Ας είμαι ειλικρινής. Ως αρκετά βλαμμένος (ή αθεράπευτα μπασκετικός, αν θέλω να κοροϊδέψω τον εαυτό μου με ρομαντικούς χαρακτηρισμούς), που έχει σαρώσει μέσα στα χρόνια ντοκιμαντέρ με διάφορους γραφικούς τίτλους (Undenia-Bulls, Unstop-a-Bulls κτλ κτλ), το The Last Dance δεν προσέφερε πάρα πολλά έξτρα στοιχεία και εικόνες. Από τη στιγμή που ψιλο-φοβήθηκαν να προτάξουν ένα μεγαλοπρεπές τρίτο δάχτυλο και να πουν ‘’αν θέλετε ιστορική αναδρομή υπάρχει η συνέντευξη του MJ στον φίλο του Ahmad Rashad, τώρα θα ακούσετε μέχρι και την ηχώ των αποδυτηρίων της σεζόν ‘97-’98’’, οι ιστορίες ήταν, λίγο πολύ, γνωστές.