Εντάξει σαφώς υπάρχει μια υπερβολή στα άνωθι. Απλώς έχουμε καταπιεί τις γλώσσες μας με αυτά που κάνει ο 38 ετών James κόντρα στους φρεσκότατους Grizzlies και οι πένες μας ντρέπονται πλέον να γράψουν, γιατί τα λόγια στερεύουν επικίνδυνα. Δεν είναι ότι ο χρόνος προσπέρασε τον LeBron, άλλωστε αυτό φαίνεται κάπως και στα νούμερα του. Αν και μιλάμε μόλις για τέσσερις αγώνες, οι πόντοι του, οι ασίστ κι οι εκτελεσμένες βολές είναι bottom-3 στα play-offs της καριέρας του, με μόλις 18.5% ευστοχία σε σουτ τριών πόντων. Τα νούμερα γενικά είναι άρτια, μιλάμε για 24 πόντους και 5 ασίστ, δεν πρόκειται επί τούτου. Απλώς είναι ο πιο εξανθρωπισμένος σωματικά LeBron που έχουμε δει και έπρεπε να περάσουν 20 χρόνια για να συμβεί αυτό.

Όμως το νόμισμα έχει κι άλλη πλευρά, μια πλευρά που κατά τη γνώμη μου εξυψώνει περαιτέρω τον θρυλικό μπασκετμπολίστα. Φέτος μαζεύει 13 ριμπάουντ, φιλοδωρεί τους αντιπάλους με σχεδόν δυο τάπες (1.8) και υποκύπτει μόλις σε 2.5 λάθη, όλα κορυφαία νούμερα στην καριέρα του στην postseason. Είναι μία ακόμα απόδειξη αυτού που φαίνεται περίτρανα στο παρκέ. Ο James δεν είναι μόνο ένα καλοδουλεμένο και διατηρημένο κορμί, αλλά ένας κορυφαίος σε μπασκετική αντίληψη παίκτης.

Το ότι σε γενικώς γραμμές φαίνεται μια ταχύτητα πιο αργός από αυτό που μας είχε συνηθίσει είναι γεγονός, όπως και το ότι ο Lebron το έχει αντιληφθεί και προσαρμοστεί άριστα. Δεν μπορεί πλέον να εφορμά μανιωδώς σε συνεχόμενες επιθέσεις στο αντίπαλο καλάθι, κερδίζοντας πολλές βολές, δεν μπορεί να δημιουργήσει ψυχολογικά στους αντίπαλους ψηλούς με τα μπράτσα του, κι η αλήθεια είναι ότι στα 38 δεν θα έπρεπε κιόλας. Δείτε παρακάτω δύο shot charts του «Βασιλιά», πριν δέκα χρόνια και σήμερα, από το Statmuse. Οι προσπάθειες στο ζωγραφιστό έχουν μειωθεί, το mid-range έχει πρακτικά εξαφανιστεί και τα τρίποντα αυξήθηκαν αρκετά.

Και δεν είναι μόνο η αλλαγή στο προσωπικό του στυλ επίθεσης που έχει ξανασχολιαστεί, αλλά και η κατακρήμνιση του μπασκετικού εγωισμού που δείχνει στη σειρά με τους Grizzlies. Δείτε χαρακτηριστικά το κλείσιμο στο Game 1 στο Memphis, όπου ο LeBron άφησε τους Reaves, Hachimura και Davis να πάρουν το ματς, ενώ ο ίδιος πρακτικά παρίστανε τον κώνο στην περιφέρεια. Δεν ήταν απροθυμία να συμμετέχει, ούτε φόβος να πάρει τα τελευταία σουτ. Ο James συνειδητά εμπιστεύτηκε τους νεαρούς συμπαίκτες του, την ενέργεια, τη δίψα και την άγνοια κινδύνου τους, ενώ παράλληλα η άμυνα των Grizzlies είχε ενάμιση μάτι πάνω του, περιμένοντας πότε θα συμμετέχει. Ο αιφνιδιασμός πέτυχε, το μπρέικ έγινε κι η σειρά πέρασε στα χέρια του James, η μπάλα όχι.

Παρόμοιο σκηνικό και στο Game 4. Ένας LeBron που παίζει από την κορυφή όλο και λιγότερο, δίνοντας αυτό το ρόλο στους Russell, Reaves και Schroder. Ο ίδιος αγωνίστηκε στο 3 και 4, προσφέροντας screen ως pick n roll man. Ο Jenkins έχει μόνο τον JJJ για να υπερασπιστεί τέτοιες καταστάσεις κι αναγκαστικά τον έχει παρκάρει πάνω στον AD. Έτσι οι γκαρντ εκμεταλλεύονται την εμπλοκή του James, που τραβάει την προσοχή βρίσκοντας χώρους. Επίσης αρκετές φορές τον είδαμε να λειτουργεί κι ως finisher από τις 45 μοίρες και την βασική γραμμή, πετυχαίνοντας εύκολους πόντους, αφού κανείς δεν μπορεί να τον προβλέψει ή να τον αναχαιτίσει.  Σε αυτή την crunch time κι ενώ το ματς φαινόταν να χάνεται μετά το λάθος και το καλάθι του Bane, απαίτησε τον τελευταίο λόγο και φυσικά τον είχε. Δεξί μπάσιμο προσπερνώντας τον Tillman, καλάθι πάνω από τα υψωμένα χέρια του JJJ, που τον περίμενε καρτερικά.

Στην παράταση φαινόταν να ελέγχει πλήρως την κατάσταση, κι όταν ήρθε η ώρα να κλείσει το κρίσιμο αυτό παιχνίδι και να στείλει τη σειρά στο 3-1, μπροστά του βρήκε τον ντεμέκ supervillain της σειράς, ήτοι τον Dillion Brooks. Ο κύριος αυτός ξέχασε ότι έχει απέναντι του τον κορυφαίο αμφίχειρα που έπαιξε μπάσκετ, του έδωσε τον αριστερό διάδρομο και απλώς ταπεινώθηκε. Ο James πανηγύρισε με τον κόσμο, δεν τον κοίταξε καν, δεν έδωσε καμία σημασία σε αυτόν τον γεμάτο μπασκετικές ανασφάλειες νταή, που προσπάθησε να κάνει όνομα στις πλάτες ενός κορυφαίου. Όπως ακριβώς και στη φάση που καθόρισε το ματς, απλώς τον αγνόησε. Ακριβώς όπως του άξιζε.

Δείτε και την παρακάτω στιγμή, που στην υπόληψη μας έφερε ο Γιάννης Χάτσιος. Στο play μετά το καλάθι του James, οι Grizzlies θέλουν να πετύχουν switch κι ο JJJ να ποστάρει τον Reaves. Ο LeBron το κατάλαβε από την διάταξη της ομάδας, άλλαξε παίκτη με τον Reaves πριν την εισαγωγική πάσα, για να χαλάσει το play, οι μπουνταλάδες οι Grizzlies το εκτέλεσαν μηχανικά κι εν τέλει εκτέθηκαν. Θαυμάστε.