Ο Malone πειραματίστηκε αρκετά με το project “Jurkic” προσπαθώντας να χωρέσει στην ίδια πεντάδα τους Nikola Jokic και Jusuf Nurkic, κάτι το οποίο δεν δούλεψε καθόλου και στοίχισε στους Nuggets τόσο σε λειτουργικότητα μέσα στο παρκέ, όσο και σε αποτελέσματα, με τις ήττες να συσσωρεύονται. Η παρουσία του Nikola Jokic στο 4 φανέρωνε έντονα τις αδυναμίες του, ενώ ο έτερος Βαλκάνιος Nurkic, αν και έκανε αρκετά υποσχόμενο ξεκίνημα, παιχνίδι με παιχνίδι φαινόταν πως ακόμη δεν είναι έτοιμος για τον ρόλο του starting Center. Σε μια εποχή που όλο και περισσότεροι 7-footers σουτάρουν με άνεση απ’ την περίμετρο και οι “παραδοσιακοί” center ψάχνουν να βρουν το ρόλο τους, το εγχείρημα και με τους δυο στην ίδια πεντάδα ήταν εξαρχής δύσκολο να πετύχει. Σε μια προσπάθεια να διορθώσει(;) τα πράγματα, ο προπονητής των Nuggets για κάποια παιχνίδια ξεκινούσε τον Jokic από τον πάγκο, το οποίο μάλλον δεν τον δικαίωσε- για να το πω ευγενικά. Ο Mike Malone (που αν συνέχιζε σε αυτό το τροπάριο δεν θα μου έκανε εντύπωση αν εν τέλει απομακρυνόταν απ’ τη θέση του) προχώρησε σε ορισμένες απλές κινήσεις, που είχαν εμφανές αποτέλεσμα τόσο στην απόδοση της ομάδας του, όσο και στην κατάταξη ως φυσικό επακόλουθο. Πρώτον, αποφάσισε να ξεκινάει τον Nikola Jokic ως βασικό Center και δεύτερον κατέληξε σε ένα πιο λειτουργικό rotation κυρίως όσον αφορά το frontcourt.

Rotation

Jokic, Nurkic, Chandler, Gallinari, Farried, Arthur, Hernangomez ήταν αυτοί που κυρίως μοιράζονταν τα λεπτά στο front court των Nuggets από την αρχή της σεζόν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όπως είπαμε και πιο πάνω, ήταν η μη-λειτουργικότητα όταν βρίσκονταν στο παρκέ ταυτόχρονα δύο “big guys”, αλλά και το μοίρασμα του χρόνου μεταξύ όλων των παραπάνω. Αντιθέτως η σύνθεση με τους Gallinari και Chandler στο 3 και 4 αντίστοιχα και του Jokic στο 5, δημιουργεί πολλές περισσότερες ευκαιρίες για την επίθεση του Denver. Οι λόγοι είναι προφανείς, καθώς δίπλα στον καταπληκτικό (και) στην δημιουργία Σέρβο μπαίνουν δύο παίκτες που μπορούν να απειλήσουν από την περίμετρο με αποτέλεσμα να του δίνουν περισσότερο χώρο. Οι χώροι αυτοί εκμεταλλεύονται στο έπακρο και γι’ αυτό και βλέπουμε συχνά τον Jokic στο high post και τους συμπαίκτες του να κόβουν συνεχώς προς το καλάθι. Δεν είναι τυχαίο πως οι Nuggets είναι 1οι στους Πόντους ανά Κατοχή (PPP) μετά από cuts προς το καλάθι. Και φυσικά η αιτία είναι ο…

Nikola Jokic

Τον έχουμε αναφέρει ήδη πολλάκις, αλλά ο ενθουσιασμός είναι απολύτως δικαιολογημένος. Ο Jokic -και η κατακόρυφη άνοδος της απόδοσής του- είναι ο βασικός λόγος της βελτίωσης των Nuggets αλλά και αυτού του κειμένου (το σπουδαιότερο). Τι νούμερα γράφει ο Σέρβος τη φετινή σεζόν; 15,5 πόντοι, 8,5 ριμπάουντ και 4 ασίστ. Not bad, αλλά για να δούμε τι κάνει στα 15 τελευταία παιχνίδια: 23,4 πόντοι, 10,5 ριμπάουντ, 5,3 ασίστ με 60,3 % στα σουτ εντός πεδιάς. Ο Jokic είναι ένας πραγματικός αρτίστας του high post και είναι από μόνος του ένας πολύ καλός λόγος να ξενυχτήσει κάποιος να δει αγώνα των Nuggets.Το court vision θυμίζει point guard κλάσης, όπως και οι πάσες ακριβείας που καταλήγουν εκεί ακριβώς όπου τις θέλουν οι συμπαίκτες του. Στο κατατοπιστικό βιντεάκι του BballBreakdown ο Coach Nick λέει πολύ εύστοχα πως θυμίζει παίκτη ποδοσφαίρου όταν πασάρει. Πραγματικά μοιάζει σαν άλλος Xavi και Iniesta να πετάει προωθημένες μπαλιές, υπολογίζοντας την κατάληξη της κίνησης των συμπαικτών του. Ο τρόπος που τρέχει το γήπεδο και κατεβάζει την μπάλα είναι το επόμενο στοιχείο που τον κάνει να ξεχωρίζει. Ελέγχει καταπληκτικά το κορμί του και η μεγάλη ευχέρεια που έχει στην ντρίμπλα τον βοηθά να επιτίθεται απέναντι σε πολύ πιο αθλητικούς αντιπάλους. Ο βετεράνος συμπαίκτης του, Mike Miller είπε γι’ αυτόν: “Ξέρει το παιχνίδι, το καταλαβαίνει. Αυτό δεν μπορείς να το διδάξεις, είτε το έχεις είτε δεν το έχεις και ο Nikola το έχει, ξέρει τι κάνουν και που βρίσκονται οι υπόλοιποι μέσα στο παρκέ. Είναι κάτι που δεν το βλέπεις συχνά”. Ο Malone ήταν πιο λακωνικός “…ξέρουμε πως όταν περνά η μπάλα από τα χέρια του, κάτι καλό θα συμβεί”. Το τελευταίο δείχνει αυτό που είναι το σπουδαιότερο για τον ίδιο αλλά και την ομάδα: την διάθεσή τους να τρέξουν την επίθεσή τους μέσω του Σέρβου και (αν δούμε την big picture) να χτίσουν την ομάδα γύρω του.

Μετά απ’ όλα τα παραπάνω, ένα μικρό δείγμα συνοδευόμενο με το κατάλληλο σχόλιο:

Επίθεση vs Άμυνα

Εδώ πρόκειται για δύο διαφορετικές ιστορίες. Η επίθεση των Nuggets παρουσιάζεται όλο και καλύτερη όσο προχωράει η σεζόν, ενώ ακόμη και στα πρώτα παιχνίδια που το δίδυμο Jokic-Nurkic δεν απέδιδε, πετύχαιναν πάνω από 105 πόντους. Ο Γενάρης ήταν εντυπωσιακά καλός για την επίθεσή τους και το μαρτυρούν και τα στατιστικά. 2οι σε πόντους ανά αγώνα, 3οι σε FG%, 1οι σε Offensive Rating, 2οι σε Assist Ratio. Από την άλλη μεριά η άμυνα -παραδοσικά- δεν είναι το δυνατό τους σημείο (30οι στο Defensive rating και 28οι στους πόντους αντιπάλου). Ο Gary Harris είναι ίσως ο καλύτερος αμυντικός τους παίκτης και η απουσία του είχε παίξει το ρόλο της, χωρίς βέβαια να υπάρχει σαφής βελτίωση με την επιστροφή του. Πέρα από την ομαδική άμυνα οι περισσότεροι Nuggets συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα, μεταξύ άλλων, και στην προσωπική. Το χειρότερο είναι πως δεν μοιάζουν καθόλου aggressive όταν αμύνονται, με μια ακόμη σειρά από στατιστικά να το επιβεβαιώνει: 29οι στα κλεψίματα, 25οι στις τάπες και 30οι στα λάθη αντιπάλου.

Συμπερασματικά, οι Denver Nuggets εμφανίζονται πολύ καλύτεροι σε σχέση με το ξεκίνημα της σεζόν παίζοντας πιο “ορθολογικά” και αποτελεσματικά. Η παρουσία του Jokic έχει σίγουρα βοηθήσει όπως και το γεγονός πως ο Malone ξεκαθάρισε κάποια πράγματα στο μυαλό του σχετικά με το rotation και τον χρόνο συμμετοχής ορισμένων παικτών. Οκ, ακόμη δεν φαίνονται διατεθειμένοι να παίξουν άμυνα και αυτό ίσως είναι το μόνο που τους κρατάει πίσω στη μάχη για μια θέση στην postseason. Ο Malone πρέπει να βρει μια λειτουργική λύση και για τα μετόπισθεν με μια πιθανή ανταλλαγή ίσως να είναι απαραίτητη, αφού η πιθανότητα να βελτιωθούν σημαντικά σε αυτόν τον τομέα μοιάζει μικρή. Το 8th seed φαντάζει ένας αρκετά ρεαλιστικός στόχος πλέον, από την στιγμή που η ομάδα έχει σταθεροποιήσει σημαντικά την απόδοσή της και παρόλο που το συναπάντημα με τους Warriors μοιάζει να έχει προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα, η παρουσία στα playoffs δεν παύει να είναι μια ένδειξη της προόδου των Nuggets τη φετινή σεζόν και όχι μόνο.