Ίσως είναι πολύ νωρίς για να αναφερόμαστε στο Milwaukee και σε μια πιθανή κουλτούρα που πάει να χτίσει. Ωστόσο, είναι αρκετά ταιριαστή η στιγμή να υποστηρίξουμε κάτι τέτοιο, ειδικά από την στιγμή που κατάφεραν να ξεπεράσουν το εμπόδιο των Miami Heat και μάλιστα με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ένα sweep.

Καθόλη τη διάρκεια της σεζόν ακούγαμε από το στρατόπεδο των Clippers πως “είναι έτοιμοι για την κορυφή της Δύσης”, πως “φέτος στα playoffs θα δείτε τον πραγματικό Paul George” και άλλες τέτοιες βαρύγδουπες δηλώσεις. Το δεύτερο κομμάτι έγινε πραγματικότητα, ως ένα βαθμό, αλλά αναμφίβολα οι Clippers φαίνεται πως δεν είναι η καλύτερη ομάδα της Δύσης.

Τον περασμένο Ιούνιο γράφαμε εδώ στο Basketball Guru για το σταυροδρόμι που είχαν μπροστά τους οι Nuggets, μετά την αλλαγή τους στο front office. Το ερώτημα ήταν αν ο μελλοντικός τους General Manager (καθώς τότε ακόμα ο Calvin Booth δεν είχε ανακοινωθεί) θα έμπαινε στο “τριπάκι” που επιτάσσει η “win now” νοοτροπία ή αν θα συνέχιζε να χτίζει βήμα-βήμα τον οργανισμό, όπως οι προκάτοχοί του.

Κάθε φορά που κάποιος θρύλος του παιχνιδιού πεθαίνει και αναλαμβάνουν κάποιοι των νεότερων γενεών να γράψουν ένα “in memoriam” υπάρχουν δύο αρνητικά: Αφενός η είδηση του θανάτου του και αφετέρου το γεγονός πως ουδείς εξ ημών των νέων έχουν δει το “τιμώμενο πρόσωπο” να παίζει μπάσκετ ζωντανά, κάτι που μας αναγκάζει να διαβάζουμε από εδώ και από εκεί για να βρούμε πληροφορίες. Στην περίπτωση του Elgin Baylor όμως, μάλλον δεν θα έπρεπε να νιώθουμε άσχημα για αυτό, καθώς ακόμα και στις ΗΠΑ, όσοι δεν πήγαιναν στο γήπεδο να τον θαυμάσουν από κοντά, δεν είχαν ιδέα περί τίνος πρόκειται. Οι τηλεοπτικές μεταδόσεις βλέπετε δεν ήταν το πιο σύνηθες πράγμα για ένα παιχνίδι μπάσκετ. Φαντάζομαι πως αν μπορούσαμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, οι καναλάρχες της εποχής θα καταλάβαιναν το μέγεθος της γκάφας που είχαν κάνει.

Τρέχουν το καλύτερο ρεκόρ στη Δύση, ο Mike Conley δείχνει να έχει βρει τα -ακραία- πατήματά του, οι σχέσεις μεταξύ Donovan Mitchell και Rudy Gobert μάλλον έχουν αποκατασταθεί και ο Quin Snyder κρατάει τη μπαγκέτα του μαέστρου με πλήρη επιτυχία. Φτάνουν όλα αυτά για να καταστήσουν τους Utah Jazz διεκδικητές του δαχτυλιδιού;

Οι Knicks έχουν πέντε νίκες σε 12 παιχνίδια – μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Αυτή θα μπορούσε εύκολα να αποτελεί μια αναμενόμενη είδηση για το 2020, που συνέβησαν τα πάντα. Ωστόσο, βρισκόμαστε στις αρχές του 2021 και το ερώτημα που εύλογα γεννάται είναι το εξής: Έχουν τα αποθέματα να αντέξουν ή όχι; Η απάντηση βρίσκεται μάλλον προς το “όχι”, αλλά ουδείς αμφισβητεί πως μάλλον μπαίνουν οι βάσεις για κάτι καλό.

Οι Blazers επιδόθηκαν σε μια σειρά σημαντικών κινήσεων, οι οποίες τους φέρνουν - στα χαρτιά τουλάχιστον - ως μία ομάδα που ανήκει στο top-4 της Δύσης. Οι Robert Covington και Derrick Jones Jr. ήρθαν να καλύψουν τα πολύπαθα wings του Portland, o Enes Kanter “επέστρεψε σπίτι”, όπως δήλωσε, για να καλύψει και πάλι τη θέση του back-up center, ενώ και ο Carmelo Anthony διάλεξε να παραμείνει για μια ακόμη σεζόν στο Oregon και να συνεισφέρει με το spot shooting του. Αυτή θα είναι, κατά τα φαινόμενα, και η τελευταία προσπάθεια των Blazers για να διεκδικήσουν ένα δαχτυλίδι.

Στην “Πόλη των Ανέμων” έχουν αρχίσει να χαμογελούν συγκρατημένα. Γιατί όχι άλλωστε; Το front office φαίνεται να συμμαζεύεται παίρνοντας αποφάσεις που προς ώρας κρίνονται τουλάχιστον επιδραστικές (σε ποιο επίπεδο θα φανεί), ο πάγκος έχει πλέον κανονικό προπονητή στο πρόσωπο του Billy Donovan και το μέλλον φαίνεται - μετά από καιρό - κάπως φωτεινό.

Η (τύποις “κοινή συναινέσει”, στην ουσία) απόλυση του Doc Rivers μας έπιασε στον ύπνο. Κυριολεκτικά όμως, καθώς η απόφαση της διοίκηση των Clippers να απομακρύνουν τον 58χρονο προπονητή έλαβε χώρα ξημερώματα Ελλάδας. Και ενώ σε μια πρώτη ανάγνωση η κίνηση του Steve Ballmer μοιάζει αναπόφευκτη, μετά και το “ναυάγιο” (και) των φετινών playoffs, κάνοντας ένας βήμα πίσω τα πάντα μοιάζουν λίγο βιαστικά.
Η εποχή του Doc Rivers στους Los Angeles Clippers έφτασε στο τέλος της, έπειτα από επτά χρόνια και παρά τα ακόμα δύο έτη που προέβλεπε το συμβόλαιό του. Επτά χρόνια χτισίματος, προσδοκιών, μα πάνω απ’ όλα βλέψεων για ένα πρωτάθλημα. Αυτή ήταν άλλωστε η αύρα που συνόδευε τον Rivers όταν άφηνε τους Celtics για τη δυτική ακτή: Πως πρόκειται για έναν προπονητή που ξέρει να διαχειρίζεται χαρακτήρες, να τους βάζει κάτω από το “εμείς” και να τους διαμορφώνει σε νικητές. Αυτό έκανε στο πρωτάθλημα του 2008 με τη Βοστώνη, όταν οι Paul Pierce, Ray Allen και Kevin Garnett έφτασαν στην πολυπόθητη κατάκτηση του πρώτου τους δαχτυλιδιού. Ο Rivers ωστόσο πριν γίνει το mega trade που έφερε Allen και KG στη Μασαχουσέτη δεν ήταν καθόλου σίγουρος για τη θέση του.

Ο πόλεμος των κόσμων που όλοι περιμέναμε στους τελικούς του NBA προσέκρουσε στη σκληρή πραγματικότητα των τραυματισμών. Εκτός του Goran Dragic που ακόμα είναι χαρακτηρισμένος ως “αμφίβολος” μετά τον τραυματισμό του στην πελματιαία απονεύρωση (και η επιστροφή του θα συνιστούσε ένα μικρό ιατρικό θαύμα και ένα μεγάλο ασφαλιστικό πονοκέφαλο), απών από το δεύτερο παιχνίδι των τελικών ήταν και ο Bam Adebayo λόγω προβλήματος. Οι Heat πάλεψαν τίμια χωρίς δύο από τους τρεις καλύτερούς τους παίκτες, αλλά δεν μπόρεσαν να χτυπήσουν το παιχνίδι και πλέον καλούνται να κερδίσουν τους Lakers τέσσερις φορές σε πέντε παιχνίδια για να κατακτήσουν το τέταρτο πρωτάθλημα της ιστορίας τους. Μπορεί οι Los Angeles Lakers να έχουν τον LeBron James, αλλά το μεγαλείο και η ιστορία του Anthony Davis έχει αρχίσει να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Και το αποτέλεσμα είναι άκρως εντυπωσιακό.