Στη Regular Season

04.12.2019: Heat 93 @ 112 Celtics
28.01.2020: Celtics 109 @ 101 Heat
04.08.2020: Celtics 106 @ 112 Heat

Τα παιχνίδια στη regular και τα seeding games έληξαν μεν 2-1 υπέρ της Βοστόνης, ωστόσο δύσκολα μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα από αυτά. Στις μεν νίκες των Celtics, οι Heat έπαιζαν σε αμφότερες τη δεύτερη μέρα back-to-back αγώνων τους και δεν είχαν την τρέχουσα σύνθεσή τους, μετά και το trade deadline. Στο δε παιχνίδι στο Bubble, οι Heat κέρδισαν, αλλά χωρίς τον Butler.

Το Rivalry

Η συνάντησή τους στους τελικούς της Ανατολής φέρνει μνήμες 2012, όταν είχαν συναντηθεί για τελευταία φορά στην συγκεκριμένη φάση, όμως οι δύο ομάδες, και δη οι Presidents of Basketball Operations αυτών, έχουν μακρύ παρελθόν.

Συγκεκριμένα, οι Riley και Ainge τρέφουν μια βαθιά, αμοιβαία αντιπάθεια από τα ‘80s, όταν ο πρώτος ήταν προπονητής των Lakers και ο δεύτερος παίκτης των Celtics. Η κόντρα τους μάλλον έφτασε στο απόγειό της το 1993, όταν ο Riley, σαν προπονητής των Knicks πια, και ο Ainge ως παίκτης των Suns, ενεπλάκησαν σε ένα από τα πιο classic brawls, που βρήκε τον Ainge στο παρκέ και τον Riley με σκισμένο παντελόνι.

H κόντρα τους δεν σταμάτησε ούτε όταν ο Ainge έγινε «συνάδελφος» του Riley, όταν δηλαδή ανέλαβε το 2003 την ηγεσία του front office των Celtics. Μάλλον το αντίθετο. Χαρακτηριστικότερη σχετικά είναι η επίσημη ανακοίνωση των Heat που υπέγραφε ο Riley και έλεγε στον Ainge “to shut the fuck up” το 2013.

Μάλιστα, όταν το 2018 είχε κυκλοφορήσει η φήμη πως ο Riley είχε βρίσει τον Thibodeau (τότε προπονητής και PoBO των Wolves), εκείνος βγήκε και ξεκαθάρισε κάτι τέτοιο δεν ισχύει, καθώς ο μόνος παράγοντας της Λίγκας που δεν σέβεται και με χαρά θα έβριζε, είναι ο Ainge!

Αγωνιστικά, οι δύο ομάδες μας είχαν χαρίσει εξαιρετικές μάχες για τρία σερί χρόνια, από το 2010 ως το 2012, με τους Celtics να κερδίζουν την πρώτη κόντρα (και να χάνουν στους τελικούς από τους Lakers) και τους Heat να κερδίζουν το 2011 (και να χάνουν στους τελικούς από τους Mavericks), αλλά και το 2012, στην επική αναμέτρηση εφτά παιχνιδιών (και να κερδίζουν και τον τίτλο στη συνέχεια κόντρα στους Thunder).

Αναλύοντας τους Celtics

Οι Celtics βρίσκονται στον τρίτο τελικό περιφέρειας τα τελευταία τέσσερα χρόνια, με τις κακές γλώσσες να μην θεωρούν καθόλου τυχαίο πως η μόνη χρονιά που δεν έφτασαν ως εδώ ήταν η χρονιά του Kyrie. Αυτή τη φορά καθάρισαν στεγνά και αναίμακτα τους Sixers, αλλά 'έφτυσαν αίμα για να καταβάλουν τους πρωταθλητές Raptors στον δεύτερο γύρο. Για να το καταφέρουν αυτό, έπαιξαν εξαιρετική άμυνα, κατεβάζοντας κατά 10 πόντους (10,5 για την ακρίβεια) τις ετήσιες επιδόσεις των Καναδών στην επίθεση (από 110,8 offensive rating στο 100,3). Ο Tatum δείχνει να έχει ωριμάσει εντυπωσιακά και στις δύο πλευρές του παρκέ, ενώ ο Smart βρίσκεται σε οργιώδη κατάσταση, με 15,7 πόντους, έξι rebounds, 5,1 assists, αλλά και τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα από κάθε άλλο Κέλτη, με 24 (με 39,3% ποσοστό ευστοχίας παρακαλώ), για ένα εντυπωσιακό +64 στο plus/minus στα λεπτά που βρισκόταν στο παρκέ στη σειρά με τους Raps.

Μάλιστα, με κύριους άξονες της επίθεσης των Heat να είναι οι Dragic και Adebayo, ο Smart θα είναι ο παίκτης που θα αναλάβει να κατεβάσει τους ρυθμούς του επίσης σεληνιασμένου Σλοβένου (και όχι να πάει πάνω στον Butler, όπως συνέβη στα παιχνίδια της regular που συναντήθηκαν). Ωστόσο, σε αντίθεση με το Toronto, το Miami αρέσκεται σε οργανωμένες επιθέσεις, όπου ναι μεν έχει το 12ο offensive rating σχετικά, με 94,1 πόντους ανά 100 κατοχές, ωστόσο η Βοστόνη έχει μακράν την καλύτερη άμυνα σε τέτοιες καταστάσεις, δεχόμενη μόλις 88,8 πόντους ανά 100 κατοχές.

Επιθετικά, οι Celtics αντιπροσωπεύουν ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο από τους Bucks, στην αντιμετώπιση των οποίων πήραν άριστα οι Heat. Συγκεκριμένα, σε αντίθεση με το «παίρνω αμπάριζα και βγαίνω» επιθετικό πλάνο των Bucks, οι Celtics ψάχνουν με υπομονή το mismatch, με τους “Vanilla Brothers”, Herro και Robinson, να είναι οι πρώτοι υποψήφιοι στόχοι. Επιπρόσθετα, είναι ομάδα που στις αλλαγές μπορεί να μετακινήσει τον Adebayo στο παρκέ μακριά από τις επιθυμητές για τους Heat αμυντικά θέσεις του.

Αντίστοιχα όμως, οι Celtics θα πρέπει να βρουν τρόπο να κρύψουν τον Kemba στην άμυνα, μιας και προς αυτόν θα κοιτάζει η επίθεση των Heat, όταν η εξαιρετική ομαδική άμυνα των Celtics καταφέρνει να απενεργοποιεί τις μπούκες του Dragic (που δημιουργούσε ατελείωτα back cuts στην άμυνα των Bucks) ή το playmaking του Bam από την κορυφή.

Επιπρόσθετα, θα ήταν παραπάνω από χρήσιμος ο Hayward σε αυτή τη σειρά. Δεν είναι τόσο το ότι αποτελεί ένας πλάγιος που μπορεί να σταθεί αμυντικά απέναντι στα πάμπολλα forwards των Heat, όσο το ότι είναι ο ποιοτικότερος παίκτης που διαθέτουν για να δίνει ανάσες στους ξελιγωμένους βασικούς της ομάδας. Είναι χαρακτηριστικό πως οι βασικοί των Celtics έχουν παίξει όλοι σοβαρά παραπάνω λεπτά από τους αντίστοιχους των Heat, με τους Tatum, Brown, Smart και Walker να βρίσκονται όλοι τους μεταξύ των 433 και 413 αγωνιστικών λεπτών στα φετινά playoffs, την στιγμή που μόνο οι Butler, Dragic και Adebayo έχουν αγωνιστεί στην postseason πάνω από 300 (με κανέναν τους ωστόσο να μην έχει ξεπεράσει τα 320).

Αναλύοντας τους Heat

Οι Heat έχουν φτάσει στον τελικό της περιφέρειας με τις πιο επιβλητικές εμφανίσεις ως τώρα. Αρχικά με την σκούπα στους αξιόμαχους Pacers και στη συνέχεια με το άνετο 4-1 απέναντι στην καλύτερη ομάδα της σεζόν, τους Bucks. Το τελευταίο επιβεβαιώνεται και από το πώς διέλυσαν την άμυνα των Ελαφιών: από το 102,5 defensive rating που αυτοί είχαν για την καλύτερη άμυνα της regular, οι Heat τους το ανέβασαν στο 113 στις μεταξύ τους αναμετρήσεις.

Κύριοι άξονες ήταν, όπως αναλύει και το ανωτέρω video, οι Dragic και Adebayo, με τον τελευταίο να έχει εξελιχθεί στο πιστότερο “Draymonικό” αντίγραφο, με δυνατότητες μάλιστα ακόμα και να ξεπεράσει το αρχέτυπο δυνητικά. Στην άμυνα μαρκάρει τα πάντα από “1” ως “5”, ενώ στην επίθεση είναι το hub που ακουμπάει η μπάλα, για να αποφασίσει αυτός πως θα αρχίσει να γυρίζει. Και όταν αρχίζει να γυρίζει, μετά αυτό το κάνει καταιγιστικά. Είτε με διαρκή back cuts, είτε με τα διαόλια, τους “Vanilla Brothers” να βγαίνουν από τα screens και να πυροβολούν.

Μάλιστα, το «σύστημα Heat» καταφέρνει και ενσωματώνει στον υπέρτατο βαθμό ρολίστες, δίνοντάς τους, όχι πρωταγωνιστικούς, μα καθοριστικούς ρόλους (Σημείωση: Αναλυτικότερα, σε πρόσφατο κείμενό του ο Χάτσιος.). Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Crowder, που από σουτέρ καριέρας στo 34%, και 29,3% στο πρώτο φετινό μισό στο Memphis, στα χέρια του Spoelstra έχει μεταμορφωθεί σε Klay Thompson, σουτάροντας με 44,5% στη regular και 40% στην postseason. Ο Crowder έχει καταφέρει να κάνει με τις εμφανίσεις του τον Iguodala να είναι από το κεντρικό asset του trade με τους Grizzlies, σε ένα συμπληρωματικό κομμάτι πολυτελείας και ειδικής χρήσης.

Ένας ακόμα παίκτης του roster που μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα πολύτιμος στη σειρά, είναι ο έτερος πρώην Celtic στο roster των Heat, ο Kelly Olynyk. Συγκεκριμένα, αν ο Spoelstra καταφέρει να ματσάρει τα λεπτά του στο παρκέ με τους αναπληρωματικούς ψηλούς των Celtics (τους δύο Williams και τον Kanter -όσο αυτός αγωνιστεί) τότε ενδεχομένως με το σουτ του βρει πολύτιμους πόντους στη μάχη των αναπληρωματικών, μία μάχη που οι Heat θα πρέπει να κερδίσουν.

Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί και το στατιστικό που ο Kevin Pelton στο κείμενό του για το ESPN έγραψε, αναφορικά με τις άμυνες ζώνης των Heat. Συγκεκριμένα, ο Spoelstra χρησιμοποίησε άμυνες ζώνης στη regular για περισσότερες κατοχές αντιπάλου από κάθε άλλον προπονητή της Λίγκας. Ωστόσο, ως τώρα στα playoffs οι Heat δεν έχουν παίξει ούτε μία φορά ζώνη. Έχοντας δει όμως την αποτελεσματικότητα των ζωνών του Nurse κόντρα στους Celtics, όπου με box and one και triangle and two, κατάφερε σε σημαντικό βαθμό να περιορίσει τον Kemba, αναμένουμε να δούμε από το καλημέρα της σειράς επαναφορά του συγκεκριμένου αμυντικού πλάνου από τον coach Spo.

Δεν θα μπορούσε να κλείσει η ανάλυση των Heat χωρίς αναφορά στον superstar της ομάδας, Jimmy Butler. Όμως έμεινε για το τέλος αυτής για συγκεκριμένο λόγο: από τη μία, με την συνεπή αντισυμβατική συμπεριφορά του, ο Butler έχει καταφέρει να εξελιχθεί στον πιο μη-superstar superstar: δεν απαιτεί να μονοπωλεί της μπάλας ή του σκοραρίσματος, είναι πρότυπα ενταγμένος στο πλάνο της ομάδας, προσφέροντας τα μέγιστά του και στις δύο πλευρές του παρκέ, όχι απλά αδιαμαρτύρητα, αλλά με χαρά και προσήλωση. Από την άλλη ωστόσο, μπορεί μια ομάδα να φτάσει στους Τελικούς με καλύτερό της παίκτη των Jimmy Butler; Στα playoffs, όπου έχει επικρατήσει για χρόνια το «μια ομάδα είναι τόσο καλή όσο ο καλύτερός της παίκτης», η απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα δεν έχει απλά πρακτική εφαρμογή, ως προς την εξέλιξη της συγκεκριμένης σειράς, μα αποτελεί και γενικότερο φιλοσοφικό ερώτημα για το μέλλον της Λίγκας και του team building.

Oι X-factors

Ως “x-factors” της συγκεκριμένης σειράς θα χαρακτήριζα τα τρίποντα και τις βολές. Συγκεκριμένα, στα τρίποντα οι Heat ήταν δεύτεροι σε ποσοστό ευστοχίας πίσω από τα 7,25 στην regular και τρίτοι στο Bubble με 37,9% και 38% αντίστοιχα. Οι Celtics ωστόσο είναι εξαιρετικοί ακριβώς στο να μαρκάρουν το τρίποντο, όντας σταθερά στο top-6 σε αυτό την τελευταία δεκαετία, ενώ φέτος επέτρεπαν στους αντιπάλους τους μόλις 34% στη regular (δεύτερη καλύτερη σχετικά επίδοση) και 30,5% στα playoffs (η καλύτερη επίδοση σχετικά).

Ως προς τις βολές τώρα, οι Heat πηγαίνουν στη γραμμή 25,2 φορές ανά αγώνα, όντας τέταρτοι στη Λίγκα φέτος σχετικά. Ειδικά ο Butler φέτος σουτάρει 9,1 βολές ανά αγώνα, τις περισσότερες πίσω αποκλειστικά από Harden, Giannis, Luka και Trae Young. Από την άλλη οι Celtics, στέλνουν τους αντιπάλους τους 24,5 φορές ανά παιχνίδι στις βολές, όντας 19οι στη Λίγκα σχετικά. Αυτός ο συνδυασμός, η ευκολία που οι Heat κερδίζουν βολές και που οι Celtics χαρίζουν, ενδέχεται να βοηθήσει τους Heat να βρουν τους εύκολους πόντους που από πουθενά αλλού η άμυνα των Celtics δεν θα τους δίνει. H έλλειψη βάθους στο ρόστερ των Celtics δε, θα δίνει σε κάθε foul που θα κάνουν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα, πέρα από τις βολές καθεαυτές.

Πρόγραμμα

Τα τρία πρώτα παιχνίδια είναι προς ώρας προγραμματισμένα ως προς ημέρα και ώρα, με την ευχή μας φυσικά να είναι να έχουμε και πάλι τη χαρά να δούμε μια μακριά σειρά εφτά αγώνων:

Game 1: Heat @ Celtics, Τετάρτη 16 Σεπτέμβρη, 01:30
Game 2: Heat @ Celtics, Παρασκευή 18 Σεπτέμβρη, 02:00
Game 3: Celtics @ Heat, Κυριακή 20 Σεπτέμβρη, 03:30
Game 4: Celtics @ Heat, TBD
Game 5 (αν χρειαστεί): Heat @ Celtics, TBD
Game 6 (αν χρειαστεί): Celtics @ Heat, TBD
Game 7 (αν χρειαστεί): Heat @ Celtics, TBD

Tι θέλουμε να γίνει

Θα πρέπει να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Πέρα του ότι υποστηρίζω από παιδί, από τα mid προς late ‘80s, τους Lakers και -να το πω ευγενικά- “δεν συμπαθώ ιδιαίτερα” τους Celtics, είναι και εκείνο το κείμενο που έγραψα πέρσι, με το που πρωτοήρθα στο Guru, που υποστήριζα πως ο Ainge δεν έχει καταφέρει όσα τα assets που είχε στην κατοχή του όλα αυτά τα χρόνια θα του επέτρεπαν, και ο Leon T., που είχε αντίθετη άποψη διαχρονικά, με περιμένει στην γωνία να με βάλει να το φάω. Με αυτά σαν δεδομένα, συν το εκνευριστικότατο των Celitcs fans, είτε του δικού μας Βούρδα εδώ στο Guru, είτε του Μένεγου στο Pick’n Popa/Popaganda, είτε των μισών podcasters στο US (Simmons, Pina, O’Connor κ.ο.κ.), με κάνουν να τρέμω στην ιδέα πως οι Celtics θα περάσουν στον τελικό και ποιος τους ακούει όλους δαύτους ύστερα… (Σημ editor: μη μασας ρε μλκ, στα αρχίδια σου).

Καταλαβαίνετε λοιπόν πως αυτό που «θέλω να γίνει» είναι ένα σαφές “Let’s go Heat!”.

Έχω δε και βάσιμους λόγους να το ελπίζω αυτό:

Στα σοβαρά και αγωνιστικά, θέλω μια μακρά σειρά, όπου θα δούμε σκάκι από τους δύο (από τους τρεις, συν τον Nurse) καλύτερους προπονητές αυτή την στιγμή στο NBA, με αλλεπάλληλες κινήσεις και προσαρμογές και διαρκείς νέους γρίφους σε κάθε επίδοξη λύση σπαζοκεφαλιών εκατέρωθεν. (Σημείωση: sorry Pop, o περσινός αποκλεισμός από τους Nuggets, με τον τρόπο που προήλθε και η διαχείριση της team USA στο Παγκόσμιο σε έχουν κάνει να υποχωρήσεις λίγο ως προς την τρέχουσα -όχι φυσικά τη διαχρονική- κορυφή.)

Τι θα γίνει

Και νομίζω πως αυτή η συγκεκριμένη επιθυμία θα πραγματοποιηθεί. Οι δύο ομάδες, πέρα από κορυφαίους προπονητές, διαθέτουν πλούσιο ταλέντο και όλο το φάσμα της απαιτούμενης σύγχρονης εργαλειοθήκης/skillsets, με αποτέλεσμα να μπορούν διαρκώς να βάζουν σε υψηλότατο επίπεδο αγωνιστικές προκλήσεις η μία στην άλλη.

Η πρόβλεψη για το αποτέλεσμα όμως μου είναι συνεπώς ιδιαίτερα δύσκολη. Σε πρώτο επίπεδο η Βοστόνη έχει μεγαλύτερο ταλέντο, το Miami μεγαλύτερο βάθος και μάλλον δείχνει αρκετά πιο κωλοπετσωμένη ως ομάδα στο Bubble. Αν ο Hayward επιστρέψει σε καλή κατάσταση και αγωνιστεί, έστω από το τρίτο παιχνίδι της σειράς, οι δεύτερες πεντάδες των Celtics θα αποκτήσουν μεγαλύτερη ισορροπία και η πλάστιγγα του ταλέντου θα γείρει υπέρ της Βοστόνης, ενδεχομένως και στα έξι παιχνίδια. Χωρίς αυτόν, το βάθος και η νοοτροπία των Heat μπορούν να τους δώσουν την πρόκριση για τους Τελικούς, στα εφτά παιχνίδια.