Στα πλαίσια του εβδομαδιαίου αφιερώματος στον Manu που ξεκίνησε χτες, θέλω να γράψω και εγώ μια ιστορία του που μου τράβηξε την προσοχή. Είναι περίεργο πράγμα το μυαλό και πολλές φορές επιλέγει να μείνει σε πράγματα που κάποιος άλλος δεν θα τα έδινε τόση σημασία και έχει να κάνει με τα βιώματα που έχουν προηγηθεί, τις συνθήκες και το μέρος όπου είμαστε όταν συμβαίνει ένα γεγονός κλπ. Η ιστορία που θα διηγηθώ επ’ ουδενί δεν είναι η πιο χαρακτηριστική του Ginobili, αλλά για τους λόγους που θα αναφερθούν θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερη σημασία να την αναφέρω.