Είναι αναρίθμητες οι φορές που οι ήρωες βρέθηκαν αντιμέτωποι με την «πλάτη στον τοίχο» και σε δεινή θέση, έως ότου εμφανιστούν εκείνοι οι χαρακτήρες που πολλές φορές ζουν στη σκιά των «μεγάλων», των πρωταγωνιστών της ιστορίας και σώσουν την κατάσταση. Στον κινηματογράφο τα παραδείγματα πάμπολλα. Τι θα ήταν ο Φρόντο χωρίς τον καλό του φίλο Σαμ, στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, να τον συνοδεύει στο δύσκολο ταξίδι του και να τον σώνει από τον κίνδυνο αρκετές φορές, όπως από τη γιγάντια αράχνη Σελόμπ, από τα Ορκς στον πύργο της Κίριθ Ούνγκολ ή από την ίδια την επίδραση του δαχτυλιδιού. Το πιο σημαντικό όμως που κατάφερνε ο Σαμ, αυτό που πραγματικά πρέσβευε ο χαρακτήρας ήταν η ελπίδα. Ελπίδα που «πρόσφερε» και ο Τι Τζέι Μακόνελ στους Φιλαδέλφεια Σίξερς στον αγώνα εναντίον των Σέλτικς. Ελπίδα πως η σειρά για αυτούς δεν θα τελείωνε άδοξα με ένα sweep. Ο απρόσμενος ήρωας λοιπόν για την ομάδα από την πόλη της αδελφικής αγάπης, του Ρόκι και του Process, έβαλε τη σπίθα και μένει να φανεί αν είναι ικανή να κρατήσει για έναν ακόμη αγώνα.

Κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι που σε κάνουν να αναρωτιέσαι κατά πόσο είχε δίκιο ο Καβάφης για την αξία του ταξιδιού και του προορισμού. Σημασία τι έχει τελικά; Το ταξίδι; Ο προορισμός; Στη συγκεκριμένη περίπτωση η απάντηση αλλάζει. Ο προορισμός, το Βελιγράδι, είναι τρεις νίκες μακριά από τις οκτώ ομάδες των προημιτελικών. Στο τέλος της ημέρας - πλην ελαχίστων περιπτώσεων - κανείς δε θα θυμάται το ταξίδι, όσο την αποτυχία να φτάσουν οι ομάδες στον προορισμό. Στο τελευταίο μας preview θα ασχοληθούμε με τις αναμετρήσεις των πρωταθλητών Ευρώπης με τους Βάσκους της Μπασκόνια και την προσδοκία αυτών να φτάσουν στη δικιά τους Ιθάκη. Μια αναμέτρηση που έχει μεγάλο φαβορί αλλά και ένα δυνατό αουτσάιντερ κατά την ταπεινή μου άποψη. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

Η κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκα φτάνει στο τέλος της, με τις ομάδες να μοιάζουν έτοιμες να διεκδικήσουν την πρόκρισή τους στο φάιναλ φορ του Βελιγραδίου, μέσω της διαδικασίας των πλέι οφ, με μόνη εκκρεμότητα να είναι η «μαθηματική» πρόκριση της Μπασκόνια. Έτσι μας παρουσιάζεται η ευκαιρία να κάνουμε έναν έλεγχο στους ρούκις της εφετινής διοργάνωσης, ετοιμάζοντας μία λίστα με τους πέντε κορυφαίους, βάση της απόδοσής τους και του αντίκτυπου που έχουν στις ομάδες τους. Η λίστα είναι εντελώς υποκειμενική και στο τέλος βγάζουμε κάποια αξιοπρόσεκτα συμπεράσματα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

Καλημέρα αγαπητοί μας φανζ. Μετά από μια εξαιρετική weave επίθεση, που κατέληξε σε κεντρικό πικ εν ρολ του Πέτρου, παίρνω την ασίστ για το πρώτο μου μακρινό ριμπάουντ και τη στήλη που είναι must μετά από κάθε αγωνιστική στην Ευρωλίγκα. Ανασκόπηση λοιπόν, μιας αγωνιστικής που εν πολλοίς «κλειδώνει» την τριάδα και βάζει φωτιά στη μάχη για την τέταρτη προνομιούχο (;) θέση και στη μάχη για την είσοδο στην οχτάδα. Μεγάλο διπλό της Φενέρ μέσα στη Λιθουανία,με την επόμενη εβδομάδα να τη βρίσκει να υποδέχεται την πρωτοπόρο ΤΣΣΚΑ, με τον Ολυμπιακό και την ομάδα του Ομπράντοβιτς να παραμονεύουν σε απόσταση δύο νικών από την «ρωσική αρκούδα» και να κοιτάζουν -γιατί όχι-και την πρώτη θέση. Η Μπασκόνια δείχνει ικανή να διεκδικήσει μέχρι τέλους την πρόκριση στα play offs, η Χίμκι έχασε σημαντικό έδαφος μετά την ήττα της στη Μόσχα από την Αρμάνι, ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να δείχνει ανησυχητικά σημάδια ενόψει των τελευταίων αγώνων, ενώ στο πιο «αδιάφορο» παιχνίδι της αγωνιστικής, η Μπαρτσελόνα επικράτησε εύκολα του Ερυθρού Αστέρα.

Η είδηση της απομάκρυνσης του Αντρέα Τρινκιέρι από τον πάγκο της Μπάμπεργκ αποτέλεσε μία εκ των σημαντικότερων ειδήσεων στο χώρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ τις προηγούμενες ημέρες. Ο Ιταλός προπονητής είναι από τους κορυφαίους στη γηραιά ήπειρο, με τις ομάδες του να παρουσιάζουν όμορφο μπάσκετ, με ωραίες και σύγχρονες ιδέες, που βασίζονται σε αρκετά απλές έννοιες, όπως οι σωστές αποστάσεις (spacing που λένε στο χωριό μου) και η κίνηση μακριά από τη μπάλα. Ένα εκ των σημαντικότερων γνωρισμάτων του (πέρα από την αγάπη του για το κρασί, που αποτελεί άλλον ένα λόγο που είμαστε μεγάλοι φανζ του στο σάιτ ) είναι η δουλειά που κάνει με τους παίχτες του, παίρνοντας το 100% από αυτούς, και η σημαντική εξέλιξη που έχουν, με αποτέλεσμα να γίνονται στόχος μεγαλων συλλόγων. Η θητεία του στην Μπάμπεργκ ήταν στον τομέα αυτό άκρως παραγωγική και παρακάτω ακολουθεί ο θετικός απολογισμός της. Δεν είναι λίγοι αυτοί που επωφελήθηκαν από τα δώρα του πρώην κόουτς της εθνικής.

Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την τελευταία ημέρα των ανταλλαγών στο ΝΒΑ, θα δανειζόμασταν τη γνωστή φράση του Σπύρου Παπαδόπουλου από την τηλεοπτική σειρά οι Απαράδεκτοι της δεκαετίας του ’90 ,«τι έγινε ρε παιδιά;». Πραγματικά και τι δεν έγινε την Πέμπτη. Ο general manager της ομάδας του Οχάιο Λεμπρόν Τζέιμς Κόμπυ Αλτμαν βάλθηκε να μας κάνει να μην αποχωριζόμαστε το κινητό από το χέρι και τα μάτια μας να μένουν προσκολλημένα στο τουίτερ και στο λογαριασμό του πασίγνωστου δημοσιογράφου του ΕSPN, Άντριαν Βονιαρόφκσι.

(Φωτό από fanragsports.com)

Ύστερα από παλλαϊκή απαίτηση των φανζ μας στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, θα προσπαθήσουμε να καταπιαστούμε στο παρακάτω κείμενο με τα πεπραγμένα της ομάδας της πρωτεύουσας των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια ομάδα που ξεκίναγε τη φετινή χρονιά με αυξημένες προσδοκίες. Τόσο για το ρεκόρ νικών που πέτυχε στην περσινή σεζόν ( 49-33 και 59,8% ποσοστό ), που ήταν το κορυφαίο για τον οργανισμό από τη δεκαετία του ’70, όσο και για την παρουσία της στα play offs, που έφτασε ως τα ημιτελικά της ανατολικής περιφέρειας και στο έβδομο παιχνίδι εναντίον των Σέλτικς. Οι Ουίζαρντς έδιναν έτσι την εντύπωση πως ήταν θέμα χρόνου η break-out σεζόν, που θα τους οδηγούσε υψηλότερα. Όμως η μέχρι τώρα εικόνα τους διαψεύδει όσους είχαν μεγαλύτερες προσδοκίες για αυτούς. Την ώρα που γράφεται το κείμενο, έχουν ρεκόρ 26-21 (55,3% νίκες) και δε δείχνουν ικανοί να ξεπεράσουν το φράγμα των 50 νικών στα εναπομείναντα παιχνίδια της κανονικής διάρκειας.

Αν για κάτι ανυπομονούσα όταν ξεκίναγε η φετινή μπασκετική σεζόν ήταν η παρουσία ενός εκ των αγαπημένων μου παιχτών στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Ενός rookie ετών τριάντα, που αποφάσισε ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Η παρουσία του στην Ευρωλίγκα, τα κατορθώματά του με την εθνική ομάδα της χώρας του και οι μαγικές πάσες του, έκαναν τους Κλίπερς να επενδύσουν πάνω του με την υπογραφή ενός διετούς συμβολαίου. Η νέα περιπέτεια του Μίλος μοιάζει δύσκολη. Ήρθε η στιγμή να γίνει αυτός ο βασικός playmaker των Κλίπερς στη μεταβατική για αυτούς point God-less εποχή, παίρνοντας τη θέση ενός εκ των κορυφαίων guard του ΝΒΑ; Η ‘’Lob City’’ και το front office της ομάδας βλέπουν στο πρόσωπο του Σέρβου δημιουργού τον κατάλληλο showman και αρκετοί Αμερικάνοι δημοσιογράφοι και αναλυτές περιμένουν με ανυπομονησία να δουν περισσότερα από τον κορυφαίο ίσως παίχτη εκτός ΝΒΑ¹ πέρυσι.

Καλημέρα αγαπητοί μας φανζ. Πρώτη Τρίτη του Δεκεμβρίου και η στήλη 3on3 είναι και πάλι εδώ.  Μία από τις αγαπημένες ασχολίες που θεωρώ πως αρκετοί έχουμε παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στο ΝΒΑ, αφορά και την πορεία των νεοεισελθέντων παιχτών στη λίγκα. Πως τα καταφέρνουν οι παίχτες που επιλέχτηκαν στις πρώτες θέσεις της λοταρίας, πώς οι Ευρωπαίοι ρούκις^1, ποιοι παίχτες αποτελούν τις απογοητεύσεις του ντραφτ και ποιες ομάδες διάλεξαν παίχτες που θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελούν… κλεψιά. Μία τέτοια λίστα θα προσπαθήσουμε να παραθέσουμε παρακάτω, εξηγώντας παράλληλα και τους λόγους για τους οποίους τους επιλέξαμε, συναρτήσει πάντα με τη θέση που βρέθηκαν στο ντραφτ. Με κάποιους ίσως συμφωνείτε, με κάποιους όχι. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…

Η σεζόν βρίσκεται ήδη στο δεύτερο μήνα της, με την μέχρι στιγμής εικόνα στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ να μοιάζει ‘’περίεργα όμορφη’’, με αρκετές εκπλήξεις, άλλες ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες. Από την εκρηκτική αρχή του δικού μας Γιάννη Αντετοκούνμπο που κυμαίνεται σε επίπεδα MVP, την ευχάριστη εικόνα των Σέλτικς χωρίς τον μεγάλο άτυχο της χρονιάς. Γκόρντον Χέιγουορντ, τους Πίστονς του Βαν Γκάντι έως το tanking των Χοκς και Μάβερικς , τη ‘’γήινη’’ εικόνα των πρωταθλητών Γουόριορς σε ορισμένα ματς και την κακή των φιναλίστ του περσινού πρωταθλήματος, Κλίβελαντ Καβαλίερς. Η εικόνα των τελευταίων έχει προκαλέσει ουκ ολίγα αρνητικά σχόλια έως τώρα, τόσο για τον τρόπο παιχνιδιού τους όσο και για το κακοφτιαγμένο ρόστερ ή τον προπονητή, και με αφορμή αυτή δίνεται σε μας η ευκαιρία να σχολιάσουμε τα κακώς κείμενα στην αυλή του Βασιλιά Λεμπρόν. Η αμυντική λειτουργία των Καβς δείχνει να αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα τους, με την επίθεση να παρουσιάζει και εκείνη τα δικά της προβλήματα.