1. Will Clyburn -> Εφές Αναντολού

Η Εφές πέρυσι δεν έθελξε με την παρουσία της σε κανονική περίοδο, playoffs και final four, παρόλα αυτά έφτασε δια πυρός και σιδήρου στη δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση Euroleague. Αυτό που «φαινόταν» στους εξωτερικούς παρατηρητές όπως εμείς -πιθανότατα εσφαλμένα-, ήταν ο κορεσμός για τη συγκεκριμένη φουρνιά παιχτών και πως είχε φτάσει το τέλος της κορυφαίας ομάδας των τελευταίων τεσσάρων ετών. Ίσως έφταιγε και το σενάριο που πλανιόταν περί μετακόμισης του Vasilije Micic στην Οκλαχόμα και τους Thunder. Αμ δε. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη λέει ο θυμόσοφος λαός. O κορυφαίος small forward στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, Will Clyburn, ίσως είναι ταυτόχρονα και η κορυφαία μεταγραφική κίνηση για τη φετινή σεζόν. Στο πλευρό των Micic, Larkin, θα σχηματίσει μία τρομακτική big-three για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, με παίχτες έμπειρους, κατόχoυς τίτλων και διακρίσεων. Ένας έξτρα πόλος δημιουργίας και σκοραρίσματος στα χέρια του Ergin Ataman, θα βάλει δύσκολα σε κάθε αντίπαλη άμυνα. Στην περσινή ΤΣΣΚΑ είχε ρόλο και initiator επιθέσεων, με αυξημένες αρμοδιότητες, πείραμα που δεν μάθαμε ποτέ την τελική του κατάληξη. Στην Εφές δεν θα χρειαστεί να τα κάνει όλα αυτά και ίσως αυτό να αποδειχτεί κλειδί στον δρόμο για το three-peat.

2. Lorenzo Brown -> Μακάμπι Τελ Αβίβ

Σε μια φουλ «αμερικανοχτισμένη» Μακάμπι, με παίχτες που θέλουν τη μπάλα στα χέρια τους, με ορισμένους ικανότατους off-ball σουτέρ, ένας αλτρουιστής point guard κρίνεται απαραίτητος. Eδώ εισέρχεται ο Lorenzo de Albacete, όπως τον φώναζε ο συμπαίχτης του στην Ισπανία, Usman Garuba. O πρωταθλητής Ευρώπης με τη Φούρια Ρόχα, είναι ίσως η καλύτερη κίνηση ανάμεσα στις αμέτρητες που έχουν πραγματοποιήσει οι Ισραηλινοί. Το βασικό ζήτημα για τη Μακάμπι παραμένει ο συνδυασμός απειρίας του προπονητή στο υψηλότερο επίπεδο με τις τόσες αλλαγές, καθώς είναι άγνωστο το πότε θα μπορέσει να δέσει ως ομάδα. O Βrown, μετά το μέτριο πέρασμά του από τη Φενέρ και το εξαιρετικό από την Ούνικς, θα αναλάβει το δύσκολο έργο να έχει μόνιμα ικανοποιημένους τους συμπαίχτες του, καθώς αν δεν δημιουργεί ούτε αυτός και δεν βοηθάει στην κυκλοφορία της μπάλας, δύσκολα θα ξεπερνάει η Μακάμπι τις τρεις-τέσσερις πάσες ανά κατοχή. Υπάρχουν ψηλοί που θα ταιριάξουν μαζί του σε pick ‘n roll συνεργασίες, που μπορούν να βυθιστούν στο καλάθι και να γίνουν αποδέκτες των πασών του, ενώ οι πλάγιοι σουτέρ μπορούν να του δώσουν τον χώρο που χρειάζεται για τα αγαπημένα του σουτ από μέση απόσταση. Να δούμε και πώς θα ταιριάξει με έναν guard με τα χαρακτηριστικά του Baldwin. Αυτό που έδειξε στο Ευρωμπάσκετ ήταν μία ηγετική φυσιογνωμία, κάτι που σίγουρα θα χρειαστεί στη νέα του ομάδα.

3. Tomas Satoransky -> Μπαρτσελόνα

Η παρουσία του Νικ Καλάθη στην πρωτεύουσα της Καταλονίας έληξε άδοξα. Η σύμπλευση του με τον Sarunas Jasikevicius ήταν προβληματική, καθώς το πλαίσιο στο οποίο βρέθηκε δεν ήταν το ιδανικότερο για να αποδώσει τα μέγιστα, σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Αυτό δεν αποτέλεσε πρόβλημα φυσικά για τον οργανισμό, που πραγματοποίησε μία εξαιρετική κίνηση με την απόκτηση του Τσέχου point guard. Μετά από έξι χρόνια στο ΝΒΑ και 404 παιχνίδια, επέστρεψε στην Ευρώπη, καθώς ο χρόνος του τις τελευταίες δύο σεζόν μειωνόταν αισθητά. Σε ιδανική ηλικία, μόλις 31 ετών, θα αναλάβει τον ρόλο του βασικού δημιουργού της Μπαρτσελόνα. Λογικά θα επιχειρήσει να παίζει αναγκαστικά σε σετ παιχνίδι, να ψάχνει το miss match και να μην παρεκκλίνει του πλάνου του προπονητή, καθώς κάτι τέτοιο τιμωρείται με πεντάλεπτη γκρίνια από τον Λιθουανό στον πάγκο. Σίγουρα θα δοκιμάσει να ποστάρει και ο ίδιος. Το περσινό ποσοστό του στο τρίποντο θυμίζει τον προκάτοχό του στη Βαρκελώνη, ήτοι 21%, όμως στην καριέρα του στο ΝΒΑ σούταρε με το ικανοποιητικό 35,4%. Έτσι, δύσκολα θα αντιμετωπίζεται το ίδιο με τον Καλάθη από τις αντίπαλες άμυνες. Μακάρι να δούμε μια πιο γρήγορη Μπαρτσελόνα, χωρίς τόσο μεγάλη προσκόλληση σε συγκεκριμένες αρχές και με τον Satoransky να τρέχει τις επιθέσεις, καθώς έτσι θα αποτελέσει τον κορυφαίο δημιουργό στη διοργάνωση.

4. Nikola Kalinic -> Μπαρτσελόνα

Μιας και βρισκόμαστε στην όμορφη Βαρκελώνη, θα προσθέσω στη λίστα άλλη μια εξαιρετική μεταγραφή που πραγματοποίησαν οι Καταλανοί. Αν υπήρχε ένας forward που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως παίχτης του προπονητή Jasikevicius (και ας μην έχουν δουλέψει ποτέ μαζί), αυτός δεν είναι άλλος από τον Σέρβο πρώην πρωταθλητή Ευρώπης με τη φανέλα της Φενέρ το 2017. Ο Kalinic είναι παίχτης που κατέχει σε εξαιρετικό βαθμό δύο χαρακτηριστικά που ζητάει από τους παίχτες του ο Jasikevicius. Παιχνίδι με πλάτη στο ποστ, δημιουργία από μέσα προς τα έξω. Aν μπορούσαμε να δούμε ένα heat map του παίχτη, αυτό θα ήταν σίγουρα «ζεστό» όσο πιο κοντά βρισκόμαστε στο ζωγραφιστό της ρακέτας. Η έλευσή του στη Βαρκελώνη αναμένεται να δώσει νέο νόημα στην έννοια του post παιχνιδιού, με τα αντίστοιχα ποσοστά τέτοιων κατοχών να αυξάνονται όταν επανέλθει ο έτερος Νικόλας της ομάδας, ο Mirotic. Ίσως εκεί έχουμε μόνο post ups σε 40’ αγώνα. Ο Σέρβος πάντως αποτελεί αναβάθμιση στη θέση του βασικού «τριαριού», είναι ένας σκληροτράχηλος αμυντικός, έχει μεγάλη εμπειρία σε συνθήκες πρωταθλητισμού και η Μπαρτσελόνα έκανε εξαιρετική κίνηση αποκτώντας τον.

5. Carsen Edwards -> Φενέρ

Σε ένα Ευρωπαϊκό μπάσκετ που αρκετοί παίχτες ανακυκλώνονται από τις ομάδες, οι οποίες πολλές φορές δεν «τολμούν» να επιλέξουν όσους δεν έχουν ευρωπαϊκή εμπειρία από μεγάλη διοργάνωση, η απόκτηση του πρώην παίχτη των Celtics και Pistons από τη Φενέρ ήταν μία ευχάριστη είδηση. Ίσως πολύ ευχάριστη, αν στο τέλος της σεζόν ο μικρόσωμος guard δείξει το εύρος των δυνατοτήτων του και προσαρμοστεί πλήρως στη φιλοσοφία του κόουτς Ιτούδη. Επιλέχτηκε το 2019 στο νούμερο 33 του draft από τους Sixers και στη συνέχεια έγινε ανταλλαγή στους Celtics, στους οποίους αγωνίστηκε για δύο έτη, αλλά για μόλις 71 παιχνίδια με μέσο χρόνο συμμετοχής κάτω από δέκα λεπτά. Ίσως αυτός ο μικρός χρόνος συμμετοχής δεν τον βοήθησε να δείξει το πλούσιο επιθετικό του ταλέντο και τις συστάσεις που τον συνόδευαν από το κολέγιο του Purdue. Με τους Pistons αντίστοιχα, αγωνίστηκε σε μόλις τέσσερα ματς, ενώ τον περισσότερο χρόνο την περσινή σεζόν τον πέρασε στη G-League, όπου και αναδείχτηκε δεύτερος σκόρερ της κανονικής περιόδου με 26,7 πόντους και 38% τρίποντο, σε οχτώ προσπάθειες μέσο όρο σε 31 παιχνίδια. Ένας ικανότατος και εξαιρετικός σκόρερ, αρκετά αθλητικός χάρη και στο μικρό του δέμας (1,80 μέτρα ύψος). Στην τουρκική ομάδα θα έχει συμπαίχτη τον Νικ Καλάθη, ο οποίος θα έχει τον ρόλο του βασικού δημιουργού, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνύπαρξη του με τον Scottie Wilbekin. Πιθανόν πάντως η Φενέρ να βρήκε τον δικό της Shane Larkin.

6. Brandon Davies -> Aρμάνι Μιλάνο

Η Αρμάνι πασχίζει τα τελευταία χρόνια να φτάσει σε έναν τελικό της Euroleague και σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί και φέτος. Μετά το final four τη σεζόν 2020/21 και τον αποκλεισμό πέρυσι από την Εφές, την οποία αντιμετώπισε με πολλά προβλήματα τραυματισμών, κινήθηκε δυναμικά στις μεταγραφές, για να δυναμώσει το ρόστερ της. Μία από τις πιο σημαντικές κινήσεις ήταν αυτή του Βrandon Davies. Σε μία θέση που πέρυσι υπήρχε ο Kyle Hines και ο Kaleb Tarczewski  κανένας, θα χρειαστεί σύντομα η διάδοχη κατάσταση. Ο Davies δεν έχει φυσικά την ίδια αμυντική ικανότητα με τον συμπατριώτη του, επιθετικά όμως είναι ανώτερος, καθώς μπορεί να δημιουργήσει το δικό του σουτ, τη δική του φάση, είτε με πρόσωπο, είτε με πλάτη. Ειδικά στη Μπαρτσελόνα, είχε συχνά στο ρεπερτόριό του σουτ μετά από short rolls, είτε μετά από pick ‘n pop. Ίσως αυτή του η ικανότητα, σε συνδυασμό και με την παρουσία του ετέρου ψηλού που αποκτήθηκε, του Γερμανού Johannes Voitgmann , να δώσει έξτρα λύσεις στον Messina και να κάνει πιο θελκτική την επίθεση των Ιταλών.

7. John Brown -> Μονακό

Η Μονακό αποτέλεσε την περσινή σεζόν την ευχάριστη έκπληξη της διοργάνωσης, αφού κατάφερε να διεκδικήσει την είσοδό της στο final four του Βελιγραδίου στο πέμπτο ματς της σειράς με τον Ολυμπιακό. Μία πραγματικά όμορφη ομάδα να βλέπεις, με κύριο πρωταγωνιστή τον Mike James. Οι στόχοι για τους Μονεγάσκους παραμένουν οι ίδιοι όσον αφορά την Εuroleague, δηλαδή πρόκριση στα προημιτελικά. Το καλοκαίρι φρόντισαν να γεμίσουν την περιφερειακή γραμμή, με τους Okobo, Lloyd, αλλά κατά την προσωπική μου άποψη η καλύτερη κίνηση που έκαναν ήταν αυτή με τον κορυφαίο ίσως αμυντικό παίχτη στην περσινή διοργάνωση. Ο John Brown με τη φανέλα της Ούνικς ήταν πραγματικά αμυντικός ογκόλιθος, σε όποια θέση και αν έπαιζε, όποιον αντίπαλο και αν αναλάμβανε να μαρκάρει. Έπαιζε κυρίως ως forward, αλλά και ως center σε ιδιαίτερα small σχήματα που δοκίμαζε ο coach Perasovic στη ρωσική ομάδα. Είτε ως αμυντικός που θα δώσει βοήθεια, είτε σε προσωπική άμυνα, ήταν εξαιρετικός. Aπό τους πιο «hustle» παίχτες των ευρωπαϊκών γηπέδων. Πρώτος στα κλεψίματα -όσο βρισκόταν στη διοργάνωση η ομάδα του Καζάν- με 2,8 ενώ στο ματς εναντίον της Μπαρτσελόνα στη Ρωσία λίγο έλειψε να κάνει ένα απίθανο double double (21 πόντοι και 7 κλεψίματα). Το μελανό του σημείο αποτελεί το σουτ τριών πόντων, καθώς αφενός δε σουτάρει σχεδόν καθόλου, με μόλις 23 εκτελεσμένα τρίποντα τις δυο τελευταίες σεζόν σε Eurocup, Euroleague και αφετέρου όταν το κάνει δεν είναι αποτελεσματικός, με μόλις τέσσερα εύστοχα σε αυτές τις προσπάθειες. Στη Μονακό θα είναι ο παίχτης κλειδί για την αμυντική ισορροπία του συνόλου, καθώς η περιφέρεια της ομάδας θα αναλάβει όπως φαίνεται εξ’ ολοκλήρου το επιθετικό κομμάτι.

8. Mario Hezonja -> Ρεάλ Μαδρίτης

Ο για ένα σύντομο διάστημα άσος του Παναθηναϊκού αποτέλεσε την ηχηρότερη μεταγραφή για τους πρωταθλητές Ισπανίας και δευτεραθλητές Ευρώπης. Η Ρεάλ έχει ένα ρόστερ γεμάτο forwards, που μπορούν να εξυπηρετήσουν αρκετά σχήματα ανάλογα με τις ανάγκες των αγώνων. Ίσως υπάρχει μία πολυκοσμία από παίχτες στο «3» ή και στο «4» και μένει να φανεί αν ο διάδοχος του Pablo Lasso, Chus Mateo, είναι το ίδιο αποτελεσματικός στη διαχείριση τους. Ο Hezonja θα βρεθεί μετά από αρκετά χρόνια σε ένα τόσο απαιτητικό περιβάλλον για διάκριση, τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων και είναι ο παίχτης με το πλουσιότερο επιθετικό ταλέντο στη θέση του. Μπορεί να σκοράρει με ποικίλους τρόπους και πέρυσι με τη φανέλα της Ούνικς είχε 14,2 πόντους, 6,1 ριμπάουντ και 35% στο τρίποντο σε πέντε προσπάθειες ανά παιχνίδι. Στη Ρεάλ θα χρειαστεί να γίνει περισσότερο αποτελεσματικός, καλύτερος με τη μπάλα στα χέρια, καθώς οι Μαδριλένοι έχουν την πολυτέλεια να αφήνουν στον πάγκο για αρκετή ώρα παίχτη της αξίας του, μιας και όπως προανέφερα βρίθουν ποιότητας. Στον τελικό του ισπανικού σούπερ καπ έμεινε μόλις οχτώ λεπτά στο παρκέ, χωρίς να σκοράρει. Παρότι ο Dzanan Musa έχει ξεκινήσει δυναμικά με τη φανέλα των μερένχες, πιστεύω πως ο Κροάτης στη συνέχεια της σεζόν θα δείξει την αξία του και θα κάνει τη διαφορά. Fun fact, αν και είναι γνωστό, έχει αγωνιστεί με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα πριν φύγει για το ΝΒΑ.

9. Semi Ojeleye -> Βίρτους Μπολόνια

Η μεγαλύτερη επιστροφή στην Euroleague δεν είναι άλλη από αυτή της Βίρτους. Μετά την κατάκτηση του Eurocup την περσινή περίοδο από την ομάδα του Sergio Scariolo, μία εκ των μεγαλύτερων «μπασκετουπόλεων» στη Γηραιά Ήπειρο θα έχει και πάλι αντιπρόσωπο στην κορυφαία διοργάνωση. Για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στο υψηλότερο επίπεδο, έπρεπε να κινηθεί και αντιστοίχως στη μεταγραφική αγορά. Mία εκ των κινήσεων ήταν του πρώην συμπαίχτη του Carsen Edwards στους Celtics, καθώς και του Γιάννη Αντετοκούνμπο (για μόλις 20 παιχνίδια) στους Bucks, Semi Ojeleye. Συνολικά, ο 27χρονος forward είχε 284 παιχνίδια κανονικής περιόδου και 38 playoffs στο ΝΒΑ. Οι Κέλτες τον επέλεξαν στο νούμερο 37 του draft του 2017 και με τη φανέλα τους αγωνίστηκε τέσσερις σεζόν. Τι θα φέρει στη Μπολόνια; Σίγουρα μούσκουλα, δύναμη και καλή άμυνα στις θέσεις των forwards. Πολύ δυνατό παιδί, αθλητικό, που θα είναι κακός μπελάς για τους αντιπάλους. Στην επίθεση, όσον αφορά τουλάχιστον τα χρόνια του στο ΝΒΑ, «έβγαζε» το ψωμί του ως spot shooter, με το ποσοστό καριέρας του να κυμαίνεται στο 34%. Σκαλίζοντας λίγο τα στατιστικά του από το Cleaning the Glass, είδα ότι πρέπει να είχε αλλεργία στο ζωγραφιστό, καθώς μόνο ένα μικρό ποσοστό των προσπαθειών του είναι κοντά στη ρακέτα. Ίσως και αυτός να ήταν ένας από τους λόγους που έφυγε από τη Βοστώνη, καθώς ποτέ δεν εξελίχθηκε. Ήταν ένας ρολίστας που είχε συγκεκριμένο ρόλο. Στην Ευρώπη και στην Μπολόνια θα του ζητηθεί να κάνει και άλλα πράγματα. Να μην είναι τόσο μονόπλευρος. Εάν τα καταφέρει, πιστεύω θα αποτελέσει μία εξαιρετική μεταγραφή για τη Βίρτους.

10. Ιgnas Brazdeikis -> Ζαλγκίρις Κάουνας

Aπό τις πιο καλές και έξυπνες κινήσεις ήταν αυτή της Ζαλγκίρις Κάουνας με την απόκτηση του γηγενή Ignas Brazdeikis. Ο αμερικανοθρεμμένος forward, δεν έπαιξε καθόλου μπάσκετ στη χώρα της Βαλτικής, καθώς μεγάλωσε στον Καναδά και κατόπιν βρέθηκε στο κολέγιο του Michigan, στο οποίο υπήρξε συμπαίχτης με τον Jordan Poole. Το καλοκαίρι του 2019 επιλέχτηκε στο νούμερο 47 από το Σακραμέντο και κατόπιν παραχωρήθηκε με ανταλλαγή στους Knicks. Όμως, στους Knicks αγωνίστηκε μόλις σε 13 παιχνίδια στις δύο σεζόν που άνηκε στην ομάδα, με τον περισσότερο χρόνο να τον περνάει στη G-League και τη θυγατρική τους. Στο ΝΒΑ επίσης βρέθηκε στο Ορλάντο για 50 παιχνίδια και στη Φιλαδέλφεια για μόλις ένα.

Το καλοκαίρι μας ξανασυστήθηκε με τη φανέλα της εθνική του ομάδας στο Ευρωμπάσκετ, με την οποία είχε 10,7 πόντους και 36% στο τρίποντο. Πρόκειται για έναν ικανότατο forward, με πολύ καλή επαφή με το καλάθι, καλό μακρινό σουτ και μέγεθος για τη θέση του. Σε μία ομάδα που δεν θα διεκδικήσει κάτι ιδιαίτερο στην Εuroleague, παρά μόνο ορισμένες ικανοποιητικές εμφανίσεις, είναι πιθανό να αποτελέσει τον κύριο επιθετικό πόλο και να κάνει υψηλά νούμερα. Επίσης, είναι μόλις 23 χρονών ,κάτι που σημαίνει ότι η λιθουανική ομάδα μπορεί να αποτελέσει απλά τον πρώτο του σταθμό στα ευρωπαϊκά γήπεδα.

Σημειώσεις: τα στατιστικά είναι από το basketball-reference.com, nba.com και από το επίσημο σάιτ της διοργάνωσης