Είναι μια κρύα, χειμωνιάτικη βραδιά στο Pittsburgh της Πενσiλβάνια. Το παιχνίδι του κολεγιακού πρωταθλήματος ανάμεσα στο πανεπιστήμιο του Pittsburgh και σε αυτό του Marshall έχει μόλις ολοκληρωθεί. Ο Dan D’ Antoni , προπονητής του Marshall, παίρνει την θέση του για την καθιερωμένη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα. Το παιχνίδι χάθηκε στις λεπτομέρειες, το κλίμα είναι τεταμένο και ο D’ Antoni είναι φανερά εκνευρισμένος. Μια ερώτηση ενός δημοσιογράφου στέκεται αρκετή για να ανάψει την σπίθα μιας έντονης αντιπαράθεσης. Φανταστείτε τον παρακάτω διάλογο:

Σιγά σιγά η μπασκετική χρονιά πλησιάζει στο τέλος της. Η Ευρωλίγκα τελείωσε, ξεκίνησαν οι τελικοί του Ελληνικού πρωταθλήματος και σε λίγες ώρες ξεκινάνε οι τελικοί του ΝΒΑ. Το ζευγάρι; Το αναμενόμενο από την αρχή της χρονιάς. Οι Καβαλίερς του βασιλιά Τζέιμς εναντίον του άσωτου Ντουράντ και των Ουόριορς. Μετά από μια διαδικαστική παρουσία των δύο φιναλίστ στα play offs, τα οποία θύμισαν τα αντίστοιχα του Ελληνικού πρωταθλήματος, οπου γνωρίζουμε το ζευγάρι του τελικού από την αρχή της σεζόν, κοντοζυγώνει η ώρα που θα μάθουμε εάν θα έχουμε νέο βασιλιά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Μέσα από το κείμενο θα  παρουσιάσουμε τρεις λόγους, για τους οποίους  θα θέλαμε να πάρει τον τίτλο κάθε ομάδα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, με τους πρωταθλητές (στατιστικά του κειμένου από το επίσημο σάιτ του ΝΒΑ).

Αγαπημένε Chris,

Ελπίζω να μην σε ενοχλεί ο προσωπικός χαρακτήρας της επιστολής, αφού μετά από τόσα χρόνια που σε παρακολουθώ αισθάνομαι την οικειότητα να σου απευθυνθώ στον ενικό και χωρίς να προσπαθώ να κρατήσω τους τύπους.

Είχα διαβάσει για τα κατορθώματα σου στο λύκειο και ακόμα θυμάμαι το πέρασμα από το Wake Forest. Η rookie σου χρονιά με βρήκε στην Αγγλία, όπου o Steve, ένας από τους συγκατοίκους μου, ήταν απόφοιτος του πανεπιστημίου και μου μιλούσε για σένα¹ όποτε η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από το μπάσκετ και το πως θα ήθελε να παίξεις στο San Antonio με τον Tim Duncan που επίσης είχε τελειώσει το Wake Forest.

Είχες επιλεχτεί στο #4 στο draft του 2005 από την Νέα Ορλεάνη και η χρονιά που ακολούθησε ήταν εντυπωσιακή. Η Νέα Ορλεάνη προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές της μετά το πέρασμα του τυφώνα Κατρίνα τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς και ως αποτέλεσμα τα περισσότερα εντός έδρας παιχνίδια έγιναν στην Οκλαχόμα (που ακόμα δεν είχε την δική της ομάδα, αφού οι Sonics ήταν ακόμα στο Σηάτλ)². Εσύ από την άλλη βγήκες σχεδόν παμψηφεί Rookie of the Year αφήνοντας την ελπίδα ότι πλέον οι Hornets είχαν τον superstar γύρω από τον οποίον θα έχτιζαν το μέλλον τους. Όμως οι επιτυχίες με τους Hornets δεν ήταν πολλές. Κάτι οι τραυματισμοί, κάτι η κακή στελέχωση της ομάδας σε εμπόδισαν από το να φτάσεις μακριά στα play off.

Το 2011 θα ήταν η χρονιά που θα άλλαζαν τα πάντα. Στα play off απέναντι στους Lakers που είχαν κατακτήσει το πρωτάθλημα την προηγούμενη χρονιά, έκανες ιστορικές εμφανίσεις. Κατόρθωσες μόνος να πας τη σειρά στα έξι παιχνίδια, αλλά δεν είχες τους συμπαίκτες για να κάνεις το βήμα παραπάνω. Η σαιζόν που θα ακολουθούσε θα ήταν η τελευταία του συμβολαίου σου και ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι θα έψαχνες να φύγεις. Τον Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς ανακοινώνεται η μεταγραφή που θα άλλαζε για πάντα το NBA, μόνο για να ακυρωθεί λίγες ώρες μετά από τον David Stern. Το όνειρο ενός backcourt με τον Kobe δεν υλοποιήθηκε ποτέ και τελικά λίγες μέρες αργότερα θα ολοκληρωθεί η μεταγραφή σου στο Λος Άντζελες, αλλά για λογαριασμό των Clippers.

Από το 2011 και μετά, η εικόνα σου έχει ταυτιστεί με την ομάδα των Clippers και την προσπάθειά τους να γίνουν διεκδικητές μαζί με τους Doc, Blake και De Andre. Όλα αυτά τα χρόνια η ομάδα ήταν ανταγωνιστική και ξεκινούσε κάθε χρονιά ως διεκδικητής του τίτλου, μέχρι να μπει ο Μάιος όταν και τα πράγματα αποδεικνύονταν πιο δύσκολα από ότι συνήθως. Ο Bill Simmons στο βιβλίο του σε έχει χαρακτηρίσει ως τον John Stockton της γενιάς μας, ένας παίκτης όπου ήταν συνεπής, αλλά όταν έφταναν τα Play Off αποδεικνύονταν ότι δεν μπορούσε να κουβαλήσει την ομάδα και συνήθως έχανε από παίκτες που θεωρητικά δεν ήταν στο επίπεδό του³.

Προσωπικά διαφωνώ με αυτή την εκτίμηση και αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που σου γράφω αυτό το γράμμα. Πιστεύω ότι αυτό το καλοκαίρι, έχεις την δυνατότητα αντί να γίνεις ο Stockton της γενιάς μας, να γίνεις ο Gary Payton 2.0. Πολλοί θα βιαστούν να πουν ότι ο GP είχε φτάσει στους τελικούς του 96’ ενώ εσύ δεν έχεις φτάσει ούτε σε τελικούς περιφέρειας και εν μέρει θα έχουν δίκιο. Για αυτό όμως, ευθύνονται κυρίως οι Correy Brewer και Josh Smith, δύο παίκτες που σούταραν εκείνη τη χρονιά με 28,4% και 33% από το τρίποντο⁴, οι οποίοι βάλανε 30 από τους τελευταίους 51 πόντους της ομάδας συμπεριλαμβανομένου και 5/7 τρίποντα στα τελευταία 15’ του 6ου τελικού⁵. Η σειρά ήταν στο 3-2 υπέρ των Clippers, οι οποίοι κέρδιζαν με 19 πόντους σε εκείνο το σημείο του αγώνα, μέχρι που οι δύο απρόσμενοι ήρωες πήραν φωτιά και άλλαξαν την έκβαση της αναμέτρησης.

Χωρίς αυτή την απρόσμενη εμφάνιση των Smith και Brewer, θα περνούσατε στην επόμενη φάση όπου θα αντιμετωπίζατε τους Warriors. Την ομάδα που είχατε αποκλείσει στα Play Off του 2014 η οποία ακόμα δεν είχε την αυτοπεποίθηση που της έδωσε η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Θα είχατε ελπίδες να τα καταφέρετε και να πάτε στους τελικούς, αλλά τελικά αποκλειστήκατε στα εφτά παιχνίδια και ενώ ήσαστε μπροστά με 3-1.

Ο Payton μετά το 96 δεν μπόρεσε να ξαναφτάσει σε μια διάκριση με τους Sonics και αφού πέρασε από τους Bucks, τους Lakers (έφτασε μέχρι τους τελικούς το 2004) και τη Βοστόνη, κατόρθωσε να πάρει το πρωτάθλημα με τους Heat το 2006.

Σε λίγους μήνες θα τελειώσει το συμβόλαιο σου και είμαι σίγουρος ότι οι Balmer και Rivers ήδη σου είπαν ότι θέλουν να σε κρατήσουν, όπως επίσης και τον Blake που επίσης τελειώνει το συμβόλαιο⁶. Βλέπεις, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να σου δώσουν ότι ζητήσεις, αφού η ομάδα δεν έχει τα μελλοντικά της draft pick ώστε να ελπίζει σε ένα γρήγορο rebuild. Η θα σας ανανεώσουν και τους δύο και θα προσπαθήσουν να μπουν στην τετράδα των play off ή αλλιώς θα μετατραπούν στους Nets της επόμενης 3ετίας. Έχεις φτάσει ήδη στα 32, με 12 χρόνια ήδη στο ΝΒΑ και πλέον από εδώ και πέρα τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα. Στα φετινά play off, φάνηκες κουρασμένος από το τέταρτο παιχνίδι και μετά, αφού έπρεπε να κουβαλήσεις την ομάδα στις πλάτες σου, χωρίς τη βοήθεια του Blake που τραυματίστηκε. Ξέρω ότι ως πρόεδρος της Ένωσης παικτών κατόρθωσες να περάσεις έναν όρο, που σου επιτρέπει στα 32 να πάρεις το maximum συμβόλαιο από τους Clippers, κάτι που θα σου αποφέρει 205 εκ.$ για μια πενταετία εφόσον μείνεις στους Clippers, ενώ οι άλλες ομάδες μπορούν να σου δώσουν το «πολύ» μέχρι 152 εκ. $ για μία τετραετία. Είναι μεγάλη η διαφορά και δεν μπορώ να την συνειδητοποιήσω, καθότι σε όλη μου τη ζωή να δουλεύω δεν θα μπορέσω να φτάσω ούτε στο 1% αυτών των ποσών.

Αναρωτιέμαι από πιο σημείο και μετά τα χρήματα σταματάνε να κάνουν τη διαφορά; Σύμφωνα με το spotrac στην μέχρι τώρα καριέρα σου έχεις κερδίσει περίπου 158 εκ$. Άμα σε αυτά προσθέσουμε το συμβόλαιο από την Jordan brand, επιπλέον διαφημίσεις και το συμβόλαιο που θα υπογράψεις το καλοκαίρι, είμαι σίγουρος ότι έχεις εξασφαλίσει μια καλή σύνταξη τουλάχιστον. Όλο αυτόν τον πρόλογο τον κάνω, για να σου ζητήσω να σκεφτείς το ενδεχόμενο να φύγεις από το Λος Άντζελες. Ο Bill Simmons πρόσφατα είπε στο podcast του ότι θα σε φανταζόταν πχ στους Bucks, να μεταφέρεις την εμπειρία σου, αλλά και το πιο σημαντικό να βρεις κάποιον παίκτη που θα μπορέσει να σε "ξεκουράσει" στην κανονική διάρκεια, ώστε να είσαι έτοιμος για τις επερχόμενες μάχες των play off. Σε άρθρο του στο theringer δε, έγραψε ότι ίσως να έχουμε δει τις τελευταίες μέρες του Point God, αλλά προσωπικά δεν το πιστεύω αυτό. Απλά χρειάζεσαι μια αλλαγή για να σε αναζωογωνήσει. 

Θα μπορούσες πχ το καλοκαίρι που μας έρχεται, να υπογράψεις στους Spurs με ένα συμβόλαιο κοντά στα 20 εκ.$/χρόνο⁷ και να συναντηθείς μαζί με τους Leonard, Aldridge, Green και φυσικά τον Popovich. Το σύστημα των Spurs και η ευκολία με την οποία φτάνουν κάθε χρόνο στις 60 νίκες, χωρίς να παίζουν οι βασικοί τους πάνω από 30', θα σε βοηθήσει να είσαι "φρέσκος" στο τέλος της σαιζόν, όταν κρίνονται τα πάντα. Ο Leonard έχει μετατραπεί στον δεύτερο καλύτερο παίκτη της λίγκας (μετά τον Lebron) και το πιο τρομακτικό είναι ότι συνεχίζει να βελτιώνει το παιχνίδι του κάθε χρόνο. Μαζί του και με τον Danny Green θα μπορούσατε να είστε η καλύτερη αμυντική τετράδα της λίγκας και σίγουρα μια ομάδα που θα μπορούσε να μαρκάρει ικανοποιητικά τους Curry, Thompson και Durant. Μιλάμε για την ομάδα που διέσυρε τους Rockets και τους πέταξε εκτός των play off, χωρίς τον καλύτερο παίκτη τους και με τον Parker τραυματία, αν και για αυτά τα έλεγε τις προηγούμενςε μέρες ο Γιώργος.

Τα φετινά play off, φαντάζουν πολύ βαρετά με την ευκολία που οι Warriors και οι Cavs αναμένεται να φτάσουν στους τελικούς. Πηγαίνοντας στους Spurs, θα δώσεις σε όλους τους φίλους του ΝΒΑ μία τρίτη ομάδα που θα μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τους δύο περσινούς φιναλίστ και αν δε ο Hayward πάει στη Βοστόνη, τότε ξαφνικά θα έχουμε τέσσερις ομάδες που θα μπορούν να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα, κάνοντας την επόμενη χρονιά από τις συναρπαστικότερες όων των εποχών. Το 2011 ο Stern σου στέρησε το όνειρο του να γίνεις μέλος μιας ομάδας που θα διεκδικούσε για χρόνια το πρωτάθλημα. Το 2017, ο μόνος που μπορεί να σου στερήσει αυτή την επιλογή, είσαι εσύ.

Φιλικά,

Leon T

Σημειώσεις:

1. Όταν δεν μου μιλούσε για τους αγαπημένους του Steelers, καθότι η καταγωγή του ήταν από το Pittsburgh και ο ίδιος ήταν πρωτίστως οπαδός των Steelers. Παρεμπιπτόντως οι Steelers κατέκτησαν το Superbowl εκείνη τη χρονιά (2006) και ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που είδα ολόκληρο αγώνα NFL.
2. Η αλήθεια είναι ότι τις επιπτώσεις του τυφώνα στην τοπική κοινωνία δεν τις είχα πλήρως καταλάβει εκείνη τη στιγμή. Έπρεπε να διαβάσω το «NoLogo» της Naomi Klein και να δω την πρώτη σαιζόν του καταπληκτικού Treme για να κατανοήσω πλήρως το τι είχε συμβεί και να μετατραπεί η Νέα Ορλεάνη ως ένας ταξιδιωτικός προορισμός (που ακόμα δεν έχω κατορθώσει να επισκεφτώ)
3. Για τους πιο νέους, φανταστείτε κάτι σαν τον Kyle Lowry και το πως αδυνατεί να ανεβάσει το παιχνίδι του στα Play Off.
4. http://www.basketball-reference.com/teams/HOU/2015.html
5. http://stats.nba.com/game/#!/0041400236/?ls=iref:nba:specials&StartRange=19424&EndRange=28800&RangeType=2
6. Ο Reddick δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει. Θα ψάξει να κάνει το πρώτο «καλό» συμβόλαιο της καριέρας του και αυτό οι Clippers δεν μπορούν να του το προσφέρουν.
7. Το ξέρω ότι οι Spurs δεν θα έχουν τόσα χρήματα το επόμενον καλοκαίρι, αλλά θα μπορούσαν πχ να υπογράψουν ένα τετραετές με 15εκ$ τον πρώτο χρόνο και 25εκ$ τα τρία επόμενα χρόνια που θα έχουν χώρο στο salary cap μετά και τις απομακρύνσεις των Gasol, Ginobili και Parker. Να θυμίσω ότι κάτι παρόμοιο είχαν κάνει οι Rockets για να πάορυν τον Lin και επίσης και ο Asik είχε παλιότερα παραπλήσιο συμβόλαιο, όπου τις πρώτες χρονιές οι αμοιβές ήταν πολύ μικρότερες από τις επόμενες. 

Η σειρά μεταξύ των Celtics και των Bulls βρίσκεται στο 2-2 και έχει κυλήσει εντελώς διαφορετικά απ’ ότι θα περίμενε κανείς με κάμποσα αλλόκοτα, αν μη τι άλλο, συμβάντα μέχρι στιγμής. Το πιο προφανές είναι πως στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια η γηπεδούχος ομάδα δεν έχει κερδίσει καμία φορά. Η ιστορία της σειράς επομένως θα μπορούσε να χωριστεί σε δύο ξεχωριστά μέρη α) στα ματς στη Βοστώνη και β) στα ματς στο United Center.

Για μια ομάδα όπως οι Wolves, τα 13 χρόνια έξω από τα play off είναι πάρα πολλά. Για αυτό πριν λίγα χρόνια πάρθηκε η επιλογή να γυρίσει σελίδα η ομάδα και όσο παράξενο και αν φαινόταν να αποχαιρετήσει τον μέχρι τότε ηγέτη και βασική ελπίδα της ομάδας για κάτι καλό, Kevin Love. Αυτό συνοδεύτηκε με την επιστροφή του coach Flip Saunders [1] στον πάγκο, αλλά και συνολικά στο τιμόνι της ομάδας. Αλήθεια, από την ανταλλαγή του Kevin Love για τους Wiggins και Bennett, μέχρι σήμερα και την νεαρή ομάδα να βρίσκεται υπο τις οδηγίες του coach Thibodeau, πόσα έχουν αλλάξει; Πόσο έχει προχωρήσει το εγχείρημα τους και πόσο κοντά είναι εκ νέου οι επιτυχίες;

Πριν λίγες μέρες δημοσιεύσαμε ένα κείμενο σχετικά με το λαμπρό μέλλον των Boston Celtics. Ο καλός φίλος Νίκος Ραδικόπουλος από το αδερφό σάιτ Theballhog είχε κάποιες ενστάσεις και τις δημοσίευσε στο γκρουπ που έχουν στήσει τα παιδιά, όπου το κύριο θέμα είναι το ΝΒΑ και το Fantasy Game. Όπως θα δείτε η τοποθέτηση του Νίκου, είναι πολύ καλά επιχειρηματολογημένη, και μου έδωσε την αφορμή να εμβαθύνω περισσότερο κάποια από τα σημεία που στο αρχικό κείμενο δεν είχαν ξεκαθαριστεί. Παρακάτω μπορείτε να δείτε τόσο την τοποθέτηση του Νίκου όσο και την απάντησή μου. Για όποιον του αρέσει το ΝΒΑ και θέλει να συμμετάσχει περισσότερο στην παρέα του γκρουπ που έχουν στήσει οι φίλοι του Theballhog, μπορεί να κάνει like τη σελίδα του γκρουπ στο Facebook και να συμμετάσχει ενεργά στην ιντερνετική παρέα που έχουμε στήσει (πιο κλισέ δεν γινόταν). 

Το ΝΒΑ έχει μπει πλέον για τα καλά στην τελευταία ευθεία πριν τα Play Off και την τελευταία φορά που τα είχαμε πει, ήταν όταν αναλύσαμε τις ανταλλαγές που έγιναν τις τελευταίες μέρες της μεταγραφικής περιόδου, σε μια κουβέντα μας με τον Βασίλη. Ένα κομμάτι της συζήτησης που δεν το αναδημοσιεύσαμε, αφορούσε το μέλλον των αγαπημένων του Celtics, μια από τις ομάδες που θεωρώ ότι θα μας απασχολήσουν πολύ έντονα τα επόμενα χρόνια. Παρά την αδράνειά τους την τελευταία μέρα των ανταλλαγών και παρότι οι φήμες φούντωναν ότι ένας από τους Jimmy Butler και Paul George θα κατέληγε στη Βοστόνη, θεωρώ ότι οι Κέλτες βρίσκονται στο καλύτερο σημείο από ποτέ ώστε να χτίσουν μια πολύ καλή ομάδα για τα επόμενα χρόνια που θα μπορέσει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα με αξιώσεις. 

Όχι, δεν θα ασχοληθούμε με την ομώνυμη ταινία με πρωταγωνιστή τον Colin Firth, που παρεμπιπτόντως αξίζει να τη δείτε για την ερμηνεία του ίδιου ως διαδόχου του βασιλικού θρόνου , Γεώργιου του 6ου, που πάσχει από οξύ τραυλισμό ,ερμηνεία για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου (και ο συμπρωταγωνιστής του, Geoffrey Rush, ήταν υποψήφιος για το αντίστοιχο βραβείο δεύτερου ανδρικού ρόλου). Θα μιλήσουμε, λοιπόν, για τον βασιλιά του ΝΒΑ, Lebron James και για τα πρόσφατα παράπονά του για την έλλειψη ενός αναπληρωματικού point guard , ειδικότερα για το διάστημα που αυτός ή ο Kyrie Irving ή και οι δύο μαζί βρίσκονται στον πάγκο..

Οι Denver Nuggets έχουν μια αρκετά ενδιαφέρουσα πορεία τη φετινή σεζόν και σίγουρα έχουν εκπλήξει αρκετούς είτε θετικά είτε αρνητικά, καθώς το ρεκόρ τους 21-25 (την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) για ορισμένους είναι καλύτερο, και για άλλους χειρότερο απ΄ότι περίμεναν. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή της σεζόν τα πράγματα για την ομάδα απ’ το Κολοράντο ήταν πολύ διαφορετικά απ’ ότι το τελευταίο δίμηνο περίπου. Ειδικά ο coach Mike Malone έμοιαζε εμφανώς μπερδεμένος στo ξεκίνημα, προσπαθώντας να βρει το κατάλληλο rotation. Η χρονιά ξεκίνησε με ρεκόρ 9-16 και οι προσδοκίες αρκετών (εμού συμπεριλαμβανομένου) για παρουσία στα playoffs έμοιαζαν να πηγαίνουν περίπατο από πολύ νωρίς.

Το πρώτο θέμα των βοστονέζικων media αυτόν τον καιρό είναι η πορεία των New England Patriots προς το Super Bowl και ο επικειμενος τελικός της περιφέρειας με τους Pittsburgh Steelers, κάτι το απολύτως φυσιολογικό. Στο Basketball Guru δεν θα ασχοληθούμε με τους Patriots (αν και θα μπορούσαμε είναι η αλήθεια), αλλά με μια άλλη ομάδα της Μασαχουσέτης και την εξαιρετική πορεία της το τελευταίο διάστημα.