Ξεκινάμε σήμερα με την Ανατολική Περιφέρεια.
1. Sixers - Wizards
Πέρασαν 20 χρόνια από την τελευταία φορά που οι Sixers είχαν το καλύτερο ρεκόρ της Λίγκας, οκτώ από την έναρξη του “The Process”, δομικές αλλαγές σε front office και πάγκο κατά την περσινή offseason και μια MVP level σεζόν από τον Embiid για να το ξανακατεφέρουν. Ωστόσο, το σύνολο του Doc δείχνει να έχει ξακάθαρους ρόλους και πλάνο και τα βλέμματα προς ώρας είναι στραμμένα σε LA και Brooklyn, κάτι μάλλον ιδανικό για αυτούς. Απέναντί τους στον πρώτο γύρο θα βρουν τους Wizards, που πέρασαν τελικά εμφατικά το εμπόδιο των Pacers.
Γιατί θα περάσουν οι Sixers (Pete Seizis): Οι Sixers μετά από μια εικοσαετία βρίσκονται στην κορυφή της Ανατολής, θέση που θα τους δώσει το πλεονέκτημα έδρας έως τους τελικούς της περιφέρειας. Έχοντας μόλις εφτά ήττες στην έδρα τους όλη τη σεζόν (τις δεύτερες λιγότερες πίσω από τη Utah) και με τα γήπεδα σιγά-σιγά να ξαναγεμίζουν, ίσως αυτό αποδειχθεί ιδιαίτερα κρίσιμο.
Καθαρά αγωνιστικά τώρα, χρειάστηκε να έρθει ο Daryl Morey στην ομάδα για να διορθώσει τα κακώς κείμενα του περσινού ρόστερ, ενώ η αλλαγή προπονητή (που για έναν περίεργο λόγο είχε προηγηθεί της αλλαγής στο front office) ανέβασε επίπεδο τους stars της ομάδας και ιδίως τον Joel Embiid. Οι δύο πλάγιοι σουτέρ που βρήκαν στα πρόσωπα των Green, Curry είναι στο 40% plus από το τρίποντο και σε συνδυασμό με την εξαιρετική χρονιά του Harris (επίσης 40% τρίποντο) δημιουργούν τους απαραίτητους χώρους που χρειάζονται οι Simmons, Embiid για να λάμψουν. Ο “υβριδικός’’ Αυστραλός μοιάζει να έχει βρει πραγματικά τον ρόλο του, παίζει φανταστική άμυνα (γιατί όχι και DPOY;), αφού επί της ουσίας μαρκάρει κάθε -μα κάθε!- θέση, ενώ παρά την έλλειψη σουτ γενικώς, θα χτυπήσει τον αντίπαλο με drives, είτε με post up παιχνιδι. Δεν ξέρω αν μπορεί να τον σταματήσει άλλος guard στην Ανατολή σε αυτό το κομμάτι - ίσως ο Βutler.
Από την άλλη, ο Καμερουνέζος center θα μπορούσε να ήταν το νούμερο ένα φαβορί για το βραβείο του πολυτιμότερου αν δεν έχανε 21 παιχνίδια. Φέτος είναι απλά απολαυστικός. Στατιστικά καριέρας με 28,5 πόντους, 37,7% τρίποντο ενώ είναι ο παίχτης που επισκέπτεται περισσότερες φορές τη γραμμή της φιλανθρωπίας. Bonus στατιστικό που αλίευσα από το Cleaning The Glass , η «βασική» πεντάδα των Sixers με Simmons, Curry, Green, Harris, Embiid είναι η δεύτερη καλύτερη όσον αφορά τη διαφορά επίθεσης/άμυνας ανά 100 κατοχές (με minimum τις 500 κατοχές).
Κάπως έτσι, οι Sixers δείχνουν να διαθέτουν τα εργαλεία για να περιορίσουν τους Beal και Westbrook, στα πρόσωπα των Simmons και Thybulle, ενώ αντίθετα, όσο ωραίο και αν είναι το παραμύθι του Gafford απέναντι στον Embiid δεν έχει την παραμικρή τύχη.
Γιατί θα περάσουν οι Wizards (Δημήτρης Βούρδας): Έλα ντε. Το θέμα δεν είναι ότι οι Wizards είναι κακή ομάδα, το κάθε άλλο. Oι εμφανίσεις τους στο τελευταίο τρίτο της σεζόν είναι αντίστοιχες ομάδας που θα μπορούσε να είναι στην (φετινή) πρώτη τετράδα της περιφέρειας. Ο Russell Westbrook κάνει τρομερά πράγματα από τον Μάρτιο και έπειτα, ολοκληρώνοντας άλλη μία σεζόν με μέσους όρους στο triple double, ο Bradley Beal είναι ένας πλήρης superstar με τεράστιο ρεπερτόριο στην επίθεση, καταφέρνοντας να βάλει πάνω από 30 πόντους ανά αγώνα. Έχουν και αρκετούς ρολίστες, με τον Daniel Gafford να είναι μία από τις feelgood ιστορίες της φετινής σεζόν, καταφέρνοντας να αναγεννήσει κάπως την καριέρα του στο φινάλε της κανονικής περιόδου. Το ζήτημα με ομάδες σαν τους Wizards είναι ότι, όπως είδαμε και στο ματς με τους Celtics, συνήθως στην postseason οι αδυναμίες τους εκτίθενται από τους top επιπέδου αντιπάλους και δυστυχώς αυτές οι δικές τους είναι πολλές. Φυσικά, εάν ο Westbrook με τον Beal κάνουν τα δικά τους, ίσως να έχουμε γέλια για κάποια ματς και εάν συνδυαστεί με τα τερτίπια παικτών, όπως ο Simmons και ο Harris στα προηγούμενα playoffs, τότε ίσως μπορεί να έχουμε κάποια έκπληξη. Αν και δεν βλέπω κάτι τέτοιο ως πιθανό με τους φετινούς Sixers. Διαφορετικά, η μόνη άλλη περίπτωση είναι να τραυματιστεί ο Embiid στο πρώτο λεπτό του πρώτου ματς και ο Simmons στο δεύτερο (λεπτό ή ματς). Τότε ναι, θα έχουμε σειρά.
X-Factor και Πρόβλεψη (Gus Χρυσοχού): Θα μπορούσαμε να απλώσουμε αρκετούς λόγους που θα κερδίσουν οι Sixers τη σειρά, αλλά στην πραγματικότητα, ένας φτάνει. Αυτός δεν είναι άλλος από το γεγονός πως οι Wizards δεν έχουν τρόπο να σταματήσουν στον Joel Embiid. Ο JoJo πραγματοποιεί μάλλον την πιο μεστή χρονιά του από τότε που μπήκε στη Λίγκα, κάτι που ενδεχομένως να μεταφραστεί και με το βραβείο του MVP. Σε ομαδικό επίπεδο, μιλάμε για την ομάδα που είναι πρώτη σε κλεψίματα, δεύτερη σε blocks και δεύτερη σε defensive rating ομάδα στη λίγκα. Θα γίνουμε μάρτυρες των ηρωισμών του Westbrook και του κρεσέντου του Bradley Beal από τα 7,25, αλλά δεν θα φτάσουν. Πρόβλεψη: 4-1 οι Sixers.
2. Nets - Celtics
Αν μια ομάδα όλη τη χρονιά συγκαταλέγεται στα φαβορί αυτή είναι Nets. Παρά τις διαρκείς αλλαγές στο roster τους και τους πάμπολλους τραυματισμούς, ο newbie coach Nash τους φέρνει στην postseason σχεδόν ακλυδώνιστα, όπου όμως πλέον θα πρέπει να αποδείξουν άπαντες, coach και superstars πως είναι έτοιμοι -παρά τα όποια προβλήματα ως τώρα, για την μεγαλύτερη των μπασκετικών σκηνών. Πρώτο εμπόδιο οι Boston Celtics, που μετά από τρεις παρουσίες σε τελικούς περιφέρειας τα τελευταία τέσσερα χρόνια έδειξαν να οπισθοχωρούν σημαντικά, παρά να κάνουν το βήμα παραπάνω.
Γιατί θα περάσουν οι Nets (Νίκος Ραδικόπουλος): Πέρασαν οκτώ χρόνια από το καλοκαίρι του 2013 όταν οι Nets χάρισαν το μέλλον τους στους Celtics για να πάρουν το πρώτο τους πρωτάθλημα. Χλευάστηκαν δικαίως και αδίκως, ο Ainge υμνήθηκε σαν μια επί NBAικής γης θεότητα, ωστόσο, οκτώ χρόνια μετά και 23 picks πρώτου γύρου για τους Βοστονέζους έναντι μόλις ενός για τους Nets, κάθε ομάδα μετρά μηδέν πρωταθλήματα, μηδέν τελικούς, εντελώς αντίστροφη διαχείριση των όποιων assets διέθετε, με αποτέλεσμα να είναι οι Nets που βρίσκουν τους τους Celtics με τρεις από τους καλύτερους 15 παίκτες της Λίγκας στη σύνθεσή τους έναντι δύο από τους top-25/30 των Celtics (και δη με τον έναν τραυματία). Πουτάνα μοίρα, ε;! (ή “μαλάκα Ainge”, όπως προτιμάτε). Οι Nets θα περάσουν συνεπώς αέρα από το κουφάρι των Celtics, όχι απλά επειδή έχουν καταφέρει να έχουν τρεις superstars έναντι ενός, αλλά επειδή διαθέτουν και πολύ βαθύτερο ροστερ: o Joe Harris τέλειωσε τη regular με το καλύτερο ποσοστό από τα 7,25 (47,5%), ο Jeff Green κάνει μια εξαιρετική χρονιά ρολίστα, ο Blake Griffin ξαναχαρίζει highlights, οι Bruce Brown και Nicolas Claxton θα τελείωναν τα παιχνίδια για τους Celtics αν ήταν στο roster τους. Εύφημος μνεία στον Steve Nash -και το επιτελείο του προφανώς- που έκαναν εξαιρετική διαχείριση απουσιών, τραυματισμών, covid περιστατικών και δομικών αλλαγών στο roster, παρουσιάζοντας διαρκώς ένα καλοδουλεμένο και αποτελεσματικό σύνολο.
Αν, ωστόσο, πρέπει να τονίσουμε δύο αδύνατα σημεία των Nets, αυτά είναι πως οι τρεις superstars τους έχουν αγωνιστεί μαζί μόλις σε οχτώ παιχνίδια, κάτι που ωστόσο δεν δείχνει να είναι πρόβλημα, μιας και ειδικά αυτούς τους Celtics τους περνάνε και με δύο από τους τρεις (αντίθετα, θα τους βοηθήσει η σειρά να δέσουν καλύτερα μεταξύ τους), και το δεύτερο είναι οι θέσεις των ψηλών, αλλά και πάλι κανένα πρόβλημα, μιας και οι Celtics είναι θεόγυμνοι (και) σε αυτή τη θέση.
Γενικά, αν κάτι θα έχουμε να θυμόμαστε από την συγκεκριμένη σειρά είναι το πώς “οι χριστιανοί ζήταγαν επίμονα να βγουν τα λιοντάρια”...
"We Want Brooklyn!" chants are now coming from the TD Garden crowd. #Celtics #Wizards #Nets
— gary washburn (@GwashburnGlobe) May 19, 2021
... καθώς και η πρώτη εμφάνιση του Kyrie ως Net στο Boston Garden. Ναι, σε κάτι τέτοια μικρά θα είναι στραμμένο το ενδιαφέρον μας σε αυτή τη σειρά, μιας και αγωνιστικά δεν υπάρχει κάτι να μας συναρπάσει, πέρα από τα τέσσερα ματς προετοιμασίας και δεσίματος του συνόλου που η ομάδα του Brooklyn θα δώσει στην προσπάθειά της να κατακτήσει το πρωτάθλημα από την πρώτη χρονιά των μόνων πλέον “Big-3” της Λίγκας.
Γιατί θα περάσουν οι Celtics (Γιάννης Χάτσιος): Η κριτική που κατευθύνθηκε προς το μέρος του Jayson Tatum στη sophomore season του, όταν και ερωτεύτηκε τα σουτ που αντενδείκνυνται από 29 κατασκευαστές νέων advances stats, ήταν πάνω-κάτω πως προσπαθεί να γίνει Kobe. Στην πορεία ισορρόπησε και πάλι τις επιλογές του, ωστόσο παραμένει η πιο πειστική ηχώ του τελευταίου αυτή την στιγμή στη λίγκα, ίσως ο πιο smooth shotmaker του NBA σήμερα και παράλληλα περήφανος κάτοχος του περίφημου “clutch gene”. Ο τραυματισμός του Jaylen Brown σημαίνει πως θα έχει κάθε ευκαιρία να πάρει όλα τα δύσκολα σουτ, κι αν το play-in είναι αξιόπιστο, είναι έτοιμος να τα βάλει κιόλας. Η άμυνα των Nets δεν τρομάζει κανέναν και εάν η άνοδος του του Kemba Walker, ο οποίος στα τελευταία παιχνίδια που ήταν διαθέσιμος έπαιζε σύμφωνα με τα standards του, δίνει μια ελπίδα στους Celtics, οι οποίοι λογικά θα απλοποιήσουν το παιχνίδι τους και θα φορτώσουν τις ελπίδες τους στους δύο εναπομείναντες stars τους. Δυστυχώς η απουσία του Brown θα γίνει αισθητή και στην άμυνα, όπου πλέον μόνο ο Marcus Smart έχει μείνει για να κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή αυτού στον οποίο θα τον εξαπολύσει ο Brad Stevens. Είναι τα πρώτα playoffs εδώ και χρόνια που δεν υπάρχουν απαιτήσεις από τους Celtics, και ίσως αυτό λειτουργήσει ευεργετικά. Όλα αυτά, αν χτυπήσει κάποιος από τους Βig-3 των Nets.
X-Factor / Πρόβλεψη (Pete Seizis): Οι Nets στην συγκεκριμένη σειρά εναντίον των Celtics έχουν σαφώς τον πρώτο λόγο, παρότι ο Tatum μοιάζει να μπήκε στα playoffs φορώντας την μπέρτα του Superman. Το βασικότερο πρόβλημα της ομάδας του Βrooklyn είναι αυτό της θέσης του σέντερ, ή αν θέλετε δεν έχουν σημείο αναφοράς στη ρακέτα. X-factor για τη σειρά δεν θα πω κάτι πρωτότυπο ούτε κάτι “hipsterικό”, αλλά θα βάλω την τριάδα των Harden, Irving, Durant, καθώς έχουν βρεθεί μαζί στο παρκέ για μόλις 414 κατοχές σύμφωνα με το Cleaning the Glass. Σε αυτές τις κατοχές είχαν το εξαιρετικό 123,2 πόντους/100 κατοχές στην επίθεση -98ο εκατοστημόριο- αλλά δεχόντουσαν 112,1 πόντους ανά 100 κατοχές στην άμυνα κάτι που τους κατέτασσε μόλις στο 61ο. Η επίθεση λοιπόν στην περίπτωσή τους θα κάνει τη διαφορά, καθώς και το πως θα αντιμετωπίσουν ενδεχόμενες άβολες καταστάσεις για αυτούς. Τρεις superstars μαζεμένοι απέναντι στους Celtics που τα περιμένουν όλα από τον Tatum, λόγω της ατυχίας που είχαν με τον Jaylen Brown είναι πάρα πολλοί. Πρόβλεψη: 4-1 οι Nets.
3. Bucks - Heat
Σαν να ήταν λίγες μέρες πριν φαντάζει ο άνετος αποκλεισμός των Bucks από τους Heat στο Bubble, ωστόσο οι δύο ομάδες έρχονται ξανά αντιμέτωπες με πολύ διαφορετικές συνθήκες. Οι μεν Bucks, που επέλεξαν να αντιμετωπίσουν τους Heat, νικώντας τους στον προτελευταίο αγώνα της regular είναι σαφώς ενισχυμένοι με Jrue Holiday και P.J. Tucker, αλλά σαφώς αποδυναμωμένοι ως προς το βάθος (και εμφανές το κενό που θα έπρεπε να καλύπτει ο Bogdanovic). Οι δε Heat, δείχνουν τουλάχιστον δύο σκαλοπάτια κάτω σε σχέση με το momentum που είχαν στο Orlando. Έχει φτάσει η ώρα για το βήμα παραπάνω για τους Bucks ή ο Giannis και η παρέα του θα βρουν για τρίτη σερί χρονιά πάνω σε “τοίχο”;
Γιατί θα περάσουν οι Bucks (Gus Xρυσοχού): Θεωρητικά γιατί “έπαθαν και έμαθαν”, από την περσινή κατραπακιά τους από την ίδια ομάδα. Τα pick ‘n rolls που έστηνε πέρυσι το Miami με τον Adebayo αποδείχθηκαν too much για την άμυνα των Bucks, με τον coach Budenholzer να πνίγεται μέσα στο στενό rotation. Φέτος λοιπόν, οι Bucks μπαίνουν πιο “σοφοί” στη σειρά με τους Heat, όντας η πρώτη ομάδα μετά τους Nuggets το 1985, που τελειώνει τη σεζόν σημειώνοντας 120+ πόντους κατά μέσο όρο σε κάθε παιχνίδι (120,1 για την ακρίβεια). Στα pick ‘n rolls του Adebayo φέτος, εφόσον ο Erik Spoelstra επιλέξει να δώσει το βάρος του εκεί, υπάρχει ο Jrue Holiday, ο οποίος έχει εξαιρετική ικανότητα να “σπάει” τα αντίπαλα screens, κάτι που δίνει ένα πλεονέκτημα στους Bucks.
Μένοντας λίγο παραπάνω στην άμυνα, είναι σαφές φέτος πως ο Giannis Antetokounmpo έχει να αποδείξει πολλά απέναντι στον Jimmy Butler και στον “τοίχο” που δύο σεζόν τώρα οι αντίπαλοί του τού στήνουν στα Playoffs και τον απενεργοποιούν. Ωστόσο έχει ήρθε η ώρα να κάνει το παραπάνω βήμα και στα αμυντικά του καθήκοντα. Στο επιθετικό κομμάτι, οι πολλές επιλογές και η αποτελεσματικότητα των Bucks στην περιφέρεια είναι επίσης ένα σημείο το οποίο μπορεί να αποδειχθεί καίριο για τη σειρά. Το 38,9% από τη γραμμή του τριπόντου, η πέμπτη καλύτερη επίδοση στη Λίγκα, μαρτυρά ακριβώς αυτό. Ωστόσο, αυτό που πραγματικά θα δώσει στο Milwaukee το πλεονέκτημα είναι η επιβεβαίωση πως πρόκειται για τη δεύτερη καλύτερη ομάδα στο NBA στο κομμάτι του rebound. Οι Bucks μαζεύουν 48 rebounds ανά παιχνίδι, όντας πρώτοι στα αμυντικά (37,8). Οι Heat από την άλλη αποτελούν τη δεύτερη χειρότερη ομάδα της Λίγκας στο rebound, κάτι που ίσως αποτελέσει τροχοπέδη για εκείνους.
Γιατί θα περάσουν οι Heat (Δημήτρης Βούρδας): Λοιπόν, στα previews λίγο πριν το ξεκίνημα της χρονιάς πίστευα πως οι Heat θα κερδίσουν και πάλι την ανατολική περιφέρεια και θα βρεθούν ξανά στους τελικούς. Ίσως τώρα, να μην είμαι τόσο ένθερμος φαν, αλλά τα δυνατά τους στοιχεία παραμένουν -στη θεωρία πάντα- αυτά που τους έχουν και πάλι ως μία από τις πολύ δυνατές ομάδες στην περιφέρεια. H κακή πορεία τους στο ξεκίνημα της regular season δεν οφειλόταν σε κάποιον ιδιαίτερο λόγο που αφορά το ρόστερ τους ή κάποια εγγενή αδυναμία της ομάδας, αλλά περισσότερο στην κόπωση και τους τραυματισμούς που προέκυψαν από την τεράστια πορεία τους στην -πολύ πρόσφατα ολοκληρωμένη- περσινή σεζόν και την παρουσία τους στους Τελικούς. Jimmy Butler, Tyler Herro, Kendrick Nunn και Goran Dragic πέρασαν αρκετό καιρό στα pits, ενώ εάν συμπεριληφθούν στην κουβέντα και οι ανταλλαγές που έγιναν στην deadline, γίνεται αντιληπτό πως οι Heat άργησαν πολύ να βρουν ρυθμό. Παρόλα αυτά τελείωσαν τη σεζόν με 12 νίκες στους τελευταίους 16 αγώνες, έχοντας απίθανα νούμερα σε κάθε στατιστικό τομέα και έδειξαν πολύ έτοιμοι για τα playoffs, όπου θα παίξουν σχεδόν πλήρεις - μην υπολογίζοντας εδώ ως απώλεια τον Oladipo, που ουσιαστικά ποτέ δεν μπήκε στην ομάδα-, έχοντας το μεγαλύτερο μέρος του περσινού κορμού τους, με τον Trevor Ariza να παίρνει τη θέση του Jae Crowder και τον Nemanja Bjelica αυτή του Kelly Olynyk. Η βελτίωση είναι εμφανής και απαραίτητη για τον αναβαθμισμένο ανταγωνισμό της περιφέρειας. Σε κάθε περίπτωση, o Spoelstra και το επιτελείο του θα δυσκολέψουν αφόρητα την ζωή των Bucks και για μία θέση στα ημιτελικά και τους Nets. Πιθανότατα. Μάλλον.
X-Factor / Πρόβλεψη (Leon T.): Οι Heat κέρδισαν πέρυσι τους Bucks άνετα στα Playoffs βασιζόμενοι στην άμυνα με αλλαγές που δημιουργούσε πάντα έναν τοίχο από παίκτες μπροστά στον Giannis, και εκμεταλλευόμενοι την επιλογή των Bucks να παίζουν drop σε όλα τα screens που γίνονταν στην μπάλα, είτε αυτά ήταν pick ‘n roll, είτε dribble hand off ανάμεσα σε Adebayo και κάποιον από τους Herro και Robinson. Φέτος μέσα στη χρονιά είδαμε τους Bucks να δοκιμάζουν διαφορετικά πράγματα στην άμυνα, όπως αλλαγές στα screens του αντιπαλου.
Το περσινό πάθημα έγινε μάθημα και μετά και την προσθήκη του Jrue Holiday οι Bucks μπορεί να μην έχουν το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ, αλλά είναι μια ομάδα που κατά τη διάρκεια της σεζόν προετοιμάστηκε καλύτερα για τα playoffs, δουλεύοντας σε αρκετές παραλλαγές και διαφορετικά σενάρια. Για αυτό τον λόγο περιμένω ότι ο x- factor της σειράς θα είναι η άμυνα με αλλαγές. Η ικανότητα της ομάδας του Giannis να αντιμετωπίσει αυτή την άμυνα, αλλά και παράλληλα η χρήση της από την ομάδα των Bucks, ώστε να σταματήσουν την επίθεση των Heat, που βασίζεται στα συνεχόμενα p’n’r και dho, που έχουν στόχο να δημιουργήσουν ελεύθερα σουτ τριών πόντων. Για αυτό άλλωστε τους επέλεξαν ως αντίπαλο, κερδίζοντάς τους στο προτελευταίο αγώνα της σεζόν, “κλειδώνοντας” έτσι το συγκεκριμένο match-up. Προσωπικά πιστεύω ότι φέτος οι Bucks είναι πιο έτοιμοι από πέρυσι, και ακόμα και δύσκολα, θα κερδίσουν τη σειρά με 4-3.
4. Knicks - Hawks
Μετά από εφτά σεζόν χωρίς παρουσία στην postseason, το playoff basketball επιστρέφει στο Garden, στην πλέον μεγάλη έκπληξη της σεζόν, τους καλοπροπονημένους New York Knicks του coach Thibs. Απέναντί τους, το επισπευσμένο να αποδώσει project των Hawks, που καλείται να αποδείξει πως ο Trae Young δεν θα είναι “τροφή για τα θηρία” αμυντικά σε τέτοιες καταστάσεις. Ποια από τις δύο ομάδες είναι πιο έτοιμη για το επόμενη βήμα;
Γιατί θα περάσουν οι Knicks (Δημήτρης Χ.): Γιατί θα έχει πλάκα να τεστάρουμε τα όρια συμπαντικής ισορροπίας, με τους Knicks μόλις σε μία σεζόν να μετατρέπονται από τον περίγελο τou ΝΒΑ, σε ένα σύνολο λειτουργικό στο παρκέ και συμπαθές στα μάτια του κόσμου, ικανό να κερδίζει στην postseason.
Στα σοβαρά, στην συγκεκριμένη σειρά ματσάρονται δύο νεανικές ομάδες, χωρίς μεγάλη (ή και καθόλου) εμπειρία από playoffs και οι σταθερές είναι πραγματικά λίγες. Δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσουν οι Barrett και Trae Young του κόσμου τούτου, πόσο ποιοτικά μπορούν να εκτελούν τις επιθέσεις τους. Aν όμως μπορούμε να υπολογίζουμε σε κάτι είναι πως η αμυντική προσήλωση των Knicks θα είναι εκεί. Ο Thibodeau έχει στήσει ένα από τα καλύτερα αμυντικά σύνολα της σεζόν (τέταρτοι σε defensive rating σε όλο το ΝΒΑ, με αρκετά χαμηλούς δείκτες eFG% για τους αντιπάλους), με τους Knicks να αμύνονται με μανία πάνω στα screens και στις δημιουργίες των αντίπαλων περιφερειακών, επιτρέποντας στους Julius Randle (κυρίως) και Derrick Rose (δευτερευόντως) να τους κουβαλήσουν όσο γίνεται πιο ξεκούραστοι επιθετικά. Η σειρά κατά πάσα πιθανότατα θα τραβήξει αρκετά, με χαμηλά σκορ και σχετική ’’ατσαλοσύνη’’, όμως οι Knicks έχουν τα μικρά σημεία μαζί τους. Πλεονέκτημα έδρας, Madison Square Garden με κόσμο και επιρροή πάνω στο παιχνίδι, αλλά και τον Thibs να διαχειρίζεται τις καταστάσεις πιο έμπειρα από ποτέ, όσο ο Derrick Rose κάνει το ίδιο μέσα στο παρκέ. Ο Randle παίζει πια σε All-NBA επίπεδο και η φθορά που προκαλεί στην αντίπαλη frontline είναι μεγάλη, κυρίως λόγω της άνεσης να τραβιέται έξω, να βάζει την μπάλα στο παρκέ και να επιτίθεται. Κάπως έτσι ο Barrett μπορεί να αξιοποιηθεί ως all-around όπλο χωρίς μεγάλες απαιτήσεις στη δημιουργία σκορ, και εφόσον οι Bullock και Burks προσφέρουν περιφερειακό σουτ με την αναμενόμενη ποιότητα (πάνω από 41% αμφότεροι στην regular season), οι Knicks παίρνουν το πάνω χέρι.
Γιατί θα περάσουν οι Hawks (Νίκος Ραδικόπουλος): Η αλλαγή του coach Pierce με τον coach McMillan συνοδεύτηκε με ρεκόρ 27-11, αποτέλεσμα για το οποίο βοήθησαν οι επιστροφές των τόσων τραυματιών στο πρώτο μισό της σεζόν. Ο Bogdanovic έδειχνε κάθε βράδυ γιατί θα ανέβαζε το επίπεδο των Bucks σε top tier διεκδικητών, ο Trae Young γιατί είναι αποτελεσματικότερος όταν μοιράζει την μπάλα κατατί παραπάνω, ο Collins γιατί είναι περιζήτητος στη Λίγκα, με τον Capela να κάνει θαύματα αμυντικά. Η επιστροφή του εξαιρετικού μέχρι να τραυματιστεί Hunter αναμένεται να βοηθήσει ακόμα παραπάνω τους Hawks σε ένα match up που θα απαιτήσει κάθε ικμάδα δυναμισμού της ομάδας, με τους Hawks, παρότι νεαρό, τριετές project, να διαθέτει περισσότερη εμπειρία σε τέτοιες καταστάσεις μέσα από τους Ευρωπαίους της ομάδας (Gallo, Capela, Bogdan) και Lou Williams.
Η άμυνα των Knicks, που δεν αρέσκεται να κάνει αλλαγές, μάλλον ταιριάζει γάντι στο επιθετικό παιχνίδι του Young, που θα ηγηθεί της όγδοης καλύτερης επίθεσης της Λίγκας κόντρα στην τέταρτη καλύτερη άμυνα αυτής, ενώ οι Hawks φαίνεται πως διαθέτουν και μεγαλύτερο βάθος. Δεν φαίνεται να έχουν τον παίκτη που θα ανακόψει τον Randle και αυτό θα είναι ένα από τα βασικά κλειδιά της πορείας της αναμέτρησης, ωστόσο δείχνουν να έχουν τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούν το προαναφερθέν βάθος τους και το περιφερειακό σουτ τους (τρίτοι σε ευστοχία, έννατοι σε εύστοχα στη regular) και να επιστρέψουν το Garden στην γνώριμη μιζέρια του.
X-Factor και Πρόβλεψη (Γιάννης Χάτσιος): Αν κάποιος από τους all-stars δεν ξεφουσκώσει απότομα υπό το βάρος των απαιτήσεων, η σειρά θα κριθεί από τα υπόλοιπα όπλα των δύο ομάδων. Οι Knicks δεν έχουν το βάθος των Hawks, οι οποίοι έχουν πληθώρα παικτών που μπορούν να απορροφήσουν λεπτά. Ακόμα και αφότου έδεσαν, ο John Collins είναι μάλλον ασταθής για την ομάδα της Atlanta και είναι αυτός που πέφτει η ματιά όταν ψάχνουμε τι είναι το κάτι παραπάνω που μπορεί να βρει ο Nate McMillan. Το στοίχημα λοιπόν είναι αν και κατά πόσο θα μπορέσει να υπομείνει τα μαρτύρια του Randle αν πέσει πάνω του, και κατά συνέπεια πόσα λεπτά θα καταφέρει να δικαιολογεί. Κακά τα ψέματα, οι Hawks δεν θα πάρουν τη σειρά με την άμυνα, και η επίθεσή τους δουλεύει στο κόκκινο όταν μέρος της είναι και ο Collins μέρος αυτής, που είναι ο ένας παίκτης τους που μπορεί να φορτώσει το αντίπαλο καλάθι τόσο από κοντά, όσο και από μακριά. Για να έχει αυτό αποτέλεσμα, θα πρέπει να μην βάζει 40 σε κάθε παιχνίδι ο Randle. Αντίστοιχα, οι Knicks χρειάζονται σκορ και θέλουν τον Derrick Rose στη δαιμονιώδη κατάσταση που τελείωσε τη σεζόν. Συνολικά οι Knicks μου φαίνονται σκληρότεροι και πιο δεμένοι, και το Madison Square Garden αποτελεί έξτρα πλεονέκτημα, οπότε θα πάω με Knicks στα εφτά.
