Η Νίκη Μπάκουλη είναι δημοσιογράφος στο sport24.gr και στο news247.gr. Όταν στην εύθραυστη ηλικία των 17 χρόνων τη ρωτούσαν τι ήθελε να γίνει είχε.. άλλες δουλειές (!) και καμία διάθεση να αποφασίσει. Για αυτό το έριξε... στο συναίσθημα. Έλεγε "θέλω να συνεχίσω το έργο του πατέρα μου", που είχε αποχωρήσει εσπευσμένα από το μάταιο τούτο κόσμο. Συγκινημένοι όλοι, την άφηναν στην ησυχία της, εκτός της μητρός της που είπε να της.. χαράξει πορεία (αφού ήταν κάτι που ήθελε το σκασμένο) και έτσι, βρέθηκε στο Sportime του Χάρη Ξύδη, φίλου του πατέρα Νίκου Μπάκουλη. Ο Χ.Ξ έκρινε σκόπιμο να ξεκινήσει την πορεία της από το περιφερειακό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Η επίσκεψη σε μια γενική συνέλευση ήταν... το τέλος αυτού του κεφαλαίου. Γυρίζοντας στο γραφείο, ζήτησε (σχεδόν γονυπετής) να μεταφερθεί στο τμήμα μπάσκετ -το οποίο είχε ταλαιπωρήσει στο Σπόρτιγκ, υπό τις οδηγίες της Αννυ Κωνσταντινίδου. Ευτυχώς για το άθλημα κατάλαβε νωρίς ότι δεν ήταν γεννημένη να γίνει παίκτρια... Το "Χάρη, θέλω μια χάρη" (που κάνει ρίμα, αλλά δεν αποθεώνει και τα ελληνικά) την έκανε συνεργάτιδα του τμήματος μπάσκετ και η... κυρία Τύχη ήταν δίπλα της, αφού η κίνηση αποδείχθηκε κίνηση ΜΑΤ. Η δουλειά της έγινε η ζωή της και όταν ήλθε ο κορεσμός... στη σχέση, ήλθε και η κρίση για να μας γυρίσει στα βασικά αυτής της ζωής. Η αγάπη ξαναέγινε έρωτας και η δουλειά έγινε πάλι χόμπι.
Το nutmeg ελληνικά το λες "περνάω την μπάλα ανάμεσα από τα πόδια κάποιου". Δεν διευκρινίζει αν αλλάζει κάτι, εφόσον περάσεις την μπάλα κάτω από τα πόδια αντιπάλου ή συμπαίκτη, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτό είναι γεγονός ήσσονος σημασίας, μπροστά σε ό,τι κατάφερε ο LeBron James, στο παιχνίδι των Cavs με τους Sixers, τα ξημερώματα. Αν δεν το είδες, δες το.
Διάβασες πως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κατοχύρωσε το “Greek Freak”. Δεν διάβασες τι ακριβώς σημαίνει αυτό (έμαθες μόνο τα βασικά), ούτε ποιος ήταν ο άνθρωπος του αθλητισμού που άνοιξε τα μάτια όλων των άλλων, σε ό,τι αφορά την εμπορική χρήση ονομάτων, nicknames ή ακόμα και αναφορών σε συνθήματα κλπ. Δες πρώτα την άδεια που εξασφάλισε ο διεθνής NBAer.
Αν στην Ευρώπη υπάρχουν θεματάκια κούρασης με το πρόγραμμα, στο ΝΒΑ θα έπρεπε να 'χουν κρεμαστεί από τις λάμπες με το “παίζω, πηγαίνω αεροδρόμιο, διασχίζω όλη (ή τη μισή τέλος πάντων) την Αμερική, προσγειώνομαι, μπαίνω στο λεωφορείο, πηγαίνω στο ξενοδοχείο -συνήθως χάραμα-, πρέπει να κοιμηθώ, να προλάβω να ξεκουραστώ, ώστε την επομένη να παίξω” και φτου και από την αρχή. Σκέψου πως κάθε ομάδα υπολογίζεται πως καλύπτει 96.560 χιλιόμετρα κάθε σεζόν.
Βέβαια, στο ΝΒΑ έχουν εξελίξει σε επιστήμη τα πάντα. Ακόμα και τον ύπνο των παικτών -δεδομένου ότι υποβάλλονται σε έλεγχο ποιότητας και ποσότητας ύπνου, προκειμένου να καταλήξουν οι ειδικοί στο πρόγραμμα που τους κάνει πιο αποτελεσματικούς ΚΑΙ σε αυτόν τον τομέα. Μια στιγμή και θα σου εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ.
H Paula Lavigne είναι γνωστή ως watchdog reporter. Από το 2008 δουλεύει στο ESPN ως ρεπόρτερ-ερευνήτρια και τα αποτελέσματα της δουλειάς της τα βλέπουν στην εκπομπή “Outside the Lines”. Ένα θέμα έγινε και βιβλίο: το “Violated: Exposing Rape at Baylor University Amid College Football's Sexual Assault Crisis”. Παράλληλα αποκαλύφθηκε πως είναι πολλά περισσότερα από ένα τα πανεπιστήμια που κάνουν τα στραβά μάτια σε παρατυπίες φοιτητών/αθλητών, ώστε να 'χουν επιτυχία τα αθλητικά προγράμματα.
Κατ' αρχάς οφείλω να σου πω ότι για κάποιο λόγο, ποτέ δεν ένιωσα δέος μπροστά σε αθλητή. Εννοώ ότι δεν αισθάνθηκα να μου κόβονται τα πόδια και να μην μπορώ να αρθρώσω λέξη, επηρεασμένη από το μεγαλείο του παίκτη/προπονητή που είχα μπροστά μου - από τα όσα θαυμαστά είχε καταφέρει στην καριέρα του. Η λογική μου ήταν πάντα “πάμε και ό,τι βγει”, που σημαίνει ότι αν μου έλεγε “όχι”, συνέχιζα κανονικά τη ζωή μου. Όφειλα ωστόσο, να πέσω... με τιμές -να προσπαθήσω. Στα χρόνια που δουλεύω (και ξεπερνούν τα 20) έχω βρεθεί σε ουκ ολίγες διεθνείς διοργανώσεις και ενώπιον stars αυτής της ηπείρου, αλλά και της άλλης ακτής του Ατλαντικού και πάντα έπαιζα το σύστημα που μόλις σου εξήγησα. Η αρχή όμως, ήταν άρδην διαφορετική. Επηρεασμένη από όσα γίνονται στην ημεδαπή (σε επίπεδο συλλόγων και εθνικής), είχα... μάθει ότι είναι ανώφελο να πλησιάσω παίκτη, έπειτα από ήττα, γιατί ως επί το πλείστον περνούσαν από τις mixed zones τρέχοντας και αδιαφορώντας για τα ΜΜΕ. Θα μου πεις “είχαν τον καημό τους”. Θα σου απαντήσω ότι μέρος της δουλειάς τους είναι και η επαφή με τα media. Διόρθωση: ο σεβασμός προς τα media, διότι όπως θα έχεις υποψιαστεί αυτή η σχέση είναι δούναι και λαβείν. Έχεις αντίρρηση; Θα σου ζητήσω να κάνεις λίγη υπομονή -όπως και να ομολογήσεις πως αν εσύ ξέρεις σήμερα για ένα γήπεδο -επί παραδείγματι- που έφτιαξε παίκτης, είναι γιατί το είδες στα ΜΜΕ.
Σε ένα πολύ ωραίο κείμενο του Λεωνίδα, ο ιστότοπος αυτός έχει ασχοληθεί παλιότερα με τον Lavar Ball. Επίσης , στο Sport24.gr ασχολήθηκα με το πώς ο εν λόγω πατέρας κάνει ό,τι μπορεί Sport24.gr ασχολήθηκα με το πώς ο εν λόγω πατέρας κάνει ό,τι μπορεί για να καταστρέψει τις καριέρες των γιων του. Και τι θα πούμε εδώ; Κάνε λίγη υπομονή. Για αρχή, δες ένα στιγμιότυπο από την ομάδα που βρήκαν οι μικροί Ball, αφότου απορρίφθηκαν από δεκάδες άλλα ευρωπαϊκά σωματεία -κυρίως διότι οι σοβαροί σύλλογοι δεν είχαν το παραμικρό ενδιαφέρον να πρέπει να διαχειριστούν τον πατέρα τους.
Το Bleacher Report έκρινε πως θα ήταν χρήσιμο να παρακολουθήσει την εξέλιξη του Gordon Hayward. Όχι μόνο στο επίπεδο του “τι κάνει το παιδί” δυο μήνες μετά τον εφιαλτικό τραυματισμό που είχε στο 5ο λεπτό της πρεμιέρας των Celtics με τους Cavs, ενώπιον 6.7 εκατομμυρίων τηλεθεατών. Σου είπα πως σε αυτό το διάστημα ήταν περισσότεροι εκείνοι που αναζήτησαν στο Google το Hayward από εκείνους που αναζήτησαν τον όποιον άλλον NBAer;
Η Νίκη Μπάκουλη είναι δημοσιογράφος στους ιστότοπους sport24.gr και news247.gr
“If I can play in the NBA and still find time to read- so can you”
Προφανώς και σε κάποιες χώρες του πλανήτη, έχει περάσει ανεπιστρεπτί το “δεν μιλάω για οτιδήποτε δεν αφορά τη δουλειά μου” και προφανώς απολαμβάνουμε να βλέπουμε NBAers να έχουν και να καταθέτουν άποψη, για μείζονος σημασίας κοινωνικοπολιτικά θέματα. Ο Ekpe Udoh πήγε το θέμα ένα επίπεδο πιο μακριά: έφτιαξε online book club, μέσω του οποίου ήθελε να μοιραστεί τον ενθουσιασμό που έζησε ο ίδιος, όταν ανακάλυψε πως το να διαβάζεις βιβλία μπορεί να σε αλλάξει και ως άνθρωπο.