Photo Credits: Aris Media Factory
Με τον Ρομπέρτο Γκάλινατ να τραυματίζεται σοβαρά την τελευταία ημέρα του Ιανουαρίου, στα πρώτα λεπτά του θριάμβου του Άρη στο Ουλμ, ο Γιάννης Καστρίτης έχασε για καιρό ένα κρίσιμο γρανάζι της καλοκουρδισμένης μηχανής του. Οι πρώιμες σκέψεις περί προσωρινής αντικατάστασης του 28χρονου σκόρερ γρήγορα έγιναν ανάγκη κι έτσι οι επιτελείς του Άρη κατέληξαν σε οριστική απόφαση ενίσχυσης. Ο εκλεκτός ήταν ο Έρικ Ριντ Τζούνιορ, ένας 24χρονος περιφερειακός από την κυπριακή ΕΘΑ Έγκωμης, άγνωστος στο ευρύ κοινό ως εκείνη τη στιγμή, στην πρώτη “μεγάλη” δουλειά της ως τότε ολιγόμηνης διαδρομής του.
“Όταν υπέγραψα στον Άρη, τον Μάρτιο, ένιωσα μεγάλο ενθουσιασμό και ήμουν ευγνώμων για την ευκαιρία που μου παρουσιάστηκε”, λέει ο rookie από τις ΗΠΑ. “Περίμενα πως τα πράγματα θα ήταν αρκετά πιο δύσκολα σε σχέση με την Κύπρο, όμως, ανεξαρτήτως αυτού, κι ακριβώς επειδή αγαπώ πολύ το μπάσκετ, γνώριζα πως θα είναι μια διασκεδαστική κι ενδιαφέρουσα εμπειρία”. Ο Ριντ πράγματι βίωσε στην Basket League την χαοτική διαφορά επιπέδου. Κι έτσι, από την εντυπωσιακή συγκομιδή των 21 πόντων, 5.8 ριμπάουντ, 2.8 ασίστ και 39% στο τρίποντο κατά μέσο όρο στην μεγαλόνησο, στην Ελλάδα μέτρησε 4.5 πόντους κι 1.8 ριμπάουντ ανά 12'54'', σε δέκα εμφανίσεις με τη φανέλα του Αυτοκράτορα σε δεύτερο, τρίτο γύρο και playoffs της Α1.
“Πετύχαμε να βγούμε στην πρώτη τετράδα που, όπως είναι λογικό, ήταν ένα δύσκολο επίτευγμα. Εγώ από την πλευρά μου είχα φροντίσει να είμαι προσηλωμένος, ακόμη και στις περιπτώσεις που δεν ήμουν στις επιλογές των ξένων και δεν έπαιζα, κι αυτό γιατί ως παίκτης πρέπει πάντοτε να δείχνεις ετοιμότητα”, σχολιάζει ο ίδιος για την θετική κατάληξη της σεζόν. Όσο για το πως ήταν οι μέρες του υπό τις οδηγίες του Γιάννη Καστρίτη; “Αισθάνομαι πως είχαμε μια καλή συνεργασία με τον κόουτς. Μου έλεγε ότι θέλει από εμένα να δίνω ο,τι έχω, ιδίως στην άμυνα. Να πιάνω τα όρια. Και σχετικά με αυτό, έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό. Του αξίζει να αναδειχθεί προπονητής της χρονιάς στην Ελλάδα. Είναι ένας παθιασμένος προπονητής που δουλεύει πραγματικά πολύ σκληρά”.
Κατά τα λοιπά, ο Ριντ δεν μπορούσε να μη σταθεί εκτενώς και στους φίλους της ομάδας, τους οποίους λάτρεψε. “Ήταν απλά φανταστικό το να παίζεις μπροστά στο κοινό του Άρη στο Αλεξάνδρειο. Για πρώτη φορά στην καριέρα μου, περίμενα πραγματικά πως και πως να παίξουμε εντός έδρας, διότι ήξερα ότι ο κόσμος μας δεν θα σταματήσει ποτέ να φωνάζει και να μας εμψυχώνει”. Με τον νεαρό γκαρντ να προσθέτει πως “αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ από την θητεία μου στον Άρη είναι όντως ο κόσμος. Στο γήπεδο, το κοινό φώναζε ολοένα και πιο δυνατά όσο περνούσε η ώρα, ακόμη κι όταν το παιχνίδι μας είχε τελειώσει!”.
“Οι διαφορές ανάμεσα στο ελληνικό και το κυπριακό πρωτάθλημα, μέσα από τα δικά μου μάτια, έχουν να κάνουν με τους πιο έμπειρους και ποιοτικότερους παίκτες που συναντάς στην Ελλάδα”, τονίζει. “Ο ρυθμός των αγώνων ήταν πιο γρήγορος, το κοινό ήταν καλύτερο, το ίδιοι κι οι διαιτητές”, ανέφερε σχετικά με τις αλλαγές που παρατήρησε στην διχοτομημένη μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, πρώτη του επαγγελματική σεζόν, πολλά χιλιόμετρα μακριά απ' την πατρίδα του.
“Αν γινόταν να συνεχίσω την καριέρα μου στην Ελλάδα, θα ήθελα να παίξω ξανά για τον Άρη, ώστε να αποδείξω στον κόσμο τις πραγματικές μου δυνατότητες. Αλλά και να δείξω πως είναι να παίζεις έχοντας πάθος σε καθημερινή βάση, επισημαίνει ο Ριντ σχετικά με το αν θα έβλεπε θετικά την παραμονή του στη χώρα μας. Ο ίδιος αναφέρει ακόμη ότι τον κέρδισε η Θεσσαλονίκη κατά τους τρεις μήνες της παραμονής του, εξηγώντας πως “αυτό μου άρεσε περισσότερο ήταν η πόλη στο σύνολο της. Απόλαυσα να περπατώ στους δρόμους της κι αυτό μου έφερνε γαλήνη”.
Φυσικά, δεν γινόταν να μη μιλήσουμε και για τον ηγέτη του Άρη, καθώς και τι του έκανε εντύπωση στα μέρη μας γενικότερα. “Ο Βασίλης Τολιόπουλος είναι ένας ιδιαίτερα εργατικός παίκτης, απ' όσα πρόλαβα να δω κατά την παραμονή μου στην ομάδα. Προφανώς είναι σπουδαίος παίκτης και προσωπικά περιμένω μεγάλα πράγματα από αυτόν στο μέλλον. Επίσης είναι και εξαιρετικός τύπος εκτός παρκέ”. Ως προς το δεύτερο σκέλος, “θα έλεγα πως ο πιο δύσκολος αντίπαλος απ' όσους κοντραρίστηκα, σε επίπεδο ομάδων, ήταν ο Παναθηναϊκός. Όχι όμως κάποιος παίκτης συγκεκριμένα. Πραγματικά δεν υπήρξε κάποιος παίκτης στο πρωτάθλημα που να με κάνει να νιώσω πραγματικά δύσκολα στο παρκέ”.
Για την ιστορία, ο Ριντ κατέγραψε την παραγωγικότερη εμφάνιση του με τη φανέλα του Άρη κόντρα στην ομάδα του Εργκίν Αταμάν. Είχε 10 πόντους με 4/7 σουτ, δύο ριμπάουντ συν μια ασίστ σε κάτι περισσότερο από 17 λεπτά συμμετοχής, στην τελευταία αγωνιστική της Regular Season. Σε κάθε περίπτωση, μπορεί τελικά τα παπούτσια του Ρομπέρτο Γκάλινατ να μην μπόρεσε να τα γεμίσει με το σκορ του, όμως για σύνολα όπως ο Άρης του Καστρίτη, στα οποία η άμυνα είναι το άλφα και το ωμέγα, ο Ριντ έδωσε βοήθειες κι αποτέλεσε -έστω και για λίγο καιρό- κομμάτι μιας low budget ομάδας της οποίας το μπάσκετ έλαβε αναγνώριση πανελλήνιας εμβέλειας.
“Νιώθω πως έχω ακόμη πολλά μπροστά μου για να αποδείξω. Αυτή ήταν απλά η rookie χρονιά μου. Ήταν φανταστική, αλλά παράλληλα ξέρω ότι είμαι ικανός για πολύ περισσότερα πράγματα. Αποκόμισα πολύ σημαντικές εμπειρίες ως παίκτης του Άρη. Έμαθα ακόμη περισσότερα σχετικά με το μπάσκετ στην Ευρώπη και τι χρειάζεται για να κερδίσεις στο υψηλότερο επίπεδο. Πραγματικά δεν θα αντάλλαζα όλη αυτή την εμπειρία με τίποτα άλλο!”, κατέληξε ο πρώην περιφερειακός του Άρη.
