1. (1) Utah Jazz - Memphis Grizzlies (8)

Γιατί θα περάσουν οι Jazz (Γιάννης Χάτσιος): Παρά τη σαγήνη που εκπέμπουν οι Grizzlies σε όποιον άνθρωπο έχει καρδιά σε αυτόν τον κόσμο, η πραγματικότητα παραμένει ότι μιλάμε για ένα match-up του πρώτου με τον ένατο (thank you play-in tournament :) ). Αυτό δεν σημαίνει ότι οι σειρά θα είναι βόλτα στο πάρκο για τους Jazz, άλλωστε ο Mitchell τώρα επιστρέφει από τον τραυματισμό στον αστράγαλο που τον κράτησε εκτός δράσης για πάνω από ένα μήνα και οι Grizzlies έρχονται με τα φρένα σπασμένα. Παρά τα highlights του Morant, οι τελευταίοι δεν διαθέτουν και τη δυναμικότερη επίθεση του πρωταθλήματος, ενώ το σκοράρισμά τους παράγεται σε μεγάλο βαθμό κοντά στο καλάθι, εκεί που στη συγκεκριμένη σειρά ελλοχεύει το kraken. Ο Rudy Gobert επίσης αποτελεί κεφάλαιο και για την επίθεση της Utah, καθώς είναι ένας center που μπορεί να τρέχει το γήπεδο, να στήνει screens και να ρολάρει ασταμάτητα, και με αυτή τη φυσική κατάσταση θα απαντήσει στον πόνο που θα αντιπαρατάξει ο Valanciunas. Η εξαιρετική άμυνα των Grizzlies συνολικά βασίζεται στο physicality και σε παμπόνηρους παίκτες που ξεφυτρώνουν στις passing lanes, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στο τρίποντο, γεγονός που μάλλον θα προκαλεί αμηχανία στον Taylor Jenkins απέναντι σε μια ομάδα που σουτάρει 43 τρίποντα ανά αγώνα και ευστοχεί στο 39% από αυτά. Bonus διασκέδασης: Το match-up που λογικά θα εμφανιστεί στο παρκέ, δύο παικτών που τρέχουν κατοστάρι με ημερολόγιο αλλά είναι πραγματικές μπασκετικές ιδιοφυΐες, Kyle Anderson Vs Joe Ingles.

 Γιατί θα περάσουν οι Grizzlies (Δημήτρης Χ.): Γιατί ο Ja Morant τα έχει βάλει με ολόκληρο τον μπασκετικό κόσμο και κάνει τα ακατόρθωτα με μία νεανική ομάδα στο Memphis, οπότε γιατί να μην μας δώσει άλλη μία έκπληξη; Προφανώς μιλάμε για μία πολύ δύσκολη αποστολή, ήδη είναι τεράστια υπόθεση που οι Grizzlies απέκλεισαν τους Warriors στα play-ins και βρίσκονται εδώ. Το σημείο που μπορούν να κυνηγήσουν μέσα στη σειρά ώστε να έχουν μία τύχη είναι στην πραγματικότητα μία από τις δυνάμεις των Jazz, με ονοματεπώνυμο Rudy Gobert. Mε τον Valanciunas να βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση και το υπόλοιπο σύνολο να είναι έτοιμο να τρέξει (πολύ) και να σουτάρει (ακόμη περισσότερο) οι Grizzlies μπορούν να χτυπάνε αλλεπάλληλα πάνω στον Γάλλο ψηλό, όχι γιατί είναι αδύναμος αμυντικά -το ακριβώς αντίθετο, ο άνθρωπος πάει για αμυντικός της χρονιάς- αλλά γιατί πιθανή φθορά και κούραση στο βάθος της σειράς μπορεί να φέρει την υπέροχη μηχανή της Utah σε ανισορροπία. Όταν έχεις απέναντι την ομάδα που κυριάρχησε σε όλη τη regular, αλλά δεν έχει και την τεράστια επιτυχία στις προηγούμενες postseason, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να την τρέξεις και να παίξεις με το μυαλό του συνόλου, μπας και κάνεις την ολική ανατροπή, που ακόμη και έτσι φαντάζει δύσκολη με τον τρόπο που οι Jazz κουμαντάρουν τα παιχνίδια και ανοίγουν το γκάζι από τα μισά της τρίτης περιόδου και έπειτα. Οι Grizzlies πάντως είναι φτιαγμένοι για κάτι τέτοιο και ο Morant μοιάζει ήδη έτοιμος, δύο-τρία χρόνια μπροστά από το ‘’αναμενόμενο’’ πλάνο, ώστε να τα βάλει με όλους και με όλα, θυμίζοντας τον Derrick Rose του ‘09 και του ‘10, λίγο πριν κάνει το απόλυτο μπαμ με MVP και διάφορες άλλες πρωτιές.

 X-Factor / Πρόβλεψη (Νίκος Ραδικόπουλος): Τα δύο συγκεκριμένα franchises φαντάζουν παρόμοια projects σε διαφορετικές φάσεις: με έδρες σε μικρές αγορές της Δύσης (όσο “Δύση” είναι το Memphis σε κάθε περίπτωση), που στήριξαν την ανάπτυξή τους σε εξαιρετικές επιλογές από το draft, μετρημένα καλά acquisitions από την free agency και λελογισμένα και στοχευμένα trades. Οι Grizzlies μπήκαν σε μια διαδικασία rebuild μόλις δύο χρόνια πίσω και να που σήμερα είναι στα Playoffs. Οι Jazz από την άλλη είναι σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο της αγωνιστικής τους ανάπτυξης, έχοντας μεγαλύτερη εμπειρία και ωριμότητα, έχοντας τσαλακωθεί και ξανααπλώσει από το περσινό στραπάτσο με τα covid περιστατικά των Mitchell και Gobert και τον αποκλεισμό από το Denver στο Bubble. Αυτή η διαφορά φάσης είναι που θα κρίνει τελικά και την αναμέτρηση, με την Utah να περνάει άνετα σχετικά στα πέντε παιχνίδια. Σαν υστερόγραφο μόνο να πω, πως περιμένω με ανυπομονησία την επικείμενη μάχη των old school δεινοσαύρων, Valanciunas και Gobert, με αμφότερους να κάνουν εξαιρετική χρονιά ως τώρα.

2. (2) Phoenix Suns - Los Angeles Lakers (7)

Γιατί θα περάσουν οι Suns (Δημήτρης Βούρδας): Γιατί είναι καλύτερη ομάδα και είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς ετών και σταθερής βελτίωσης μέσα στα χρόνια ενός οργανισμού που από περίγελος έγινε ένας από τους διεκδικητές των φετινών πλέι-οφ. Η αλήθεια είναι ότι απ’ όλους τους διαθέσιμους αντιπάλους που θα μπορούσαν να έχουν οι Suns στα φετινά πλέι-οφ, ειδικά ξεκινώντας από το 2ο seed, οι πρωταθλητές Lakers είναι ένα χαστούκι στην προσπάθεια που έγινε φέτος. Ακόμη κι έτσι, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ξεκινούν τουλάχιστον επί ίσοις όροις την προσπάθεια τους για πρόκριση στον δεύτερο γύρο. Η τριάδα Paul-Booker-Ayton δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις περισσότερες τριάδες σταρ στην postseason, με νούμερα που δείχνουν ότι οι τρεις τους συμπληρώνονται ιδανικά. Η εξέλιξη παικτών με σημαντικότατους ρόλους στο παιχνίδι της ομάδας, όπως o παίκτης-ελβετικός σουγιάς, Mikal Bridges και οι έμπειροι ρολίστες Dario Saric και Jae Crowder μπορούν να βάλουν πολλά προβλήματα στους κάτοχους του τίτλου, που ήδη προέρχονται από πολλαπλά πλήγματα τραυματισμών και κόπωσης μετά από τους βάναυσους τελευταίους εννέα μήνες. Και στην τελική, έχει πιο πολλή πλάκα όταν οι πρωταθλητές αποκλείονται από τον πρώτο γύρο, θυμηθείτε το Clippers-Spurs το 2015.

Γιατί θα περάσουν οι Lakers (Γιάννης Χάτσιος): H σύντομη απάντηση είναι η προφανής: διαθέτουν μακράν τους δύο καλύτερους παίκτες της σειράς και αυτό είναι αρκετό. Ας ψαχουλέψουμε όμως λίγο περισσότερο. Η βελτίωση της άμυνας των Suns φέτος είναι βασικός λόγος που βρέθηκαν στη δεύτερη θέση της Δύσης. Ένα πλεονέκτημα που όμως ματαιώνεται από τους δύο stars των Lakers καθώς τα όπλα τους στην περιφέρεια δεν είναι ισχυρά απέναντι στον LeBron James. O Chris Paul υπολείπεται καμιά 25αριά πόντους, ο Jae Crowder έχει αποτύχει σε διάφορες φάσεις να τον περιορίσει και ο παράγοντας Χ είναι ο φανταστικός Mikal Bridges, ο οποίος είναι ήδη από τους καλύτερους αμυντικούς στη λίγκα, αλλά δεν είναι Andre Iguodala ή Kawhi Leonard, δηλαδή κάποιος με γρήγορα πόδια, τεράστια χέρια και κτηνώδη δύναμη - του λείπει το τελευταίο στοιχείο. Αν με κάποιον τρόπο τα καταφέρει θα μιλάμε για έναν νέο αμυντικό θρύλο. Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο Anthony Davis. Ο Αyton παρουσιάζεται βελτιωμένος στα μετόπισθεν φέτος, αλλά ένα από τα υποτιμημένα στοιχεία του παιχνιδιού του Davis είναι η επιλεκτικότητα που επιδεικνύει ανάμεσα στα στοιχεία του ολοκληρωμένου επιθετικού του ρεπερτορίου. Πότε θα δημιουργήσει τη φάση του, πότε θα απειλήσει από μακριά και πότε θα βουτήξει στο καλάθι όπου είναι ίσως ο καλύτερος play finisher της ιστορίας. Η αντιμετώπιση μιας τέτοιας απειλής για συνεχόμενα παιχνίδια είναι κάτι που ο Μπαχαμέζος center δεν έχει ξανασυναντήσει και δεν έχει δείξει την αντίληψη να προσαρμοστεί αστραπιαία μέχρι στιγμής. Οι λύσεις πίσω του είναι ο Kaminsky και ο Saric, οπότε ζόρικα τα πράγματα...

X-Factor / Πρόβλεψη (Gus Χρυσοχού): Δεν θα κουραστούμε να λέμε πως η υγεία του LeBron είναι σαφώς ο νούμερο ένα παράγοντας για την όποια επιτυχία των Lakers. Αν ο αστράγαλος του “Βασιλιά” είναι οκ, τότε οι Lakers δεν έχουν να φοβούνται τίποτα. Σε περαιτέρω στοιχεία, ωστόσο, θα ήθελα να σταθώ στον Alex Caruso. Ο guard των Lakers είναι εκείνος που μπορεί να ανακόψει σε αξιοπρεπή βαθμό τον επιθετικό ρυθμό του Chris Paul, αλλά και να “χαλάσει” το δημιουργικό του παιχνίδι. Η ικανότητά του να κολλάει σα βδέλλα στον αντίπαλο point guard, είναι εξαιρετική, κάτι που είδαμε και σε κάποιες φάσεις με τον Steph Curry (ok, o Curry είναι θα βάλει από παντού). Προσωπικά μου θυμίζει σαν αμυντική συμπεριφορά τον Matthew Dellavedova, όταν στους τελικούς του 2016, τα πήγε εξαιρετικά κόντρα στον Curry. Αν ο Caruso συνεχίσει να αποδίδει σε τέτοιο βαθμό στην άμυνα, βλέπω σοβαρά προβλήματα στη οργάνωση των Suns. Πρόβλεψη: 4-2 για τους Lakers

3. (3) Denver Nuggets - Portland Trail Blazers

Γιατί θα περάσουν οι Nuggets (Leon T.): Ο βασικός λόγος που κάνει φαβορί τους Nuggets είναι ο (κατά πάσα πιθανότητα) MVP του φετινού πρωταθλήματος, Nikola Jokic. Ο Σέρβος center κάνει καταπληκτική χρονιά (26,4 pts, 10,8 rebs, 8,3 ass) και στα τελευταία λεπτά των αγώνων έχει άπειρους τρόπους για να βάλει την μπάλα στο καλάθι. Η ευστοχία φέτος του Jokic από όλα τα σημεία του παρκέ (ναι ακόμα κι από μέση απόσταση είναι πολύ καλύτερη από οποιαδήποτε χρονιά του Dirk Nowitzki1. Αν βάλουμε σε αυτό την καταπληκτική ικανότητα να δημιουργεί για τους συμπαίκτες του και την βελτίωσή του στην άμυνα, είναι ξεκάθαρο (για μένα) ότι οι Nuggets θα έχουν τον καλύτερο παίκτη της σειράς στην ομάδα τους, κάτι που αρκεί πολλές φορές για να δώσει τη νίκη.
Η απώλεια του Murray θα τους στοιχίσει σίγουρα, αλλά συγκεκριμένα στη σειρά απέναντι στους Blazers ίσως να μπορούν να την «κρύψουν». Η άμυνα των Trailblazers είναι από τις χειρότερες στη λίγκα (29η σύμφωνα με το Cleaning The Glass) και αυτό με κάνει αισιόδοξο ότι με τους Porter, Barton να συμπληρώνουν τον Jokic και το (μίνιμουμ ένα) απρόσμενα καλό παιχνίδι του Rivers θα μπορέσουν να βρουν τους πόντους που θα χρειάζονται για να κερδίσουν τέσσερα παιχνίδια. Από την άλλη έχουν αρκετούς παίκτες στα guard (Morris, Campazzo, Rivers, Dozier, Barton) ώστε να φθείρουν και να πιέσουν τον Lillard και τον McCollum που είναι οι κινητήριοι μοχλοί της ομάδας του Portland.

Γιατί θα περάσουν οι Blazers (Gus Χρυσοχού): Όσο ο Dame είναι καλά, οι Blazers θα ελπίζουν και θα στοχεύουν ψηλά. Ευτυχώς για εκείνους, φέτος γλίτωσαν τη διαδικασία του play-in, κάτι που σημαίνει μερικές μέρες παραπάνω ξεκούραση. Είναι σαφές πως σε μια τόσο προσωποκεντρική ομάδα όπως είναι το Portland, αυτό είναι κάτι το πολύτιμο. Αγωνιστικά, το Portland φέτος “πόνεσε” σε μεγάλο βαθμό από το underperformance του πάγκου του. Στην πράξη, φάνηκε πως η προσπάθεια να καλύψει τις θέσεις των wing defenders στην αρχή της σεζόν, είχε σαν αποτέλεσμα τη σταθερά κακή απόδοση της second unit - σε συνδυασμό και με τους αρκετούς τραυματισμούς που ταλαιπώρησαν τους Blazers και φέτος. Αν υπάρχει το κατάλληλο σημείο, λοιπόν, για το Portland για να γίνει κάποιο step-up, αυτό είναι τώρα και περιλαμβάνει τον πάγκο. Επιπλέον, ένα στοιχείο που θα δώσει στην ομάδα του Terry Stotts ένα πλεονέκτημα είναι ο ρυθμός. Μπορεί οι Blazers να μη διεκδικούν τον τίτλο της πιο pace based ομάδας στη Λίγκα (19οι), ωστόσο απέναντι στο αργό παιχνίδι των Nuggets (27οι σε pace) πρέπει να ανεβάσουν ταχύτητες και να τους παρασύρουν στον ρυθμό τους. Τέλος, η αποτελεσματικότητα του Portland από την περιφέρεια, είναι μάλλον το πιο μεγάλο “συν” του στη σειρά με τους Nuggets. Μιλάμε για την ομάδα που πετυχαίνει σχεδόν 16 τρίποντα ανά παιχνίδι (δεύτερη στο NBA), παίρνοντας σχεδόν 41 προσπάθειες (επίσης δεύτερη), με ένα ποσοστό ευστοχίας στο 38,5% (έκτη). Στο ιδανικό σενάριο για τους Blazers, δεν βλέπω πως θα μπορέσει το Denver να καλύψει τον βομβαρδισμό της παρέας του Lillard.

X-Factor / Πρόβλεψη (Δημήτρης Χ.): Στη συγκεκριμένη σειρά o x-factor είναι μία απουσία και μιλάμε φυσικά για τον Jamal Murray. Οι δύο αντίπαλοι κινούνται αρκετά χρόνια γύρω από τους ίδιους πρωταγωνιστές (προσθέτοντας στην πορεία χρήσιμους ρολίστες και εργαλεία που κουμπώνουν περισσότερο) και στη μεταξύ τους κόντρα η αρμάδα Lillard έχει το πάνω χέρι, πόσο μάλλον τώρα που θα λείπει ο βασικός περιφερειακός σκόρερ του Denver, o οποίος προσφέρει έξτρα βαρύτητα στη γη που κυριαρχεί ο Jokic και μετατρέπει την επίθεση των Nuggets σε άλυτο γρίφο. Οι Blazers μπαίνουν στον πρώτο γύρο με την ορμή των πρόσφατων νικών, βλέπουν το μοναδικό μονοπάτι που μπορεί να τους φέρει μία πετυχημένη postseason (δικαιολογώντας τον χαρακτηρισμό του contender στο ξεκίνημα της χρονιάς) και μπορούν βάσιμα να ελπίζουν πως σε ένα γκρουπ αγώνων απέναντι στο Denver, η φωτιά της περιφέρειας Dame-CJ δε θα έχει ματσάρισμα. Πρόβλεψη: 4-2 για τους Blazers.

4. (4) L.A. Clippers - Dallas Mavericks (5)

Γιατί θα περάσουν οι Clippers (Νίκος Ραδικόπουλος): Τα Playoffs δεν είναι αγώνας ταχύτητας αλλά αντοχής. Αν εξαντλήσεις όλες σου τις δυνάμεις στον πρώτο γύρο για να «σκοτώσεις» τον –έστω τραυματισμένο- «Βασιλιά» δεν είναι σίγουρο τι δυνάμεις θα σου έχουν απομείνει για τους επόμενους τρεις αντιπάλους. Άλλωστε, μιλώντας για τους Clippers, μιλάμε για μια ομάδα που δεν έχει φτάσει ποτέ στην ιστορία της σε τελικούς καν περιφέρειας. Κάπως έτσι, μετά την ντροπιαστική έξοδο από το Bubble πέρσι, οι ηθελημένες ήττες από Rockets και Thunder για να αποφύγουν τους Lakers στον πρώτο γύρο ίσως δεν είναι αντίστοιχα ντροπιαστικές, παρά την σχετική εντύπωση. Ντροπιαστική για την ομάδα των Kawhi και George θα είναι οποιαδήποτε πρόωρη έξοδος, μην πω ξερά η μη κατάκτηση του Τίτλου. Oπότε το ποντάρισμα να τραυματιστούν κάπου στη διαδρομή LeBron (ή/και Davis) δεν είναι σώνει και ντε παράλογο ή ντροπιαστικό.
Στα του οίκου τους τώρα, διαθέτουν ένα από τα καλύτερα δίδυμα της Λίγκας, σε βαθμό που όποτε οι δυο τους συνυπάρχουν στο παρκέ οι Clips τρέχουν ρεκόρ 32-11, με το εξωπραγματικό +17,6 ανά 100 κατοχές, σε 1.028 αγωνιστικά λεπτά. Έχουν βάθος σε κάθε θέση, πλην αυτής του center και η έλευση του (“playoff”;) Rondo έφερε ισορροπία στην ομάδα, παράλληλα με την αγωνιστική ανάκαμψη του Reggie Jackson. Ο Τy Lue έκανε ένα εξαιρετικό ως τώρα κοουτσάρισμα μακριά από τους προβολείς. Ίσως αυτό να είναι και το προφίλ που τους ταιριάζει περισσότερο, του outsider, της ομάδας που κανείς δεν περιμένει, προφίλ που ταιριάζει άλλωστε και στον Kawhi, σε πλήρη αντίθεση με το φανφαρικό “L.A., Our Way” που λάνσαραν πέρσι και ακόμα τους στοιχειώνει. Στα αγωνιστικά, είναι η πλέον εξοπλισμένη ομάδα για να ρίξει κορμιά πάνω στο Doncic (αν και πέρσι όλοι/ες θυμόμαστε το τρίποντο μαχαιριά στο Game-4 στο Bubble) και αν υπάρχει μια φτέρνα εκτεθειμένη στο συγκεκριμένο match-up, αυτό είναι το μαρκάρισμα του Porzingis -αν αυτός θυμηθεί πως κάποτε ήταν “unicorn” και παίξει αναλόγως-, καθώς Zubac και -αν και όσο παίξει- Boogie αδυνατούν να τον ακολουθήσουν μακριά και ο Ibaka έχει να εμφανιστεί υγιής κάνα δίμηνο. Σε κάθε άλλη περίπτωση, όντας η ομάδα με το υψηλότερο ποσοστό στα τρίποντα (41,1%, με δέκα μάλιστα παίκτες τους να σουτάρουν πάνω από 39,5%) και στις βολές στην regular season στην ιστορία της Λίγκας (83,9%), πλέον των δύο superstars που διαθέτουν, έχουν την εμφανή υπεροπλία απέναντι στην τρέχουσα έκδοση των Mavericks.

Γιατί θα περάσουν οι Mavericks (Pete Seizis): Mπορεί η “Αγνή Σλοβένικη Κάβλα” να επαναλάβει τις εμφανίσεις της περασμένης σεζόν στο Βubble του Οrlando και να αφήσει εκτός συνέχειας playoffs ένα εκ των φαβορί για το δαχτυλίδι; Γιατί όχι θα πούμε. Οι Mavs αφότου αντιμετώπισαν αρκετά προβλήματα κατά τη διάρκεια της σεζόν με σημαντικότερο όλων αυτό της παρουσίας του Kristaps Porzingis κατόρθωσαν να αποφύγουν το play-in τουρνουά και να έχουν ξανά την ευκαιρία να πετάξουν έξω τους Clippers. Η απουσία, άλλωστε, του Λετονού «μονόκερου» ήταν αυτή που στέρησε αρκετές από τις ελπίδες που είχαν για να το πετύχουν κάποιους μήνες πριν. Αυτή τη φορά θα είναι υγιής -για πόσο βέβαια- και θα αποτελέσει ένα ακόμα έξτρα όπλο απέναντι στις smallball πεντάδες που παρατάσσει ο Tyronn Lue. O πάγκος τους μοιάζει «στα χαρτιά» καλύτερος, με τον αντίστοιχο των Καλιφορνέζων να μην έχει πια το δίδυμο Williams-Harrell που ήταν η δύναμη πυρός της «δεύτερης πεντάδας» ενώ οι Τεξανοί έχουν προσθέσει τον «βρωμοχερά» με το ατσαλάκωτο Duke-ικό μαλλί JJ Redick για να δίνει μία έξτρα απειλή από την περιφέρεια. Έχουν παίκτες που μπορούν να μαρκάρουν σε μεγάλο βαθμό τους Leonard, George-οκ, ειδικά τον δεύτερο που είχε γίνει στόχος καυστικών σχολίων πέρυσι με τις εμφανίσεις τους- όπως οι Finney-Smith και Josh Richardson ενώ το δίδυμο των Doncic-Porzingis μπορεί να τους χτυπήσει σε ενδεχόμενες αλλαγές στην άμυνα είτε με σουτ του δεύτερου, είτε με iso του πρώτου. Ο οποίος Doncic στα τρία ματς εναντίον των Clippers είχε 30,3 πόντους, 8,3 ριμπάουντ, 11 ασίστ και δύο νίκες. Μήπως τελικά οι Mavs έχουν τον καλύτερο παίχτη της σειράς; HalleLuka!

https://twitter.com/dallasmavs/status/1343310075839053825

X-Factor / Πρόβλεψη (Leon T.): Παικταράς ο Σλοβένος, αλλά όπως είπε κι ο Νίκος πιο πάνω είναι πολύ γεμάτη ομάδα οι Clippers φέτος. Καταλαβαίνω το θεωρητικό κομμάτι ότι η παρουσία του Porzingis φέτος μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι ο παίκτης που μπορεί να κρίνει τη σειρά και περιμένω τους Ibaka και Morris να τα πάνε αρκετά καλά στο μαρκάρισμά του. Προσωπικά περιμένω ο X-factor της αναμέτρησης να είναι ο πάγκος των Clippers. Στα λεπτά που ο Doncic θα είναι στο παρκέ, οι Mavericks θα είναι ανταγωνιστικοί, αλλά όταν θα είναι στον πάγκο την πρωτοβουλία θα την έχουν οι Clippers. O Rondo αποδείχτηκε πολύ καλή προσθήκη, Mann και Kennard μπορούν να δώσουν βάθος και ο Batum είναι πασπαρτού που εγγυάται την ομαλή λειτουργία της ομάδας. Έχοντας 10 παίκτες που σκοράρουν με ποσοστό μεγαλύτερο του 39,5% από το τρίποντο κόντρα στους μόλις τρεις (Kleber, Brunson, Redick) του Dallas, η ζωή των George και Leonard θα είναι πιο εύκολη από αυτή του Luka. 4-1 οι Clippers λοιπόν.

Σημειώσεις:

1. Σύμφωνα με το cleaning the glass αυτή είναι η ευστοχία του Nowitzki σε όλη του την καριέρα

Και αυτή του Jokic. Δείτε τα νούμερα στην τελευταία σειρά