι και σήμερα βρίσκεται αδιάκοπα στην πρώτη κατηγορία της Ισπανίας, ενώνοντας υπό μια έννοια αρκετές γενιές φιλάθλων που τον έχουν παρακολουθήσει. Τη φετινή σεζόν εμφανίζεται περίπου 14 λεπτά ανά παιχνίδι, σκοράροντας 4.3 πόντους. Πολλοί ενδεχομένως να τον θυμάστε από την παρουσία τη στην Ευρωλίγκα, τη σεζόν 2018-19, με τη Γκραν Κανάρια. Ο Όλιβερ, που έχει περάσει αρκετά χρόνια μεταξύ άλλων σε Βαλένθια και Μανρέσα, διατηρείται "fit" και δείχνει να απολαμβάνει ακόμη το μπάσκετ όσο λίγοι παίκτες στην γηραιά ήπειρο.
Μιντάουγκας Λουκάουσκις (Σιαουλιάι): Ακόμη ένας εναπομείναντας παίκτης - "δεινόσαυρος", απ' όσους γεννήθηκαν στα 70s. Ο Λιθουανός swingman γίνεται 42 τον Μάιο, αλλά αυτό δεν τον αποτρέπει από το να παίζει φέτος 25 λεπτά στην ουραγό της LKL. Η ομάδα δεν τα πηγαίνει καλά, όμως ο Λουκάουσκις το... παλεύει όσο αντέχει, με 7.1 πόντους, 3.2 ασίστ και 2.7 ασίστ. Ίσως το όνομα του σας λέει κάτι από αρκετά παλιές παρουσίες του στην Ευρωλίγκα (49 εμφανίσεις με Λιέτουβος και Βιλερμπάν) αλλά κυριότερα από το EuroCup (111 παιχνίδια). Ο δίμετρος γκαρντ/φόργουορντ έχει παίξει μπάσκετ σε έξι διαφορετικές χώρες και 13 ομάδες, έχοντας ως αφετηρία της διαδρομής του το ιδιαίτερα μακρινό 1996!
Φελίπε Ρέγες (Ρεάλ Μαδρίτης): Ο "Espartaco", εμβληματικός αρχηγός του συνόλου του Πάμπλο Λάσο, μάλλον στην τελευταία χρονιά (;) μιας τρομερής πορείας (22 τίτλοι με τους Μαδριλένους, 10 μετάλια με την Εθνική), δεν εμφανίζεται συχνά στα φετινά παιχνίδια της ομάδας του, αλλά είναι παρών για 17ο διαδοχικό έτος στο ρόστερ των "Los Blancos". Μέχρι στιγμής τον έχουμε δει για λίγα λεπτά σε δυο ματς της Ευρωλίγκα κι ακόμη 9 στην ACB, με τον 41χρονο φόργουορντ να πατά παρκέ για 5-6 λεπτά το πολύ. Ουσιαστικά έχει αποκτήσει πιο βοηθητικό ρόλο αρχής γενομένης από το 2018, αφού όσο πολυμήχανος κι αν είναι, έχει βαρύνει και τον χρόνο δεν μπορεί να τον νικήσει κανείς.
Λουίς Σκόλα (Βαρέζε): Η ομάδα του είναι τελευταία στη Serie A με μόλις 5 νίκες σε 19 αγώνες, ωστόσο ο Σκόλα συνεχίζει να παίζει με ακμαίο ηθικό, όπως τον έχουμε συνηθίσει. Ο θρύλος του Αργεντίνικου μπάσκετ γίνεται στα τέλη Απρίλη 41, όμως μετρά φέτος 20 πόντους και 7 ριμπάουντ σε χρόνο δράσης που αγγίζει τα 30 λεπτά. Αναμενόμενη εξέλιξη, μιας και μόλις πέρσι ο Σκόλα στεκόταν εξαιρετικά στα παρκέ της Ευρωλίγκα, δεν θα το έκανε σε μια μικρομεσαία σε δυναμική ομάδα της Ιταλίας; Αν και δεν έχει ανακοινώσει κάτι, ενδεχομένως το φετινό να είναι το τελευταίο κεφάλαιο στον σπουδαίο τόμο μιας πορείας γεμάτης διακρίσεις σε όλα τα επίπεδα, επομένως αν τον δείτε τυχαία σε κάποιο κανάλι να αγωνίζεται ζωντανά, παρακολουθήστε τον.
Πάου Γκασόλ (Μπαρτσελόνα): Πρόσφατα η Μπαρτσελόνα ανακοίνωσε την επιστροφή του επί 18 χρόνια NBAer και ηγετικού στελέχους της παλιάς κραταιάς Εθνικής Ισπανίας. Μια μεγάλη μεταγραφή, περισσότερο συμβολικού χαρακτήρα, μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο στα παρκέ. Ο Πάου έχει καιρό να παίξει, όμως θα κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που "ανδρώθηκε" μπασκετικά, διεκδικώντας τίτλους. Αν είχαν κόσμο τα γήπεδα, σίγουρα η παρουσία του θα ήταν ένας λόγος για έναν φίλαθλο να πάει να τον δει, στις τελευταίες του "παραστάσεις", πριν την οριστική απόσυρση.
Μίλος Μπόγιοβιτς (Λιέγη): Ο παλιός παίκτης του ΠΑΟΚ (2012, 5 ματς στην Α1) γίνεται 40 ετών σε μερικούς μήνες, όμως δεν δείχνει να πτοείται. Ήταν για back2back χρονιές πρώτος σκόρερ στο Βέλγιο με τη φανέλα της Λιέγης, με την οποία συνεχίζει και φέτος. Η ομάδα δεν "πατάει" τόσο καλά, ευρισκόμενη στον βαθμολογικό βυθό, όμως ο Σέρβος με 16 πόντους και 2 ασίστ ανά 30 λεπτά, προσπαθεί να την κρατήσει ζωντανή. Ο υψηλόσωμος γκαρντ δεν αλλάζει εύκολα περιβάλλον, αφού σε μια καριέρα 22 ετών, είτε δεν έβγαινε ποτέ εκτός Βαλκανίων, είτε έμενε για αρκετές σερί σεζόν στις ομάδες του. Το μεγαλύτερο μέρος της μπασκετικής ζωής του το πέρασε εντός Σερβίας (11 χρόνια), ενώ έχει και δύο τετραετίες σε Ρουμανία και πλέον στο Βέλγιο.
Τρεμέλ Ντάρντεν (Λούντβιχσμπουργκ): Δεύτερη φορά που μας απασχολεί φέτος ο παλιός παίκτης του Ολυμπιακού, καθώς είχαμε αναφερθεί ξανά στην περίπτωση του σε κείμενο που αφορούσε την εκπληκτική πορεία της Λούντφιχμσπουργκ. Ο προσεχώς 40αρης Αμερικανός παίζει 18 λεπτά στην γερμανική ομάδα, συνεισφέροντας στο παιχνίδι της με 6.2 πόντους και 2.6 ριμπάουντ. Έχει ως τώρα 19 συμμετοχές στο πρωτάθλημα κι ακόμη τρεις στο κύπελλο. Αγωνίζεται στην Bundesliga τα τρία τελευταία χρόνια και φαίνεται πως στην δύση της καριέρας του, βρήκε μια διοργάνωση στην οποία απολαμβάνει το μπάσκετ. Το εντυπωσιακό με την περίπτωση του είναι πως η ρήξη χιαστού που υπέστη στα 36 του, δεν στάθηκε αρκετή ώστε να τον αναγκάσει να σταματήσει το μπάσκετ.
Οι 82αρηδες
Ράφα Μαρτίνεθ (Μανρέσα): Ο πάλαι ποτέ αρχηγός της Βαλένθια (2008-2019), με ένα "against all odds" πρωτάθλημα στην ACB, τρεις κατακτήσεις EuroCup και τρεις σεζόν στην Ευρωλίγκα (60 συμμετοχές) στο "βαρύ" βιογραφικό του, επέστρεψε το καλοκαίρι που μας πέρασε στην αγαπημένη του Μανρέσα, την πρώτη του επαγγελματική ομάδα πίσω στο μακρινό 1998. Η Μανρέσα δεν τον πήρε για να του πει ένα τυπικό αντίο, αλλά για να ποντάρει σε αυτόν. Πράγματι, ο Μαρτίνεθ έχει ενεργό ρόλο και παίζει φέτος σε 23 αγώνες, μετρώντας κατά μέσο όρο 7 πόντους με 43% από απόσταση, ανά 16 λεπτά. Μπαίνει, παίρνει τα σουτάκια του και συνήθως τα βάζει. Ο άλλοτε διεθνής παίκτης χρειάζεται 17 παιχνίδια για να πιάσει το φράγμα των 600 στην Liga Endesa. Μάλλον δεν θα προλάβει φέτος, επομένως να ένας καλός λόγος για να συνεχίσει να παίζει μπάσκετ και του χρόνου.
Ομάρ Κουκ (Μπούργος): Παίκτης ιδιαίτερα γνωστός στην Ελλάδα, μιας και στο prime του, για πολλά διαδοχικά καλοκαίρια ... ερχόταν στους "αιωνίους" όταν έψαχναν άσσο, μέσω των... εφημερίδων. Τελικά δεν ήρθε ποτέ, εντούτοις έκανε αξιοζήλευτη καριέρα (7 σεζόν στην EL, 105 συμμετοχές), όντας εκ των διαχρονικότερων Αμερικανών που πέρασαν από την Ευρώπη. Assist leader στην Ευρωλίγκα δις (2010, 2012,) αλλά και σε Αδριατική (2016), Λιθουανία (2014), Ισπανία (2010). Δύο νταμπλ στο Μαυροβούνιο με την Μπουντούτσνοστ (έχει την υπηκόοτητα της χώρας από το 2008) και δύο ευρωπαϊκά της FIBA (τον προηγούμενο Οκτώβριο είχε πανηγυρίσει το BCL στην Αθήνα) είναι μόνο μερικές από τις συλλογικές του διακρίσεις. Καλός πλειμέικερ με συγκεκριμένο ταβάνι, που έπαιξε με επιτυχία σε Μιλάνο, Μάλαγα, Βαλένθια, Μπασκόνια, Ερυθρό Αστέρα και πολλές ακόμη ομάδες. Φέτος στην Μπούργος (16η σεζόν του στην Ευρώπη) είναι ο ίδιος παίκτης που ήταν πάντα, σα να μην έχει περάσει μέρα. Σταθερή αξία.
Κάρλος Ντελφίνο (Πέζαρο): Ακόμη μια περίπτωση που γινόταν πρωτοσέλιδο τα καλοκαίρια, τις εποχές που οι ελληνικές ομάδες έσπρωχναν χρήμα, αλλά ποτέ δεν ήρθε στην Ελλάδα. Ο Αργεντίνος σταρ του παρελθόντος, με σπουδαίο background στο ΝΒΑ (8 σεζόν, 548 παιχνίδια), βρίσκεται φέτος στην Πέζαρο (6η στην Legabasket) και μάλιστα έχει και 14 πόντους μέσο όρο με 41% στο τρίποντο ανά 28 λεπτά, σε 15 παιχνίδια. Δεν είναι προφανώς ο παικταράς που είχαμε δει στη Φορτιτούντο στα νιάτα του, προτού μεταπηδήσει στην Αμερική, όμως είναι ένα καλό παράδειγμα του ότι ένας παίκτης μπορεί κάλλιστα να καθοδηγηθεί (και) από την εμπειρία του, ακόμη κι αν έχει χάσει λόγω ηλικίας στοιχεία όπως η ταχύτητα κι η φρεσκάδα.
Ντέιβιντ Λόγκαν (Τρεβίζο): Η Τρεβίζο κυνηγά με αξιώσεις τα ιταλικά πλέι οφ, με τον αγέραστο Λόγκαν να αποτελεί αιχμή του δόρατος. Κυριαρχικές εμφανίσεις με 20 πόντους, 40% τρίποντο, 3.1 ασίστ και 2.5 ριμπάουντ, με το χρόνο δράσης του να είναι 30 λεπτά. Ο παλιός παίκτης του Παναθηναϊκού και της Μακάμπι, παίζει κυριολεκτικά σα να είναι 5-6 χρόνια νεότερος. Πάντα του ταίριαζε η ιταλική λίγκα (είχε κάνει "ντρεμπλ με τη Σάσαρι τη σεζόν 2014-15) και δε χάνει ευκαιρία να το επιβεβαιώσει. Ένας σούπερ σκόρερ παλαιάς κοπής που ασχέτως αν δεν απέδωσε απόλυτα στα μέρη μας, όπου αλλού κι αν πήγε, έπιασε.
Ρίκι Πόλντινγκ (Όλντενμπουργκ, κεντρική photo): Ο αρχηγός της Όλντενμπουργκ βρίσκεται στην ομάδα από το 2007, έχοντας κατακτήσει το πρωτάθλημα Γερμανίας το 2009 ως MVP των τελικών, καθώς κι ένα κύπελλο, το 2015. Ήταν οκτώ φορές All-Star στην Bundesliga κι ακόμη τέσσερις στην πρώτη καλύτερη πεντάδα της λίγκας, ενώ έχει κι 82 συμμετοχές στο EuroCup. Legendary status εντός Γερμανίας για τον βετεράνο Αμερικανό, με κοντά 500 συμμετοχές στο εγχώριο πρωτάθλημα, ο οποίος παρότι κοντεύει 39, παίζει ακόμα βασικός στην ομάδα του, με χρόνο συμμετοχής 26 λεπτά ανά αγώνα. Όχι μόνο αυτό, αλλά σκοράρει και 16 πόντους κατά μέσο όρο με 37% στο τρίποντο. Το 'χει ακόμη, τον έχουν "θεό", η ομάδα του (3η στο πρωτάθλημα) τα πηγαίνει περίφημα κι αν και δεν γνωρίζουμε τις προθέσεις του, εδώ που τα λέμε δεν έχει λόγο να σταματήσει το μπάσκετ στο τέλος της τρέχουσας σεζόν.
Σίμας Γιασάιτις (Τζουκίγια): Σίγουρα έχετε πολλά χρόνια να ακούσετε αυτό το όνομα. Μεγάλο ταλέντο της Λιέτουβος Ρίτας στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και μετέπειτα στέλεχος των Μακάμπι και Ταού, αλλά και μέσα σε πολλές βερσιόν της Εθνικής Λιθουανίας. Ο έμπειρος φόργουορντ με 103 συμμετοχές στην Ευρωλίγκα, άλλες 71 στο EuroCup και μπόλικους τίτλους στο παλμαρέ του, έχει χαθεί εδώ και χρόνια από το προσκήνιο (η πτώση του άρχισε μόλις πέρασε τα 30), αλλά δεν το έχει κόψει. Προ κορονοϊού έπαιζε στην Παλένσια (Α2 Ισπανίας) και φέτος βρίσκεται στα πάτρια εδάφη, όπου ενισχύει την μικρομεσαία Τζουκίγια. 13 πόντους, 5.5 ριμπάουντ και 1 ασίστ ανά 27 λεπτά δίνει και δείχνει να έχει ακόμη λάδι στην μηχανή του.
Ζορζί Ζοζέφ (Λε Πορτέλ): Ο αειθαλής Γάλλος φόργουορντ διανύει το 39ο έτος της ζωής του, αλλά τον βλέπουμε και φέτος στα γαλλικά παρκέ με τα πράσινα της Λε Πορτέλ - 4.3 πόντους και 5.3 ριμπάουντ ανά 20 λεπτά. Οι ακόλουθοι της Jeep Elite σίγουρα θα τον γνωρίζουν. Είναι η 12η σεζόν του στην κορυφαία κατηγορία, με τον έμπειρο παίκτη να περνά σχεδόν εξ' ολοκλήρου την καριέρα του εντός των τειχών. Ανέκαθεν ήταν ένας τυπικός ρολίστας, με αποκορύφωμα της διαδρομής του τα τρία χρόνια του στην Βιλερμπάν (2012-2015) και την διετία του στο Μονακό (2017-2019). Έχει παίξει επίσης σε Ορλεάν, Ορτέζ και Μπουλόν, μεταξύ άλλων, και διακρινόταν πάντα για την μαχητικότητα του. Παίζει επαγγελματικά από το 2005, έχοντας νωρίτερα πραγματοποιήσει τα πρώτα του ερασιτεχνικά βήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και πιο συγκεκριμένα στο κολλέγιο του Kennesaw State.
Μπράνκο Μίρκοβιτς (Πιένο): Ο Σέρβος ποιντ γκαρντ που το 2013 πήρε βουλγάρικο διαβατήριο κι έγινε διεθνής με το αντίστοιχο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, έχει κάνει μια εντυπωσιακά σταθερή καριέρα στα χαμηλά ευρωπαϊκά στρώματα. Πρωταθλητής στην Εσθονία (Κάλεφ, τρεις σερί σεζόν, 2017-2019, όντας MVP τελικών δύο φορές), στην Λευκορωσία (Τσμόκι Μινσκ, 2014), στην Βουλγαρία (Λουκόιλ, 2010) αλλά και της Βαλκανικής λίγκας (Ρίλσκι, 2009). Τον προσεχή Οκτώβριο γίνεται 39 και φέτος περνά τη σεζόν του στην Λιθουανία (13.5π, 4.2α, 28'), ένα πρωτάθλημα που συμμετέχει για πρώτη φορά στην καριέρα του. Είναι επαγγελματίας από το 2003 κι έχει περάσει συνολικά από 9 διαφορετικές ομάδες, σε 8 χώρες. Μπορεί να μην έφτασε ποτέ του σε υψηλό επίπεδο, όμως κατέγραψε 72 συμμετοχές σε διοργανώσεις της FIBA και σχεδόν όπου κι αν πήγε, έκανε πρωταθλητισμό.
Βαγγέλης Μαργαρίτης (ΠΑΟΚ): Δεν θα μπορούσαμε να κλείσουμε διαφορετικά, επιλέγοντας έναν γηγενή παίκτη, που έχει γράψει την δική του ιστορία ως αρχηγός του ΠΑΟΚ. Όχι με τίτλους, αλλά με την διαχρονικότητα του. Eννιά σεζόν στο σύλλογο, έξι ως κάπτεν, 90 ευρωπαϊκά παιχνίδια σε EuroCup/BCL, 229 εμφανίσεις στον ΕΣΑΚΕ, συμμετοχή σε τελικό κυπέλλου το 2019. Παράλληλα, έχει αναρριχηθεί στις κορυφαίες θέσεις των περισσότερων κατηγοριών της στατιστικής, στην ιστορία του συλλόγου. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ενισχύει συστηματικά την Εθνική Ομάδα, στα "παράθυρα" των προκριματικών. Ο Μαργαρίτης βρήκε το λιμάνι του στην Θεσσαλονίκη και βίωσε τα πιο παραγωγικά χρόνια της καριέρας του μετά τα 30 του, όπου η βελτίωση του ήταν αλματώδης. Δικαίως έφτασε στο σημείο να θεωρηθεί σημαία των δικεφάλου και θα ήταν κρίμα αν αποχωρούσε από το άθλημα εν μέσω πανδημίας και με τους αγώνες να διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών. Φέτος, στο ανανεωμένο ρόστερ των ασπρόμαυρων, δεν παίζει όσο παλαιότερα (λιγότερο από 14' με 5 πόντους και 2.7 ριμπάουντ), όμως είναι πάντα εκεί για να δώσει πολύτιμες λύσεις με την εμπειρία του.
Ξέρετε κι άλλους; Αν ναι, συμπληρώστε τους στα σχόλια!
