Θεωρίες συνομωσίας, διαμαρτυρίες για σφυρίγματα και στησίματα, όλα πεταμένα στον κάλαθο των αχρήστων. Αντί για το πολυδιαφημισμένο “Lakers-Celtics για το ποιος θα κατακτήσει το 18ο”, έχουμε μπροστά μας το “Nuggets - Heat για το πρώτο ή το τέταρτο”. Και αν αυτή δεν είναι η σειρά Τελικών που θα κερδίσει τον μέσο περιστασιακό θεατή του “Μαγικού Κόσμου” είναι η απόλυτη μπασκετική κορύφωση ενός μαραθωνίου 7,5 μηνών και 1.313 αγώνων. Κοινώς, ακόμα και αν δεν έχουμε τους Τελικούς που πολλοί θα θέλαμε, έχουμε τους Τελικούς που αγωνιστικά έπρεπε. Δύο ομάδες εντελώς διαφορετικής αγωνιστικής φιλοσοφίας, που αποδεδειγμένα πια όμως, απέδωσαν στο επίπεδο που έπρεπε για να βρίσκονται στην κεντρική σκηνή αρχές Ιούνη.

Σε μια σημαδιακή πλέον ημερομηνία, την 22η του Μαϊου, οι Denver Nuggets προκρίθηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία του franchise στους τελικούς του ΝΒΑ. Λίγες ώρες νωρίτερα ο πιο εμβληματικός μπασκετμπολίστας της ομάδας στην πρώτη δεκαετία του 2000, ο Carmelo Anthony, κρέμασε οριστικά τα παπούτσια του και τελείωσε την καριέρα του.

“Μα τόσος σαματάς επειδή η καλύτερη ομάδα της περιφέρειας θα αντιμετωπίσει μια που ξεκίνησε από τα playins;!”

Η χρονιά των Phoenix Suns τελείωσε με τον ίδιο τρόπο όπως πέρυσι: χάνοντας στο ημίχρονο με 30 πόντους διαφορά και τελικά με ένα εμφατικό blowout από τον αντίπαλο, δίχως να μπορούν να σηκώσουν κεφάλι. Στο γήπεδό τους. Έτεροι κοινοί παρονομαστές; Δύο Βαλκάνιοι, δύο elimination games. Πλέον ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι θα ξημερώσει στην Αριζόνα, αλλά, κάνοντας ένα βήμα πίσω, η νίκη της μπασκετικής προόδου -λογικά- αφήνει τους πάντες ικανοποιημένους.

Σε μια κουβέντα με τον Δημήτρη Χρυσικό για τους Denver Nuggets, μεταξύ άλλων σχολιάζαμε και την απουσία του λεγόμενου narrative για το #1 της Δύσης. Για να το αναλύσω κάπως καλύτερα, οι Nuggets έχουν συζητηθεί φέτος λιγότερο από κάθε ομάδα της Δύσης, παρά το ότι είναι εν δυνάμει διεκδικητές του τίτλου, κι αυτό δεν είναι ακριβώς παράδοξο. Διότι ναι μεν παίζουν πανέμορφο μπάσκετ, κερδίζουν στη regular και δεν μπορείς να μην τους αναφέρεις στην κουβέντα για τον τίτλο, όμως ταυτόχρονα σου δίνουν την αίσθηση ότι δεν θα φτάσουν εκεί. Ή τέλος πάντων δεν θα σοκαριστούμε αν όντως δεν τα καταφέρουν.

Η σεζόν του ΝΒΑ ως τώρα χαρακτηρίστηκε από διάφορες ιστορίες, αγωνιστικές και μη. Το επιθετικό κρεσέντο της λίγκας, τα καμώματα του Kyrie και η πρόσφατη ανταλλαγή του, η πώληση των Suns και η έλευση του KD, οι τραυματισμοί του Curry που απειλούν την postseason των Warriors, το ατέρμονο tanking μερικών ομάδων για τον Wenbanyama, και φυσικά η μεγαλύτερη κορυφή την οποία κατέκτησε ο Lebron James - αυτή του κορυφαίου σκόρερ όλων των εποχών. Όμως μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό γεγονότων, που αποτελούν την ιστορία του φετινού ΝΒΑ, υπάρχει μία ακόμα που έχει λάβει πολύ λιγότερη προβολή από ό,τι της αξίζει. Ας μιλήσουμε για τον Aaron Gordon.

Δεν είναι ακριβώς πως σε σταματάνε στα στενά των πόλεων της Πολιτείας της Arizona αν φοράς φανέλα Nuggets και αναρωτιούνται “Colorado δέρνουμε;!”. Δεν υπάρχει καμιά διαχρονική κόντρα ανάμεσα στις δύο ομάδες, ούτε και κάποια ενδιαφέρουσα προϊστορία σε επίπεδο playoffs. Τρεις φορές έχουν βρεθεί όλες κι όλες αντιμέτωπες, όλες τη δεκαετία του ‘80, το 1982, το 1983 και το 1989, στον πρώτο γύρο κάθε φορά, όταν αυτός ακόμα ήταν best of three και best of five, με τους Suns να παίρνουν την πρόκριση το 1982 (2-1) και 1989 (3-0) και τους Nuggets το ‘83 (2-1).

Σε μια χρονιά που σημαδεύτηκε από τη βιασύνη να ξεκινήσει για οικονομικούς λόγους, τους τραυματισμούς και τα covid protocols, από τις βαρετές 30άρες και 40άρες που έκαναν τα παιχνίδια τυπική διαδικασία βράδυ παρά βράδυ, η ώρα της αλήθειας έφτασε. Με τα play-ins να δοκιμάζονται επιτυχημένα στη νέα τους μορφή για πρώτη φορά, τα οκτώ ζευγάρια των φετινών NBA Playoffs έχουν σχηματιστεί και οι contributors του Basketball Guru αναλύουν και προβλέπουν το τι θα συμβεί σε καθένα από αυτά.
Σειρά παίρνουν σήμερα τα ζευγάρια της Δυτικής Περιφέρειας

Τον περασμένο Ιούνιο γράφαμε εδώ στο Basketball Guru για το σταυροδρόμι που είχαν μπροστά τους οι Nuggets, μετά την αλλαγή τους στο front office. Το ερώτημα ήταν αν ο μελλοντικός τους General Manager (καθώς τότε ακόμα ο Calvin Booth δεν είχε ανακοινωθεί) θα έμπαινε στο “τριπάκι” που επιτάσσει η “win now” νοοτροπία ή αν θα συνέχιζε να χτίζει βήμα-βήμα τον οργανισμό, όπως οι προκάτοχοί του.

Παρακολουθώντας την πρόσφατη, απίθανη περφόρμανς του Nikola Jokic απέναντι στους Jazz, αναρωτιόμουν με ποιο τρόπο θα μπορούσα να γράψω για εκείνον, χωρίς να βαρεθώ από την πρώτη παράγραφο. Βλέπετε, γύρω από τον Σέρβο αυτό τον καιρό γράφονται τα πάντα και δεν είναι πρώτη φορά. Όλα επαναλαμβάνονται και μάλιστα είναι τόσο δίκαιο, που η επανάληψη σίγουρα δεν κουράζει τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες ανά τον κόσμο.