Έχουν περάσει μόλις τέσσερα χρόνια από το φάιναλ φορ του Μιλάνο, στο οποίο η Μακάμπι κατέκτησε εμφατικά το έκτο τρόπαιο της ιστορίας της, κι όμως οι παλινωδίες των τελευταίων ετών κάνουν τις περασμένες δόξες να μοιάζουν πιο μακρινές απ' ότι είναι στην πραγματικότητα. Οι επιλογές της φετινής σεζόν μοιάζουν να απέχουν παρασάγγας από την περσινή φιλοσοφία στελέχωσης της ομάδας. Το προηγούμενο μοντέλο στηρίχθηκε στο δόγμα "κάτι να γυαλίζει", που πρώτος εισήγαγε ο Βασίλης Καζούλης, και απέτυχε παταγωδώς, πήρε φωτιά στον διάδρομο απογείωσης και συνετρίβη πριν καν απογειωθεί. Πολλοί καλοί παίκτες αλλά και σουπερ σταρζ εκδιώχθηκαν κακήν κακώς (Μίλερ, Τσίρμπες, Γκάουντλοκ, Γουίμς) στο πλαίσιο της προσπάθειας να ξαναθυμίσει η Μακάμπι ομάδα υψηλών αξιώσεων και όχι ένα ασύνδετο ρόστερ ταλαντούχων, μα αταίριαστων μεταξύ τους παικτών. Η ιδέα πάντως της εισόδου στην αρένα της Euroleague από πιο low profile εκκίνηση δεν είναι απαραίτητα κακή και το απαιτητικό κοινό της ομάδας αναμένεται να δείξει υπομονή. Όχι ότι έχει και άλλη επιλογή!