Το καλοκαίρι έγινε μεγάλος ντόρος με την απόφαση του GM να προσφέρει το maximum συμβόλαιο στον Mike Conley, καθιστώντας τον τον δεύτερο πιο ακριβοπληρωμένο παίχτη στο ΝΒΑ αυτή τη στιγμή, πίσω από το Lebron James (σε ετήσιο μισθό).  Τη φετινή σεζόν είχαμε επίσης αλλαγή του προπονητή, με τον μέχρι πέρυσι assistant head coach του Spoelstra στο Miami (από το 2008 έως το 2016) , David Fizdale, να αναλαμβάνει ως head coach για πρώτη φορά στην καριέρα του. Θεωρείται από τους ανερχόμενους προπονητές στο ΝΒΑ, έχοντας διατελέσει επίσης βοηθός στους Hawks για τέσσερα χρόνια (2004-08), όπου ήταν κυρίως υπεύθυνος για την ανάπτυξη των νέων παιχτών καθώς, όπως και στους Warriors τη σεζόν 2003-04. Τέλος, είχαμε την αποχώρηση σημαντικών μονάδων όπως οι Matt Barnes, Mario Chalmers (παραμένει free agent), Jeff Green, Courtney Lee , στη θέση των οποίων ήρθαν οι Troy Daniels, Chandler Parsons καθώς και μερικοί rookies όπως οι Wade Bladwin, Deyonta Davis και άλλοι.

Αμυνα και Κόνλει

Οι Grizzlies είναι από τις λίγες ομάδες στο ΝΒΑ που είχαν σαν κύριο χαρακτηριστικό τους την άμυνα. Αυτή βασιζόταν στην μεγάλη πίεση στη μπάλα, τη «σκληράδα» που έβγαζαν στα παιχνίδια τους (ο χαρακτηρισμός Grind) με τα αρκετά κλεψίματα, ενώ στην επίθεση επιδίδονταν σε ένα ‘’inside-out’’ παιχνίδι, παίρνοντας πολλούς πόντους μέσα από το ζωγραφιστό. Για να παίξεις άμυνα χρειάζεσαι φυσικά και τα κατάλληλα εργαλεία με παίχτες όπως ο Gasol, ο οποίος είχε κερδίσει το βραβείο του αμυντικού της χρονιάς, ο Randolph, ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός ριμπάουντερ, και ο Allen με τη σπουδαία άμυνα πάνω σε guards και forwards. Το μπάσκετ βέβαια όπως γνωρίζουμε εξελίσσεται προς το επιθετικότερο, και θα ήταν λάθος να μην είχαν προσπαθήσει να κάνουν το ίδιο και οι συμπαθείς Αρκούδες. Για να δούμε αν τα καταφέρνουν μέχρι στιγμής.

Όπως ανέφερα στον πρόλογο, η αρχή έγινε το καλοκαίρι. Η υπογραφή του μεγάλου συμβολαίου του Conley (περί τα 153 εκατομμύρια δολάρια για συνολικά πέντε χρόνια), έδειξε την πρόθεση της ομάδας να δώσει μεγαλύτερο ρόλο στον υποτιμημένο point guard από την πολιτεία του Arkansas. Ένας πολύ καλός floor general που όπως είπε ο προπονητής του, πρόθεσή του είναι να τον εξελίξει σε έναν all star παίχτη. Ας δούμε κάποια συγκριτικά στατιστικά της περσινής και φετινής σεζόν που τον αφορούν.

 Ο ρόλος του Κόνλει είναι αναβαθμισμένος φέτος. Εχει τη μπάλα περισσότερο στα χέρια του, με περισσότερους χώρους για να σκοράρει (για αυτό και λιγότερος χρόνος στο παρκέ για το δίδυμο Randolf-Gasol) είτε με παιχνίδι απομόνωσης, είτε για να δημιουργεί, όπως βλέπουμε και στα παρακάτω plays. Με τον Gasol άλλωστε βρίσκονται με «κλειστά μάτια», ξέρει ο ένας τον τρόπο παιχνιδιού του άλλου. Βάση στατιστικών αυτοί οι δύο πασάρουν τις περισσότερες φορές ο ένας στον άλλο κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού. Το 40% των πασών του point guard των Grizzlies καταλήγει στα χέρια του βασικού σέντερ της ομάδας , ενώ αντίστροφα το νούμερο ανέρχεται στο 31%. Για να δούμε μερικές συνεργασίες μεταξύ των δύο, από ένα παιχνίδι απέναντι στους Σίξερς, στο οποίο έβαλαν μαζί 52 πόντους.

Το παλιό και το νέο

Η μετάβαση όμως από το προηγούμενο στυλ μπάσκετ δεν είναι και εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται υπομονή (πολυαγαπημένη φράση του Π.Γιαννάκη), μεθοδικά βήματα και το κατάλληλο ρόστερ. Κομβικοί παίχτες όπως ο Allen ή o Z-Bo μεγαλώνουν, και δεν θα μπορούν να προσφέρουν το ίδιο, ειδικά με την ενδεχόμενης αλλαγής του τρόπου παιχνιδιού προς το επιθετικότερο. Το καινούριο στυλ δεν είναι ένα στυλ που τους ταιριάζει απόλυτα, και ας παραμένουν πολύ σημαντικοί για την ομάδα. Ενδεικτικό είναι πως έχει μειωθεί ο χρόνος του Randolph φέτος κατά 6 λεπτά, γεγονός που δείχνει πως δεν παίζουν αρκετή ώρα μαζί οι μέχρι και πέρυσι δίδυμοι πύργοι,  χάρην ενός πιο γρήγορου ρυθμού . Για την ακρίβεια περνάνε στο παρκέ 10,8 λεπτά μαζί, όταν πέρυσι συσνυπήρχαν για το διπλάσιο χρόνο, με 20,4 λεπτά.

Αντίστοιχα τώρα, οι υπογραφές του καλοκαιριού (είτε ήταν rookies είτε πιο έμπειροι) ενισχύουν επιπλέον τον σκοπό να να γίνουν οι Grizzlies πιο γρήγοροι, πιο αθλητικoί, και με έμφαση στο καλό spacing, χωρίς παράλληλα να χάσουν τη σκληράδα τους και το χαρακτήρα που έχουν σαν ομάδα. Οι Troy Daniels, Chandler Parsons καθώς και ο JaMychal Green, μπορούν να τους δώσουν στοιχεία που χρειάζονται για να παίξουν πιο «σύγχρονα». Ο Τroy Daniels είναι ένας πολύ καλός σουτέρ με ποσοστό τη φετινή σεζόν στο 39% στα τρίποντα, ο Green είναι ένα stretch-four με ποσοστό στο 38% και ο Parsons, όπως είπε ο coach Fizdale, ο δικός του Lebron! Δεν αναφερόταν φυσικά στην αξία του, όσο στον πολύπλευρο τρόπο παιχνιδιού του, που θυμίζει τον αντίστοιχο του ‘’Βασιλιά’’. Το παρακάτω βίντεο είναι ενδεικτικό της ποικιλίας.

Ο Πάρσονς εμπλέκεται σε αρκετά plays στην επίθεση, καθώς μπορεί να παίζει pick ‘n roll, να στήνει picks για τον ίδιο, να ποστάρει, να τρέχει στο transition , να παίζει στη weak side και να εκτελεί όντας ένας πολύ καλός catch ‘n shoot παίχτης. Το πρόβλημα στη μέχρι τώρα σεζόν είναι τα προβλήματα των τραυματισμών, καθώς έχει παίξει κάτι λιγότερο από τα μισά παιχνίδια της ομάδας.

Τα νούμερα λένε άλλα

Με την πρόθεση για αλλαγή και την αξιοποίηση του Πάρσονς ως δεδηλωμένες, ας δούμε τώρα και λίγο τα νούμερα που έχουν παράξει οι Grizzlies μέχρι στιγμής, και πώς αυτά τοποθετούνται σε σχέση με τους μέσους όρους της λίγκας. Ερχεται όντως το τέλος του grit and grind?

Επιθετικά βρίσκονται ακόμη πολύ χαμηλά, κάτι αναμενόμενο, αφού δεν φημιζόταν ποτέ για το συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Όσο και αν προσπαθούν να διαφοροποιηθούν φέτος, εκετελώντας 8 παραπάνω τρίποντα, η προσαρμoγή στην νέα προσέγγιση δεν έχει έρθει ακόμη. Μην ξεχνάμε φυσικά και τα αρκετά προβλήματα τραυματισμών από την αρχή της σεζόν. Η αμυντική τους λειτουργία παραμένει όμως σε εξαιρετικό επίπεδο, και τελικά όπως φαίνεται διατηρείται ακόμα ο grit and grind χαρακτήρας τους. Η εξασφάλιση του ριμπάουντ, η πιεστική άμυνα τους στην μπάλα και η προστασία της ρακέτας τους είναι και φέτος αυτά που ξεχωρίζουν. Δύο ακόμα στοιχείο που δείχνουν τον hustle χαρακτήρα τους είναι τα εξής. Είναι στην πρώτη θέση στην κατηγορία loose balls recovered με 6,8 ανά παιχνίδι και στην τέταρτη θέση στα deflections με 17,6. Έχουν τα εργαλεία να το κάνουν και το καταφέρνουν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως φέτος έχουν κερδίσει δύο φορές τους Warriors, άλλες τόσες τους Rockets και μία φορά τους πρωταθλητές.

Η αλλαγή αργεί, αλλά οι Grizzlies ειναι clutch

Oι συμπαθείς Grizzlies, αποτελούν μία από τις clutch ομάδες του ΝΒΑ. Παρά την μέτρια έως κακή επιθετική συγκομιδή τους σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες, είναι μια ομάδα με χαρακτήρα, που ξέρει να κερδίζει παιχνίδια στο τέλος². Αυτό δεν συμβαίνει μόνο τη φετινή χρονιά, αλλά όλα τα τελευταία χρόνια, όπως θα δούμε στον παρακάτω πίνακα.

Ας δούμε και σε πιο… clutch καταστάσεις, με το χρονόμετρο να θέλει 3 λεπτά για τη λήξη.

Αν μη τι άλλο, βλέπουμε πως πρόκειται για μια ομάδα που στο τέλος των αγώνων έχει τον τρόπο και τον χαρακτήρα να κερδίζει τους αγώνες.

O παράγοντας Γκασόλ

Δεν γίνεται άρθρο για το Memphis χωρίς να σχολιάσουμε την παρουσία του μικρού Gasol, και δη την φετινή, μετά μάλιστα από τον τραυματισμό του στο πόδι. Είναι ο Marc ο καλύτερος σέντερ στο ΝΒΑ;

Προσωπικά αν με ρωτήσετε θα απαντήσω, ναι, είναι! Είναι dominant σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού, με τρομακτική εξέλιξη όλα αυτά τα χρόνια. Όλοι θα θυμόμαστε το νεαρό και ολίγον τι… στρουμπουλό τότε Ισπανό σέντερ στο μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, εναντίον της εθνικής μας. Οι περισσότεροι (και εγώ μέσα σε αυτούς) θεωρούσαμε πως πήγε στο ΝΒΑ λόγω του αδερφού του. Πόσο λάθος κάναμε όμως. Μετά από εννιά χρόνια στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, είναι το βαρόμετρο της ομάδας του, ένας All Star ψηλός (2012, 2015 και φέτος), καλύτερος αμυντικός της χρονιάς για το 2013 και μέλος της καλύτερης πεντάδας για το 2015. Τι είναι αυτό όμως που τον ξεχωρίζει σε σχέση με τους υπόλοιπους σέντερ, όπως ο Cousins, o Jordan, o Drummond και άλλοι;

Δεν είναι ένας ψηλός που θα ζει από τους συμπαίχτες του. Με εξαιρετικές κινήσεις και τοποθετήσεις στη ρακέτα, μπορεί να παράγει σκορ για τον εαυτό του, είτε με το ποστ παιχνίδι του, είτε με το σουτ του. Φοβερός αμυντικός, πολύ καλός ριμπάουντερ, καθώς χωρίς να διαθέτει τα αθλητικά προσόντα αντιπάλων του, ξέρει να τοποθετεί καλά το σώμα του, να κλέβει μπάλες και να μπλοκάρει τα σουτ. Δημιουργεί για τους συμπαίχτες του, καθώς έχει μεγάλη ικανότητα στην πάσα. Αλλά αυτό που φέτος κάνει τη διαφορά, είναι το τρίποντο. Έχει βάλει στο ρεπερτόριό του το σουτ τριών πόντων με φοβερά ποσοστά, κάτι που δεν το είχε τα προηγούμενα χρόνια, όταν και δεν σούταρε ουσιαστικά καθόλου για τρεις. Ένα όπλο στη φαρέτρα του, καθώς δεν είναι και εύκολο να μαρκάρεις ένα 7footer που σουτάρει τόσο καλά. Για να δουμε τα μέχρι στιγμής στατιστικά του. Το εντυπωσιακό είναι το υψηλό ποσοστό σε True Shooting, αν λάβουμε υπόψη πως ολλά  σουτ που παίρνει είναι είτε jump shots, είτε fade away .

 Oι Grizzlies βρίσκονται μπροστά σε μια σημαντική για αυτούς απόφαση. Να ξεφύγουν από τον προηγούμενο τρόπο παιχνιδιού τους και να ακολουθήσουν την τάση της εποχής, για πιο γρήγορο μπάσκετ με έμφαση στο καλό περιφερειακό σουτ και στο spacing. Οι στυλοβάτες της ομάδας πια θα είναι οι Conley, Gasol, ο Parsons. Το ερωτημα είναι αν θα μπορέσει ένας προπονητής με background πρωταθλητισμού, όντας όμως rookie σαν head coach, να τους εξελίξει και να τους βοηθήσει να κρατήσουν το δυναμισμό που τους χαρακτήριζε , κάνοντας το βήμα παραπάνω. Επίσης , είναι σημαντικό να μείνουν υγιείς οι παίκτες κλειδιά, που έχουν ταλαιπωρηθεί αρκετά φέτος. Το τέλος του grit and grind δεν έφτασε ακόμη, και ο χρόνος θα δείξει πόσο κοντά ή μακριά είμαστε από αυτό.

ΥΓ. Eνα από τα μεγάλα λάθη του GM των Rockets, Daryl Morey, και του επιτελείου του, ήταν και ο Marc Gasol. Όταν έκαναν scouting στον Ισπανό το 2007, λόγω της σωματοδομής του, και μιας φωτογραφίας του χωρίς μπλούζα, του έδωσαν το παρατσούκλι «Man Boobs». Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός, προφανώς επηρέασε την αξιολόγηση του νεαρού τότε σέντερ, με αποτέλεσμα να τον προσπεράσουν στο draft, και η ιστορία να εξελιχθεί όπως τη γνωρίζουμε. To περιστατικό βοήθησε τον GM να κατασταλάξει στο μοντέλο που χρησιμοποιεί, το οποίο είχαμε αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο.

Σημειώσεις

1. Μην ξεχνάμε βέβαια πως το καλοκαίρι είχαμε την πρώτη αύξηση του salary cap και ακολουθεί και νέα αύξηση το ερχόμενο , όπου αναμένουμε μεγάλα συμβόλαια, μεγάλες ανακατατάξεις στο αμερικάνικο αλλά και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

2. Θεωρούμε ως clutch time, τα τελευταία πέντε λεπτά ενός αγώνα, με τη διαφορά στο σκορ μεταξύ των αντιπάλων να μην ξεπερνάει τους 5 πόντους.