Δευτέρα, 15 Φεβρουαρίου 2021 18:23

We Got Game - 8: Μια ματιά πίσω από τη βιτρίνα

Aπό :
We Got Game - 8: Μια ματιά πίσω από τη βιτρίνα

Έχοντας μιλήσει τις προηγούμενες μέρες από τη σελίδα μας αναλυτικά τόσο για τους Jazz, όσο και για τους Spurs, στο σημερινό We Got Game οι Nίκος Ραδικόπουλος, Γιάννης Χάτσιος και Gus Χρυσοχού, στρέφουν την προσοχή τους στους απροσδόκητα καλούς Thunder και στο πρότυπο 3&D παίκτη των Suns, τον Mikal Bridges. Πέραν αυτών, οι σταθερές στήλες είναι είναι παρούσες, καθώς και μια αναφορά στο θέμα της εβδομάδας, τον Εθνικό Ύμνο. Δυστυχώς, όχι το τραγούδι των Radiohead, αλλά αυτόν των ΗΠΑ.  

Οι Thunder είναι απροσδόκητα καλοί

Περίπου στα 24-25 παιχνίδια, λίγο μετά δηλαδή το ένα τρίτο της σεζόν, οι Oklahoma City Thunder ήδη έχουν δέκα νίκες, απέχοντας μόλις μια νίκη από το ρεκόρ των Mavericks και των Pelicans. Όλα αυτά εν μέσω ενός δύσκολου προγράμματος (12ο πιο δύσκολο μέχρι στιγμής στη Λίγκα) και έχοντας βγάλει το λάδι των Lakers σε back-to-back παιχνίδια, τα οποία τελικά έχασαν αμφότερα στην παράταση. Πριν ξεκινήσει η σεζόν, οι 10 νίκες μάλλον φάνταζαν με ρεαλιστικό σενάριο για τα 72 παιχνίδια ολόκληρης της σεζόν, όχι για τα 25. Ναι μεν έχουν πετύχει περισσότερες νίκες από ό,τι υπαγορεύει το point differential τους (πάνω-κάτω δηλαδή τους πόντους που έχουν βάλει και φάει, κάτι που συχνά στη διάρκεια της σεζόν ομαλοποιείται - ένδειξη για το αν μια ομάδα είναι “τυχερή” ή “άτυχη”, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) κάτι που συμβαίνει και με τους Kings παρεμπιπτόντως, αλλά, που να πάρει, μιλάμε για μια ομάδα που ήταν κοντά στο .500 με τον Pokusevski να παίζει σχεδόν 20’, πριν ανατεθεί στην G-League.

Πράγμα που δεν είναι βολή προς τον Pokusevski, αλλά μιλάμε για έναν παίκτη 19 χρονών, χωρίς ουσιαστική επαγγελματική εμπειρία, με ακόμα εφηβικό κορμί, που δεν μπορεί να μαρκάρει κανέναν και με ενδεχομένως τα χειρότερα επιθετικά στατιστικά της σύγχρονης ιστορίας του NBA, παίζοντας από τον πάγκο δίπλα σε παίκτες όπως ο Maledon, o τέως συγχορευτής του Ξανθόπουλου στο ανσάμπλ του Moncho Fernandez, ο Mike Muscala, και ο Justin Jackson. 

Πως στο διάολο το κάνουν δηλαδή αυτό; Με ένα προπονητή και ένα ρόστερ που θέλουν να καθιερωθούν και παίζοντας άμυνα με ένταση, γύρω από δύο πραγματικά εξαιρετικούς παίκτες σε αυτή την πλευρά.

Ο Luguentz Dort δεν έχασε το βηματισμό του αφότου συστήθηκε με κρότο πέρσι στα playoffs, με αποκορύφωμα τους 30 πόντους του στο Game-7 απέναντι στους Rockets, όταν και παραλίγο να οδηγήσει την ομάδα του Harden στον πιο απογοητευτικό αποκλεισμό της, αφού τον είχε βασανίσει και για τα εφτά παιχνίδια. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι είχε πετύχει μάλιστα έξι τρίποντα, μοιάζοντας όχι με τον παίκτη που ήταν εκείνη την στιγμή, αλλά με την ιδεατή εκδοχή του. Τη φετινή σεζόν ξεκίνησε άχαστος από το τρίποντο, διατηρώντας ποσοστό πάνω από το 40% όσο οι Thunder -αλήθεια- ήταν σε τροχιά playoffs. Το 2-6 που ακολούθησε συνέπεσε με το σβήσιμό του από το τρίποντο και αυτό ίσως να μην είναι σύμπτωση. Σε αυτά τα παιχνίδια έχει 4/35 και 1/16 στα τελευταία τρία, που έχασαν με επτά και ένα πόντο αντίστοιχα στις παρατάσεις με τους Lakers, και δύο με τους Nuggets -η ανομβρία του έπαιξε τον ρόλο της. Στην άμυνα είναι ένας θερμοσίφωνας που παίζει συνέχεια στις μύτες, όσο νόημα μπορεί να βγάζει αυτό.

Ο έτερος πυλώνας, ο Al Horford, από τη μια χαραμίζεται σε μια ομάδα που θα μείνει εκτός playoffs, από την άλλη επιδεικνύει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν έναν από τους καλύτερους συμπαίκτες στο NBA, στην τελική αυτά για τα οποία σε ηλικία 33 ετών και με μέσους όρους 14/7/4 υπέγραψε συμβόλαιο τεσσάρων ετών και αξίας $ 109 εκατ. Ας μην τα ξαναλέμε, αντίληψη που μεταφράζεται σε playmaking και άμυνα στον χώρο, screens, καθοδήγηση. Πιο συγκεκριμένα, στους Thunder αποτελεί σημείο αναφοράς υπό την έννοια ότι καθορίζει την θεωρία της επίθεσης και της άμυνάς τους, και αποτελεί τον παρτενέρ των δύο επίδοξων ακρογωνιαίων λίθων του μέλλοντός τους σε κάθε πλευρά του παρκέ. Για τον Shai-Gilgeous Alexander αποτελεί αυτόν τον ψηλό-που-μπορεί-να-δώσει-pick που κάθε νέος guard χρειάζεται, δίνοντας την απαραίτητη δομή στην επίθεση, ενώ παράλληλα σηκώνει μέρος του βάρους της δημιουργίας. Στην άμυνα, είναι αυτός που με τη φωνή αλλά και τις τοποθετήσεις του επιτρέπει στον Luguentz Dort να αφοσιώνεται σε αυτό που κάνει καλύτερα, δηλαδή σκυλίσια προσωπική άμυνα - αλλά και γενικότερα σε όποιον μαρκάρει στην περιφέρεια. Αναπόφευκτα, ανάμεσα σε κοψίματα, off-ball screens και ασυνεννοησίες, η τόσο επιθετική προσέγγιση θα αφήσει κενά και εύκολους πόντους. Ο Horford είναι αυτή η βαλβίδα ασφαλείας που κάνει τα μαθηματικά να βγαίνουν.

Σίγουρα μεγάλο μέρος της επιτυχίας πιστώνεται και στον Mark Daigneault. Το βλέπουμε ξανά και ξανά, νέοι σε ηλικία προπονητές, συχνά χωρίς ιδιαίτερη -ή και καθόλου αγωνιστική εμπειρία- δημιουργούν σύνολα που ξέρουν τι θέλουν. Δεν ξέρω αν είναι η δουλειά στο scouting και την τακτική ή η ευκολότερη σύνδεση με ανερχόμενους παίκτες λόγω κοινών εμπειριών, αλλά σαν μοντέλο δείχνει να δουλεύει.

Πέραν των ανωτέρω, ο Kenrich Williams θυμίζει Shane Battier, προσπαθεί να είναι παντού, σουτάρει καλά και γεμίζει τρύπες, ο Isaiah Roby αφήνει υποσχέσεις σαν ένας σύγχρονος ψηλός, αλλά το κομμάτι με τις μεγαλύτερες προοπτικές είναι αναμφίβολα ο Darius Bazley. Έχοντας κάνει την πρακτική του στη New Balance, φάει τις σφαλιάρες του πέρσι έχοντας παρακάμψει το κολέγιο, φέτος έχει την ευκαιρία να μάθει από τα λάθη του. Tο ύψος στα 2,03 που τον δίνουν εμένα μου φαίνεται πολύ συντηρητικό, ίσως να είναι ότι είναι ακόμα πολύ αδύνατος, αλλά φαίνεται να έχει μια φυσική κλίση στην ντρίμπλα τοποθετώντας σωστά το κορμί του και τρυπώνοντας στα κενά, κάτι δύσκολο στο ύψος του και δεδομένου ότι παίζει στο “4,δεν φοβάται να είναι δημιουργικός με την ντρίμπλα. Είναι ένα ρόλερ κόστερ μεταξύ εντυπωσιασμού και θυμηδίας, τα ποσοστά του είναι τραγικά, αλλά είναι άλλο το 38% να έρχεται από spot-ups και δημιουργία άλλων και άλλο όταν ο παίκτης τεστάρει τα όρια των δυνατοτήτων του (με τους Lakers για παράδειγμα πήρε step-back μετά από σταυρωτή κάτω από τα πόδια, σε άλλη ομάδα αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ.)

Το σημείο αναφοράς όμως όλων αυτών αποτελεί ο Shai Gilgeous-Alexander που ανεβαίνει πέντε-πέντε τα σκαλιά προς το, αναπόφευκτο αν μείνει υγιής τα επόμενα χρόνια, All-Star Game. Η δημιουργία που είχε δείξει στο κολέγιο επιστρέφει φέτος, καθώς αναλαμβάνει πλέον μόνος του την μπαγκέτα, μετά τις αποχωρήσεις Paul και Schroder, φτάνοντας τις 6,5 assists ανά παιχνίδι (3,3 πέρυσι), συνεχίζει να γίνεται πιο εκρηκτικός, κάτι που κάνει τα αρρυθμικά drives του ακόμη πιο απρόβλεπτα και είναι όσο δυνατός μπορεί να είναι κανείς γύρω στα 80 κιλά στο ύψος του. Η άλλη μεγάλη βελτίωση είναι στο σουτ του. Όχι τόσο στην αποτελεσματικότητα, όσο στην ευελιξία αυτού. Κάθε χρόνο επιταχύνει την μάλλον αργή μηχανική με την οποία ξεκίνησε την καριέρα του, ενώ από σχετικά στατικός σουτέρ ως ρούκι, με ένα κόλλημα στο release, πλέον σουτάρει άνετα τόσο step backs όσο και catch and shoot μετά από sprint με μία ρευστή κίνηση. Όλα αυτά ήταν σε πλήρη έκθεση στο πρώτο παιχνίδι απέναντι στους Lakers, όπου στην τέταρτη περίοδο τον ανέλαβε ο LeBron James. Court vision, σκορ με πολλούς τρόπους από το τρίποντο και ευχέρεια στο drive και την επαφή, ενώ παράλληλα δεν παίρνει ρεπό στην άμυνα. Ακόμα κι αν δεν γεμίζει το μάτι, όλα τα υλικά για έναν μελλοντικό franchise player είναι εδώ, πριν ακόμα κλείσει τα 23.

Ίσως ένα μέρος της επιτυχίας είναι πως με εξαίρεση τους τιμώντες το ψωμί βετεράνους τους, όλοι οι υπόλοιποι έχουν κάτι να αποδείξουν, και αυτό το άθροισμα της προσπάθειας βγαίνει στο παρκέ. Δεν υπάρχουν οι “κακοί” παίκτες που ξέμειναν με αναίτια αυτοπεποίθηση, ούτε παίκτες που κάθονται στα συμβόλαιά τους ή παίζουν μόνο επίθεση -συνήθεις μάστιγες κακών ομάδων ή κάθε παίκτης των Knicks την τελευταία δεκαπενταετία. Έτσι είναι και ο προπονητής τους, οπότε δεν παίρνει κανείς ρεπό ούτε σε μια φάση, και αυτό έχει ένα σωρευτικό αποτέλεσμα και τους κάνει καθ’ όλα μη ελκυστικούς αντιπάλους. Θα μπορούσε να είναι στη θέση του οποιοσδήποτε -φανταστείτε για παράδειγμα τον Horton-Tucker στη θέση του Diallo, θα έκανε παπάδες. Και ακριβώς αυτή η αναλωσιμότητα που μπορεί να δημιουργήσει άγχος, εδώ βγαίνει σε μαχητικότητα. Και αυτή με τη σειρά της, ως τώρα σε αποτελέσματα.

O 3&D των Suns

O Mikal Bridges έχει μία από τις πιο δύσκολες δουλειές στο NBA. Όχι μόνο έχει αναλάβει να σταματήσει τους αντιπάλους του -και συχνά τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλη ομάδας- αλλά βρίσκει με επιτυχία την ενέργεια να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες του στην επίθεση. Τα άκρα του είναι δυσανάλογα μακριά σε σχέση με το υπόλοιπο κορμί του (2,15 wingspan, με ύψος κάτω των δύο μέτρων -1,98) γεγονός που του επιτρέπει να κλείνει χώρους με μεγάλη ευκολία. Προφανώς δεν είναι ο μόνος που αναλαμβάνει τέτοιου είδους αποστολές κάθε βράδυ, αλλά αν αναλογιστεί κανείς την ηλικία του τότε η μέχρι στιγμής απόδοσή του, καθίσταται τουλάχιστον ως εντυπωσιακή. Το defensive rating του φέτος αξίζει να αναφερθεί ως ένα καλό στοιχείο στο παιχνίδι του. Όχι τόσο γιατί βρίσκεται στις πρώτες θέσεις, αλλά γιατί δείχνει την προοπτική να αναδειχθεί ως ένας κορυφαίος αμυντικός στο παιχνίδι.

Το 109,1 τον φέρνει στην 45η θέση μεν, μεταξύ των παικτών που αγωνίζονται τουλάχιστον 28 λεπτά ανά παιχνίδι, αλλά βρίσκεται πάνω από παίκτες που βρίσκονταν σε υψηλότερες θέσεις στη σχετική κατηγορία τα τελευταία χρόνια. Σε κάθε περίπτωση, όταν βλέπεις τον ενεργεία καλύτερο αμυντικό του παιχνιδιού, τον Giannis Antetokounmpo να βρίσκεται στο 108,1 προς ώρας, τότε αυτό είναι ένα καλό δείγμα του τι μπορεί να πετύχει ο Bridges. Στο επιθετικό κομμάτι, είναι σαφές πως διάγει την καλύτερη χρονιά της καριέρας του μέχρι τώρα, καθώς σημειώνει ένα statline της τάξης του 14/5,3/2,2 ενώ επιδίδεται και σε ένα block κατά μέσο όρο. Παράλληλα, τα ποσοστά του είναι εξαιρετικά. Η ευστοχία του φτάνει στο 50%, λιγότερο μεν από το περσινό 51%, αλλά φέτος παίρνει σχεδόν τέσσερις προσπάθειες παραπάνω (10,1 σε σχέση με τις 6,6 πέρυσι). Τέλος, σουτάρει με 38,7% από τη γραμμή του τριπόντου, ποσοστό που αποτελεί το  καλύτερο της καριέρας του.

Οι 10 προσπάθειες ανά παιχνίδι (οι μισές από τα 7,25), είναι κάτι που αξίζει να σταθούμε, ειδικά από την στιγμή που ο Bridges βρίσκεται στην ίδια πεντάδα με τους Chris Paul, Devin Booker και DeAndre Ayton. Αυτό σημαίνει πως ο προπονητής του, Monty Williams, του δείχνει απεριόριστη εμπιστοσύνη στο παιχνίδι του, στοιχείο που αναμφίβολα χτίζει την αυτοπεποίθηση του παίκτη. Το σημαντικότερο όλων, ωστόσο, είναι πως ο Bridges δείχνει από νωρίς (είναι στον τρίτο του χρόνο στη Λίγκα) την κατεύθυνση που οδηγείται και την αγωνιστική ταυτότητα που φαίνεται να αποκτά, αυτή του 3&D παίκτη. Έχοντας ένα καλό ποσοστό από το τρίποντο σε συνδυασμό με το αμυντικό versatility του, το Phoenix μάλλον βρίσκει ένα “φτερό” το οποίο έψαχνε εδώ και χρόνια. Κυρίως, έναν παίκτη που δείχνει να βάζει την ομάδα του πάνω απ’όλα και συνεισφέρει τα μέγιστα και στις δύο άκρες του γηπέδου.

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια

Από εντυπωσιασμό...

Ο χορευτής.

... και από τα γέλια

Και οι ηθοποιοί.

 

Η γωνιά του Geek

➢ Στο παιχνίδι βέβαια που ο Butler κορόιδευε στο τέλος για να το κερδίσουν, οι Heat έκαναν αρνητικό ρεκόρ εύστοχων διπόντων, με μόλις 12. Τους 96 πόντους τους σύνολο τους έπιασαν πέραν αυτών με 14 τρίποντα και 32 βολές.

➢ O Seth Curry έτρεχε τη σεζόν με ποσοστά 50/50/100 σε δίποντα/τρίποντα/βολές αντίστοιχα. Μέχρι που πριν την εκτέλεση δύο βολών κόντρα στους Suns ο Chris Paul του ψυθίρισε κάτι στο αυτί. Και εκεί τέλειωσε το απόλυτο από τη γραμμή των βολών.

➢ Περισσότερα triple doubles από τον Magic, υπολειπόμενος αποκλειστικά του Oscar Roberson για παίχτη κάτω των 23 είναι πλέον ο Luka μετά από αυτό της Τετάρτης κόντρα στους Hawks. Επιπρόσθετα, η Αγνή Σλοβένικη Καύλα έχει 13 σερί παιχνίδια με τουλάχιστον 25 πόντους, υπολειπόμενος αποκλειστικά των 16 τέτοιων του LeBron και των 29 του KD για παίκτη κάτω των 21 ετών.

➢ Ο Patty Mills των Spurs πέρασε σε παιχνίδια NBA τον Andrew Bogut (784), γινόμενος ο Aυστραλός με τις περισσότερες συμμετοχές στον “Μαγικό Κόσμο”.

➢ Κατηγορία “Τρίποντα”:

23 φορές έχει πετύχει κάποιος παίχτης τουλάχιστον 11 τρίποντα σε αγώνα NBA, με τον Curry να το έχει κάνει τις εννέα από αυτές τις 23 φορές. Τον ακολουθούν οι Lillard και Klay με από δύο φορές αμφότεροι. Ο Dennis Scott ήταν ο πρώτος που το κατάφερε, το 1996, με τον Curry να το κάνει τρεις φορές τη σεζόν 2018-19. Φέτος μόνο οι Van Fleet και Curry το έχουν πετύχει. Γενικά, με τη συζήτηση για τον καλύτερο σουτέρ τριών πόντων όλων των εποχών ληγμένη, απλά καταγράφουμε τα ρεκόρ του. Κι εμείς, κι απέναντι:

- Αν τώρα κατεβάσουμε κατά ένα τρίποντο τον πήχη, στα τουλάχιστον 10 σε ένα παιχνίδι, ο Curry το έχει κάνει 17 φορές στην καριέρα του, ενώ δεύτερος και εδώ είναι ο Klay, μόνος του αυτή τη φορά, με πέντε τέτοια παιχνίδια
- O Coby White είχε 8/17 τρίποντα και ο Jach LaVine 9/14 στη νίκη των Bulls επί των Pelicans το βράδυ της Τετάρτης, γινόμενοι το πρώτο δίδυμο συμπαικτών με πάνω από οχτώ τρίποντα έκαστος σε ένα παιχνίδι.
- Αντίστοιχα, στη νίκη των Celtics κόντρα στους Raptors, οι Ojeleye και Pritchard έγιναν οι πρώτοι Κέλτες που πετυχαίνουν τουλάχιστον έξι τρίποντα στο ίδιο παιχνίδι.

➢ Στον αγώνα των Heat κόντρα στους Rockets ο Max Struss των Heat, ένας ακόμα λευκός βρωμόχερας που μάζεψαν από τα πανέρια με τα πεταμένα των υπολοίπων, είχε 21 πόντους, με 6/9 σουτ, εκ των οποίων ⅝ τρίποντα και 4/4 βολές και ..τίποτε άλλο απολύτως. Μηδέν rebounds, assists, κλεψίματα, κοψίματα. Έτσι έγινε ο πρώτος παίκτης με τέτοια statline (μόνο πόντους) από τον Cuttino Mobley που το είχε κάνει το 2007.

➢ Tρεις συνεχόμενες νίκες στην παράταση για τους Lakers, κόντρα σε Pistons και Τhunder (x2), για πρώτη φορά μετά τον Νοέμβρη του 1991 για το franchise, γινόμενοι παράλληλα μόλις η έβδομη ομάδα στην Ιστορία που καταφέρνει κάτι τέτοιο, πρώτη μετά τους Wolves τον Γενάρη του 2007. Στο αμέσως επόμενο παιχνίδι τους, για να κάνουν και πάλι μη βαρετά τα πράγματα για τους οπαδούς τους ενδεχομένως, ή απλά για να φτάσουν τις τέσσερις νίκες σε παράταση σε συνεχόμενους αγώνες, κάτι που καμία ομάδα ποτέ δεν έχει καταφέρει ως τώρα, είπαν να μπουν στο παιχνίδι μετά το έκτο λεπτό, δίνοντας ένα προβάδισμα 20-2 στους Grizzlies ως εκείνο το σημείο. Φευ...Κέρδιζαν με 17 τρία λεπτά πριν τη λήξη, πριν το αφήσουν να πέσει στους 10. Βέβαια, το ότι ο LeBron στα 36 κλεισμένα του παίζει μέσα Φλεβάρη 40 λεπτά σε αυτά τα αδιάφορα εντελώς παιχνίδια κόντρα σε Thunder και Pistons φαντάζομαι συμφωνούμε πως απλά το κάνει για να ενισχύσει το επιχείρημά του “ψιτ, εκείνο το MVP που μου χρωστάτε, δεν το έχω ξεχάσει, το νου σας”. Δεν ξέρω αν έχει δίκιο ή άδικο (λάθος, ξέρω, δίκιο έχει), ωστόσο ο LeBron, στα 36 κλεισμένα του:

➢ Μέσα στον γενικότερα χαβά του reddit, ένας χρήστης σημείωσε πως ο LeBron James έχει καλύτερο ποσοστό καριέρας σε Τελικούς ΝΒΑ (10/17, ήτοι 59%) από ό,τι ο Shaq ποσοστό καριέρας στις βολές (53%).

➢ Μιας και η κουβέντα στους Πρωταθλητές, να πούμε κάτι και για τον πρωταθλητισμός γενικότερα. Αυτός λοιπόν απαιτεί εμπειρία. Πέντε στις έξι ομάδες που διεκδικούν το πρωτάθλημα είναι “στις γηραιότερες” της φετινής σεζόν.

➢ 24 παραμένουν τα παιχνίδια που έχουν αναβληθεί λόγω covid την τρέχουσα σεζόν, με μόλις πέντε να είναι οι ομάδες που δεν έχουν καμία αναβολή ως τώρα: οι τέσσερις ομάδες των δύο μεγάλων Μητροπόλεων, Lakers, Clippers, Knicks και Nets, καθώς και οι Toronto/Tampa Bay Rapots.

➢ Μέσα στη βδομάδα που προηγήθηκε δημοσιεύτηκε η ετήσια αποτίμηση του Forbes για τις ομάδες του NBA. Παρά την πανδημία, την απουσία φιλάθλων (και τα λίτρα δακρύων), οι 24 από τις 30 ομάδες είχαν αύξηση στην αξία τους. Στα άξια αναφοράς επίσης, το προσπέρασμα των Warriors επί των (Πρωταθλητών) Lakers στη δεύτερη θέση του ακριβότερου franchise του NBA. Πρώτοι (και πάλι) σε αξία, σπάζοντας για πρώτη φορά το φράγμα των $5 δισ., οι New York Knicks.

Ups and Downs

⬆ Ο Gus έγραψε τις προηγούμενες ημέρες μία εξαιρετική ανάλυση για τους φετινούς Jazz και στις αμέσως επόμενες εμφανίσεις τους, αυτοί έσπευσαν να μας χαρίσουν τρεις εξαιρετικές φάσεις:

Ένα αμυντικό σεμινάριο rim protection από τον Gobert και δύο επιθετικές χορογραφίες, με αψεγάδιαστο ball movement (1 και 2).
Πανάξια στην πρώτη θέση της Λίγκας ως τώρα η ομάδα του Quin Snyder που μετράει 16 νικές με διψήφια διαφορά τους τελευταίους 19 αγώνες της.

⬆ Πόσο τέλεια ήταν η συγκεκριμένη φάση, και όταν λέμε “η φάση” δεν εννοούμε αποκλειστικά το μπασκετικό σκέλος αυτής! Οι Warriors τρέχουν αιφνιδιασμό και ο σε two-way contract Warrior, Juan Toscano Anderson, δίνει πάσα στον Curry στον αιφνιδιασμό. Με το παιχνίδι στον πόντο και έναν διάδρομο ανοιχτό μπροστά του, ο JTA θα έπρεπε να πάει να διεκδικήσει ενδεχόμενο επιθετικό rebound. Aντ’ αυτού, με το που φτάνει η μπάλα στα χέρια του Curry, αρχίζει να πανηγυρίζει. Ναι, πριν η μπάλα περάσει το διχτάκι. “Curry αφού”. Το Bleacher Report παίζει τη φάση τονίζοντας την αντίδραση “του συμπαίκτη του Curry”. Ο Juan τους συστήνεται “γεια σας παιδιά, με λένε ο Juan!”, o Curry τον retweetάρει. 

Μα πόσο πιο όμορφη κάνει τη Λίγκα ο Curry και ό,τι σχετίζεται με αυτόν!

⬆ Είναι η στιγμή της κατάκτησης του Τίτλου από τους Raptors και ο PoBO της ομάδας, Masai Ujiri πηγαίνει προς τον αγωνιστικό χώρο να πανηγυρίσει με την ομάδα του. Ένας μπάτσος τον σταματάει και αρχίζει να τον σπρώχνει. Πριν βγει στη δημοσιότητα το video με την -κλασσική για μπάτσο- απαράδεκτη συμπεριφορά του “προστάτη του πολίτη”, ο μπάτσος είχε μηνύσει τον Ujiri κατά τη συνήθη γουρουνοσυμπεριφορά ότι και καλά τον έβρισε, τον χτύπησε, τον προκάλεσε. Ένα και κάτι χρόνο μετά ωστόσο, η μήνυση του μπάτσου αποσύρεται. Περίεργο, δεν μας έχουν συνηθίσει τα γουρουνια όλου του κόσμου να έχουν την ίδια φάτσα.

⬇ Ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά με τους Celtics όταν ο Βούρδας μοιράζει κόλλυβα στο twitter και ο Simmons καλεί έναν ακόμα Celtic fan (τον Ο΄Connor) μες στα μαύρα μεσάνυχτα Αμερικής για να κλάψουν ο ένας στον ώμο του άλλου. Κρίμα. Και έπαιζε πολύ καλά τελευταία το trade exception που κατάφερε και εξασφάλισε για την ομάδα ο Ainge στη θέση του Hayward και αντί του Turner.

Ακολούθως μια ενδεικτική συμμετοχή τους σε κάτι σαν μπάσκετ κόντρα στους Raptors:

⬇ Σε αγωνία ωστόσο είναι και ο “οχτρός” των Κελτών, με τους Lakers να περιμένουν να δουν τα αποτελέσματα της αξονικής στον αχίλλειο του Davis και τη σοβαρότητα του εκεί τραυματισμού του superstar της ομάδας. Ο AD, που δεν αγωνίστηκε στους δύο αγώνες των Lakers κόντρα στους Thunder την εβδομάδα που έκλεισε χθες, στο παιχνίδι κόντρα στους Nuggets τραυματίστηκε στο ίδιο σημείο και αποχώρησε μετά από σκάρτα 20 λεπτά συμμετοχής. Ενδεχομένως σοβαρός τραυματισμός του, προφανώς και αλλάζει τη γεωγραφία όλης της Λίγκας και την κατάταξη των φαβορί για την κατάκτηση του Larry O’B.

⬇ Σε συνέχεια του παραλογισμού της Λίγκας, το κάτωθι:

O Εθνικός Ύμνος

Οι Mavericks είχαν δώσει τους 13 πρώτους εντός έδρας αγώνες τους για τη σεζόν χωρίς να έχουν παίξει τον εθνικό ύμνο των Η.Π.Α. πριν την έναρξη αυτών. Κανείς και καμία είτε δεν το είχε πάρει χαμπάρι, είτε δεν είχε δώσει βάση στο τι (δεν) συνέβαινε ή στο γιατί (δεν συνέβαινε). “Μάλλον θα είναι στα πλαίσια των προσαρμογών λόγω covid”. Μέχρι που ο Tim Cato του The Athletic έγραψε για το γεγονός. Με μια λιτή ανακοίνωση ο owner/governor των Mavericks, Mark Cuban δήλωσε σχετικά “πως πράγματι η ομάδα του έχει σταματήσει να παίζει τον εθνικό ύμνο πριν την έναρξη των παιχνιδιών, μιας και από τη μία σέβονται όσους νιώθουν δέος και πάθος στην ακρόασή του, από την άλλη όμως νιώθουν και τεράστιο σεβασμό προς όσους νιώθουν πως ο ύμνος δεν τους αντιπροσωπεύει.”

Η παραπάνω ήταν μία δήλωση απόλυτα συνεπής με την στάση της λίγκας ως προς το κινημα Black Lives Matters και τα αιτούμενα αυτού. Ένα κίνημα που το ΝΒΑ είχε αγκαλιάσει, ιδίως στην κορύφωσή του πέρυσι την άνοιξη.

Οι περισσότεροι σχολιαστές, δημοσιογράφοι και bloggers χαιρέτησαν θετικά την ενέργεια. Την βρήκαν μάλιστα μίας πρώτη τάξεως ευκαιρία να καταργηθεί η ανάκρουση του εθνικού ύμνου σε όλα τα γήπεδα του NBA. “Ποιος ο λόγος άλλωστε; Ένα sport έρχεται να δει ο κόσμος, όχι ένα ‘τραγούδι’. Πολλώ δε μάλλον αν αυτό -για όποιος λόγους- ενοχλεί τους πρωταγωνιστές του sport και δη αυτούς που κάνουν το όλο σύστημα και να κυλήσει και να παράξει λεφτά;”. Λογική η επιχειρηματολογία; Απόλυτα, θα πούμε με τη σειρά μας.  

Ωστόσο, η Λίγκα, στον ρόλο του μαλάκα, που με τόσο πάθος και τόση επιτυχία παίζει από το τέλος του Bubble κι έπειτα, έσπευσε την επόμενη κιόλας μέρα να βγάλει οδηγία που υπενθυμίζει την υποχρέωση της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου πριν την έναρξη των αγώνων. Το επιχείρημα; Άγνωστο. Το πιο πιθανό πως αρκετά είχαν απομακρύνει το συντηρητικό κοινό των ΗΠΑ από τη θέαση των αγώνων της λίγκας, για να το απομακρύνουν οριστικά. Και οι παίκτες; “Πληρώνονται αρκετά καλά για να παίζουν μπάσκετ”...

Κοντολογίς και για να μην το κουράζουμε παραπάνω, η όλη κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Η συντηρητική στροφή της λίγκας από τον Σεπτέμβρη κι έπειτα είναι απογοητευτική. Είτε η όλη προοδευτικότητα ήταν ένα marketing trick που θεώρησαν πως οικονομικά δεν απέδωσε και όχι κάτι πηγαίο, βαθιά ριζωμένο στην (εταιρική) κουλτούρα της λίγκας, είτε απλά έγινε εμπορευματική στροφή προς το δόγμα “σε περίοδο κρίσης δεν περισσεύει κανένας καταναλωτής”, το άρμεγμα των παικτών, η αδιαφορία για την υγεία τους, οι απανωτοί εκβιασμοί (για το πότε θα ξεκινήσει η σεζόν και για το All Star Game), και τώρα αυτό, έχουν χαλάσει την όποια προοδευτική εικόνα ανεπανόρθωτα.

Προσεχώς

Πάμε να δούμε τα τρία παιχνίδια που ξεχωρίσαμε για αυτή την εβδομάδα, ελπίζοντας ότι ο covid θα μας επιτρέψει α) να τα δούμε, β) να τα δούμε χωρίς σημαντικές απουσίες, και, γ) να δούμε καλό θέαμα:

  1. PHI @ UTA, 16/2, 04:00: Οι δύο κορυφαίες ομάδες στο NBA αυτή τη στιγμή, βάσει ρεκόρ, συγκρούονται στα ξημερώματα της Τρίτης στο Salt Lake City. Μιλάμε για δύο από τις πέντε καλύτερες άμυνες της Λίγκας, με τους Jazz να βρίσκονται εντός πεντάδας και στο κομμάτι του offensive rating (117). Οι Sixers θα έχουν πολλή δουλειά για να ανακόψουν το ξέφρενο παιχνίδι των παικτών του Quin Snyder, από τα 7,25, ενώ η κόντρα μεταξύ Joel Embiid και Rudy Gobert συγκεντρώνει πάνω της όλα τα φώτα. Αμφότερες οι ομάδες βρίσκονται σε καλή κατάσταση και η μεταξύ τους αναμέτρηση μάλλον δεν θα μπορούσε να έρθει σε καλύτερο σημείο.
  2. ATL @ BOS, 18/2, 02:30: Σημαντικό παιχνίδι για τους Hawks, καθώς θα δείξει κατά πόσο μπορούν να ανταπεξέλθουν κόντρα σε μια από τις καλές ομάδες της περιφέρειάς τους. Η Atlanta βρίσκεται σε ένα ρεκόρ 11-15, το οποίο τους φέρνει μεν εντός των play-ins, αλλά σε μια χρονιά που θα διεξαχθούν 10 παιχνίδια λιγότερα, κάθε ματς έχει τη σημασία του. Το γεγονός πως πετυχαίνουν τους Celtics σε μια κακή φάση (μία νίκη στα τελευταία πέντε παιχνίδια) μάλλον τους βολεύει, με τη Βοστώνη από τη μεριά της να θέλει να ξεφύγει από αυτό το κακό σερί. Ωστόσο, το ίδιο ισχύει και για τους Celtics, καθώς οι Hawks τρέχουν ένα επί μέρους ρεκόρ 1-7. Ενδεχομένως να αποτελεί ένα παιχνίδι επανεκκίνησης για αμφότερες τις ομάδες.
  3. BRK @ LAL, 19/2, 05:00: Οι Lakers ιδρώνουν για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο αχίλλειος του Davis, καθώς ετοιμάζονται για μια πολυαναμενόμενη σύγκρουση με τους Big-3 των Nets. Το Brooklyn, την ώρα που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές, έχει δύο σερί νίκες και μάλλον θα επιδοθεί στην τρίτη του κόντρα στο Sacramento, ενώ η αναμέτρησή του με τους αξιόμαχους Suns, είναι ένα καλό crash test πριν το ταξίδι στο L.A. Από την άλλη οι Lakers αν δεν έχουν στη διάθεσή τους τον AD23 αλλάζει κατά πολύ η μορφή του παιχνιδιού για εκείνους. Σε κάθε περίπτωση, το συγκεκριμένο παιχνίδι ίσως αποτελεί και μια πρόβα τελικών.

Διαβάσαμε, μας άρεσαν και σας προτείνουμε

“Kings rookie Tyrese Haliburton proving to be ‘perfect’ fit for Sacramento”, του Marc J. Spears στο The Undefeated

“Kevin Garnett Isn’t Sure His Generation Could Play in Today’s N.B.A.”, συνέντευξη του Kevin Garnnett στον David Marchese και τους NY Times

“The 2021 NBA Trade-Season Primer”, του Dan Devine στο The Ringer

“Which player has the early lead in the NBA's MVP race?”, του Tim Bontemps στο ESPN

“Joel Embiid Changed His Offseason Conditioning. Now He’s Playing Like An MVP”, του Yaron Weitzman στο FiveThirtyEight

“This Is Exhausting”: How NBA Staffers Are Handling New Responsibilities Under COVID-19 Protocols”, του Paolo Uggetti στο The Ringer

“LaMelo Ball is unlocking Miles Bridges’ potential with the Hornets”, του Ricky O’Donnell στο SB Nation

“How sneakerheads ruined online shopping”, του Casey Taylor στο Vox

Κατηγορία We got game
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « We Got Game - 9: Οι αναλώσιμοι We got Game - 7: H πρώτη μεγάλη παράσταση των Nets »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely