Πριν από τα πλέι οφ, ειλικρινά περίμενα πως η Ρεάλ Μαδρίτης θα έφτανε ίσως και σε μία νίκη στα πρώτα δύο παιχνίδια απέναντι στη Φενέρ στην Πόλη. Το σκεπτικό μου το θεωρούσα απλό, αλλά τελικά ήταν απλουστευμένο. Ο Βέσελι, ένας σέντερ με τρομερή αθλητικότητα και ικανότητα στο τελείωμα των πικ εν ρολ ή στο ριμπάουντ θα έλειπε. Πάνω στα χαρίσματα του στις αλλαγές στα σκριν ο Ζοτς είχε πατήσει για να χτίσει την αμυντική φιλοσοφία της ομάδας, και ο Αγιόν όσο να ναι έκανε μία πολύ καλή επιθετική χρονιά. Τι διάολο , η απουσία του Τσέχου , σε συνδυασμό με την φονική ικανότητα των Μαδριλένων στην επίθεση, θα ήταν στοιχεία ικανά για να βγάλουν ένα αληθινό ντέρμπι, και μάλιστα το 2ο παιχνίδι έδειχνε πως θα είναι το "εκλεκτό". Πριν τρεις μέρες η Ρεάλ έδειξε πως μπορεί να γίνει απειλητική, και μάλιστα σε βράδυ που τα περισσότερα σουτ κατέληξαν στα Τζουμέρκα και που ο Μεξικάνος δεν πήρε καλά καλά 3 μπάλες.