Πριν μερικά χρόνια εργαζόταν σε μεγάλη δημόσια επιχείρηση/ανώνυμη εταιρεία της χώρας και το μπάσκετ ήταν απλά ένα χόμπι. Πλέον, έχει κάνει επάγγελμα το να παίρνει το 100% από τους παίκτες που δουλεύουν μαζί κι αυτοί να φτάνουν μετέπειτα στο σημείο να στελεχώνουν τα μεγαλύτερα ελληνικά clubs. Ο λόγος για τον Άρη Λυκογιάννη που εξελίσσει παίκτες και μαζί τους εξελίσσεται κι ο ίδιος, ανεβάζοντας κατά πολύ το προπονητικό του status.

Εν αντιθέσει με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η οποία έλεγε πως το Ρέθυμνο εύκολα ή δύσκολα θα περνούσε από την έδρα της Κύμης το απόγευμα της Κυριακής, οι νεοφώτιστοι απέδειξαν και πάλι ότι στην Εύβοια έχουν άλλη δυναμική. Πως οι πρόσφατες προσθήκες των Κοστόβ και Αντεγκμπόγιε ανεβάζουν επίπεδο την ομάδα του κόουτς Μπρατσιάκου και γιατί ο Ελ Αμίν επιβάλλεται να συνεχίσει σε αυτό το τέμπο.

(φωτό από eurohoops.net)

Ένας από τους παίκτες που... "έλαμψαν" στην λίγκα της χώρας μας το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Ο Κολοσσός πανηγύρισε την δεύτερη νίκη του στη σεζόν κι εκείνος ήταν από τους βασικούς παράγοντες για να το καταφέρει αυτό το σύνολο του Λυκογιάννη, όντας μάλιστα πρώτος σκόρερ. Δεν είναι δα και τόσο άγνωστος στην Ευρώπη, αλλά ας αφήσουμε τους προλόγους στην άκρη κι ας γνωρίσουμε καλύτερα τον Γιουβόντε Ρέντικ.

(φωτό από zarpanews.gr)

Είναι αρκετά νωρίς και σίγουρα, πριν από μερικές εβδομάδες, δεν θα μπορούσε να θεωρήθει ως ένας από τους mainstream παίκτες της φετινής Basket League. Μπορεί όμως να γίνει. Η επιλογή του Ρεθύμνου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως... ψαγμένη, με τους ανθρώπους της ομάδας να ελπίζουν σε "λαχείο". Για την ώρα, δικαιώνει όλους όσους τον πίστεψαν.

(φωτό επό την επίσημη ιστοσελίδα του ΕΣΑΚΕ)

Χωρίς πολλά πολλά, να μπούμε κατ'ευθείαν στην πρώτη μας ανάλυση για την αγωνιστική σεζόν που διανύουμε, πιάνοντας την ολική επικράτηση του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ με 88 63.

Οι πράσινοι μπήκαν στο γήπεδο λες και έπαιζαν απέναντι σε έναν παίκτη, όχι σε μια ομάδα. Εβαλαν τον Γκιστ να μαρκάρει κατ'ευθείαν τον Σπανούλη, και υπολόγισαν πως μετά το πρώτο σκριν θα πέφτει πάνω του ο Σίγκλετον. Ετσι ακριβώς συνέβη, μόνο που η πρόβλεψη πως ο Ολυμπιακός δεν θα αντιμετωπίσει σωστά αυτή την περίσταση ήταν λανθασμένη. Οι ερυθρόλευκοι είχαν πλάνο, το οποίο περιελάμβανε δύο διαφορετικές τακτικές. Πρώτον, την εκμετάλλευση του μις ματς του Πρίντεζη με τον Χαραλαμπόπουλο, και δεύτερον το rescreen στο αρχηγό από διαφορετικούς σκρίνερ, ώστε να πέφτει επάνω του ο Φελντέιν ή ο Καλάθης. Αυτά τα δύο λειτούργησαν καθ'ολη τη διάρκεια του παιχνιδιού, άλλες φορές περισσότερο κι άλλες λιγότερο, αλλά η ουσία είναι πως το τριφύλλι δεν είχε εναλλακτικό αμυντικό σχέδιο. Από τη στιγμή που οι παίκτες του Σφαιρόπουλου έδειξαν ότι μπορούσαν να σκοράρουν με άλλους τρόπους, η άμυνα των αντιπάλων τους κατέρρευσε. Επιπλέον, έχασε και ένα σωρό αμυντικά ριμπάουντ, ένα ποσοστό των οποίων οφειλόταν σίγουρα στην υπερβολική προσήλωση των ψηλών στα μαρκαρίσματα της περιφέρειας.

Ο ΠΑΟΚ του Σούλη Μαρκόπουλου ξεκινά την αγωνιστική σεζόν 2016/17 έχοντας στο ρόστερ του μόνο δύο κλασσικούς σέντερ, την ώρα που οι βασικοί εγχώριοι ανταγωνιστές του, ΑΕΚ και Άρης έχουν τουλάχιστον τρεις και ενδεχομένως τέσσερις λύσεις μέσα στην ρακέτα. Κλάντον και Γλυνιαδάκης, με πάνω - κάτω γνωστό το τι μπορεί (και τι δεν μπορεί) να προσφέρει ο καθένας, καλούνται να τραβήξουν αρκετό... κουπί από νωρίς.

(φωτό από aek24hours.gr)

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν είμαστε δημοσιογράφοι να ξέρουμε, και εγώ δεν είμαι κάτι το σπουδαίο. Ούτε αυτό το σάιτ είναι, υπό την εξής έννοια. Πόσοι λέτε θα διαβάσουν αυτό το κείμενο; Πες θα είναι χίλιοι άνθρωποι και περίπου 6-7 χιλιάδες θα ρίξουν μια ματιά μέσα στο μήνα, σιγά πια και το νούμερο, σιγά και τι έγινε. Οταν ειδικά πρόκειται περί των οργανωτικών ή διοικητικών του ελληνικού πρωταθλήματος, επό εδώ μπορεί να μιλήσει κανείς μόνο ως φίλαθλος, που τυγχάνει να του αρέσει πολύ το μπάσκετ. Για εμένα, το παιχνίδι είναι πάνω από όλα, πάνω από τους αθλητές και σίγουρα πολύ πάνω από τους συλλόγους. Σας τα γράφω αυτά, απλώς για να καταλάβετε την οπτική μου στο ζήτημα που ακολουθεί.

O Σταύρος Παναγιωτίδης είναι αναγνώστης του BG.

Ως σήμερα, η καλύτερη σειρά τελικών στο μπάσκετ ήταν αυτή του 90-'91. Το τελευταίο πρωτάθλημα του μεγάλου Αρη. Το τελευταίου του Θεού, Νίκου Γκάλη.
Με ένα σύστημα όπου μετρούσαν και οι αγώνες της κανονικής περιόδου (ο... Βασιλακόπουλος ναι, ήταν από τότε στα κουμάντα, άλλαζε κάθε τόσο το σύστημα διεξαγωγής) και την κούπα την σήκωνε όποιος έφτανε πρώτος στις τέσσερις νίκες.

Στο 66-66 του τρίτου αγώνα των τελικών στο ΣΕΦ, ο ΠΑΟ επιχείρησε ένα πλάγιο πικ εν ρολ με τους Γκιστ και Φελντέιν, οδηγώντας τον Ολυμπιακό σε αλλαγή. Στα σπρωξίματα που ακολούθησαν , ο Σπανούλης κατάφερε να παρενοχλήσει τον Γκιστ τόσο όσο χρειαζόταν για να μην του επιτρέψει να πάει κοντά στο καλάθι. Ο Αμερικάνος του τριφυλλιού, αντί να γυρίσει το σώμα και να σηκωθεί από πάνω του, έδωσε μία πάσα στον επερχόμενο Καλάθη, που κόπηκε στον αέρα από τον Λοτζέσκι. Στην αμέσως επόμενη φάση, ο Σπανούλης σκόραρε για τρεις, και λίγο αργότερα έκανε πάλι το ίδιο. Οι βολές που προηγήθηκαν όλων αυτών ήταν πάλι δικές του.