Ημουν 14 χρονών το 1994. Μετά τον κερδισμένο ημιτελικό στο Τελ Αβίβ απέναντι στον ΠΑΟ , είχα βγει με τον πατέρα μου βόλτα στην παραλία της Ισραηλινής μεγαλούπολης. Θα σας πω για αυτή τη βόλτα σε λίγο.

Εκείνο τον Απρίλιο στη χώρα είχε τρομερή ζέστη , περίπου 40 βαθμούς, ήταν δύσκολο να σταθείς. Τα εισιτήρια μας στο γήπεδο ήταν με τους Παναθηναϊκούς, μόνο εκεί είχαμε καταφέρει να βρούμε, και για να πάω στην κερκίδα που ήθελα έπρεπε να πηδήξω πάνω από κόσμο και να περάσω κάτι κάγκελα. Ευτυχώς το αεροπλάνο προς το Τελ Αβίβ ήταν γεμάτο από τους ομοίους μου, τους οπαδούς του Ολυμπιακού. Όταν προσγειωθήκαμε μέσα σε ντουμάνι, το πρώτο πράγμα που ήχησε ήταν η τρομπέτα του Ατίλιο, του πιο επιφανή συνεπιβάτη μας. "Ολυμπιακός, Ολυμπιακός!". Ήταν η πιο καλτ προσγείωση όλων των εποχών.