Προσπαθώντας που λέτε να καταλάβω πώς στο διάτανο έφτασε ένα σύνολο που ελάχιστοι υπολόγιζαν να οδηγεί την κούρσα του πρωταθλήματος με οκτώ συνεχόμενες νίκες, έπεσα πάνω σε μια συνέντευξη του Τιάγκο Σπλίτερ πριν κανα-δυο μήνες στο SKWEEK.

Ήταν μια από τις λίγες φορές που άκουσα προπονητή να δηλώνει πως κυνήγησε ο ίδιος τη θέση, χωρίς να υπάρχει καμία πρώτη επαφή από την διοίκηση. Και πως μετά από σειρά ιντερνετικών και μη συνεντεύξεων, ο Έρικ Σβαρτς κατέληξε να του προσφέρει τα κλειδιά της ομάδας. Το γιατί ο Σπλίτερ επέλεξε να αφήσει την προοπτική του ΝΒΑ για να κοουτσάρει μια σταχτοπούτα των ευρωπαϊκών γηπέδων πιθανόν το ξέρει μόνο ο ίδιος, αλλά έχει ξεκαθαρίσει πως το να καταξιώσει την Παρί στην Ευρωλίγκα και να πετύχει κάτι σημαντικό μαζί της, ενδεχομένως να είναι πιο σημαντικό από το να χριστεί κόουτς του ΝΒΑ στην παρούσα φάση.

Το ευτύχημα για τον σχεδόν 40χρονο κόουτς ήταν πως ανέλαβε μια ομάδα που κατάφερε να κρατήσει σχεδόν άθικτη την περσινή πολύ πετυχημένη σύνθεση που έφερε και την κατάκτηση του Γιούροκαπ. Δέκα παίκτες συνέχισαν να αγωνίζονται στο Παρίσι, σχεδόν όλοι μέρος του βασικού ροτέισον ή με σημαντικό ρόλο στα αποδυτήρια. Εδώ κρύβεται η πρώτη επιτυχία του Σπλίτερ. Αν και ανέλαβε στρωμένη ομάδα τρόπον τινά, φρόντισε να προσαρμοστεί ο ίδιος πάνω στο στυλ παιχνιδιού και στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των παικτών, αντί να καμπυλώσει το ρόστερ στα δικά του “θέλω”. Επίσης, αναγνώρισε πολύ νωρίς τα συν και τα πλην των παικτών του και προσπαθεί να μεγιστοποιήσει τα μεν, κρύβοντας όσο γίνεται τα δε. Για παράδειγμα, οι Γουόρντ και Χιφί σουτάρουν περισσότερα τρίποντα ανά παιχνίδι από πέρυσι και ας μετέβησαν στο υψηλότερο επίπεδο των ευρωπαϊκών γηπέδων. Δεν θα ήταν παράδοξο δηλαδή ένας προπονητής να ζητήσει από τους παίκτες του να παίξουν πιο συγκροτημένα, καθώς μπήκαν στην Ευρωλίγκα, τύπου “μάγκες, δεν παίζουμε με χωριά πλέον ώρα να βάλουμε μυαλό”. Αντ’ αυτού ο Σπλίτερ αποφάσισε πως πρέπει να γίνουν πιο ριζοσπαστικοι.

“People should hate us, that’s what I tell them”

Για να προλάβω τον όποιο προβοκάτορα, ο Σπλίτερ δεν είχε καμία διάθεση να προβάλλει την ομάδα του ως κακά παιδιά και να χτίσει αντίστοιχο προφίλ. Η ατάκα αυτή ειπώθηκε όταν ρωτήθηκε για το στυλ της Παρί και το πως πρέπει να κερδίζει τα παιχνίδια. Ο Βραζιλιάνος εξήγησε πως έχει στα χέρια του ένα νεαρό ηλικιακά γκρουπ, με τρελή δίψα για μπάσκετ και πως πρέπει να τρέχουν συνεχώς, να παίρνουν γρήγορες -αλλά όχι βιαστικές- αποφάσεις, και να αλλάζουν διαρκώς τις συνθήκες. Εν ολίγοις, οι αντίπαλες άμυνες πρέπει να νιώθουν ενόχληση και δυσφορία όταν καλούνται να παίξουν ενάντια σε αυτή την Παρί.

Ας δούμε μερικούς σημαντικούς αριθμούς έχοντας ένα ασφαλές δείγμα αγώνων πλέον που ντύνουν τα παραπάνω. Η Παρί, όπως ενδεχομένως θα περιμένατε, είναι τρίτη σε ρυθμό πίσω μόνο από τις δύο γερμανικές ομάδες, κάτι που βγάζει μάτι στο παρκέ. Αγωνίζεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε εξοντωτικούς, για άλλες ομάδες, ρυθμούς τόσο για τα κορμιά, όσο και για το μυαλό. Όμως δεν είναι απλά ότι έχει δύο παίκτες που φεύγουν στον αιφνιδιασμό πριν το ριμπάουντ ξέρω’γω. Κυρίως είναι η ταχύτητα στις εκτελέσεις και το πως επιτίθενται νωρίς στο 24αρι. Πάμε να το δούμε λίγο:

Η πιο χαρακτηριστική φάση είναι μάλλον η τέταρτη του ανωτέρω βίντεο, κόντρα στη Μπολόνια. Γιατί οι παίκτες του Μπάνκι δεν έχουν κινηθεί άσχημα στο αμυντικό τρανσίζιον καθώς επελαύνει ο αστραπιαίος Σορτς. Έχουν γεμίσει τη ρακέτα τους, έχουν κόψει την ταχύτητα του Αμερικανού, αλλά έχασαν τον Χιφί, που ενώ ξεκίνησε να τρέχει στην ίδια πλευρά με τον Σορτς άλλαξε πλευρά την στιγμή που ο συμπαίκτης του άρχισε να επιτίθεται φαινομενικά στο καλάθι. Τέτοιες φάσεις θα βρείτε σε κάθε ματς της Παρί και φανερώνουν το πόσο καλά γνωρίζονται οι παίκτες του Σπλίτερ και πόσο άνετα νιώθουν με αυτόν τον πολύ ψηλό αγωνιστικό ρυθμό.

Αυτό που ενδεχομένως να προκαλέσει κάποια έκπληξη είναι το πόσο καλά αμύνεται η ομάδα του Σπλίτερ. Τρίτο DefRtg στην Ευρωλίγκα (κάπου στο 111), τρίτη σε εύστοχα τρίποντα αντιπάλων (μόλις 31,1%), και πέμπτη σε ποσοστό εντός παιδιάς αντιπάλων (45%). Σίγουρα το επίπεδο χημείας της ομάδας έχει να κάνει με όλο αυτό όμως κι άλλες ομάδες συνεχίζουν αλώβητες από πέρυσι και δεν έχουν την ίδια εικόνα (γκούχου - Παναθηναϊκός - γκούχου, με συγχωρείτε κάπου θα την άρπαξα μέρες που είναι). Ο Σπλίτερ έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στο να αμύνεται στις δεύτερες δράσεις των αντιπάλων του και ειδικά σε ό,τι αφορά το χαμηλό ποστ και τις entry passes. Από pre-switches για να απεγκλωβιστεί ο ευάλωτος Σορτς, ως αλλαγή της διάταξης σε ζώνη 2-3 την στιγμή που η μπάλα ακουμπάει στο ποστ, ώστε να εγκλωβιστεί εκεί, ή ακόμα και hedges στο πλαϊνό σκριν, ώστε ο γκαρντ να περάσει τυφλά την μπάλα και να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για λάθη. Η ένταση και η αθλητικότητα της ομάδας αυτής την ακολουθεί και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Ο ασταμάτητος Σορτς

Όμως όσο κι αν είναι ένα καλά δομημένο και φρενήρες σύνολο η Παρί, όλα ξεκινούν και τελειώνουν με τον πραγματικά απολαυστικό Τι Τζέι Σορτς. Κλασικό αουτσάιντερ λόγω ύψους, που δικαίως γράφτηκε πολλάκις πως πρέπει να κρυφτεί όταν έρθει στην Ευρωλίγκα, αλλά τώρα έχουμε φτάσει να κοιτούν οι άλλοι πως θα κρυφτούν από αυτόν! Νούμερα που αντιστοιχούν σε MVP (18,1π/7.8ασ/2,5ρ/1,1κλ) και εμφανίσεις πραγματικού στρατηγού. Είναι αυτός που ανοιγοκλείνει το νίτρο της Παρί κατά το δοκούν, ένα γρήγορο βήμα του ενεργοποιεί άπαντες στο παρκέ (το πόσο πιο αργή γίνεται στις εκτελέσεις της η Παρί όταν ξεκουράζεται είναι πασιφανές, αν και ο Μάοντο Λο παίζει πολύ σταθερά). Οι αποφάσεις του στα πρώτα δέκα δευτερόλεπτα της επίθεσης είναι ακραίες, έχει εκπληκτική ικανότητα στο να διαβάζει τον παραμικρό δισταγμό των αντίπαλων αμυντικών και να τον μετουσιώνει σε πόντους ή φάουλ. Οι συνεργασίες του με τον Κεβάριους Χέιζ είναι εκ των κορυφαίων φέτος -έγινε τρομερό πάντρεμα εδώ. Ο Χέιζ είναι ασταμάτητος σκρίνερ και είναι εκνευριστικά εντυπωσιακό πώς πολλές φορές ένα απλό Varejao σκριν του Αμερικανού αρκεί για να φτάσει ο Σορτς με άνεση στο αντίπαλο καλάθι. Αλλά πέρα από αυτά είναι η ξεκάθαρη ηγετική μορφή της ομάδας εντός και εκτός παρκέ. Αν δεν ζαλίζει κάποιον δύσμοιρο με την μπάλα στα χέρια, θα έχει κάνει κάποιο πηγαδάκι με τους νεαρούς συμπαίκτες του για να σπάσουν πλάκα και να ραπάρουν.

Παρακάτω θα δείτε μερικά στιγμιότυπα από την καλύτερη φετινή εμφάνιση του παικταρά, μες το Παλάου, μια από τις πληρέστερες παραστάσεις οποιουδήποτε γκαρντ στη φετινή Ευρωλίγκα. Και τι δεν έκανε η Μπαρτσελόνα για να τον καθυστερήσει: hedge, over/under τα γκαρντ, drop τους ψηλούς, αλλαγές, τα πάντα. Ο Σορτς διάβαζε τις ανισορροπίες και επιτιθόταν γρήγορα στα πόδια, ή μοίραζε αριστοτεχνικά την μπάλα, είτε στο short roll, είτε στην αδύναμη πλευρά. Για κλείσιμο, μια αλληλουχία από γκαρντ - γκαρντ σκριν για να χτυπήσει αλύπητα τον Αμπρίνες και να κλειδώσει μια σπουδαία νίκη:

Επικίνδυνη όσο και διασκεδαστική, αυτή είναι η φετινή Παρί. Μια ομάδα που αποφάσισε να πάρει ένα βήμα παραπέρα όσα έχουμε δει κατά καιρούς από ομάδες όπως η Μπασκόνια και η Μακάμπι, παίζοντας με σχεδόν μόνιμα οριζοντιωμενο γκάζι. Ο Σπλίτερ μιλώντας στους παίκτες του στα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ της Ευρωλίγκα για την Παρί, τους είπε πως πρέπει να δημιουργούν χάος μες το γήπεδο. Όχι με την έννοια του πανικού, αλλά ένα ελεγχόμενο χάος που θα τιθασεύσουν, θα ξέρουν τι κάνουν και που βρίσκονται εντός αυτού, γιατί η ομάδα που αγωνίζεται καλύτερα σε αυτές τις συνθήκες έχει σημαντικό πλεονέκτημα. Ο Σπλίτερ δεν φοβήθηκε να παρουσιάσει κάτι έξω από τα στάνταρ της ευρωπαϊκής νόρμας, δημιουργώντας μια ομάδα χείμαρρο που ως τώρα παρασέρνει τα πάντα στο διάβα της. Ακόμα κι αν εν τέλει ξεμείνει από βενζίνη, η Παρί μας έχει συστηθεί με τον καλύτερο τρόπο και είναι πολύ πιθανό να έχει έρθει για να μείνει.