To παράδοξο δεν βρίσκεται ούτε στο ρεκόρ τους, ούτε στον τρόπο παιχνιδιού των ομάδων, αλλά στο γεγονός ότι μόλις πριν πέντε μήνες οι μεν Clippers έμεναν για πρώτη φορά μετά από εφτά χρόνια μακριά από τα πλέι-οφ, ενώ οι Grizzlies όχι απλά έσπασαν το δικό τους αντίστοιχο σερί παρουσιών, αλλά τερμάτισαν τη σεζόν με ρεκόρ 22-60 κι έμειναν στην 14η και προτελευταία θέση της περιφέρειας. Ξαφνικά ένα ματς τον Νοέμβριο που πριν την έναρξη του πρωταθλήματος έμοιαζε με αγγαρεία, απέκτησε την βαρύτητα ενός ματς πλέι-οφ. Πως έφτασαν όλα ως εκεί; Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Clippers

Η ομάδα που έφτασε τόσες φορές στην πηγή, αλλά δεν ήπιε νερό είτε λόγω ατυχίας και τραυματισμών, είτε λόγω ανικανότητας, διαλύθηκε μέσα σε μία χρονιά. Chris Paul και Blake Griffin έφυγαν με ανταλλαγή, ο JJ Redick πήγε στην Φιλαδέλφια, ο DeAndre Jordan αποφάσισε αυτή τη φορά μόνος του και πήγε στο Dallas, ενώ δεν παρέμεινε ούτε καν ο γιος του προέδρου/GM/προπονητή Doc Rivers. O Austin πήγε στους δυσλειτουργικούς Wizards, κλείνοντας ολοκληρωτικά τον κύκλο των Lob City Clippers, καθώς δεν είχε μείνει πλέον κανείς από τους παίκτες που ήταν στην ομάδα το 2015.

Όμως με τις ανακατατάξεις που έγιναν, το ρόστερ δεν φάνηκε να χάνει την ποιότητά του. Ο Tobias Harris άρχισε να ξεδιπλώνει το τεράστιο ταλέντο του, ο Danilo Gallinari σκόραρε κατά ριπάς κι οι μέχρι πρότινος παγκίτες, όπως ο Sindarius Thornwell κι ο Tyrone Wallace, βρήκαν αρκετό χώρο για να αποδώσουν τα προτερήματά τους. Με αυτούς οι Clippers πέτυχαν 26 νίκες σε 36 παιχνίδια μετά την ανταλλαγή του Griffin και παραλίγο να μπουν στα πλέι-οφ. To στατιστικό συνεχίστηκε και στην επόμενη σεζόν. Οι Clippers πέτυχαν 12 νίκες στα πρώτα 18 ματς και βρέθηκαν στην κορυφή της Δύσης.

Τι άλλαξε όμως; Από στατιστικής πλευράς, στην επίθεση δεν φαίνονται μεγάλες αλλαγές. Οι παίκτες των Clippers συνέχισαν να σουτάρουν πολύ καλά στα δίποντα (52%, 6οι στο ΝΒΑ) και στα τρίποντα (38%, 4οι στο ΝΒΑ), να πηγαίνουν πολύ συχνά στις βολές (29,5 βολές ανά αγώνα, 1οι στο ΝΒΑ) και να παίρνουν τα ριμπάουντ στην άμυνα τους (37,5, 4οι στο ΝΒΑ).

Είναι προφανές λοιπόν ότι επιθετικά ο ερχομός των εξαιρετικών επιθετικών Lou Williams, Danilo Gallinari και Tobias Harris δεν άλλαξε πολλά στον τρόπο παιχνιδιού και στο στυλ που έχει θέσει στην ομάδα ο Doc Rivers. Στην άμυνα όμως, άλλαξαν αρκετά. Παρότι τόσο ο Chris Paul και ο DeAndre Jordan θεωρούνταν καλοί αμυντικοί, η φυγή τους φαίνεται πως μάλλον έκανε καλό στην άμυνα. Οι Clippers αναγκάζουν περισσότερο από κάθε ομάδα τους αντιπάλους τους να σουτάρουν τα περισσότερα σουτ από μέση απόσταση και τα λιγότερα τρίποντα από τις γωνίες. Μια τέτοια απεικόνιση φαίνεται και στο παρακάτω διάγραμμα από τον αγώνα της Παρασκευής.

Με λίγα λόγια, δίνουν στους αντιπάλους τους τα σουτ με το μικρότερο δυνατό αποτέλεσμα. Όταν μάλιστα βρίσκονται στο παρκέ μαζί οι Avery Bradley και Patrick Beverley, οι αντίπαλοι των Clippers σουτάρουν με το απεχθές 38% εντός παιδιάς, ενώ εάν μπει στη θέση ενός από τους δύο ο rookie (και πουλέν αρκετών κοντρίμπιουτορς του #BGuru) Shai Gilgeous-Alexander, τα ποσοστά στο τρίποντο καταβαραθρώνονται στο 23%.

Πέρα από την άμυνα όμως, το στοιχείο που ξεχωρίζει την δεύτερη (τα τελευταία χρόνια ξεκάθαρα πρώτη) ομάδα του Λος Άντζελες, είναι το βάθος του ρόστερ της, με τον καλύτερο έκτο παίκτη της χρονιάς (Lou Williams) και τον παίκτη αποκάλυψη του φετινού ΝΒΑ (Montrezl Harrell). Οι δυο τους έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη συνεργασία, καθώς η συνεχής απειλή του κοντού με την μπάλα στα χέρια και το εξαιρετικό timing του ψηλού μετά το screen, δημιουργεί φάσεις σαν κι αυτή:

Με το δίδυμο αυτό, καθώς και τους Teodosic, Marjanovic και Mbah a Moute να έρχονται από τον πάγκο, δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως οι Clippers είναι πρώτοι σε πόντους από τον πάγκο σε όλο το ΝΒΑ με 54,6 ανά αγώνα. Πόσο καλό είναι αυτό; Οι δεύτεροι (και χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις από την φετινή σεζόν) New York Knicks σκοράρουν 49 πόντους, ενώ η ομάδα την εποχή του Lob City έβαζε κατά μέσο όρο περίπου 25 πόντους.

Στο ίδιο μοτίβο, μόνο ο σταρ της ομάδας, Tobias Harris, ξεπερνά τα 35 λεπτά συμμετοχής, ενώ 11 παίκτες παίζουν πάνω από 10 λεπτά ανα αγώνα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι καλύτεροι παίκτες να είναι αρκετά ξεκούραστοι στο τέλος των αγώνων κι αυτό αποδίδει και σε δεύτερο βαθμό. Οι Clippers έχουν παίξει εφτά ματς μέχρι στιγμής, στα οποία η διαφορά ήταν μικρότερη από πέντε πόντους στα τελευταία πέντε λεπτά του αγώνα κι έχουν κερδίσει τα έξι. Lou Williams (2ος), Danilo Gallinari (4ος) και Tobias Harris (5ος) είναι στην πρώτη πεντάδα των παικτών με τους περισσότερους πόντους σε τέτοιες καταστάσεις, ενώ στην άμυνα οι αντίπαλοι τους σουτάρουν με το δεύτερο χειρότερο ποσοστό, πίσω μόνο από αυτούς των Milwaukee Bucks.

Η απειρία των περισσότερων παικτών αλλά κι ο υψηλός κίνδυνος τραυματισμού που αιωρείται πάνω από το Staples Center παραμένουν ως εμπόδια στην πορεία του οργανισμού, όμως για την ώρα οι Clippers μπορούν να περηφανεύονται όχι μόνο ότι είναι η καλύτερη ομάδα στο Λος Άντζελες, αλλά και σε όλη τη Δυτική Περιφέρεια.

Grizzlies

Πριν την αρχή της χρονιάς, στο Μέμφις τα πράγματα δεν έμοιαζαν τόσο καλά. O υπηρεσιακός προπονητής J.B. Bickerstaff έγινε μόνιμος, παρά τις αντιρρήσεις πολλών, ο Marc Gasol έδειχνε έτοιμος να πάρει ανταλλαγή κι ο Mike Conley επέστρεφε, έχοντας στο βεβαρημένο ιστορικό του νέους τραυματισμούς, που τον έκαναν να χάσει 70 παιχνίδια την περασμένη σεζόν κι ένα συμβόλαιο που έμοιαζε παράταιρο στα δεδομένα του ΝΒΑ. Το μόνο που έμοιαζε θετικό για τους Grizzlies ήταν πως με την κακή τους χρονιά, μπόρεσαν να αποκτήσουν τον Jaren Jackson Jr με το Νο. 4 του draft.

Με τόσα βαριά συμβόλαια όμως, το tanking δεν είναι εύκολο κι έτσι δεν υπήρχαν πολλές επιλογές ούτε για τον Bickerstaff, ούτε για τον GM της ομάδας, Chris Wallace. Η ομάδα έπρεπε να προσπαθήσει να είναι ανταγωνιστική για τη νέα σεζόν, παρά την έλλειψη ταλέντου και με περιορισμένες επιλογές στο ρόστερ.

Έτσι, μετά το τέλος του πειράματος με την αναβαθμισμένη επίθεση σε έναν πολύ πιο γρήγορο ρυθμό παιχνιδιού, το οποίο έδειχνε να ασπάζεται όλο το υπόλοιπο ΝΒΑ, στο Μέμφις τα πράγματα πάνε πολύ πιο αργά. Σε μία χρονιά που τα παιχνίδια της λίγκας φτάνουν σε μέσο όρο τις 102 κατοχές, οι Grizzlies δεν έχουν ξεπεράσει αυτόν τον αριθμό ούτε σε έναν αγώνα τους. Αντίθετα έχουν πέσει δυο φορές κάτω κι από τις 90 κατοχές, με τον δικό τους μέσο όρο να αγγίζει μετά βίας τις 96.

Όπως είναι φυσικό, με τέτοια διαφορά σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες, τα επιθετικά νούμερα τους είναι αρκετά χαμηλά. Μόλις 103 πόντοι ανά αγώνα, με τα λιγότερα εύστοχα σουτ από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στο ΝΒΑ. Πέρα όμως από αυτό, εύκολα θα παρατηρήσει κανείς ότι τα ποσοστά της ομάδας είναι καλά, κάτι το οποίο σημαίνει ότι μπορεί η επίθεση να είναι αργή (πάνω από το 35% των επιθέσεων τους ολοκληρώνεται στα τελευταία 8 δευτερόλεπτα), όμως δεν παύει να είναι αρκετά αποτελεσματική.

Οι δυο βασικοί σταρ της ομάδας είναι καταλυτικοί σε αυτήν την επίδοση. Όταν τουλάχιστον ένας από τους Mike Conley και Marc Gasol βρίσκεται εκτός παρκέ, η επίθεση των Grizzlies ψυχορραγεί, καθώς πετυχαίνει λιγότερο από 96 πόντους ανά 100 κατοχές. Για παράδειγμα, η χειρότερη επίθεση του ΝΒΑ σε αυτόν τον πίνακα, δηλαδή των Chicago Bulls, φτάνει τους 101 πόντους. Αντίθετα, όταν κι οι δυο τους βρίσκονται στα ηνία, η ομάδα αποδίδει σχεδόν 107 πόντους.

Η διαφορά είναι τεράστια, όμως εξηγείται από το γεγονός πως Cοnley και Gasol ευθύνονται για το 50% των επιθέσεων. Η μπάλα περνάει από τα χέρια τους, όμως δεν κολλάει σε αυτά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το παρακάτω βίντεο:

Η μπάλα περνάει από τον Gasol δυο φορές μέσα σε τρια δευτερόλεπτα. Η ικανότητα του Ισπανού να πασάρει, να κατευθύνει την επίθεση της ομάδας του και να απειλεί με πρόσωπο, δίνει εκτός από ένα εξαιρετικό ελεύθερο σουτ όπως παραπάνω και μια έξτρα διάσταση στο ούτως ή άλλως πλούσιο παιχνίδι του Conley, τόσο από πλευράς δημιουργίας, όσο και στην εκτέλεση.

Αυτό που έχει καταφέρει ο Bickerstaff όμως, είναι η απεξάρτηση από τους δυο ηγέτες του στην άμυνα της ομάδας. Οι Grizzlies φυσιολογικά, λόγω του χαμηλού ρυθμού, δέχονται τους λιγότερους πόντους από οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Αυτή τη φορά όμως, όταν προστεθεί η μεταβλητή των 100 κατοχών, το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό από αυτό της επίθεσης. Η άμυνα του Μέμφις είναι εξαιρετική κι αυτό δεν οφείλεται ούτε στον ρυθμό, ούτε την παρουσία ή μη κάποιου παίκτη.

Οι πολύ αθλητικοί πλάγιοι της ομάδας, μεταξύ αυτών κι ο προαναφερθείς rookie Jackson Jr, έχουν τη δυνατότητα να κλείνουν τους διαδρόμους και να περιορίζουν τις επιλογές πάσας ή σουτ, κάνοντας το Μέμφις την δεύτερη καλύτερη ομάδα σε κλεψίματα και την κορυφαία στο να προκαλεί λάθη στον αντίπαλο*. Την ίδια στιγμή, παρότι κατατάσσονται τελευταίοι στα ριμπάουντ, δέχονται ελάχιστους πόντους από δεύτερη ευκαιρία και στέλνουν λιγότερο από κάθε άλλη ομάδα τους επιτιθέμενους στην γραμμή των βολών.

Όπως και με τους Clippers, τα ερωτηματικά για την υγεία των παικτών κι ειδικά του Conley είναι πολλά, ειδικά από τη στιγμή που χωρίς αυτόν οι Grizzlies παύουν να είναι αποδοτικοί. Όμως από τη στιγμή που αυτό το - έστω παρωχημένο - στυλ παιχνιδιού εξακολουθεί να βολεύει και να φέρνει αποτελέσματα, στο Μέμφις θα εξακολουθούν να το στηρίζουν.

Σημ: (Όλα τα στατιστικά κι οι πίνακες προέρχονται από την σελίδα στατιστικών του ΝΒΑ (stats.nba.com))

*Ευχαριστώ τον Leon T. για την υπόδειξη.