Ξεκινώντας, ας δούμε τις επιλογές του κάθε συντάκτη:

Tier 1: Μάχη για την κορυφή της Περιφέρειας

1. Los Angeles Lakers

Δεν ξέρω αν θα είχαμε ως πρώτο φαβορί για τη Δύση τους Lakers αν οι Murray και Kawhi δεν είχαν διαλυμένα γόνατα. Ή αν έστω οι Jazz δεν κατέρρεαν κάθε post season τόσο εντυπωσιακά για να τους πάρει κανείς στα σοβαρά, πριν έστω δείξουν κάτι διαφορετικό κάποιον Απρίλη. Αλλά καθώς αυτά είναι τα δεδομένα, οι Lakers, με superstar τον αειθαλή μεν, αλλά σοβαρά τραυματισμένο τις δύο από τις τρεις τελευταίες σεζόν, 37χρονο LeBron James ξεκινούν ως φαβορί και ας έχουν στελεχώσει την ομάδα με τον Westbrook, που αποτελεί ένα αίνιγμα πως θα ταιριάξει τα ιδιαίτερα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του με αυτά του LeBron. Παρότι μάλιστα διαθέτουν τον πιο προικισμένο, αλλά και πιο εύθραυστο, ψηλό της Λίγκας, στο πρόσωπο του Anthony Davis. Οι συγκεκριμένοι τρεις όμως αυτή την στιγμή δείχνουν ικανοί να περάσουν πάνω από όλους τους υπόλοιπους της Δύσης, ακόμα και αν βάζαμε δίπλα τους δύο από εμάς που γράφουμε τα previews.

Ωστόσο, οι «διπλανοί» τους δεν είναι nobodies. All-Stars στα νιάτα τους, στα πατημένα «-άντα» τους πλέον, έχουν αυτό το κάτι που τους κινητοποιεί στη διεκδίκηση ενός ακόμα πρωταθλήματος, αλλά και τον φόβο της κατάρρευσης των κορμιών τους από τα πολλά χιλιόμετρα σε οποιαδήποτε στιγμή. Ariza, Rondo, Howard, Ellington επέστρεψαν στους Lakers, DeAndre Jordan στο L.A, Nunn και Monk, οι μόνοι “μικροί”, ήρθαν για να προσφέρουν σουτ και spacing, ο Melo πόντους από το second unit και στιγμές χαλάρωσης με τον κολλητό James. Ο φέρελπις 20χρονος -και απίστευτα μακρύς- Horton-Tucker ήταν ο μόνος που ανανέωσε από την περσινή ομάδα. 

«Και η άμυνα κύριε; Τι θα γίνει με την άμυνα;». Aυτό είναι το εύλογο ερώτημα για την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος (όταν όλοι ήταν υγιείς) των δύο τελευταίων σεζόν, και εκεί που θα πρέπει να ρίξει το βάρος του ο coach Vogel, που ανανέωσε με τη σειρά του το συμβόλαιό του, για έναν μόλις χρόνο ωστόσο. Δεν υπάρχουν πια τα εργαλεία για σκληρή περιφερειακή άμυνα, ούτε τα κορμιά (ή τα πνευμόνια) για ανελέητο τρεχαλητό και διαρκείς αλλαγές. Μένει να φανεί αν το συνολικό μπασκετικό IQ της ομάδας, μαζί με την επιβλητική παρουσία του Davis, μπορούν να οδηγήσουν και πάλι σε μια top-7 άμυνα. Αν αυτό επιτευχθεί, τότε η κόντρα με τους Nets τον Ιούνη αναμένεται ως ο τελικός με τους περισσότερους All Stars στην ιστορία της Λίγκας, ακριβώς στην επέτειο των 75 χρόνων αυτής. «Μα καλά για την επίθεση είστε τόσο σίγουροι πως θα πάει καλά;». LeBron, AD και Westbrook να τρέχει τα second units και lots of shooters: η απάντηση είναι «σαφώς και ναι».

(Νίκος Ραδικόπουλος)

2. Phoenix Suns

Κακοπροαίρετα θα μπορούσε κανείς να τους χαρακτηρίσει ως τους τυχερούς της περσινής πανδημικής σεζόν. Τέλειωσαν την regular χωρίς σοβαρό covid outbreak ή/και τραυματισμό, την στιγμή που άλλες ομάδες δεν μάζευαν υγιείς παίκτες να κάνουν προπόνηση. Απέκλεισαν τους Lakers με τραυματίες LeBron και Davis, τους Νuggets με αναπληρωματικό backcourt, τους Clippers χωρίς Kawhi. Ωστόσο, η πιο ρεαλιστική ανάγνωση λέει πως ο Booker είναι μόλις 24, ο Bridges 25, ο Ayton 23. Όντας πλέον όλοι τους γεμάτοι με εικόνες πρωταθλητισμού, άρα εύλογο να θεωρεί κανείς πως μπορούν να κάνουν ακόμα ένα βήμα παραπάνω αγωνιστικά. Ο Paul, αν και εύθραυστος τα τελευταία χρόνια (όπως απέδειξε και στα περσινα playoffs σε διάφορες περιστάσεις) έχει δείξει πως μπορεί να ελέγξει το κορμί και την απόδοσή του και με το νέο τριετές συμβόλαιο που υπέγραψε (αξίας $90 εκατ.) φαίνεται να έχει βρει και το λιμάνι του (τρόπον τινά δηλαδή, στη μέση της ερήμου…) και ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλαίσιο, που του ταιριάζει και τον συμπληρώνει.

Κρίσιμο για το τελευταίο η παραμονή του εξαιρετικού στην περσινή postseason Cameron Payne, αλλά και η έλευση του -όχι κάτι ιδιαίτερου, μα τιμίου για τρίτου pg- Elfrid Payton.

Παράλληλα, ο πολυπρωταθλητής (με τρία δαχτυλίδια και ολυμπιακό μετάλλιο πια παρακαλώ) JaVale McGee ήρθε για τις ανάσες στον Ayton, γεμίζοντας καλύτερα τα παπούτσια του τελευταίου από τον αναιμικό Kaminsky. Στα φτερά o Shamet ήρθε για το βάθος, ο Cam Johnson αναμένεται να συνεχίσει να συνεισφέρει πολύτιμα και στις δύο πλευρές του παρκέ, ενώ ό,τι προσφέρει το περσινό pick, Jalen Smith θα είναι χρήσιμο εξτραδάκι, μιας και ο Saric (που τραυματίστηκε στον πρώτο τελικό κόντρα στους Bucks) αναμένεται να χάσει το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν.

Τα παραπάνω αποτελούν τα υλικά στα χέρια του Monty Williams, ενός προπονητή που την τελευταία διετία στους Suns έχει καταφέρει να επαναφέρει το όνομά του ανάμεσα στους κορυφαίους προπονητές της Λίγκας. Η συνέχεια της ομάδας και το περσινό αγωνιστικό τους ψήλωμα επιτρέπει την προβολή τους και πάλι ως μια top-10 επίθεση και μια ικανοποιητική άμυνα, όπως και πέρσι, ανεξαρτήτως της καλύτερης κατάστασης των υπολοίπων ομάδων. Συνεπώς, οι Suns ακόμα και αν δεν θα έχουν φέτος το περσινό τους αστέρι, αναμένονται αξιόμαχοι και -εκτός τραυματισμού ή έτερου απροόπτου- τους περιμένουμε σοβαρούς διεκδικητές της κορυφής της Δύσης.

(Νίκος Ραδικόπουλος)

3. Utah Jazz

Η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ πέρυσι στο ΝΒΑ επιστρέφει με τους ίδιους παίκτες και με μερικές προσθήκες στο τέλος του rotation που ίσως τους δώσουν περισσότερες εναλλακτικές στα playoffs.

Τη χρονιά που μας πέρασε οι Jazz είχαν την καλύτερη άμυνα και την δεύτερη καλύτερη επίθεση στο ΝΒΑ. Έπαιξαν πολύ ωραίο μπάσκετ, το οποίο βασιζόταν στην καλή κυκλοφορία της μπάλας, την πίεση στο καλάθι από τον Gobert και τον Mitchell, και τα πολλά τρίποντα που προέκυπταν για τους πολλούς και καλούς σουτέρ που είχαν. Την πάτησαν στην postseason από τους Clippers, οι οποίοι μάλιστα έπαιξαν στα τελευταία ματς χωρίς τον Leonard, κυρίως λόγω της ανικανότητας να παίξουν καλή άμυνα στα σχήματα όπου η ομάδα του Los Angeles κατέβαζε πέντε περιφερειακούς παίκτες. Ο τραυματισμός του Conley και οι ενοχλήσεις του MItchell επίσης έπαιξαν ρόλο στον αποκλεισμό.

Παρόλα αυτά, η ομάδα δεν έκανε καμία δραστική αλλαγή, απλά έφερε τους Gay, Whiteside και Paschall για να ενισχύσει τον πάγκο. Με τον Whiteside έχουν ένα σέντερ που στα χαρτιά θυμίζει τον Gobert, ώστε να μπορούν να παίξουν το ίδιο στυλ μπάσκετ επί 48 λεπτά (προσωπικά τον θεωρώ κακό παίκτη και θα περίμενα να δώσουν μια ευκαιρία στον περσινό rookie Azubuike), ενω οι Gay και Paschall θα βοηθήσουν την άμυνα απέναντι σε μεγαλοσωμους forwards, αν και δεν περιμένω να κάνουν μεγάλη διαφορά. Η κίνηση που μου άρεσε πολύ είναι η απόκτηση του Jared Butler, με το νούμερο #40 στο draft. Πρόκειται για combo guard που παίζει αρκετά καλή επίθεση και οι Jazz θα μπορούσαν να τον εξελίξουν ως τον μελλοντικό partner του Mitchell στην περιφέρεια. Παρότι για πολλούς παίκτης του οποίου το ταλέντο ήταν για να μπει στη λοταρία, λίγο πριν το draft ανακάλυψε κάποια προβλήματα στην καρδιά (δεν μάθαμε περισσότερες λεπτομέρειες) και για αυτό βρέθηκε στο #40. Αν είναι υγιής, τότε οι Jazz θα έχουν βρει ένα ακόμα λαχείο.

Όσον αφορά την πρόβλεψη για φέτος, περιμένω και πάλι να έχουν ένα από τα δύο καλύτερα ρεκόρ στη Δύση και ας τους βγάζουμε εδώ συλλογικά στο #3. Στα playoffs, εφόσον είναι υγιείς, περιμένω να μπορέσουν να φτάσουν τουλάχιστον μέχρι τους τελικούς της Δύσης βασιζόμενοι στον Mitchell, ο οποίος κάθε χρόνο εμφανίζεται όλο και πληρέστερος.

(Leon T.)

Tier 2: Playoffs Locks

4. Denver Nuggets

Οι Nuggets μάλλον έχουν μια πικρή γεύση από την περσινή σεζόν. Από τη μία συνεχίστηκε η βελτίωσή τους, τόσο σε ομαδικό επίπεδο όσο και σε ατομικό, με το MVP του Jokic να ξεχωρίζει, και από την άλλη στο μυαλό όλων υπάρχει ένα “τι θα γινόταν αν δεν τραυματιζόταν ο Jamal Murray;”. Ο σοβαρός τραυματισμός του στο γόνατο τον περασμένο Απρίλιο τον άφησε εκτός δράσης για σχεδόν εννιά μήνες, γκρεμίζοντας παράλληλα τα όνειρα του Denver για τη διεκδίκηση μιας θέσης στους τελικούς του NBA. Πλέον η ομάδα του Michael Malone ξεκινάει με πιο συντηρητικές προσδοκίες τη σεζόν, με απώτερο σκοπό την επιστροφή του Murray στα τέλη της regular season και κατ’ επέκταση ένα καλό run στα playoffs. Από πλευράς κινήσεων οι Nuggets δεν κινήθηκαν ιδιαίτερα στην αγορά, αντίθετα έκαναν τις απαραίτητες κινήσεις για να κρατήσουν σταθερό τον υπάρχοντα κορμό. Ο Michael Porter Jr. έβαλε την υπογραφή του σε νέο πενταετές συμβόλαιο αξίας $172,5 εκατ., ενώ και ο Aaron Gordon ανανέωσε με το franchise του Colorado για ακόμα τέσσερα χρόνια έναντι $86,6 εκατ. Ειδικά ο Gordon, ο οποίος μάλλον μπορεί πια να χαρακτηριστεί ως μια περίπτωση χρυσής μετριότητας, ίσως έχει μπροστά του την τελευταία του ευκαιρία να μας πείσει πως πρόκειται για κάτι παραπάνω, δικαιώνοντας τις πάλαι ποτέ προσδοκίες. Σημαντική προσθήκη, ωστόσο, είναι αυτή του βετεράνου Jeff Green, ο οποίος θα δώσει ποιοτικά λεπτά ερχόμενος από τον πάγκο. Αγωνιστικά, τα φώτα πέφτουν πάνω στον MVP Nikola Jokic, ο οποίος θα τραβήξει το μεγαλύτερο μέρος του κουπιού για τους Nuggets, ελπίζοντας πως οι Porter και Gordon θα μπορέσουν να τον βοηθήσουν. Ακόμα και μόνος του όμως, ο Σέρβος Αρτίστας είναι ικανός να κερδίσει αρκετά ματς. Το πρόβλημα των Nuggets ωστόσο, δεν είναι η επίθεση, αλλά η άμυνα. Η περσινή χρονιά έκλεισε με την ομάδα να βρίσκεται στη 12η θέση του defensive rating, κάτι που αναμφίβολα θα ήθελε να βελτιώσει ο Malone. Αν οι Nuggets αντέξουν τον τραυματισμό του Murray και ο ίδιος επιστρέψει γερός, έχουν βάσιμες ελπίδες για να φτάσουν ψηλά. Πολύ ψηλά. 

(Gus Χρυσοχού)

5. Golden State Warriors

Η δυναστεία των 2010s κατέρρευσε με σχεδόν σουρεαλιστικό τρόπο, με τα τρία βασικά μέλη της να χάνουν (ουσιαστικά) την επόμενη χρονιά των χαμένων τελικών λόγω τραυματισμού, και τον Draymond Green να διακοπάρει απ’ άκρη σ’ άκρη των Ηνωμένων Πολιτειών θυμίζοντας θείο που λέει “να εγώ θα κάτσω εδώ με τη νεολαία”. Και αν ο Durant αποθεραπεύτηκε και επέστρεψε στο Brooklyn, ο Curry θύμισε την MVP σεζόν του και ο Green ήταν αυτή η θορυβώδης αμυντική ιδιοφυία που επαναπροσδιόρισε τι μπορεί ένας δίμετρος, όχι φοβερά αθλητικός “ψηλός” να πετύχει, τελειώνοντας τη σεζόν με το μεγαλειώδες κατόρθωμα να έχει δύο περισσότερες assists από ότι πόντους ανά αγώνα. 

Ο λόγος που οι Warriors έμειναν παρόλαυτα εκτός playoffs έχει να κάνει με την αισχρή προδοσία του αχίλλειου τένοντα του Klay Thompson, o οποίος αναμένεται στα παρκέ γύρω στον Γενάρη, περίπου δυόμισι χρόνια μετά τον τελευταίο του αγώνα και έπειτα από τους δύο ίσως δυσκολότερους τραυματισμούς που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας αθλητής.

Πλάι σε αυτούς τους τρεις υπάρχει ο Andrew Wiggins, στον οποίο ο Kerr θα πρέπει να στηριχθεί περισσότερο από όσο θα ήθελε δεδομένης της επιθετικής αντίληψης του τελευταίου, όμως προς τιμήν του πέρσι έδειξε ένα αμυντικό πρόσωπο που θεωρούσαμε άφταστο με βάση τη θητεία του στη Minnesota. 

Από εκεί και πέρα οι Warriors τοποθέτησαν μια σειρά από στοιχήματα είτε σε βετεράνους για τους οποίους ευελπιστούν πως θα εμφανιστούν λίγο λιγότερο διαλυμένοι από ό,τι τα τελευταία χρόνια (Bradley, Iguodala, Otto Porter Jr., Bjelica), είτε σε φοβερά αθλητικά prospects με ελλιπή μπασκετική παιδεία (Wiseman, Kuminga). Μια φωτεινή αχτίδα είναι η περσινή σεζόν του Jordan Poole, ο οποίος μετά από μια απογοητευτική rookie season έδειξε τις εκλάμψεις ενός παίκτη που μπορεί να δώσει ώθηση στα second units των Warriors.

Aρκούν όλα αυτά για μια ακόμη πορεία προς τους τελικούς; Με υγιείς συνδιεκδικητές μάλλον όχι, αλλά κανείς από αυτούς δεν έχει μείνει σταθερά μακριά από προβλήματα τραυματισμών τον τελευταίο χρόνο. Το πρώτο εμπόδιο όμως είναι η υγεία των δικών τους παικτών, και ιδίως του Klay Thompson, που είναι και το μεγάλο ερωτηματικό της φετινής σεζόν.

Fun Fact: ο Kevon Looney δεν είναι καν 26, αλλά συγχωρείστε αν νομίζατε ότι ήταν 32 από τους τελικούς του 2019.

(Γιάννης Χάτσιος)

6. Dallas Mavericks

H offseason για το Dallas κίνησε πολύ πιο αθόρυβα από όσα θα ήθελαν (αν εξαιρέσει δηλαδή κανείς τα τραγελαφικά που έλαβαν και πάλι χώρα διοικητικά, που οδήγησε σε ολική αναδιοργάνωση του front office), παρότι η ίδια η ομάδα είχε φροντίσει να δημιουργήσει τον απαραίτητο χώρο για κάποιον καλό free agent. Eν τέλει στο Τέξας κατέληξε ο Reggie Bullock του 41% στο τρίποντο πέρυσι με τους Knicks, ο Sterling Brown και ο σέντερ Μοses Brown με τo εξαιρετικό τελευταίο τρίμηνο που έκανε που έκανε με τους Thunder. Αυτό που έλειψε επί της ουσίας πέρυσι ήταν ένας ακόμα πλάγιος σουτέρ, όπως ήταν ο Seth Curry, ενώ ακόμα αναζητείται η σταθερότητα του πάλαι ποτέ unicorn Porzingis, νυν πιο κοντά σε καλικάντζαρο. Τα καλά νέα φυσικά για το Dallas είναι η υπογραφή του max συμβολαίου για την Αγνή Σλοβένικη Κάβλα το οποίο θα κυμανθεί πάνω από $200 εκατ. για πέντε έτη και θα έχει ισχύ από τη σεζόν 2022-23. 

Επόμενο βέβαια βήμα για τους Mavs θα είναι η παρουσία τους σε παραπάνω από μία φάση στα playoffs και όχι ο αποκλεισμός ξανά από τον πρώτο γύρο. O Mark Cuban προέβη σε ορισμένες κινήσεις μη αναμενόμενες, όπως η απόλυση του πρωταθληματικού coach Rick Carlisle και του general manager Donnie Nelson. To ζήτημα έγκειται στο ερώτημα, εάν είναι σοφό να φεύγει από την ομάδα ένας προπονητής όπως ο Carlisle για να τον αντικαταστήσει ο Jason Kidd o oποίος δεν έχει δείξει ακόμα κάτι αξιόλογο στην καριέρα του. Εκτός από ένα γεγονός. Κατά τη διάρκεια αγώνα Bucks-Cavaliers με τους πρώτους να κερδίζουν τρεις πόντους, λίγα δευτερόλεπτα πριν λήξει το ματς είχε ζητήσει από τον Middleton να χάσει τη δεύτερη βολή -που θα έστελνε τη διαφορά στους τέσσερις- επειδή φοβόταν…τετράποντο. Δηλαδή μετά από αυτό, τον επιλέγεις για πρώτο προπονητή; 

(Pete Σεΐζης)

Tier 3: Στη Μάχη των Play-ins

7. LA Clippers

Μπορούν οι Clippers με τον Kawhi απόντα για το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς να είναι ανταγωνιστικοί και να εξασφαλίσουν μια θέση στα playoffs χωρίς να χρειαστεί να περάσουν από την -μια κι έξω- ζαριά των play-ins; Aυτό θα είναι το ερώτημα που θα τους συνοδεύει καθόλη τη διάρκεια της σεζόν 2021-22. Πέρσι έκαναν ρεκόρ ευστοχίας στα τρίποντα, με κάθε τους παίκτη να σουτάρει 40% και πάνω (δύο ήταν στο 39,7%, αλλά επιτρέψτε μου την στρογγυλοποίηση). Ο Paul George εμφανίστηκε στα playoffs όπως θα έπρεπε να έχει κάνει τα τελευταία τρία χρόνια για να μην έχει αποκτήσει το “Playoff-P” ειρωνική χροιά, ενώ οι Reggie Jackson και ο Nicolas Batum αναγεννήθηκαν, προσφέροντας 20άρες στα playoffs ο πρώτος και τα πάντα σε άμυνα και επίθεση ο δεύτερος. Κάπως έτσι, επειδή η αγωνιστική αναγέννηση αυτών πέτυχε, είπαν να δοκιμάσουν το ίδιο φέτος με τους Eric Bledsoe και Justise Winslow. Το roster είναι γεμάτο, διαθέτοντας τουλάχιστον δύο καλούς NBA παίκτες σε κάθε θέση (Jackson – Bledsoe, Mann – Kennard, PG13 – Batum, Morris – Winslow, Zubac – Ibaka), ενώ υπάρχουν και τα τρία φετινά picks, οι Johnson, Preston και Boston. Ο Tye Lue έχει δείξει πως είναι ικανός να διαχειριστεί ένα ροστερ, κρατώντας ωστόσο πάντα κρυφά χαρτιά για τα playoffs, με τον φόβο της απώλειας αυτών -αν αργήσει να επιστρέψει ο Kawhi- να τον αναγκάζει να δουλέψει σκληρά και στη regular φέτος και να μην περιοριστεί στο micromanagement που συνηθίζει... Τα ερωτήματα που τίθενται όμως για τους φετινούς Clippers είναι αρκετά; Θα μπορέσει ο George να κάνει σεζόν αντίστοιχη της πρώτης του στην Oklahoma; Aκόμα και αν το κάνει, ποιος είναι ο δεύτερους καλύτερος παίκτης της ομάδας; Ο Morris; Ο Jackson; Θα είναι το ίδιο εύστοχοι με πέρσι; Eπιπλέον, είναι κρίσιμο να μην υπάρξουν πρόσθετοι τραυματισμοί, πέρα του Kawhi, όπως των Ibaka και Morris στα περσινά playoffs (με τον Ibaka ακόμα και σήμερα να μην έχει επιστρέψει πλήρως). Αν όλα τα παραπάνω τους πάνε καλά, ο George κάνει επιπέδου All NBA σεζόν, αναδειχθούν σε σταθερούς contributors οι Jackson και Morris, μπορέσουν να συνεισφέρουν ουσιαστικά οι Bledsoe και Winslow, και ο Terance Mann συνεχίσει την εξαιρετική περσινή του παρουσία (μπαίνοντας φέτος στην κουβέντα του “most improved”), τότε με έναν επιστρέψαντα Kawhi τον Μάρτη, θα μπορέσουν να προκαλέσουν σημαντικές αναστατώσεις στα playoffs. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η φετινή σεζόν τους θα μάλλον απλά μεταβατική, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο.  

(Νίκος Ραδικόπουλος)

8. Portland Trail Blazers

Πρόσφατα γράψαμε εδώ στο Guru για το δράμα που πιθανόν να ξεδιπλωθεί στο Oregon κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν. Οι ιθύνοντες του Portland δεν ενίσχυσαν την ομάδα όπως θα ήθελε το κοινό τους, αλλά προπάντων ο αστέρας τους, Damian Lillard. Οι Ben McLemore, Cody Zeller και Dennis Smith Jr. σαφώς και δε μπορούν να θεωρηθούν ως παίκτες που θα δώσουν ώθηση για τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος και αυτό ίσως αποτελέσει και «οδηγό» των διαθέσεων του Lillard στο σήριαλ «μένω – φεύγω». Η μοναδική περίπτωση που μπορεί να καταστεί ως ενίσχυση είναι εκείνη του Larry Nance Jr., ο οποίος αναμφίβολα θα βελτιώσει αρκετά την αμυντική παρουσία των Blazers. Για την ομάδα του Chauncey Billups, όλη η σεζόν θα είναι εφάμιλλη ενός τεντωμένου σχοινιού. Η παρουσία του στη βορειοδυτική ακτή των ΗΠΑ, στοιχειοθετεί τη νέα νοοτροπία που θέλει η διοίκηση της ομάδας να περάσει στο αγωνιστικό σύνολο. Ο ίδιος άλλωστε υπήρξε ένας από τους καλύτερους point guards που έχουμε δει σε αυτόν τον αιώνα και η ανταγωνιστική φύση του σίγουρα θα δώσει στο Portland μια νέα κατεύθυνση. Το μεγάλο στοίχημα του Billups είναι ο Jusuf Nurkic και το κατά πόσο καλύτερα θα τον χρησιμοποιήσει, σε σχέση με τον προκάτοχό του, Terry Stotts. Ο Βόσνιος είχε πολλά παράπονα από΄τον πρώην προπονητή του και μένει να δούμε στην πράξη αν ο Billups θα εισακούσει τις «προσευχές» του παίκτη. Το μεγάλο θέμα των Blazers αποτελεί εδώ και χρόνια η άμυνα και οι προσθήκες των Nance κα Zeller έγιναν με αυτόν ακριβώς τον σκοπό: Τη βελτίωση της αμυντικής λειτουργίας. Το Portland, αυτή την στιγμή είναι καταδικασμένο σε μια “win now” κατάσταση. Όσο έρχονται οι νίκες όλα θα είναι καλά. Όσο όμως οι Blazers σημειώνουν ήττες και παρατεταμένες «κοιλιές», άπαντες θα κρέμονται από τα χείλη του Dame. Δυστυχώς το δεύτερο σενάριο είναι το πιο πιθανό, ειδικά όσο πλησιάζει το τέλος της regular season και οι Blazers δεν βρίσκονται εντός των θέσεων που οδηγούν απευθείας στα playoffs. 

(Gus Χρυσοχού)

9. Memphis Grizzlies

Οι Grizzlies είναι μια από τις πιο νεανικές και fun to watch ομάδες του ΝΒΑ τα τελευταία δύο χρόνια. Η έλευση του Ja Morant, ο νεανικός κορμός, η διάθεση για τρέξιμο (όγδοη ομάδα σε pace και η πιο αποτελεσματική ομάδα στους αιφνιδιασμούς) είναι μερικοί από τους λόγους που αξίζει κάποιος να καθίσει και να ξενυχτήσει για πάρτη τους. Τη χρονιά που μας πέρασε, μπόρεσαν να μπουν στην postseason μέσω των play-ins και αφού απέκλεισαν τους Warriors σε ένα νοκ αουτ παιχνίδι όπου ο Ja Morant έδειξε γιατί είναι ένας από τους καλύτερους νέους αστέρες της Λίγκας, χάσανε στον πρώτο γύρο απέναντι στους Jazz, αλλά οι εμπειρίες που αποκόμισαν ήταν πολύ σημαντικές.

Οι κινήσεις που έκαναν το καλοκαίρι, μάλλον δεν τους έκαναν πολύ καλύτερους σε σχέση με πέρυσι. Έφυγε ο Jonas Valanciunas, που ήταν ο δεύτερος καλύτερός τους παίκτης όλη τη χρονιά, και στη θέση του ήρθε ο Steven Adams. Επίσης ανέβηκαν από το #17 στο #10 στο draft, όπου και επέλεξαν τον Ziaire Williams, έναν small forward που μπορεί να μετατραπεί σε δημιουργό και σκόρερ από τα φτερά, αλλά που επίσης είναι πολύ “άγουρος” και θα χρειαστεί χρόνο για να δείξει αν θα τα καταφέρει. Η βασική ελπίδα για βελτίωση έρχεται από το γεγονός ότι ο Jaren Jackson Jr. ξεκινάει τη χρονιά υγιής και πολλοί από τους παίκτες που είναι βασικά γρανάζια στην ομάδα (Morant, Bane, Melton, Tillman, Clarke) είναι σε μικρή ηλικία οπότε αναμένεται να συνεχίσουν να βελτιώνονται. Έχοντας μία από τις νεαρότερες ομάδες στη Λίγκα, σκοπός της φετινής χρονιάς θα είναι να συνεχιστεί η εξέλιξη των παικτών και ιδανικά να μπορέσουν να αποφασίσουν ποιοι από το υπάρχον ρόστερ θα αποτελέσουν τον κορμό του μέλλοντος. Ειδικά στην περίπτωση του Jaren Jackson Jr. του οποίου το συμβόλαιο λήγει το καλοκαίρι, θα πρέπει να εκτιμήσουν κατά πόσο αξίζει να του δώσουν ένα συμβόλαιο πάνω από 20 εκατομμύρια ή όχι (για μας η απάντηση είναι προφανής και καταφατική). 

Ο στόχος φέτος θα είναι ακόμα για μια φορά τα play-ins και εύκολα ή δύσκολα θα το καταφέρουν. Πιο σημαντική από την τελική κατάταξη για το μέλλον της ομάδας, θα είναι η βελτίωση των Morant, Jackson και των υπόλοιπων νεαρών παικτών. Αν αυτή έρθει, ακόμα κι αν δεν είναι αρκετή για να τους οδηγήσει στην postseason, το μέλλον τους θα φαντάζει σίγουρα πιο ευοίωνο. 

(Leon T.)

10. New Orleans Pelicans

Οι Pelicans μετά το ετήσιο πέρασμα του Stan Van Gundy από τον πάγκο τους, ένιωσαν πως ίσως θα πρέπει να δώσουν τα ηνία σε έναν πιο νεαρό προπονητή. Aποφάσισαν να το κάνουν με την περίπτωση του άπειρου Willie Green. Ο 40χρονος head coach δεν είναι απλά άπειρος ως πρώτος προπονητής, αλλά υπήρξε μόλις τρία χρόνια βοηθός (ένα στους Warriors και δύο στους Suns). Ωστόσο οι διοικούντες της Νέας Ορλεάνης πίστεψαν στο όραμά του και στο winning mentality το οποίο έδειξε στις συναντήσεις που είχε μαζί τους. Σε κάθε περίπτωση οι φίλοι των Pelicans δεν θέλουν με τίποτα να δουν να επαναλαμβάνεται ένα σενάριο τύπου Anthony Davis με τον Zion Williamson. Ο Davis, στα επτά χρόνια που έμεινε στη Louisiana, είδε την ομάδα του να καταφέρνει να συμμετέχει στα playoffs μόλις δύο φορές, ενώ κατάφερε να προκριθεί στον επόμενο γύρο τη μία. Κοιτώντας το υπάρχον roster, η φετινή χρονιά μάλλον δεν θα είναι από εκείνες που θα μείνουν αξιομνημόνευτες για τους Pelicans. Ο Zion θα μας προσφέρει αναμφίβολα στιγμές μπασκετικού μεγαλείου, ωστόσο μοιάζει αρκετά μόνος για να καταφέρει να στείλει την ομάδα στην postseason. Η απόκτηση των Jonas Valanciunas και Devonte’ Graham δείχνει ξεκάθαρα τη διάθεση του Green να δει την ομάδα του να παίζει πιο γρήγορα, καθώς ο Λιθουανός είναι πιο ευκίνητος από τον Steven Adams. Το κομμάτι που αναμένουμε να δούμε την επίδραση του νέου προπονητή, είναι αυτό της προόδου των Nickeil Alexander-Walker και Kira Lewis Jr. Αμφότεροι οι νεαροί guards έχουν δώσει πολύ καλά αγωνιστικά δείγματα και ίσως τους δούμε σε πιο σημαντικούς ρόλους φέτος. Το σημαντικό πρόβλημα των Pelicans όμως παρατηρείται στην άμυνα, αφού ήταν 22οι στη λίστα που αφορά το defensive rating, συνεπώς ο Green έχει πολλή δουλειά στον συγκεκριμένο τομέα. Οι Pelicans θα μας χαρίσουν μερικά βράδια απόλαυσης, αλλά δεν βλέπουμε πως θα καταφέρουν κάτι καλύτερο από μια συμμετοχή στο play-in tournament.

(Gus Χρυσοχού)

11. San Antonio Spurs

Παραμένοντας σε μια ενδιάμεση κατάσταση, οι Spurs για ακόμη μια χρονιά θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη μη συμμετοχή τους στα playoffs. Για ίσως την σπουδαιότερη μπασκετική δυναστεία του 21ου αιώνα, η τρίτη σερί απουσία από την postseason θα είναι αναμφίβολα πολύ περίεργη και το βασικό ζήτημα είναι ότι για την ώρα οι Spurs μοιάζουν πιο κοντά στην, ας πούμε 14η θέση, πάρα στην όγδοη.

Φυσικά για μια από τις πιο καλοπροπονημένες και πνευματικά δυνατές ομάδες, η παρουσία στη 10η θέση και η συμμετοχή στα play-in ίσως δώσει μια επιπλέον ευκαιρία, όμως για ακόμη μια φορά το καλοκαίρι δεν κύλησε ομαλά για την ομάδα του Gregg Popovich. Οι πολύπειροι Demar DeRozan, Rudy Gay και μια από τις σημαίες της ομαδας, ο Patty Mills, αναχώρησαν για πιο ελκυστικούς προορισμούς με αντάλλαγμα το τίποτα και αντικαταστάθηκαν από μονάδες που είναι σίγουρα πιο χαμηλά σε ποιότητα όπως o Thaddeus Young, o Doug McDermott κι ο επιστρέφοντας ως πρωταθλητής, Bryn Forbes.

Παρόλα αυτά, μπαίνοντας σε ένα πιο άμεσο rebuilding mode, οι Spurs διαθέτουν ακόμη και έτσι έναν πολύ ενδιαφέροντα πυρήνα νέων παικτών, που μπορεί να μην φέρει αποτέλεσμα στην σεζόν, αλλά σίγουρα θα τους κάνει μια άκρως απαιτητική αντίπαλο. Dejounte Murray και Keldon Johnson θα είναι πια οι σταρ της ομάδας και οι βοήθειες από τους Lonnie Walker, Devin Vassell και Derrick White θα είναι πολύτιμες και ίσως καθοριστικές. Επιπλέον, η επιλογή του 18χρονου Josh Primo, του νεότερου παίκτη στο φετινό ντραφτ έδειξε ακόμη περισσότερο τις προθέσεις του front office για το μέλλον της ομάδας και η αλήθεια είναι ότι ο νεαρός μοιάζει ήδη από την preseason ως εξαιρετική επιλογή. Βέβαια στην κανονική περίοδο θα έχει ανηφόρα.

Στα αξιοσημείωτα της σεζόν τους, πως ο Pop θέλει 26 νίκες για να γίνει ο πλέον πολυνίκης όλων των εποχών, στην -όπως όλα δείχνουν- τελευταία του σεζόν στους Spurs και τη Λίγκα.

(Δημήτρης Βούρδας)

12. Minnesota Timberwolves

Ακόμα μία κακή χρονιά πέρασε για τους Minnesota Timberwolves, οι οποίοι στάθηκαν “άτυχοι” στη λοταρία του draft και η επιλογή τους κατέληξε στους Golden State Warriors. Η χρονιά  ξεκίνησε με πολλές ήττες και πολλά χαμένα παιχνίδια από τον Karl Anthony Towns, κάτι που οδήγησε στην απόλυση του προπονητή Ryan Saunders. Η ελευση του Chris Finch ήταν ένα από τα θετικά στοιχεία στη χρονιά, αφου βελτίωσε σημαντικά την επίθεση της ομάδας (από 24η με 109 ποντους/100 κατοχες, σε 17η με 112 πόντους/100 κατοχες). Το έτερο θετικό σημάδι ήταν η βελτίωση του Anthony Edwards μέσα στη χρονιά. Το #1 του draft του 2020 έδειξε στοιχεία πολύ καλού σκόρερ και θα μπορούσε να είναι μαζί με τον Towns οι δύο πυλώνες γύρω από τους οποίους θα χτίσουν οι Timberwolves.

Στις σημαντικές κινήσεις του καλοκαιριού, οι Rubio, Culver, Hernangomez έφυγαν από την ομάδα και στη θέση τους ήρθαν οι Beverley, Prince και Bolmaro. Η έλευση του Beverley, ενός παίκτη που έχει παίξει στα playoffs όλες τις χρονιές που είναι στο ΝΒΑ και της νοοτροπίας του στην άμυνα, αναμένεται να είναι η πιο σημαντική αλλαγή του καλοκαιριού. Αν υπάρχει ένας λόγος αισιοδοξίας στην προσπάθεια της ομάδας να μπει στα play-ins, αυτός είναι ότι η συνύπαρξη των τριων αστέρων της ομάδας ήταν καλύτερη από ό,τι αποδεικνύει το ρεκόρ της ομάδας. Σύμφωνα με το Cleaning the Glass, όταν οι Russell, Edwards, Towns ήταν μαζί στο παρκέ, οι η ομάδα τους κέρδιζε τους αντιπάλους τους με 8,3 πόντους ανά 100 κατοχές! Αν αυτή ήταν η επίδοση όλης της ομάδας, τότε θα είχαν το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ πίσω μόνο από τους Utah Jazz! 

H πρόκληση για φέτος είναι να μεγιστοποιήσουν τα λεπτά που οι τρεις παίκτες παίζουν μαζί και παράλληλα να βρουν σχήματα που να είναι ισορροπημένα σε άμυνα και επίθεση όταν παίζουν δύο από τους τρεις παραπάνω παίκτες. Η πιθανή/αναμενόμενη βελτίωση του Anthony Edwards είναι ο x-factor που μπορεί να κάνει την ομάδα των Λύκων να προσπεράσει τους υπόλοιπους διεκδικητές της 10ης θέσης. Αν και δε θα έπρεπε να δίνουμε πολύ σημασία στα φιλικά προετοιμασίας, η άμυνα στα δύο πρώτα παιχνίδια της σεζόν ήταν αρκετά βελτιωμένη και αν αυτό αποτυπωθεί και στα επίσημα παιχνίδια, τότε θα μπορέσουν να φτάσουν στη 10η θέση. Αλλά επειδή μιλάμε για τους Timberwolves, πάντα περιμένουμε κάτι να πάει στραβά και να τους εκτροχιάσει.  

(Leon T.)

13. Sacramento Kings

Οι Kings έχουν στα χέρια τους έναν αθλητή σαν τον De’Aaron Fox ο οποίος είναι έτοιμος για breakout προς το all-star επίπεδο καμιά διετία τώρα, πολύ μακριά από την εικόνα του ‘’δυνατά και άδεια νούμερα σε κακή ομάδα’’ που έχει σχηματιστεί κατά κάποιον τρόπο στην κοινή γνώμη. Το franchise του Sacramento απάντησε σε αυτό ντραφτάροντας πέρυσι τον -εξαιρετικό- Tyrese Haliburton και φέτος τον Davion Mitchell, αμφότεροι guards που λειτουργούν καλύτερα με την μπάλα στα χέρια. Το επόμενο βήμα είναι να στείλουν στον Fox φωτογραφία από κάποιο λεξικό ανοιγμένο στο “Α” και συγκεκριμένα στη λέξη “ανταλλαγή”, με το έξτρα μήνυμα ‘’να, διάβασε τον ορισμό, αυτό πιστεύουμε πως πρέπει να ζητήσεις’’. 

Στα σοβαρά τώρα, το roster των Kings θεωρητικά δεν είναι άσχημο. Η περιφέρεια έχει ταλέντο στους Fox-Haliburton-Hield-Mitchell-Terence Davis, Barnes και Harkless είναι αξιόπιστοι στους ρόλους των wing-forwards και η frontline έχει τους βετεράνους Holmes-Tristan Thompson μαζί με το συνεχιζόμενο project του Marvin Bagley. Το πρόβλημα είναι πως απουσιάζουν οι ρόλοι. Ποιος είναι ο #2 μαζί με τον Fox, πως είναι το rotation στην περιφέρεια, πόσο θα χρειαστεί να αγωνίζονται με σούπερ χαμηλό σχήμα τριών περιφερειακών, πόσο θα περιμένουμε τον Bagley να βγάλει τον all-star που κρύβει με τεράστια επιτυχία μέσα του και δεν αφήνει κανέναν μας να δει σε μία τριετία μετριότητας; Όλα αυτά ενώ και ο coach Walton δεν έχει αφήσει κάποιο ξεκάθαρο προπονητικό στίγμα, με την ομάδα να ακολουθεί μεν υψηλό τέμπο και αρκετό transition στο παιχνίδι της, αλλά αυτό να γίνεται σχεδόν κατα συνθήκη, λόγω της παρουσίας του μόνιμα γκαζωμένου Fox και χωρίς το υπόλοιπο σύνολο (πλην Haliburton) να μπορεί να ακολουθεί με σταθερότητα, ώστε να έρχονται σιγά-σιγά και οι απαραίτητες νίκες.

Μέσες άκρες οι Kings είναι ξανά ένα μπλέξιμο. Κάπου μέσα στον Ιανουάριο-Φεβρουάριο θα μοιάζουν καλύτεροι, εκεί είναι περίπου η εποχή που ο Fox μετατρέπεται σε χαρακτήρα του Dragonball και δεν αφήνει τίποτα όρθιο, συμπαρασύροντας το Sacramento σε εικόνα που μας ψήνει πως θα διεκδικήσουν τα play-ins, αλλά δυστυχώς δεν. Η προσωπική μου θέση είναι πως όταν αυτό συμβεί ξανά φέτος, καλύτερα να φορέσει μία ‘’TRADE ME’’ πινακίδα και να πάει στην ευχή, να ηρεμήσει εκείνος και το franchise να αναζητήσει ένα άλλο χτίσιμο. 

(Δημήτρης Χ.)

Tier 4: Στον Πάτο της Περιφέρειας, στη Μάχη του Lottery

14. Oklahoma City Thunder

Φανταζόμαστε πως στην Oklahoma λαμβάνει χώρα ένα σκηνικό τύπου διαφήμισης Jack Daniels, όπου ο Sam Presti περιμένει υπομονετικά να ωριμάσουν οι συνθήκες για να δώσει κάπου τα πολλά picks (24 μέχρι και το 2027) που έχει μαζέψει στην κατοχή του. Σε μια ανεξήγητη και άνευ προηγουμένου κατάσταση, οι Thunder μοιάζουν να ζουν τη μέρα της μαρμότας, όσον αφορά την απόκτηση των picks και των χαμηλών προσδοκιών που δημιουργούνται κάθε σεζόν. Ωστόσο, οι Thunder καταφέρνουν να αποδίδουν καλύτερα από όσο περιμένει κανείς. Οι 22 νίκες πέρυσι έδειξαν πως ο Mark Daigneault έχει δυνατότητες ως πρώτος προπονητής και θα ήταν ενδιαφέρον να τον βλέπαμε με ένα καλύτερο ρόστερ ώστε να δούμε που μπορεί να φτάσει. Ξεπερνώντας τα τερτίπια του Presti με την απαξίωση των picks που έχει στη διάθεσή του και δεν λέει να τα εκμεταλλευτεί προς ώρας, οι Thunder έχουν την τύχη να έχουν στο δυναμικό τους τον Shai Gilgeous–Alexander, ο οποίος έχει θέσει τις βάσεις για μια μεγάλη καριέρα. Δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία του NBA άλλος παίκτης 22 ετών και κάτω που να σημειώνει κατά μέσο όρο 23 πόντους ανά παιχνίδι και να σουτάρει με 50% εντός πεδιάς και 40% από το τρίποντο. Συνεπώς οι Thunder έχουν ένα εξαιρετικό asset στην κατοχή τους, το οποίο αν το πλαισιώσουν με καλές βοήθειες, είναι πιθανό να τους στείλει ψηλά. Ακόμα κι έτσι να γίνει όμως, χρειάζεται χρόνος. Οι Thunder πέρυσι ήταν η χειρότερη ομάδα της Λίγκας επιθετικά, με ένα offensive rating της τάξης του 103,5, ενώ είχαν και το χειρότερο net rating με -10,5. Η επιλογή του Josh Giddey, ο οποίος είναι σοβαρός υποψήφιος για το βραβείο του rookie της χρονιάς, μοιάζει να «κολλάει» καλά με τον Gilgeous–Alexander και σίγουρα θα δούμε καλά παιχνίδια μέσα στη σεζόν από τους δύο παίκτες. Η χρονιά των Thunder πάντως, θα είναι της κατηγορίας “μια από τα ίδια”. Το σίγουρο είναι πως κατά τη διάρκεια της χρονιάς οι ιθύνοντες της ομάδας θα ρίχνουν κλεφτές ματιές προς την πλευρά του Los Angeles και πιο συγκεκριμένα στους Clippers. Ο λόγος; Οι Thunder έχουν το pick τους για το 2022 και με τον Kawhi Leonard εκτός αγωνιστικής δράσης για αρκετό καιρό, είναι μια συμφέρουσα κατάσταση για εκείνους. Αυτό βέβαια ίσως και να αποτελέσει το highlight της χρονιάς τους.

(Gus Χρυσοχού)

15. Houston Rockets

To Ηοuston στη μετά-Harden/Morey εποχή έχει μπει σε φάση ολικής αναμόρφωσης. Mε τον Stephen Silas στον πάγκο από την περασμένη σεζόν, είχε παρουσιάσει μια σοβαρή εικόνα αρχικά στο διάστημα Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου, προτού αρχίσουν τα προβλήματα τραυματισμών και πάρει η ομάδα την κατηφόρα. Ένας δρόμος που διόλου δεν ενόχλησε τον οργανισμό, καθώς o καλύτερος τρόπος για να φτιάξεις μια νέα ομάδα, αν δεν το κάνεις μέσω trades, είναι από τη διαδικασία του draft. Τέσσερις φορές διάλεξαν στον πρώτο γύρο του draft κατά τη διάρκεια του οποίου επέλεξαν τους Jalen Green (#3), Alperen Sengun (#16), Usman Garuba (#23), Josh Cristopher (#24), με άπαντες τις επιλογές να είναι στην ηλικία των 19 ετών. Το αν θα καταφέρουν να «αναπτυχθούν» όπως πρέπει οι νέοι παίχτες θα φανεί στο μέλλον. Σε συνδυασμό με την παρουσία των Kevin Porter Jr και Christian Wood αναμένεται να είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις ομάδων στη Λίγκα και ας μην έχουν ως στόχο την είσοδο καν στα play-ins. 

Το σημαντικότερο ζήτημα αυτή τη στιγμή για τους Rockets είναι η περίπτωση του John Wall, o oποίος δεν υπολογίζεται. Εν τέλει η ανταλλαγή προβλημάτων με τους Wizards το περσινό καλοκαίρι δεν στέφθηκε με επιτυχία για καμία εκ των δύο ομάδων, ενώ το ποιοτικό έλλειμα που υπάρχει στη θέση του point guard -οκ, εκτός αν ο Exum ξαφνικά γίνει ο παίκτης που περίμεναν όταν έμπαινε στο ΝΒΑ- μοιάζει μεγάλο και μένει να φανεί τι κατάληξη θα έχει η υπόθεση για τους Τεξανούς και τι ανταλλάγματα θα λάβουν.

Fun fact (ή και όχι) της επόμενης μέρας είναι το γεγονός πως μετά από μια τριετία κατά την οποία σούταραν τον ίδιο αριθμό δίποντων με τρίποντα η πλάστιγγα πέρυσι έγειρε προς τα σουτ μέσα από τη γραμμή των 7,25 μέτρων. 

(Pete Σεΐζης)