Οι αναρωτήσεις είναι αναρωτήσεις και τα βαρύγδουπα τσιτάτα βαρύγδουπα τσιτάτα , I guess, υπό την έννοια ότι ο καθένας ονομάζει μια χρονική περίοδο όπως σκατά θέλει. Εναν χρόνο αργότερα πάντως, οι Warriors είναι ξανά στο κατώφλι του τίτλου, με τον Durant απόλυτο πρωταγωνιστή στο καθοριστικό break και τον Lebron να έχει καταρρίψει μερικά ακόμη ρεκόρ, με την τρομερή παρουσία του στα φετινά πλέι οφ συνολικά. Ίσως η σκυτάλη δεν παραδόθηκε ακριβώς, αλλά όσο να ναι η περσινή ρήξη απέκτησε μια κάποια συνέχεια. Ο KD , εξάλλου, δεν θα μπορούσε ποτέ στο πλαίσιο αυτού του συνόλου να παρουσιάσει τα αμείλικτα stat lines του James, που όσο να ναι παίζει με (μόλις) έναν ακόμη all star (Love) και με χειρότερους συμπαίκτες από εκείνους που είχε πέρυσι. Όμως ο σταρ του Golden State μπορεί ξεκάθαρα να ηγηθεί ενός ακόμη πρωταθλήματος απέναντι στον καλύτερο παίκτη του κόσμου και να το κάνει μάλιστα με ακόμη πιο εκθαμβωτικό τρόπο: Με ρεκόρ καριέρας και με το σουτ που - όπως και πέρυσι - δίνει το δευτερο καθοριστικό twist στην σειρά, μετά τις μαλακίες των Hill και Smith.

Οκ, οι Cavs είναι μια ομάδα που από την περσινή της εκδοχή θα έχανε σειρά κάπου στο 4-1. Οι Raptors και η μέτρια Ανατολή ευνόησαν την συγκυρία της παρουσίας τους στον τελικό, και έτσι στην τελική αν δεν το έπαιρνε πάνω του ο Kevin , θα βρισκόταν κάποιος άλλος. Still, το πήρε αυτός και μάλιστα σε μια βραδιά που ο Tyron Lue (ή οποιος άλλος) είχε αποφασίσει ότι θα χάσει από εκείνον, όπως και έγινε. Ο Curry έβγαλε 6 ασίστ και αν μέτρησα καλά μόλις η μία πήγε στον KD, ο οποίος κατά τα λοιπά κατέστρεψε τους αντιπαλους του μέσα από μια τερατώδη ποικιλία προσωπικών ενεργειών. Τρίποντα στον αιφνιδιασμό και mid range σουτάκια πάνω από τα χέρια του προσωπικού αντιπάλου (μετά από switch) ήταν το κύριο ρεπερτόριο, κατά πολύ διαφοροποιημένο σε σχέση με το ακριβώς προηγούμενο παιχνίδι, όταν και ο πρώτος ρόλος δόθηκε στον διασημότερο εκ των δύο Splash Brothers. Τότε, δηλαδή πριν τρεις μερούλες, οι πολέμιοι του iso είχαν ξεσπαθώσει for the sake of it, που λένε. Για την φάση. Σήμερα, o Curry βγάζει την γλώσσα.

Curry on those who don't see value isolation basketball from Kevin Durant: "Did they watch tonight? Well they found out." #Warriors #NBAFinals

— Spencer Davies (@SpinDavies) June 7, 2018

Το προσωπικό μου πρόβλημα σε ο,τι αφορά του παιχνίδι απομόνωσης και τους Warriors σας το έχω ξαναπεί. Ρίχνει τον ρυθμό τους σε επίπεδα Cleveland. Αν όμως καταφέρουν και συνδυάσουν αυτού του είδους τις κατοχές με το σύνηθες τέμπο, τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, διότι πολύ απλά ο Durant είναι ο Durant. Παίζει να πάνε μέσα τα πάντα. Αν... Χθες απλώς πήγαν τα πάντα μέσα , κι ας ήταν ο ρυθμός σχετικά χαμηλός (pace sto 93, 6 μονάδες κάτω από τον μ.ο. των Dubs).

Ίσως κάπου μπερδεύεται το πράγμα, αλλά αυτή είναι η γοητεία των ειδικών παιχνιδιών. Τα αναλυτικά στατιστικά και οι θεωρίες δίνουν έναν πολύ καλό μπούσουλα, όμως την κρίσιμη ώρα το μπάσκετ αποκαλύπτεται με τρόπους που δεν μπορείς να προβλέψεις. Στην σφαίρα του απρόβλεπτου θα μπορούσε κανείς να τοποθετήσει και την συνεισφορά παικτών όπως οι McGee και Bell, ο πρώτος μάλιστα για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι. Βέβαια, αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικότερα, η μόνη έκπληξη της υπόθεσης είναι πως ο Kerr αποφάσισε ότι θα τους ενεργοποιήσει παραπάνω. Κατά τα λοιπά, ο τρόπος με τον οποίον σκοράρουν είναι απολύτως εντός σχεδίου.

Τι εννοώ; Διάβαζα προχθές ένα από τα κομμάτια-διατριβές του ιερού τοτέμ της ανάλυσης (όλων μας) Zach Lowe, που αφορούσε τον τρόπο με τον οποίο οι Warriors στήνουν κάποια ψευτικα screens, από τα οποία ο Curry δήθεν θα επωφεληθεί. Αντί να συμβεί αυτό, ο screener γλιστράει προς την ρακέτα πριν ολοκληρωθεί η ενέργεια, με την άμυνα να ξεχνιέται και να αντιδρά λες και ολοκληρώθηκε. Σας περιγράφω φυσικά τα λεγόμενα slip screens, μέσα από τα οποία σκοράρουν τελικά οι role players των Πολεμιστών. Ας τα δούμε, με την υποσημείωση ότι οι Warriors καταφεύγουν σε αυτά, όταν μυρίζονται double team στον Curry, το οποίο οι Cavs επιλέγουν σε όσα pick εμπλέκεται ο Love. Δεν ξέρω αν μπορώ να το δώσω πιο απλά, συνεπώς να πέσει το βίντεο.

Tα βλέπω αυτά, και ειλικρινά σκέφτομαι πως η ουσιαστική διαφορά των Cavs με πέρυσι είναι πως δεν έχουν τον ... Irving. Μεγάλη ανακάλυψη , για την οποία κανείς αξίζει να αισθάνεται περήφανος. Ομως πραγματικά, είναι φανερό πως από τις διάφορες εκδοχές που ακούστηκαν για την φυγή του το προηγούμενο καλοκαίρι, καμία δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Επισκέπτομαι το πρόφατο κομμάτι του Λεωνίδα για την επιρροή του James στις αποφάσεις του οργανισμού και συνειδητοποιώ το εξής: ο Lebron έχει δημιουργήσει τις ιδανικές συνθήκες στην γενέτειρα του, προκειμένου να σπάσει κάθε πιθανό και απίθανο ρεκόρ και να μπει (απόλυτα δίκαια) στην συζήτηση για τον καλύτερο όλων των εποχών. Την ίδια στιγμή, o KD πρεσβεύει ένα διαφορετικό μοντέλο: Hγείται της καλύτερης ομάδας του ΝΒΑ στον δρόμο για έναν ακόμη τίτλο, εκμεταλλεύται τους αυτοματισμούς, τους σταρ και τους ρολίστες της και δίνει συνέχεια στην αποκαθήλωση του Βασιλιά από έναν θρόνο που ακόμη δεν έχει καταλάβει. Xωρίς να είναι τελικά ολικό ή τοσο βίαιο, το ρήγμα μεγαλώνει.